Nieuw hier

[Tine]

Mooi geschreven!!!

[kruidenthee67]

O, wat mooi Reacher..dank je wel!

 

 

[huttula]

Op 24-12-2017 om 17:52 zei kruidenthee67:

De overtuiging, het vertrouwen dat het pad de goede kant opgaat maakt dat ik blijf wandelen.

 

Een hele mooie Kruid❤

 

 

[kruidenthee67]

Hé Huttula,

wat fijn dat je me gelezen hebt. Ik denk nog wel eens aan de meeting...hoe spannend het was om frummers in RL te ontmoeten. Maar ook hoe fijn. Ik heb er een fantastisch maatje aan over gehouden. En ook 'voorbeelden'....waar jij er één van bent. Ik  denk vaak aan jouw uitspraken over krotten en huizen, funderingen en opbouwen  maar ook het bewandelen van het pad en doorgaan in vertrouwen moet jou bekend voorkomen  

Eindelijk voelt het 'stevig', het ADB fundament...en zijn voor mij lastige situaties ook zonder drank door te komen. De wijsheid komt met de jaren...Hut, voor jou ook alle goeds en wie weet komen we elkaar nog eens ooit ergens tegen.

[kruidenthee67]

Vandaag de gesprekken afgerond bij Novadic. Bijna een half jaar droog nu. Het ADB fundament voelt stevig, maar niet onbelangrijk, zoals Hut beschrijft, mijn eigen fundament wordt steviger. Het was een enorme stap naar de huisarts, maar o, wat belangrijk voor mij geweest. Na de praktijkondersteuner naar Novadic, op eigen verzoek. Ik heb een hele goeie getroffen daar. Eentje die me liefdevol durfde te confronteren, die het protocol losliet en mij dus 'organisch' begeleidde (haha, kwam ik dus vandaag achter in evaluatie). Mij dus zag, mijn sterktes en zwaktes.Die ik niet onder de tafel kon kletsen. Wilde ik ook niet, maar heb het wel benoemd.  Ook wel een beetje spannend om dit nu af te sluiten. Maar het voelt oke. Meer inzicht en handvatten wijzer. Weten dat ik altijd aan de bel kan trekken als het mis dreigt te gaan. Geleerd dat ik hulp kan en mag vragen. En ik voel me gesteund, thuis, door mijn groep, en me niet in de steek latende maatje. 

Zoek je eigen weg, maar ga ervoor...het is niet altijd makkelijker, maar zeker waardevoller leven, zonder alcohol.

 

 

 

[Pytje]

Wat een mijlpaal, Kruidenthee! Jouw proces is steunend voor heel veel mensen hier volgens mij. Bedankt daarvoor!

[Lika]

En ik ben zo blij dat je er bent. Wat een waardevol proces. Een interessant pad bewandelen we . Mooi. 

[Gast]

Je doet het geweldig @kruidenthee67 en echt ook een meerwaarde voor dit forum ⚘

[kruidenthee67]

Dank voor jullie lieve reacties op mijn post.

 

'Je doet het geweldig'...euh...mwah...bloos.....geweldig....euh...ja...ik doe het goed 

Ik doe mijn best.....ik neem mijn herstel heel erg serieus. Nee, niet té. Ik neem mezelf wel eens té serieus, maar niet mijn herstel. Mijn herstel, zoals we dat in AA termen noemen, staat voorop. Niet ik, mijn herstel. Nuchter zijn, nuchter blijven. Dat ís een serieuze aangelegenheid.

Een half jaar, verleden week...een mijlpaal. Voor mijzelf. Het moment waarop het een jaar of drie geleden toch weer mis ging. Ik weer met een paar glazen begon en in no time terug was bij af en erger...meer, vaker, sterker, moeilijker...wat een klote tijd. 

Geen toeters en bellen zaterdag de 17e. Geen taart, geen bloemen, geen kaarten. Geen felicitaties. Geen complimenten en felicitaties van de omgeving. Eerlijk? Ik voelde me even teleurgesteld. Ja echt...als een klein kind..niet gezien, niet gehoord....niet uitgesproken. Behoefte aan bevestiging. Van buitenaf.  Maar...ja...maar...ik kon en kan daar nu anders naar kijken.  Ik ben 'naar binnen gegaan', en heb onderzocht wat er gebeurde...en ik kon de bevestiging in mijzelf vinden. De 'goedkeuring' aan mijzelf geven.  Geen drama, geen euforie, geen heftige emotie , 'gewoon', meid, je doet je doet het goed. Omdat ik het voor mijzelf doe. Dat was een bijzondere gewaarwording....en dat gevoel, misschien komt het het dichts bij eigen-waarde, suddert nog door...maakt me 'sterk', emotioneel sterk. Ik kan er niet zo goed woorden aan geven. Eigen-waarde...ja, en verantwoordelijk zijn voor mijn eigen-waarde, dan voelt het ook als eigen, is het eigen. 

Lady Jane schrijft over de 'zondebok' die we geneigd zijn te zoeken. In positieve en negatieve zin. Bevestiging of ontkenning...van mijzelf, projectie. Dat is voor mij een essentieel inzicht. Ik kan en mag alleen maar uitgaan van 'mijzelf'. Het bij een ander zoeken is nu een signaal geworden...

Ook in het herstelproces geldt dat. Ervaringen hier op het forum, maar ook in mijn groep dragen bij tot inzichten...in mijn eigen gedrag. En ik kan alleen maar veranderen, iets doen van wat bij mij speelt. Wat mij wel heel helder is geworden is dat 'eerlijkheid' belangrijk is. Eerlijkheid naar mijzelf, en daarna in de communicatie naar buiten. 

Wat maakt dat het nu 'anders' is, het adb proces...?

Leeftijd? Ouder en wijzer..... Wijsheid, in de zin van lezen, kennis draagt zeker bij. 'Snappen' hoe het zit met al die ondermijnende patronen.

Het proces...vallen en opstaan...leren van de fouten die ik maak. Fouten mógen maken.

Zelfreflectie...echt durven en willen kijken naar mezelf

Zelfcompassie ontwikkelen, minder streng zijn naar mezelf.

Zelluf doen, niet alleen...erkennen dat ik een probleem heb en hulp vragen.

Contact met lotgenoten/ervaringsdeskundigen

Niet blijven hangen in inzichten, maar daadwerkelijk 'doen'

Het 'besluit' nemen om het anders te willen, ipv een 'poging' doen.

Communiceren.

 

En het dag voor dag nemen....

 

Zo...dat was weer even mijn verhaal. Ik wens iedereen:

Kalmte,om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen

moed  om te veranderen wat ik kan veranderen

en wijsheid om tussen deze twee onderscheid te maken

.

En zoals wij afsluiten elke week:

Kom, blijf komen en je komt er wel.

21 februari 2018 bewerkt door kruidenthee67
typfout

[Pytje]

Dank je Kruidenthee!

[Lika]

 mooi. Spannend. Rijk. Wijs. Liefdevol. 

[kruidenthee67]

Een paar avonden geleden dronk ik een glas cassis, werkend aan de pc. Het glas ruimde ik niet op. De volgende dag stond het glas er nog, inmiddels opgedroogd, met wat 'aanslag' van de cassis die was achtergebleven. En...jawel.. je kunt het wel raden....dat zag eruit als een glas waaruit ik rode wijn had gedronken. In een flits was ik terug naar de tijd dat dat nog zo was. Met alle nare gevoelens van dien...maar ook de gedachte..shit, stel dat mijn huisgenoten dit zien...wat zullen ze dan denken? Ik dronk immers stiekem. Niet fijn. Rare gewaarwording...zoals ook nog steeds sommige plekken, situaties sterk geassocieerd worden met mijn nog niet zo lang achter me gelaten drankverleden.

Later kwam het ter sprake...en ja, mijn man had het glas gezien, en even de gedachte gehad dat....niet uitgesproken naar mij..dat vond ik wel lastig...en ik weet ook niet wat ik daar mee moet, van moet vinden...of ik er iets van moet vinden. Enerzijds was ik wel blij dat het bij hem opkwam dat het een mogelijkheid zou zijn geweest...maar ik had het denk ik toch fijn gevonden als hij het benoemd had. En tegelijk denk ik, ik weet dat het voor hem geen issue is. Hij ziet dat het goed gaat nu. En er is vertrouwen. 

Toch weer een moment van bewustwording...bezinning of zo...even stil staan bij. Het is en blijft mijn verantwoordelijkheid. En het gaat gewoon goed. Ik ben dankbaar en ook tevreden.  Vandeweek de huisarts een update gegeven van hoe het er voor staat. En de praktijkondersteuner belde. Fijn om nu ook te kunnen vertellen dat het goed gaat. Er is balans...en als er geen balans is, is drank geen optie. Ook goed om te weten dat als er dreiging is ik altijd direct kan bellen. En zo heb ik toch een netwerkje van hulplijnen om me heen. Waarvoor de drempel inmiddels laag genoeg is. Ik, die altijd alles probeerde alleen op te lossen. Zelluf doen, niet alleen. Ze zijn trots op mij, vinden het sterk, hoe ik het gedaan heb afgelopen periode. Ik kan het ontvangen, ja, ik doe het ook zelf. Maar niet alleen, zij hebben me me mee op het juiste pad gezet. Nadat ik de hulp gevraagd heb. Zelluf doen ja, maar niet alleen. 

 

 

1 maart 2018 bewerkt door kruidenthee67

[Lika]

Wat mag je trots zijn op jezelf!

[Rosee]

Mooi verhaal. Sterk ben je.

[kruidenthee67]

O, Francoise, dat is een valkuil....

'Jij?'....en natuurlijk heb ik ook lang gedacht, ik ben geen alcoholist...dat accepteren..poehe...in de groep is me heel duidelijk geworden dat het wel zo is.  Alcohol was mij echt de baas. De herkenning, de dingen die je doet om aan je middel te komen, ik wist het natuurlijk al, maar vanaf toen kon ik er ook niet meer onderuit.  Al veel langer dan ik wilde, geen controle met de laatste jaren een snel grimmig verloop....meer, sneller, sterker, in situaties waar het niet kan...ik kan en durf nog steeds niet alles te delen, dat komt nog ooit...

 

Maar..ik voel me nu 'sterk', niet euforisch..maar het heeft te maken met dat ik me weer 'zeker' durf te voelen. Er weer een mate van zelfvertrouwen groeit. In mijzelf. Het blijft opletten en alert zijn. Contact houden met lotgenoten en naar mijn groep gaan. Soms kan ik het bijna niet geloven...maar het is goed zo. En ik weet ook heus dat er weer minder fijne tijden zullen aanbreken... het zit ook in de aard van het beestje...maar dan ga ik er vanuit dat ik daar mee kan omgaan op een goede manier.

We zijn allemaal sterk en krachtig. Maar dat zit m voor mij niet in de strijd, maar juist de compassie en overgave. En dat is een weg waar nog veel te leren valt, maar ook veel oplevert. 

 

 

[Lika]

Dank Thee. Zit er even midden in. Dit helpt. Het zit hem niet in de strijd. Was ik toch weer even aan het strijden! Dank je....

[Pytje]

@kruidenthee67Bedankt voor het delen. Die compassie, waar je het over hebt, is zo voelbaar in wat je schrijft over je eigen weg en in je reacties op verhalen van anderen hier. Als ik me voorstel dat we met z'n allen hier op een donker pad lopen en vaak niet weten waar we onze voeten moeten neerzetten, zie ik jou met een lantaarntje voorop lopen. Nogmaals dank

[kruidenthee67]

Dank je wel Lika en Pytje.

Ik geloof dat ik op mijn schrijfstoel zit. 

 

Bumperjim schrijft ergens:

Drinken is zoiets als een helling af fietsen. Hoe verder je daalt des te meer snelheid krijg je en des te minder controle en zo wordt het steeds moeilijker om te stoppen. Bovenaan de helling dwz voor het eerste glas is het het makkelijkst om nee te zeggen.

Wat een geweldige metafoor. Die vertegenwoordigt voor mij wat ik schrijf als sneller, meer, sterker spul, grimmiger.  Ik hoef die helling niet meer af te fietsen, kan een andere route kiezen. Dat is eigenlijk wat er gebeurt is. Wat nog steeds gebeurt. Door te accepteren dat er geen controle is, de overgave komt er ruimte voor keuze. En verandering. Dat veranderen wat ik kan veranderen. Accepteren wat ik niet kan veranderen. En wijsheid...tussen deze twee het onderscheid te maken. Waren dat in het begin zinnetjes die ik mee uitsprak, zonder te beseffen wat ze betekenen, voel ik nu waarom ze zo belangrijk zijn. De wereld is niet maakbaar, ik heb geen controle. Acceptatie en dealen met wat er komt. 

Ik zie nu ook dat ik in het beginstadium van het ADB proces hier op het forum heel hard aan het werk was om anderen te 'redden'. Daarmee mezelf een soort van buiten schot laten, nog niet zien hoe mezelf te helpen, wel een drang om iets te doen. Nu weet, ervaar en voel ik dat ik mezelf mag 'redden'. En dat kan voorleven. Zelfverantwoordelijkheid. Wat een ander gevoel geeft dit...onwennig. Mijn mechanisme was: de ander, om er zelf iets voor terug te krijgen. Onbewust hoor...overleving. (Lees Jan Geurtz, verslaafd aan liefde).

Ook ik 'keek op' tegen oudgedienden...'als ik daar eens ooit kom'...ze inspireerden mij, en nog steeds! Ik herken de stappen die ze zetten...het proces. En weet ook dat we allemaal kwetsbaar blijven als het om drank gaat.Of je nou een dag of tien jaar droog staat.  Dat het werken blijft. Laten we vooral elkaar inspireren. En niet opgeven.

Dealen met een verslaving is *. Dat ga ik niet mooier maken. Maar, door al het geworstel ben ik nu op een punt dat het me ook oplevert. Acceptatie en compassie in mijn leven, waardoor ik op alle fronten andere keuzes kan en mag maken. Waardoor mijn zelfrespect groeit. En zo zal ieder mens 'iets' op zijn pad tegen komen waar hij mee moet dealen. Maar heb je echt de bereidheid om het het anders te doen? It's life. Met ups en downs. 

Blijven fietsen...alleen kies ik niet meer voor de helling af racen.

Ook vandaag neem ik de eerste niet. Dat is uiteindelijk de essentie.

 

 

[kruidenthee67]

Dit dus:

Pas wanneer je het besluit neemt
niet meer te strijden voor of tegen,
komt er energie vrij om te accepteren.

Doordat je de strijd 
nergens meer mee aangaat,
stopt ook het strijden tegen jou.
En vind je vele andere manieren 
om te communiceren.

Lichtflits

[Lika]

Ja. Heel mooi Thee. Heel waar. Dank je.

2 maart 2018 bewerkt door Lika

[kruidenthee67]

Goh..leermoment, gisteravond. 

Ik reageerde op Spirit, die aangaf een trekmoment te hebben, na schoonouderbezoek. En niet wist waar het vandaan kwam toen ik vroeg of ze ergens door getriggerd werd. Ik wist het oprecht ook niet. Kohtje wel. Ik zet m hier neer. Het was een spiegel voor mij.

Zou het kunnen zijn dat je je in dit bericht groter/sterker/vergevingsgezinder doet voorkomen dan werkelijk het geval is?
Ik hoop dat je werkelijk vrede kunt leren hebben met je schoonfamilie. Je blijft er toch mee te maken hebben. Ik zou het knap vinden
als je de realiteit als feit kunt gaan leren zien waarmee je sowieso moet leven en niet meer als vijand waartegen je in verzet moet of,
in het ergste geval, voor moet vluchten (in drank).. 

Mijn reactie op Spirit was oprecht nieuwsgierig, maar ergens voelde het niet lekker. 'Onbestemd'. Al wat later op de avond. Iedereen weer naar huis na feestje jongste en mijn partner nog weg om muziek te maken. En...jawel....in de koelkast een fles. Open. Normaal ruimt partner die op (lees in kast met slot). Dat was ie vergeten. En 'het' zat in mijn hoofd. Ik heb mijn maatje geappt. En benoemd. 'Weggooien'. Ja, dat had ik ook bedacht en meteen gedaan. Zo...klaar. De acute dreiging verdwenen. Heb daarna wel de resten stokbrood met moddervette knoflookmayonaise weggeknaagd. Want er was wel 'iets'. Dat maakte het bericht van Koh wel duidelijk voor mij. Met name de eerste en de laatste zin. In de 2e zin mag je schoonfamilie vervangen met 'situatie' wat het dan ook is waar je mee te maken hebt.

Er is hier erg veel gebeurd in ruim een week. Ik schreef al over mantelzorg in een dagdraad. Van de één op de andere dag zijn de rollen hier compleet omgekeerd. Dat is pittig. Confronterend. Kost tijd, emotie's, gedachten, af en toe wat gepieker.  Ik zegde er mijn AA avond voor af, kon niet anders. Gister een bericht over schoonouders waar ook wat aan de hand is, medisch...wat nogal wat gevolgen kan gaan hebben. 

Het positieve is dat voor het eerst van mijn leven ik echt 'communiceer', me uitspreek, dat ook kan. Ook helpend en ondersteunend. Naar mijn eigen ouders. Die dat niet kunnen. Ik heb daarin ontzettend veel geleerd (soort van mijn vak van gemaakt..goh, gek he?). In plaats van vermijden, weglopen, negeren van de situatie of in drama vervallen kan ik constructief iets doen. Dat is ontzettend waardevol, echt. Dat meen ik uit de grond van mijn hart. Dat ik deze stap in dit leven heb kunnen zetten.

Maar........

Zou het kunnen zijn dat je groter en sterker doet voorkomen dan werkelijk het geval is?

Dat zou zomaar kunnen...en ik had het niet in de gaten totdat ik reageerde op het berichtje van Spirit. 

Ik doe me niet grote en sterker voor dan het geval is. Maar ik mag wel oppassen dat ik mezelf niet voorbij loop in deze situatie. En heel erg alert blijf. En zuiver naar mezelf kijk. De signalen oppik. Ook hier weer...zelluf doen, niet alleen.

Mijn maatje benoemde dat het 2e half jaar 'gevaarlijk' kan zijn...in het ADB proces. Ja, dat snap ik. Het is ook 'nieuw'. Dat eerste half jaar was vertrouwd. Dat kende ik. Alles wat nu gebeurt, niet  Ik sta anders in mijn leven...oogst van de zaadjes die afgelopen jaren geplant zijn. Maar het blijft dus opletten en leren. Alert zijn en naar binnen kijken. Niet negeren van signalen. Onbewust...want ik wil ze niet negeren. 

Doe ik me sterker voor dan het geval is? Nee...dat zou wel zijn...als ik niet in de spiegel zou hebben gekeken die me gister hier werd voor gehouden. 

 

Dus Spirit bedankt, Koh bedankt...maatje bedankt. 

 

Dag voor dag...ook vandaag neem ik de eerste niet. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

11 maart 2018 bewerkt door kruidenthee67
typfout

[Lika]

Het is precisiewerk bij jezelf blijven. Niet uit de weg gaan,  zodat je kunt toepassen wat je hebt geleerd. Op tijd op de plaats rust houden. Het luistert nauw. Sowieso.

En dan een grote nieuwe beweging erbij. Dan komt het er nog meer op aan. Goed dat je het kon zien gisteren. 

[bumperjim]

[lady jane]

mooi Thee
voor mij ook een spiegel voor mijn forumverslaving☺ thnx

[smart]