ongoing

[Pytje]

8 uur geleden zei Maverick:

“Zo ken ik mijzelf weer” die snap ik niet. Ken je jezelf weer door te drinken? Of ken je jezelf weer in de uitkomst waar je nu hoogstwaarschijnlijk op aanstuurt?

Je schrijft dat het er al een week aan zat te komen, prima inzicht volgens mij, maar waarom daar dan niets mee doen? 
Veel vragen, ik weet het, maar ik zie bijna niets meer terug van wat je schreef in je openingspost van je draadje, die ommezwaai in motivatie vind ik dan lastig te begrijpen.
 

met die woorden bedoel ik dat ik al vaker op dit spoor heb gezeten. Ik ken mezelf als iemand die het op de lange duur niet volhoudt. En dan weer opnieuw begint aan het hele proces.

Ik kan gewoon heel moeilijk afscheid nemen, ben een beetje de Heintje Davids in de alcohol denk ik.

Ik zou niet weten hoe ik iets had kunnen doen toen ik het aan voelde komen. Het wordt dan een enorm gevecht in mijn hoofd, het moment waarop ik wel ga onderhandelen, terwijl ik weet dat ik dat juist niet moet gaan doen...

 

 

 

[Pytje]

5 uur geleden zei knakker:

Balen Piet. Je zei eerder deze week dat je maar geen definitieve beslissing kon nemen om nooit meer te drinken. Moet je dat juist niet wél eens gewoon doen? Dat dag-voor-dag-principe dat hier nogal populair is kan voor sommigen ook uitdraaien op eeuwige twijfel. Voor mij wel althans. Ik timmer liever die achterdeur voorgoed dicht, dat brengt mij heel veel rust.

Ja, dat zou ik wel moeten doen misschien. Ik dacht deze keer ook echt dat ik dat bereikt had. Hoewel ik dus wel voelde dat ik niet op het jaarpact zou willen, daar zat nog een escape. Maar hoe doe je dat, zo'n achterdeur dichttimmeren. Er is toch altijd wel een manier om hem weer open te krikken? 

[bumperjim]

Dan moet je t spul niet in huis halen. Dichttimmeren zijn al die maatregelen die je moet treffen om barrières voor jezelf op te werpen. 

[lady jane]

dat onderhandelen (wie kent het niet?); dat
heb je toch ook wel eens gewonnen?
ik heb het jarenlang afwisselend gewonnen
en verloren. een gevangenis was het.
bij mij was het zoals knakker schrijft uiteindelijk.
de knop was om toen ik hier op het forum kwam en las
dat mijn geworstel best anders kon, anderen konden het ook immers?
ik was op dat vlak dus niet zo uniek als ik dacht, minder slachtoffer dus ook.
ik denk dat op de een of andere manier ik leerde omdenken;
redenen om wel te gaan drinken werden excuses,
redenen om niks te kopen of aan te nemen werden krachtmomenten
ik werd al heel snel weer baas over mijn eigen leven
en in af en toe heb ik nooit meer zin gehad
ik zie er de meerwaarde niet van in
en wil liever ook geen risico's meer nemen hierin
de keus is simpel nu, al jaren

[Yana]

Kop op Pytje, geen man overboord. Je hebt een tijdje niets gedronken, daar was je blij mee. Nu heb je een paar glazen wijn gedronken en nu ben je bang dat het weer teveel gaat worden. Lijkt me een uitstekende reden om voorlopig maar weer niks te drinken. Paar keer diep ademhalen, lach op je gezicht en droog genieten van de dag.

[Maverick]

11 uur geleden zei Pytje:

Ik kan gewoon heel moeilijk afscheid nemen, ben een beetje de Heintje Davids in de alcohol denk ik.

Denk je dat jij daar uniek in bent? Dat jij de Heintje Davids bent en niet één van de vele Heintjes? Dit is toch precies hoe verslaving werkt?

Jezelf in onderhandelingen overhalen het toch weer eens te proberen is nummer 1 in het in stand houden van de hele cirkel van gebruik. Misschien ben ik toch geen augurk maar hopelijk nog steeds een komkommer...

Het dichthouden van de achterdeur staat en valt met het echt, echt accepteren dat het er niet meer inzit om “gezellig” wat te drinken zonder de hele ellende weer op te starten. De valkuil zit ‘m denk ik vooral in het feit dat als je stopt je uiteindelijk beter gaat voelen en zelfvertrouwen terugkrijgt. Als je dat vervolgens gebruikt om het drinken weer aan te gaan is de cirkel weer rond.

Ik weet dat ik een voorvechter ben van de grote 0 in drinken, ik kan en wil ook niet anders meer omdat ik nu eenmaal een augurk ben 

 

 

[Pytje]

Nee, ik geloof dat het zich langzaam opbouwt. Een aanleiding is wel dat ik steeds minder goed inslaap. Lig vaak nog een paar uur naar het plafond te staren. Daar had ik nooit last van toen ik wel alcohol dronk. Toen ik jonger was had ik dat ook en ergens ben ik bang dat dit weer zo blijft. In die uurtjes begint het denken aan alcohol weer. Overdag is dat weg, maar met steeds meer moeite. Dat bedoel ik met "het bouwt zich op". En dan gaat de knop in een keer om. Weet ik niet meer wat tegen wat opweegt. Nu even niet, maar eigenlijk weet ik het wel natuurlijk en eigenlijk zou ik ook een andere manier moeten vinden om met mijn slapeloosheid om te gaan. 

Ik voel me niet hopeloos momenteel. Ik heb veel gewonnen tot nu toe en heb veel meer vertrouwen in mezelf dan een paar maanden geleden. Zit nu even in een kleine alcoholidentiteitscrisis, maar ik ga het gewoon weer oppakken hoor!

[lady jane]

Pytje ik heb opnieuw leren inslapen met een fakirmatje kijk maar eens op flowmat.nl en bij producten. Middelste setje, rond de 30,00

Beste investering ooit.

[Pytje]

12 uur geleden zei knakker:

Dat dichttimmeren gebeurde bij mij op een tamelijk rationele wijze. Eerlijk afwegen wat de voor- en nadelen van het drinken zijn, de mogelijkheden, de risico's. Hierbij vooral ook de positieve kanten niet te snel wegmoffelen omdat je nog zit met de kater van de laatste uitspatting, want mijn eerdere ervaring was dat zich dat anders tegen mij zou keren. Ik wilde mij donders goed bewust zijn wat ik zou gaan missen als ik eventueel zou stoppen. Na deze droge kosten-baten-analyse de beslissing: stoppen, tijdelijk stoppen, minderen of doorgaan. Niet te snel denken dat het persé op stoppen moet uitdraaien, eerlijk besluiten wat het beste bij jou past.

En daarna vormde deze nogal rationele beslissing de muur waarop mijn gevoelens mogen klotsen. Het besluit moet niet meer ter discussie staan, daar is tenslotte al genoeg over nagedacht. Voor mij was het ook noodzakelijk om een besluit 'voor het leven' te nemen. Als ik het 'dag voor dag' zou benaderen zou ik gek worden en mij letterlijk ook elke nieuwe dag gaan afvragen of ik misschien na een dag, na een maand, na een jaar, het misschien toch weer zou kunnen proberen. En als die optie nog open zou zijn, zou ik bij de gedachte alleen al voor de bijl gaan, vroeg of laat.

Zo werkt het voor mij. Het klinkt misschien ietwat klinisch, maar dat is omdat het mij oprecht beter lijkt om het omgaan met de bijkomende gevoelens pas hierna aan bod te laten komen. Het zal niet voor iedereen zo werken, maar ik schrijf het toch maar op. Misschien heb je er iets aan. Mij biedt deze benadering in elk geval enorm veel rust. Want op gegeven moment merkte ik dat dat eindeloze wikken en wegen over steeds precies dezelfde zaken zo godsallemachtig veel onrust genereerde. Dat was bijna erger dan het drinken zelf. Ik sluit bijvoorbeeld helemaal niet uit dat ik nu, na bijna een jaar stoppen, prima met mate zou blijken te kunnen drinken. Maar ik ga het echt niet opnieuw proberen. Geen risico's. En ik wil al helemaal niet die wurgende twijfels weer op mijn hals halen door er opnieuw over te gaan nadenken.  Het blijkt bij mij ook de aanvechtingen in een vroeg stadium onschadelijk te maken. Het besluit is onherroepelijk.

Dankjewel  @knakker. Hier heb ik wel iets aan. Vooral over dat bedenken wat echt bij mij past. Dat lijkt mij een heel goed begin. Ik begin altijd met stoppen als ik mezelf heel erg de keel uit hang. Op het moment dat vertrouwen in mezelf nul is en ik mezelf nog eens een periode extra vol heb gepropt met drank om dichterbij het punt van absolute walging te komen. Die beelden blijf ik mezelf dan een aantal maanden voorhouden. Ik moffel, zoals jij zegt, de meer aangename kanten weg want die kan en mag ik dan niet voelen. Na een paar maanden voel ik me weer beter, het vertrouwen is hersteld en er is meer ruimte voor die positieve kanten (in mijn geval twee dingen: ik slaap beter en ik vind een goed glas wijn ook gewoon lekker). En dan slaat de twijfel toe. En zo blijf ik zwalken van het ene uiterste naar het andere. Een rationele beslissing op basis , gemaakt ergens tussen die uitersten in, zoals jij die voorstelt, heb ik nooit genomen. 

Heel veel dank voor dit inzicht! 

[kruidenthee67]

Mooi Pytje, dat inzicht.

Voor mij zijn nog steeds best een aantal zaken in het leven onderhandelbaar, en slaat twijfel regelmatig toe nadat ik beslissingen neem. Behalve over het wel of niet drinken. Dat is voor mij een kei-hard besluit. Geen twijfel over mogelijk.  Vanaf dat moment durfde ik het jaarpact aan.  Als een bevestiging, versteviging van dat besluit. 

Het dag voor dag idee zie ik ook zo...niet om elke dag opnieuw de beslissing te nemen, maar de herinnering aan het besluit, en dat betekent dat ik ook vandaag niet drink.  

Keep up the good work

[Rosee]

Helemaal eens @SanMiquel. Hoe gaat t nu @Pytje?

[Pytje]

@SanMiquel en @Rosee, het gaat wel goed hoor. Ik dronk me inderdaad in het verleden niet laveloos, ook al omdat ik voor die tijd al in slaap was gevallen. Het ging ook heel lang goed met 2 tot 3 glazen per dag, totdat Corona kwam en ik mijn structuur kwijt was. Waar ik steeds meer achter begin te komen, ik schreef het ook al in het begin, is dat structuur voor mij allesbepalend is. Dingen moeten duidelijk zijn. Ik drink niet of ik drink 2 glazen per dag; het geeft me hetzelfde soort van gevoel. Als het voor mezelf maar duidelijk is. Ik ben nu erg bezig met de woorden van @knakker: je moet iets kiezen dat bij je past en daar dan ook voor gaan. Ik ben me ervan bewust dat alle andere varianten veel energie kosten en blijven kosten. De afgelopen vier maanden hebben me tot nu toe in ieder geval opgeleverd dat ik veel meer ben gaan sporten en dat ik dat - nooit gedacht - als heel prettig ervaar. Dat is voor mij een enorme winst.

[Lonster]

3 glazen wijn per dag is best veel, tenminste dat vind ik zelf. Genoeg om niet helder op te staan, een suf gevoel over de dag te houden en aan het eind van de middag weer te verlangen naar een glas. Ik heb ook gemerkt dat het een cumulatief effect heeft. Drink je af en toe 3 glazen, dan herstel je redelijk snel. Drink je elke dag drie glazen, dan blijf je een beetje wazig en lever je energie in. En goede zin, heb ik gemerkt. Mijn humeur vaart er wel bij, door die 2-3 glazen doordeweeks niet meer te drinken. Meer bewegen geeft ook goede zin inderdaad.

[bumperjim]

Absoluut 3 per dag is een hoop. En 1 per dag is een illusie want je kan zo'n fles niet een week aangebroken houden.

Sowieso is elke dag te veel, voor mijzelf sprekend. 

[Rosee]

Voor mezelf werkt het als ik niet drinken als 'gewoonte' beschouw en zo nu en dan drinken als 'uitzondering.'  Ik drink zeker niet in mijn eentje en als ik bijv meerdere afspraken in vrij korte tijd heb waarbij wordt gedronken, kies ik daar een paar uit waarbij ik 1 a 2 (heel af en toe 3) glazen drink. Het komt gemiddeld neer op 3 keer per maand 2 glazen. Dit klinkt ingewikkeld om het zo te doen, maar eigenlijk valt het mee, ik denk niet: ha eindelijk mag ik weer. Of dit de weg is die bij mij past zal nog blijken. Denk het nu wel, maar je weet nooit, toch alert blijven.

[Rosee]

En ja, ik merk ook al na 3 glazen de nadelen. Vroeger dronk ik met gemak 2 flessen!

[Lonster]

 

2 uur geleden zei SanMiquel:

Maar mijn hele referentiekader op dat gebied is ook helemaal stuk.

Daarom is het goed om voor jezelf uit te vinden wat wel of niet werkt. Een vriendin van mij drinkt elke dag twee glazen wijn. Ze ontkende dat dit enig negatief effect had op haar. Niks aan de hand en het ontspande haar. Gewoon de volgende dag weer prima hoor. Waarom ik nou zo "moeilijk" deed snapte ze niet. Maar toen ze een maand niets dronk, ontdekte ze dat het wel degelijk verschil maakt. Meer energie en opgewekter. Maar na die dry January vond ze het toch weer nodig terug te gaan drinken, nu weer zo'n beetje dagelijks. Die tegengestelde krachten, lastig is dat. Eigenlijk is het helder dat je beter niets kunt drinken. 

[Pytje]

Het is volgens mij totaal niet relevant om te bespiegelen wat veel en wat niet veel is. Iedereen op dit forum zoekt een weg om Alcohol de Baas te worden, toch? Voor de meesten betekent dat dat ze niet drinken, voor sommigen dat ze af en toe drinken en voor weer anderen dat ze de hoeveelheden die ze nemen, beperken.

[bumperjim]

Niet mee eens wat de relevantie betreft, maar dat is niet erg, idd is het aan ieder om een eigen weg te vinden om adb te worden. 

[lady jane]

ik vind die bespiegelingen juist wel relevant, want zolang je elkaar als spiegel gebruikt kun je alert blijven.
De 0 is duidelijk.  hoeveelheden beperken allerminst, daar kun je alle kanten mee op. Met af en toe drinken ook.
Zolang men hier openlijk en eerlijk blijft schrijven is er ook duidelijke communicatie op een veilige plek.
En al betekent het maar dat dan de niet stoppers even de balans weer opmaken en eventueel bijstellen, dan is dat
al weer pure winst. Je wilt niet weten hoeveel mensen wegblijven als het na verloop van tijd toch weer afglijdt.

[Pytje]

15 uur geleden zei lady jane:

ik vind die bespiegelingen juist wel relevant, want zolang je elkaar als spiegel gebruikt kun je alert blijven.
De 0 is duidelijk.  hoeveelheden beperken allerminst, daar kun je alle kanten mee op. Met af en toe drinken ook.
Zolang men hier openlijk en eerlijk blijft schrijven is er ook duidelijke communicatie op een veilige plek.
En al betekent het maar dat dan de niet stoppers even de balans weer opmaken en eventueel bijstellen, dan is dat
al weer pure winst. Je wilt niet weten hoeveel mensen wegblijven als het na verloop van tijd toch weer afglijdt.

Helemaal eens @lady jane. Zolang we elkaar niet de maat nemen hier - en dat gebeurt volgens mij nauwelijks - blijft het zinvol om te komen. Ik heb die spiegel wel nodig, ik heb het nodig om verantwoording naar mezelf af te leggen, om eerlijk naar mezelf te zijn. En dat gaat toch beter als ik het niet in mijn kop rond laat zingen.

[Lonster]

Mee eens. Zolang je het bij jezelf houdt en een ander niet gaat zeggen hoeveel hij mag drinken, is het prima om meningen en ervaringen naast elkaar te leggen.

Met mijn verhaal over die vriendin bedoelde ik te zeggen dat je jezelf ook wat wijs kunt maken. Dat ken ik, voor jezelf rechtvaardigen dat een bepaalde hoeveelheid acceptabel is. Ik heb maanden lang elke werkdag boodschappen gedaan eind van de middag en 2 of 3 blikjes bier voor mezelf gekocht. Ik vond dat prettig na het werk, wel de ontspanning ervan en niet de lasten de volgende dag. Dat afgepaste kopen was nodig want anders ging alles op. Pas toen ik daar mee stopte, twee jaar geleden, had ik door dat ik er in gedachte heel veel mee bezig was, met die 2-3 bier. Dat doorbreken en met afstand er naar kunnen kijken vond ik heel prettig. Bevrijdend.

[Pytje]

Tijd voor een update. Sinds een week of 4 drink ik weer en wel een glas wijn (laat ik eerlijk zijn: het is wel een groot glas, misschien kan ik net zo goed zeggen "twee kleine glaasjes") per avond. Ik ben nog niet over dat ene glas heen gegaan en heb daar ook nog geen behoefte toe gevoeld tot nu toe. Gaandeweg kom ik tot de ontdekking dat ik bij mezelf  een beroep doe op dezelfde discipline als die ik nodig had bij het niet drinken. Wat nu wel bijdraagt aan het slagen hiervan is dat ik fanatiek ben gaan sporten in het afgelopen halfjaar. Ik vind dat prettig om te doen en het geeft mij een ander soort bewustzijn van mijn lichaam en gezondheid.

Tot zover het positieve verhaal. Ik weet natuurlijk heel goed dat ik me op een grens begeef. En dat 1 glas meer kan worden als ik niet uitkijk. Toch geef ik mezelf nu het voordeel van de twijfel en put vertrouwen uit behaalde resultaten tot nu toe.

[bumperjim]

Ik zou er geen gewoonte van maken (elke avond), daarmee zou ik althans zelf het schip in gaan. Het is lekker als je zonder meer en zonder moeite tegen jezelf kan zeggen: ach, vanavond niet. 

[Yana]

2 uur geleden zei bumperjim:

Ik zou er geen gewoonte van maken (elke avond), daarmee zou ik althans zelf het schip in gaan. Het is lekker als je zonder meer en zonder moeite tegen jezelf kan zeggen: ach, vanavond niet. 

En als je dat niet zonder moeite tegen jezelf kunt zeggen dan weet je hoe laat het is. Maar ik hoop natuurlijk dat het je goed blijft gaan