na 3 weken nog geen witte broodsteken

[gelukkigzonder]

16 uur geleden zei Cleo66:

Beterschap 

Dank je wel, lief

[gelukkigzonder]

17 uur geleden zei Gezondworden:

Heel veel beterschap Gezond2019, ik hoop dat je snel hersteld en weer fitter gaat worden. Mooi om te lezen dat je al 4 weken van de alcohol af bent en erg knap van je, ga zo door! 

Dank je wel, ik vind 4 weken niet knap. Alhoewel, het is me nog niet echt eerder gelukt de afgelopen jaren

[Lonster]

Welles. 4 weken is wel knap.

[kruidenthee67]

Precies! 

[gelukkigzonder]

Okay, het is op zich knap.

ik heb 380 redenen/ momenten kunnen bedenken om wel te drinken. Ik vind het momenteel gewoon pittig.

ik kom mezelf zo tegen. Bleehhhh

[bumperjim]

Ja das het interessante van stoppen dat je eindelijk jezelf eens tegenkomt. En dat jezelf wel eens een trap onder de k kan gebruiken. Of juist wat extra liefde. Iig, je gaat met jezelf aan de slag. Ipv dan maar weer als een zoutzak bezopen op de bank te hangen tot je 60 bent en overlijdt. 

[gelukkigzonder]

Verdriet en boosheid overheerst nu. Ik heb vorig jaar een abortus ondergaan. Dit na 2 gezonde kinderen. De abortus was nodig, omdat het een gevaar was voor mijn lijf en dat van de baby. Ook al was ik niet lang zwanger, ik heb het nooit kunnen verwerken. De schaamte is er, maar ook het gevoel; wat als ik wel had doorgezet. Ook was de kans maar 10/15 % dat het wel goed zou gaan, misschien had ik door moeten zetten.

Ipv in mijn rouwproces te stappen, ben ik gaan drinken. En heel hard werken en voor anderen zorgen. Ik kan dus niet meer. Ik ben op dit moment gewoon niet ' normaal' met mijn emoties. Weet even niet hoe ik het om moet buigen. 

[bumperjim]

Misschien ben je nu juist wel normaal met je emoties, nu je gestopt bent. Is dit het begin van je rouwproces. 

16 maart 2019 bewerkt door bumperjim

[gelukkigzonder]

28 minuten geleden zei bumperjim:

Misschien ben je nu juist wel normaal met je emoties, nu je gestopt bent. Is dit het begin van je rouwproces. 

Zo gek of bijzonder eigenlijk. Ik ben best goed (al zeg ik het zelf) in begeleiden en coachen. Het is mijn werk. En nu sta ik zelf voor een probleem en weet ik er niet mee om te gaan. Ik veroordeel mezelf en weet ook dat het proces dan alleen maar langer duurt. Ik schrijf veel en dat is wel helpend. Ik weet dat positieve affirmaties  helpen dus ga er zelf ook maar wat bedenken. 

[Lonster]

Dat is de makke van hulpverleners. Die weten alles perfect voor een ander.

Misschien is het een idee om zelf hulp te zoeken/aanvaarden voor dit verdriet, in plaats van het zelf op te lossen. 

[kruidenthee67]

Op 15-3-2019 om 09:17 zei Gezond2019:

hoe lang ben jij gestopt eigenlijk? Waar liep jij tegenaan? Hoe ziet jouw leven er nu uit? 

 Ik ben ook hulpverlener. En dat doe ik goed haha. De tip om zelf iemand in te schakelen vind ik wel een goede. Je 'weet' best hoe het allemaal zou kunnen...maar iemand die met jou meekijkt, je spiegelt, af en toe confronteert met zaken die je zelf toch niet helemaal zuiver kunt zien bij jezelf. Mij heeft het al een paar keer geholpen. 

April 2014 plaatste ik hier mijn eerste bericht. Ben een half jaar droog geweest. Dat was best een ontdekking en gaf me wel een euforisch gevoel. Daarna volgde een periode van vallen en opstaan.  Wat me wel helder was dat ik een probleem heb met alcohol, verslaafd ben.  Mijn doel was dan ook om echt te stoppen. Terugkijkend op mijn leven heb ik altijd wel makkelijk alcohol gedronken, gezellig, lekker..maar ook om emoties en lastige dingen even niet te hoeven voelen. Na een burnout ging ik echt de lijn over. Snel en veel drinken voor de roes. Vermijden van....

Op 17 augustus 2017 heb ik dat 'besluit' echt met volle overtuiging kunnen nemen.  En vanaf dat moment sta ik echt helemaal droog. 

Waar liep ik tegenaan? Mezelf. Mijn emoties, gedachtes, negatieve zelfbeeld, overlevingsmechanismen en maak het rijtje maar verder af. Daar liep ik natuurlijk niet voor het eerst tegenaan. Maar het verdoven was geen optie meer. Dus veel van waar ik andere mensen mee help ben ik nu echt op mezelf aan het toepassen. Dat heb ik niet alleen gedaan. Toen ik maar bleef terugvallen ben ik naar de huisarts gegaan. Heb gesprekken gehad met praktijkondersteuner en uiteindelijk een traject bij Novadic doorlopen met gesprekken en een online traning (soort van CGT) waar ik veel weerstand tegen voelde, maar wat me echt veel duidelijkheid heeft opgeleverd.

Hoe ziet mijn leven er nu uit?

Het jaar rond nuchter zijn heeft me veel gebracht. Alles de eerste keer nuchter kunnen beleven. Nu gaat het voelen als een soort van gewoonte die nog meer mag inslijten.  En alert blijven. Blijven werken aan herstel. Dat doe ik door hier actief te blijven, wel wat minder dan een aantal jaar terug. En ik ga elke week naar een AA groep en heb dagelijks app contact met maatje.

Ben ik gelukkiger, is het leven beter? Die vraag stel ik me regelmatig.

Ja, toch wel. Ik krijg wat meer vertrouwen, in mij zelf, neem verantwoording voor mijn eigen welzijn. Ik kan mezelf zonder schaamte aankijken. In mijn relatie gebeurt veel,  ons systeem is in beweging gezet. Mijn kinderen vertrouwen me weer. Ik kan er echt 'zijn'.  Ik begin dingen wat 'beter' aan te pakken als het gaat om werk.  Omdat ik het waard ben. 

Alleen maar goeds? Sja, niet meer verdoven betekent dat ik moet dealen met mijn moods.  De drukte in mijn bol af en toe. Teleurstellingen of niet vervulde verwachtingen.  Maar hé, dat lukt en kan dus. En dat geeft hoop. En een soort van bevestiging voor mij, dat was met drank nog in mijn leven niet gelukt. 

Voor mij werkt het als ik eraan blijf werken.

Oeps, toch een heel verhaal...

 

 

 

 

 

 

16 maart 2019 bewerkt door kruidenthee67
toevoeging

[gelukkigzonder]

27 minuten geleden zei kruidenthee67:

 Ik ben ook hulpverlener. En dat doe ik goed haha. De tip om zelf iemand in te schakelen vind ik wel een goede. Je 'weet' best hoe het allemaal zou kunnen...maar iemand die met jou meekijkt, je spiegelt, af en toe confronteert met zaken die je zelf toch niet helemaal zuiver kunt zien bij jezelf. Mij heeft het al een paar keer geholpen. 

April 2014 plaatste ik hier mijn eerste bericht. Ben een half jaar droog geweest. Dat was best een ontdekking en gaf me wel een euforisch gevoel. Daarna volgde een periode van vallen en opstaan.  Wat me wel helder was dat ik een probleem heb met alcohol, verslaafd ben.  Mijn doel was dan ook om echt te stoppen. Terugkijkend op mijn leven heb ik altijd wel makkelijk alcohol gedronken, gezellig, lekker..maar ook om emoties en lastige dingen even niet te hoeven voelen. Na een burnout ging ik echt de lijn over. Snel en veel drinken voor de roes. Vermijden van....

Op 17 augustus 2017 heb ik dat 'besluit' echt met volle overtuiging kunnen nemen.  En vanaf dat moment sta ik echt helemaal droog. 

Waar liep ik tegenaan? Mezelf. Mijn emoties, gedachtes, negatieve zelfbeeld, overlevingsmechanismen en maak het rijtje maar verder af. Daar liep ik natuurlijk niet voor het eerst tegenaan. Maar het verdoven was geen optie meer. Dus veel van waar ik andere mensen mee help ben ik nu echt op mezelf aan het toepassen. Dat heb ik niet alleen gedaan. Toen ik maar bleef terugvallen ben ik naar de huisarts gegaan. Heb gesprekken gehad met praktijkondersteuner en uiteindelijk een traject bij Novadic doorlopen met gesprekken en een online traning (soort van CGT) waar ik veel weerstand tegen voelde, maar wat me echt veel duidelijkheid heeft opgeleverd.

Hoe ziet mijn leven er nu uit?

Het jaar rond nuchter zijn heeft me veel gebracht. Alles de eerste keer nuchter kunnen beleven. Nu gaat het voelen als een soort van gewoonte die nog meer mag inslijten.  En alert blijven. Blijven werken aan herstel. Dat doe ik door hier actief te blijven, wel wat minder dan een aantal jaar terug. En ik ga elke week naar een AA groep en heb dagelijks app contact met maatje.

Ben ik gelukkiger, is het leven beter? Die vraag stel ik me regelmatig.

Ja, toch wel. Ik krijg wat meer vertrouwen, in mij zelf, neem verantwoording voor mijn eigen welzijn. Ik kan mezelf zonder schaamte aankijken. In mijn relatie gebeurt veel,  ons systeem is in beweging gezet. Mijn kinderen vertrouwen me weer. Ik kan er echt 'zijn'.  Ik begin dingen wat 'beter' aan te pakken als het gaat om werk.  Omdat ik het waard ben. 

Alleen maar goeds? Sja, niet meer verdoven betekent dat ik moet dealen met mijn moods.  De drukte in mijn bol af en toe. Teleurstellingen of niet vervulde verwachtingen.  Maar hé, dat lukt en kan dus. En dat geeft hoop. En een soort van bevestiging voor mij, dat was met drank nog in mijn leven niet gelukt. 

Voor mij werkt het als ik eraan blijf werken.

Oeps, toch een heel verhaal...

Juist erg fijn, je verhaal. Ik herken het wel wat je beschrijft. Ik heb overigens al wel hulp gezocht. Ga naar POH en  ben eenmaal naar de AA geweest. Wil ik aankomende week weer naar toe. Ik denk door mijn longontsteking nu, dat ik me nog mentaal rotter voel. De afleiding kan ik nu niet goed zoeken, omdat ik me daar te beroerd voor voel. Wel wil ik morgen er even uit.  Al is het een wandeling.

De angst om depressief te worden, is er ook. Althans, ik voel me depressief.  Het eraan toegeven hoeft in mijn ogen niet altijd, omdat gedachten krachten zijn. Ik heb net een gesprek gehad met mijn partner en die vond mij de afgelopen maanden, voordat ik instortte meer euforisch. Neigde zelfs naar het manische aan.

Alles was fantastisch, het  liep lekker, deed fantastische dingen maar ook rusteloos, grenzeloos soms.

En dan kom je op een punt dat je niet meer kan. Je  lijf heeft rust nodig. Wat ik aan je verhaal opmerk en wat me gerust stelt, is dat het goed kan komen. Dat je weer geniet. Dat je veel hebt aan een maatje. Ook daar ga ik me eens in verdiepen. Dank je wel in ieder geval voor je uitgebreide antwoord. 

 

 

27 minuten geleden zei kruidenthee67:

 

 

 

 

 

 

[kruidenthee67]

Ja, het kan zeker goed komen.

Goed dat je al hulp hebt gezocht en dan ook specifiek om je verslaving aan te pakken. Voor mij was het nuchter zijn een voorwaarde om 'de rest' te kunnen doen. Ik lees bij jou ook het 'alles of niets' idee...of euforisch of depri. Zwart of wit...herkenbaar.  Doorrennen of stilstaan. 

'Rust' is een belangrijk gegeven in het proces en voor mij meteen de lastigste. 

 

Heb vertrouwen en blijf eraan werken, zelf, niet alleen.

 

 

 

 

 

 

[gelukkigzonder]

6 minuten geleden zei kruidenthee67:

Ja, het kan zeker goed komen.

Goed dat je al hulp hebt gezocht en dan ook specifiek om je verslaving aan te pakken. Voor mij was het nuchter zijn een voorwaarde om 'de rest' te kunnen doen. Ik lees bij jou ook het 'alles of niets' idee...of euforisch of depri. Zwart of wit...herkenbaar.  Doorrennen of stilstaan. 

'Rust' is een belangrijk gegeven in het proces en voor mij meteen de lastigste. 

 

Heb vertrouwen en blijf eraan werken, zelf, niet alleen.

Klopt, rust is zeker belangrijk. ik kan mezelf weleens verliezen in het doorrennen. Mij zal je nooit horen zeggen: het gaat lekker z'n gangetje  ik houd wel van uitdagingen. Maar daar zitten ook nadelen aan. Ik ga me richten op het positieve. Dingen die wel goed gaan. Dingen die wel geslaagd zijn. Alles waar je je aandacht op richt, wordt groter. 

6 minuten geleden zei kruidenthee67:

 

 

 

 

 

 

 

[kruidenthee67]

En geduld he? Ik zeg vaak, tijd is je vriend...veranderingsprocessen kosten tijd..en energie.....en soms zet je grote stappen...en soms een stapje terug..en soms word je er blij van...en soms helemaal niet...

 

[gelukkigzonder]

Wat ik nu lastig vind, is de zaterdagavond. Wijn hoort erbij, althans, zo zag ik dat tijden. Ga zo maar een grote kop thee zetten en wat leuks op  tv kijken. 

[Bob]

Precies. @Gezond2019, alternatieven bedenken en je vooral niet zielig gaan voelen. Ik zit nu naar Holland's got talent te kijken op RTL4. 

[kruidenthee67]

Ander patroon...andere gewoontes...goed idee, ik ga ook een pot zetten. Paaseitje al op net bij koffie

[gelukkigzonder]

Ik bedenk me dat het wel een tof idee is om mezelf te belonen met een mooie theepot. Ik word nog een thee muts

[lady jane]

Als je jezelf serieus neemt, juist als hulpverlener, heb je supervisie en intervisie. En ben je lid van een beroepsvereniging
die hier controle op uitoefent.
Geeft geen garantie natuurlijk, blinde vlekken zijn er altijd, maar dan doe je wat je kunt.
Ikzelf stond niet altijd open voor de boodschappen die ik er kreeg, maar de kwartjes vielen wel altijd later en ik herkende
situaties beter. En dochter van een Zeeuw, bent ons zuunig, dus ik wilde ook wel waar voor mijn SV en Ber.Ver.geld

[gelukkigzonder]

7 uur geleden zei lady jane:

Als je jezelf serieus neemt, juist als hulpverlener, heb je supervisie en intervisie. En ben je lid van een beroepsvereniging
die hier controle op uitoefent.
Geeft geen garantie natuurlijk, blinde vlekken zijn er altijd, maar dan doe je wat je kunt.
Ikzelf stond niet altijd open voor de boodschappen die ik er kreeg, maar de kwartjes vielen wel altijd later en ik herkende
situaties beter. En dochter van een Zeeuw, bent ons zuunig, dus ik wilde ook wel waar voor mijn SV en Ber.Ver.geld

Ik heb genoeg meet momenten en de meeste van mijn vriendinnen werken in de zorg/ psychiatrie. Ik merk dat dat erg fijn is om daarmee te praten. Ik ben alles behalve zuinig en geef mijn geld graag uit aan verbetering. 

[gelukkigzonder]

vandaag dag: 32. Man oh man, de tijd vliegt bijna voorbij.

Ik ben vandaag een aantal uren met mijn bedrijf bezig geweest. Dat voelde goed. Sinds dat ik gestopt ben, heb ik mezelf nog niet echt eerder okay gevoeld. Het was huilen, paniek voelen, angst en onzekerheid. Nu merk ik ietsjes verbetering en dat geeft lucht. 

[kruidenthee67]

Mooi.

En dat heb je allemaal doorstaan, zonder drank....en je begint weer ruimte te voelen...goed gedaan! Het kan, ook voor jou!

[Lika]

[Rosee]

Fijn te lezen!