Spring naar bijdragen

Nieuw hier


kruidenthee67

Aanbevolen berichten

Gisteren een belangrijke dag.

Mezelf laten zien, m'n bedrijf opgestart.

Mijlpalen.

Geweldige dag, veel positieve aandacht, complimenten.

Een dag waarop alles klopte. zelfs het weer. Een dag met een gouden randje.

 

Maar...toen iedereen weg was, het opruimen, kado's uitpakken.

Daar stonden ze, die halve witte, rest rooie en een stuk of zes kado-flessen.

Pfffff...HALT en nog een boel meer.

 

Ik had het er vantevoren al met mijn man over gehad. Wel of niet schenken.

Dat schenken op het eind van de dag was niet zo problematisch. 

Maar dat het spul daar allemaal stond.

 

Manlief heeft alles achter in zijn auto gezet en daar staat het veilig,

want hij staat een week ver weg van hier geparkeerd.

Na een half uurtje strijd in de bol, een bordje eten en een pot thee erbij was dat k-gevoel weg.

 

We hebben het er samen over kunnen hebben, ik ben dankbaar voor de manier waarop we 

er nu ook samen mee om kunnen gaan. Het is en blijft mijn proces, maar dit is wel de steun 

die ik nodig heb op 't moment. Het vrij uit kunnen spreken. Het besef bij hem dat het soms lastig is.

Niet raar vinden dat ik het spul niet in de buurt wil hebben, zeker niet als ik een week alleen ben.

Hij hoeft het niet te 'snappen' dat kan ook niet.

 

Blij dat het goed is gegaan, en dat er geen rouwrandje om de dag kwam omdat ik toch voor de bijl ging.

Voor mij heel belangrijk. 

 

Tel mijn zegeningen.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Gisteren een belangrijke dag.

Mezelf laten zien, m'n bedrijf opgestart.

Mijlpalen.

Geweldige dag, veel positieve aandacht, complimenten.

Een dag waarop alles klopte. zelfs het weer. Een dag met een gouden randje.

 

Maar...toen iedereen weg was, het opruimen, kado's uitpakken.

Daar stonden ze, die halve witte, rest rooie en een stuk of zes kado-flessen.

Pfffff...HALT en nog een boel meer.

 

Ik had het er vantevoren al met mijn man over gehad. Wel of niet schenken.

Dat schenken op het eind van de dag was niet zo problematisch. 

Maar dat het spul daar allemaal stond.

 

Manlief heeft alles achter in zijn auto gezet en daar staat het veilig,

want hij staat een week ver weg van hier geparkeerd.

Na een half uurtje strijd in de bol, een bordje eten en een pot thee erbij was dat k-gevoel weg.

 

We hebben het er samen over kunnen hebben, ik ben dankbaar voor de manier waarop we 

er nu ook samen mee om kunnen gaan. Het is en blijft mijn proces, maar dit is wel de steun 

die ik nodig heb op 't moment. Het vrij uit kunnen spreken. Het besef bij hem dat het soms lastig is.

Niet raar vinden dat ik het spul niet in de buurt wil hebben, zeker niet als ik een week alleen ben.

Hij hoeft het niet te 'snappen' dat kan ook niet.

 

Blij dat het goed is gegaan, en dat er geen rouwrandje om de dag kwam omdat ik toch voor de bijl ging.

Voor mij heel belangrijk. 

 

Tel mijn zegeningen.

Wow, Kruidenthee dit is zo fijn om te lezen, wat knap dat jullie dat zo samen hebben kunnen oplossen. Sterk dat je onmiddellijk in gang bent gekomen om die flessen weg te krijgen.

Het blijft natuurlijk ons eigen probleem, maar goed dat je zo af en toe wat hulp krijgt (en kunt gebruiken) van mensen die met je meeleven en er voor je zijn.

 

Dikke proficiat met de opstart van een nieuw bedrijf, maar ook met hoe je hiermee om bent gegaan.. Veel respect voor je

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dank jullie.

 

En als ik het zo opschrijft lijkt het zó mooi.

Ja, het mooie is dat het lukte, en ook de steun van man.

En het mooie gesprek wat daarna volgde. 

Waarin ook hij zich meer uitsprak dan ooit tevoren.

 

Vandaag bij Lars en Quinn lees ik de worsteling en vooral ook de angst.

 

'De angst voor wie ik dan eigenlijk ben zonder alcohol' lees ik bij Quinn.

Voor mij voelbaar.

 

Maar het is wel wat ik wil voelen en ervaren.

Wie ben ik dan. Niet meer wegstoppen.

En nu, wordt ook steeds meer duidelijk wie ik ben.

Waar ik tegenaan loop, en waar ik iets mee moet.

 

Ja, laag zelfbeeld, chaotisch...boosheid in me. Perfectionisme.

Jarenlang een beeld van mezelf omhoog houden.

Man, wat een energie dat kost.

 

Dat wil ik niet meer, kan ik niet meer.

Hoeft ook niet meer.

Heeft misschien wel nooit gehoeven.

Een overlevingsmechanisme wat niet meer helpend is.

 

Nu niet drinken is het allerbelangrijkste.

Het is de enige manier waarop dat andere proces

ruimte krijgt. En ik het anders kan gaan doen.

 

Uiteindelijk denk ik dat we allemaal bang zijn om ons

eigen ikje te zien, bang dat het niet goed genoeg is.

En dat is het wel. En om dat cliché er maar tegenaan te gooien.

We zijn allemaal goed zoals we zijn. Met onze tekortkomingen.

Ik ben goed zoals ik ben.

 

Het raakt me Lars als je zegt 'te veel eer', of Quinn die cynisch is over zichzelf. En bang.

Het doet wat met me omdat het zó herkenbaar is.

 

Blijf schrijven...want juist die herkenning, open zijn, maakt ons samen sterk,

om het toch vol te houden, er voor te gaan, met ups en downs.

 

En ook the ones bij wie het soepel gaat...dat geeft moed.

 

Ooit komt de dag.

bewerkt door kruidenthee67
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Zo mooi Kruidenthee ik voel bijna wat je wil zeggen..

 

een tijdje geleden heeft iemand me gezegd stop met jezelf altijd minder te maken dan een ander.. Waar is dat goed voor. Waarom moet jij altijd sorry zeggen, of ik zal je helpen..

nee draai het en vraag eens om hulp. Je moet niet perfect zijn en sterker nog dit zelfs niet willen..

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • 2 weeks later...

'Een moeilijk moment overwonnen'

 

Omdat schrijven helpt toch het verhaal maar weer hier.

 

De voorraad kwam weer mee terug.

Manlief in overleg met mij het spul op zijn werkkamer.

Nou zag ik gister dat daar een open fles bij stond.

Hoe zag ik dat? Nou het stond 'gewoon' in het zicht.

 

Heel bewust heb ik waargenomen wat er daarna in mijn brein gebeurt.

Gedachtenkronkels, dialoog tussen goed en kwaad...OMG.

Plannen gesmeed...als dit, dan dat...

En daar tussendoor steeds NEE.....Waar ben je mee bezig?

Ik spreek dit dus normaal uit. Nu niet. Gevaarlijk dus.

Dat is dus ook een signaal realiseerde ik me later, het niet hardop zeggen of delen.

 

Manlief ging eerder slapen, want jetlag en volgende ochtend

zeer vroeg op pad. ik bleef nog beneden lezen.

Ondertussen worstelend met mijn brein.

Wat ga ik doen? 

 

Uiteindelijk keerde de rust terug, ik ben niet gezwicht.

Heb wel een halve bus paprikachips bij mijn thee gegegeten.

Ben naar bed gegaan, afgesproken met mezelf 's ochtends meteen die

open fles weg te gooien.

 

En wat blijkt? 

Hij was al weg  :)

En het spul staat in de kast ipv ernaast  ;)

 

 

Feit blijft dat ik er wel doorheen ben gekomen!

 

Feit is ook dat ik ontzettend op moet letten en dat soms heel zwaar vind.

 

Feit is ook dat ik het dus wel kan.

 

Feit is ook dat ik liever niks in huis heb op het moment.

 

Feit is dat ik nu mezelf niet belachelijk moet vinden, maar juist een compliment mag geven.

 

Feit is dat ik echt niet meer terug wil naar waar ik was.

 

Wat me geholpen heeft zijn de twee droge afmeldingen die ik gedaan had, en de gedachte aan zondag, de meeting.

En ook echt even met mijn 'verstand' terughalen wat er zou gebeuren als ik wel voor de bijl zou gaan.

Nee, nee, nee...dat is het niet meer waard.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Doe dan, dat compliment!

Je hebt de vijand rustig in de ogen gekeken (waar zat-ie, in je brein of in de fles?) en hem toen onschadelijk gemaakt, zoals dappere agenten in gijzelfilms wel eens doen.

Die krijgen achteraf een krukje en een glaasje water, om de schrik te verwerken, maar het zijn wel helden, hoor!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dank jullie voor de reacties,

 

Lars, je opmerking zette me aan het denken.

Dat heb ik dus al altijd realiseerde me.

Iets wat 'open' was, is verleidelijk.

 

Snoep, koek, de tv....altijd meer willen.

De grens opzoeken, wanneer valt het op als ik meer dan één koekje pak?

Hoe ver kan ik gaan?

Dus ook stiekem, er zat/zit dus ook oordeel op.

 

Nou ja, de rest is dicht, geen haar op mijn hoofd nu.

(Ja, ik weet het, zeg  nooit nooit...maar vandaag niet

Of moet ik juist wel stellig nooit meer zeggen? Hmmm,

genoeg om gedachten over te laten gaan, en ook weer

niet te veel.)

 

Ga maar eens wat DOEN, uit het HOOFD  :)

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hoe staat het er voor?

 

Sja, wat ik al schreef op de dagdraad 

lijkt het het niet drinken wat gewoner te voelen.

 

Op de achtergrond is het nog wel veel aanwezig.

Maar er zijn ook momenten dat ik er niet aan denk.

Daar ben ik blij mee. 

Ik herken trek al snel en kan er met mijn ratio naar kijken.

Het gevoel toestaan en voelen en ook bedenken

wat er gebeurt en een bewuste keuze maken.

Laat me er niet door overvallen.

Winst. Ook al voelt het allemaal nog wat pril.

Geeft nie.

 

Is dit het nu? Schreef ik ook.

Heel herkenbaar gevoel en bijbehorende gedachtes.

Gevoelig voor prikkels en ook prikkels hard nodig. Dubbel.

Nu komt het dus aan op handelen.

Lady Jane, jij zei het zonder handeling geen verandering.

 

En dat valt me best zwaar.

Ik weet hoe het werkt, steeds beter, nu praktiseren.

Genoeg te doen, mooie dingen, werk, contact. 

Het is er allemaal.

Maar het voelt af en toe als slepen.

Niet gek, alles komt vol binnen. 

Ontdek dat mijn brein best chaotisch functioneert, iets wat ik jaren

onder controle heb weten te houden, denk ik.

Moe...vitamines en wat lichamelijke dingetjes.

 

Maar er wordt aan gewerkt.

Naar de huisarts en ondersteuner.

Gesprekken met mijn partner zijn fijner,

we verstaan we elkaar beter.

Het ontspoort minder snel.

 

En het allerbelangrijkste: ik drink niet.

bewerkt door kruidenthee67
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Kruidenthee, het klinkt zo goed!

Genoeg te doen, mooie dingen, werk, contacten... Je schreef over een repetitie, gezellig dacht ik. Fijne gesprekken met je partner... kom d'r eens om.

En toch lijk je het niet helemaal te vertrouwen.

Misschien ben je kwetsbaarder dan ik steeds weer denk. Zoiets? Een verschil tussen de feiten die je beschrijft en je bezorgdheid, kan dat?

eigenlijk wil ik gewoon zeggen: ik lees je zo graag en het klinkt heel erg positief!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Mooi schrijven is een valkuil.

 

Ik zie het vaker, ook bij anderen.

Jaja...ik kan het mooi verwoorden

 

'niet vertrouwen'..hmmm...ik ben alert,

me bewust aan het worden dat niet drinken  écht stap één is.

Nooit meer drinken ook. Mooi Basta hoe jij dat beschrijft over Bowie.

Daarna begint een proces van allerlei andere zaken.

Alleen stoppen is niet genoeg, werken aan herstel.

Daar ben ik aan begonnen.

Verschil met alle andere keren.

En in alle openheid.

 

Dat maakt dat ik me heel kwetsbaar voel.

En soms ook wel bezorgd om mezelf.

 

Maar ik ervaar het ook als positief.

Het vertrouwen dat 'het' kan, groeit met elke droge dag.

 

Delen is helen.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...