De ezel & de steen

[renaldo61]

Veel herkenbaar in wat je schrijft @knakker. Ik ben ook een gewoontedier, zeker als het erop aan komt van slechte gewoontes af te schudden. 

[Mormel]

Eigenlijk vind ik die bedenking van @bumperjim niet slecht. Niet om commentaar te geven want het is goed dat het zo vlot gaat, maar ergens gaat er toch een oorzaak zitten waarom het in het verleden problemen gaf.

[renaldo61]

1 uur geleden zei Mormel:

Eigenlijk vind ik die bedenking van @bumperjim niet slecht. Niet om commentaar te geven want het is goed dat het zo vlot gaat, maar ergens gaat er toch een oorzaak zitten waarom het in het verleden problemen gaf.

Als je al een langere tijd problemen met alchohol hebt, wordt de alchohol zelf de oorzaak. Dan heb je geen andere oorzaak meer nodig. Gewoon het niet kunnen stoppen wordt het probleem. 

Ik denk hierbij aan de animatie 'hoe werkt een verslaving'

 

[knakker]

Op 25-9-2025 om 09:58 zei bumperjim:

...maar soms vraag ik me af of het je energie kost en hoeveel. En of je daardoor af en toe in een zwart gat lazert en dan ineens aan de alcohol bent en niemand snapt er wat van, want alles ging zo prima.

Deze verklaring heb ik ook overwogen, maar ik geloof het niet. Wat je beschrijft zijn allemaal dingen die mij meer energie opleveren dan kosten. Maar het blijft voor mijzelf ook een idiote paradox: dat ik vanuit een tevreden en genoeglijk leven soms ineens zo snoeihard in de drank wegzink. Ik ben geneigd een groot deel vanuit mijn dwangmatige gewoonten te verklaren. Als ik die gewoontes eenmaal langere tijd ontwend ben gaat het mij opmerkelijk eenvoudig af de drank te laten staan, heeft ook het verleden geleerd. Daarbij zou het goed kunnen dat oude hardnekkige associaties mij ‘ineens’ naar de drank doen grijpen. Dat er wat dwarsverbanden in mijn onderbewuste omgelegd moeten worden. Dat is de reden dat ik nu mijn toevlucht ook zoek in - voor mij als nuchter boerke zijnde - in wat alternatieve therapievormen.

[Amalia]

Misschien leidt dat "tevreden en genoegelijke" leven onafwendbaar (?) periodiek naar een "Is dit alles (wat er is?)"-gevoel, en plop, daar gaan we weer met de bottoms up...

[knakker]

Op 25-9-2025 om 16:55 zei Mormel:

maar ergens gaat er toch een oorzaak zitten waarom het in het verleden problemen gaf.

Ik heb wel vaak die neiging om op zoek te gaan naar een oorzaak, maar vind die niet. Misschien zit ik in dat opzicht wel wat teveel vast aan het causale denken. Toen ik zes jaar geleden na een detox van zes dagen in een kliniek een ambulant traject volgde en toen helemaal geen hinder meer had van zucht naar drank had de therapeut ook een houding van 'Daar komt niets van in meneertje, er moet méér aan de hand zijn'. Misschien is het wat @renaldo61 hierboven zegt dat de alcoholisme op gegeven moment zichzelf drijft. Misschien is er in de verborgen diepten van mijn persoonlijkheid wel degelijk veel als oorzaak boven water te hengelen. Ik weet het niet. Wanneer ik er langdurig in slaag om de drank buiten de deur te houden hoef ik ook niet persé een logische verklaring. Maar als er wat in het systeem hapert wat mij telkens opnieuw doet terugvallen wil ik het wel graag weten natuurlijk.

[knakker]

16 minuten geleden zei Amalia:

Misschien leidt dat "tevreden en genoegelijke" leven onafwendbaar (?) periodiek naar een "Is dit alles (wat er is?)"-gevoel, en plop, daar gaan we weer met de bottoms up...

Dat zou wellicht  plausibel zijn als ik voor mijn tevreden en ietwat burgerlijke leventje wegvlucht in wilde drankgelagen in de kroeg. Lallend ten onder. Maar mijn zuipen van de laatste jaren is echt van een stuitende treurigheid. Met de deur op het nachtslot en in het diepste geheim en volstrekte eenzaamheid vreugdeloos en zonder ook maar één moment te genieten de flessen naar binnen klokken.

[Mormel]

@knakker: ben momenteel te lui om het precies op te zoeken, maar had je hier niet eerder beschreven hoe je een zekere vermoeidheid ervaarde door constant aan te moeten staan voor anderen? Alsjeblieft corrigeer mij als ik me vergis. 
Want dit is iets wat ik zeer erg herken als een trigger. Ben zelf iemand die altijd voor anderen wil zorgen in het huishouden en ook bij mijn vorige job was ik steeds diegene die altijd overuren klopte uit een soort van plichtsgevoel. Dit werd dan een trigger om te gaan drinken waarbij ik zoiets had van "en nu kan iedereen even de boom in" en ik in feite dronk om niet verantwoordelijk te kunnen zijn voor anderen. 

[Amalia]

O, maar ik denk dat wegvluchten van het gevoel dat je klem zit in een soort van burgermansbestaan, of welk ander beklemmend gevoel dan ook, ook heel goed kan door je in eenzame vreugdeloosheid een portie vergetelheid in te drinken .

[renaldo61]

Na dit alles te lezen ligt het bij @knakker toch wat anders als bij mij. Ik heb wel enkele periodes gekend dat ik probeerde te stoppen, maar een herval heb ik eigenlijk nooit gehad, ik bleef doordrinken. Moest ik nu terug alchohol beginnen te gebruiken dan zal er wel sprake zijn van een herval. Maar ik ben ook nog zeker niet volledig van mijn verslaving af. Oorzaken van mijn alchohol gebruik zullen ook wel veelvuldig te vinden zijn. Ik blijf er wel bij, eenmaal ervan geproefd of anders gezegd verslaafd moet je niet meer naar oorzaken zoeken, maar eerst proberen te stoppen. Wat bij vele wel meermaals lukt en die dan terug herbeginnen, wat ik raar vind. 

[knakker]

47 minuten geleden zei Mormel:

@knakker: ben momenteel te lui om het precies op te zoeken, maar had je hier niet eerder beschreven hoe je een zekere vermoeidheid ervaarde door constant aan te moeten staan voor anderen? Alsjeblieft corrigeer mij als ik me vergis. 
Want dit is iets wat ik zeer erg herken als een trigger. Ben zelf iemand die altijd voor anderen wil zorgen in het huishouden en ook bij mijn vorige job was ik steeds diegene die altijd overuren klopte uit een soort van plichtsgevoel. Dit werd dan een trigger om te gaan drinken waarbij ik zoiets had van "en nu kan iedereen even de boom in" en ik in feite dronk om niet verantwoordelijk te kunnen zijn voor anderen. 

Langdurig onder de mensen zijn ervaar ik wel als vermoeiend omdat ik de godganse tijd bezig ben mij tot hen te verhouden. Maar daarom zoek ik in mijn leven ook vaak de rust en de stilte op en mijd ik bij voorkeur de meute. De afgelopen weken dat ik dronk noch rookte had ik gek genoeg overigens veel meer schik in onder de mensen zijn. Zo ben ik ook een heel stuk actiever nu: ik loop weer hard, ik poets, kook uitgebreide maaltijden, lees boeken. Het kan zijn dat juist dat op gegeven moment een trigger gaat worden om maar weer te gaan roken of drinken. Om op die manier in godsnaam van die dadendrang verlost te zijn en weer passief op de bank neer te kunnen zinken. Maar dat denk ik niet, want ik kikker hier enorm van op. 
     Verder ben ik wel een tamelijk zorgzaam tiep, ook in mijn werk, maar het kost me ook weinig moeite om dat los te laten en me gewoon alleen op mijzelf te richten. Nee zeggen heeft mij nooit moeite gekost.

[knakker]

57 minuten geleden zei Amalia:

O, maar ik denk dat wegvluchten van het gevoel dat je klem zit in een soort van burgermansbestaan, of welk ander beklemmend gevoel dan ook, ook heel goed kan door je in eenzame vreugdeloosheid een portie vergetelheid in te drinken .

Dat zou inderdaad ook kunnen. Maar ik koester juist mijn rustige burgermansbestaan en moet er niet aan denken grootst en meeslepend te moeten leven. Tenzij ergens diep verstopt in mijn onderbewust zoiets nog een sturende rol zou spelen. Maar dat zou mij wel vies tegenvallen van mijn onderbewuste.