Een leven vol alcohol

[knakker]

Wel, dan zal dit mijn nummer 1000 zijn. Overigens heb ik in een vorig leven (2018-2022j al veel meer geschreven, dus het getal is niet helemaal accuraat.

Maar over dat badwater. Ik heb mij daar als melancholische tobber altijd in thuisgevoeld. Ik zei altijd: ‘Je moet er toch niet aan denken dat je een opgeruimd en levensblij karakter zou hebben. Daar zou ik doodongelukkig van worden’. Maar ik heb meerdere malen ervaren dat naarmate de drank uit mijn systeem is ik wel degelijk - en zeer tot mijn verrassing - een tamelijk ongecompliceerd en positief karakter blijk te ontwikkelen. Vroeger keek ik eigenlijk ook wel op tegen het type getroebleerde dichter, wanhopig drinkend bij het keukenlicht enzo, en was de weltschmerz en wehmut altijd dichtbij. Maar *, ik geloof intussen echt dat de alcohol als een duistere brandstof voor dat moeizame levensgevoel heeft gefunctioneerd. Nu luister ik bijvoorbeeld wel eens naar ABBA, ik bedoel maar, muziek die ik vroeger als oppervlakkige rotzooi verfoeide. Niet alles ligt verankerd in de genen of in het noodlot bedoel ik.

Evenmin bedoel ik dat je geforceerd naar positiviteit moet gaanstreven, want dat is * en werkt hooguit averechts. Maar je moet er ook niet gek van opkijken dat een en ander in het leven best mee blijkt te vallen nadat je eenmaal duurzaam die kartonnen doos der verslaving van je kop hebt weten te zetten en je weer eens rustig om je heen kunt kijken.

[Mormel]

@knakker: dat romantische beeld van de drinkende of drugsverslaafde kunstenaar of buitenbeentje, mag dan cliché zijn, elk cliché heeft een grond van waarheid onder zich. Er is ergens een reden waarom mensen die zich niet echt conform de maatschappelijke norm gedragen verdwalen in de wereld van geestverruimende middelen. 
Dat wil niet zeggen dat ik het verheerlijk, noch dat ik dat als noodlot zie. 
Eigenlijk verfoei ik dat romantische beeld van de artiest die een liederlijk leven leidt en waarbij de kunstzinnige uitspattingen spontaan komen, want voor mij is creatief werk meer een ambacht waar je vele duizenden uren insteekt om tot een resultaat te komen. Contradictie hierbij is voor mij wel dat je vele duizenden uren in een vaardigheid kunt steken, maar je net dat drupje waanzin/talent/aanleg moet hebben om je werk op te tillen. 

Daar dit mijn draadje is, ga ik even heel openhartig zijn. Ik kom uit een familie waarbij langs mijn vaderskant elke man dronk maar naast hun baan waren ze ook allemaal bezig met tekenen, schilderen, het creatieve zeg maar; langs mijn moeders kant zitten er veel mentale problemen, zijzelf chronisch depressief, een zus met schizofrenie, andere zus bipolair. Zelf ben ik dan een smeltkroes van beide waarbij ik enerzijds mentale problemen heb en anderzijds de drang naar alcohol en de aanleg voor het creatieve. Misschien dat dit ooit moest gebeuren om te leiden naar een resultaat, maar dan ben je meer bezig met het noodlot.
Op dit moment weet ik niet meer wat ik van mijn leven moet maken. De laatste maanden probeer ik erg om aan de verslaving te werken, zelfs al lijken mijn hervallen dit tegen te spreken. Ondertussen blijf ik ook verder schrijven en waar ik in het verleden her en der verhalen publiceerde ben ik momenteel ook echt in overleg met een boek. Daarnaast probeer ik mij in te zetten voor de samenleving door mijn vrijwilligerswerk en nu terug een betaalde baan op te pakken. En eigenlijk weet ik het niet. Eigenlijk weet ik niet of ik dit leven nog wel wil voortzetten als het zou betekenen dat ik terug voltijds in de samenleving moet meedraaien. Terwijl ik enerzijds de eerste ben om mensen te helpen wanneer ze daar nood aan hebben, ben ik anderzijds ook een persoon die niets dan afkeer voelt voor burgers die zich slechts als consument gedragen. 
Enfin, verward dus. 
 

[renaldo61]

Met moeten heb ik ook een probleem, het zou mogen moeten zijn. 

[Lonster1]

Of willen. Dat je niet iets mag of moet, maar zelf iets wilt.

[Mormel]

Gisteren (zaterdag) was een moeilijke dag. Heel de dag gespannen en dan zie ik dadelijk weer dat stress zo'n grote trigger voor mij vormt. Niet alleen het tijdelijk wegnemen van de stress maar ook het moment dat in je hoofd de problemen naar de achtergrond verdwijnen. Weet dat het zo'n klassieker is en dat het net niets oplost van problemen, maar soms doet het toch deugd om er een moment niet aan te denken. 
Niets gedronken, maar ben wel uit ellende om zeven uur mijn nest in gekropen waardoor ik nu wel heel vroeg wakker ben (0u30). 
Ga ervan profiteren om deze nacht het huishouden erdoor te halen en een ook eens een compleet overzicht te maken van alle problemen op dit moment zodat het weer echt duidelijk wordt in mijn hoofd dat stoppen met drinken (en liefst ook roken) ineens een heel deel van de problemen zou weghalen omdat er financieel meer ruimte komt. 

[Mormel]

Gisterenavond was moeilijk maar niet gedronken.
Partner en stiefzoon zijn komen eten en ze hadden ook de hond bij; voelde aan alsof het gezin weer compleet was. Was er enorm zenuwachtig voor en dit terwijl we al acht jaar getrouwd zijn, partner vond dit grappig. 
Ze zijn bijna drie uur gebleven wat meteen ook het langste is dat ik één van beide zag sinds januari. Goed gelachen. Vrouwlief heeft veel verteld over wat er allemaal gaande is in hun leven. 
Stiefzoon is net dertien geworden en zijn lichaam zit compleet in ontwikkeling (zeven centimeter gegroeid op minder dan een jaar, acne, stem begint te zakken). Hij vroeg ook dat ik wat vaker online zou komen om met hem te gamen (deden we toen ze hier woonden meermaals per week).
Enkele malen was er contact tussen mijn en partners hand, voor mij voor het eerst sinds lange tijd weer huid op huid contact met een ander persoon. 
Fijne avond... en toen vertrokken ze.  

Geniet ervan dat het goed gaat met hen en het deed me enorm plezier om mijn vrouw te zien lachen, maar toen ze vertrokken waren kwamen de verwijten naar mezelf over wat ik hen had aangedaan door met mij te leven de voorbije jaren en de schuldgevoelens dewelke natuurlijk gepaard gingen met dorst, enorme dorst om alles te vergeten. Maar niet gedronken.
Ergens ben ik ook een beetje kwaad omdat er geen woord gerept werd over ons en de toekomst terwijl er wel de gelegenheid toe was daar we even alleen zijn gaan wandelen terwijl stiefzoon thuis bleef. Misschien mag ik niet verwachten dat daar meer duidelijkheid over komt omdat het voor haar de voorbije jaren ook nooit zeker was wat de volgende dag ging brengen, maar ergens wringt het.

Voor ik ging slapen herinnerde ik mij het mantra van de AA (de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen...) en daarmee denk ik dat ik gewoon moet doorgaan op het pad dat ik enkele maanden geleden ben ingeslagen en dat de tijd zal uitwijzen wat dit brengt voor onze relatie. 

Hoop dat dit niet te veel klonk als zelfmedelijden, dus besluiten met positieve noot. Het drinken blijft gestaag dalen, de nieuwe baan verloopt goed, ben aan het solliciteren voor een tweede baan en daarnaast komen er steeds vaker korte momentjes van tevredenheid met mijn leven, geen geluk, maar doodsimpele tevredenheid. 

[bumperjim]

Verwijten en zelfmedelijden, daar kan je de kachel niet mee aansteken. Kijk vooruit. Ik lees melancholie maar ook hoop. Sterkte 💪🏻💪🏻💪🏻💪🏻💪🏻

[knakker]

Ik lees helemaal geen zelfmedelijden maar een kwetsbaar verslag van een mooie avond. De frustratie dat er niet over jullie toekomst werd gesproken snap ik, maar ik denk dat jullie in deze fase nu meer baat hebben bij een kalm en vriendelijk samenzijn. Zulke gesprekken overschaduwen een mooie avond vaak terstond met verdriet, verwijten of ruzie. Rustig aan. Geniet van wat er nu weer is. De rest komt later. En focus nu gewoon op je eigen leven.

2 uur geleden zei Mormel:

daarnaast komen er steeds vaker korte momentjes van tevredenheid met mijn leven, geen geluk, maar doodsimpele tevredenheid. 

Tevredenheid is volgens mij zo ongeveer het hoogst haalbare waar je zelf nog een beetje invloed op hebt. Daarbij is het een prachtige voedingsbodem voor meer. Geluk is een incident. Daarnaar streven pakt doorgaans averechts uit.

2 uur geleden bewerkt door knakker

[lady jane]

Misschien begonnen jullie beiden niet over de toekomst om de sfeer
niet te bederven? Is er over jouw drinken gesproken? Kon jijzelf eventueel beginnen?
Ik kan me zo indenken dat beide onderwerpen nauw samenhangen? 
Kennelijk is het leven van je vrouw een heel stuk lichter nu, denk je eens in hoe het
voor haar is dat ze nu, in jouw bijzijn zo kan lachen. En dat zoon vaker contact wil.