Hohoho!

[kruidenthee67]

Ff serieus...ik weet niet of je behalve het forum andere hulp/begeleiding hebt bij het adb proces?

 

Ik heb veel baat gehad bij een online traject. Om zicht te krijgen in hoe het werkt met gedachtes en emoties in relatie met de alcoholverslaving. Dacht het zelf wel allemaal te weten (en dat deed ik cognitief ook heus wel) maar er echt zelf actief mee aan de slag was toch andere koek. 

[Pytje]

Dank je @kruidenthee67. Ik heb dat onlinetraject lang geleden al eens gedaan. Maar misschien heb je gelijk en heb ik gewoon meer hulp nodig dan dat ik nu zoek. 

Het is wel de eerste keer dat ik een patroon zie bij mezelf. Misschien zorgt het er voor dat ik de volgende keer meer op mijn hoede ben. Stoppen met roken ging bij mij niet anders eigenlijk. Talloos veel pogingen voor nodig gehad. Als een soort warming-up voor het "'echte werk". Maar ook dat is gelukt.

[kruidenthee67]

O en dat van die gal is dus ook serieus...

 

Op je hoede? Waarvoor? En wat dan? 

Is het heel lang geleden dat traject? Wat leverde dat jou op? Kun je daar nog wat van terug halen wat je zou kunnen helpen? 

 

Voor mij was het ook een lange aanloop...naar het moment dat van 'het besluit' afgelopen zomer. In het onlinetraject leerde ik patronen herkennen, inzichten en kreeg handvatten . Tot nu toe kan ik daar mee vooruit. Ben er niet de hele dag mee bezig maar wel elke dag. Voor mij is nuchter blijven nog steeds niet 'gewoon'. Dus een bepaald soort alertheid blijft. Maar minder zwaar, zoiets. Normaler.  Het werkt als je er aan werkt dat ervaar ik zeker zo.

Heb je wel eens een groep overwogen?

[Pytje]

Ik heb er nog eens over nagedacht @kruidenthee67. Destijds stond ik er heel anders in, want was mijn doel om mijn alcoholgebruik te minderen. En ik was sowieso minder gemotiveerd dan nu. Ik ga maar eens kijken of ik me opnieuw kan aanmelden. Bedankt voor de tip

[Pytje]

Gelukkig mijn laatste uitspatting weer achter me gelaten. We hollen richting september en dan ben ik al een jaar bezig om van vriend alcohol af te komen. Niet drinken is zeker de standaard geworden, maar tussendoor toch nog een aantal keren flink onderuit gegaan. Als je het vergelijkt met een liefdesrelatie, dan zou je zeggen: "pfff, maak toch eens een keuze". Maar vriend alcohol heeft mij zeker dertig jaar vergezeld en laat zich niet zo heel gemakkelijk de deur wijzen....

[Nietmeer]

Vriend alcohol was je vriend niet, het was een stalker. Bij stalkers moet je ook heel stevig je grenzen aangeven anders houdt het niet op!

[kruidenthee67]

 Ach, ik denk dat je de keuze wel gemaakt hebt. Tenminste, ik begrijp dat je gaat voor stoppen, in tegenstelling tot vroeger. Als ik lees over je uitglijders..zoals die laatste is dat ook niet echt een bewuste keuze (gevaarlijk terrein dit, want natuurlijk heb je een keuze, en ben jij degene die de fles aan je mond zet). Ik zie het als 'alleen stoppen is niet genoeg'. Die fles laten staan lukt, totdat er 'iets' gebeurt en je zwicht voor verdoving.Of ontlading. Die je uit de fles haalt.

Voor sommigen onder ons werkt het wellicht zo, eenmaal een verbod op alcohol gezet houden ze zich daaraan...Hmmm...voor mij heeft die 'strenge aanpak' een averechts effect gehad. Iets niet mogen, strijd...neuh.. Ik ben wel heel duidelijk voor mezelf nu, dat alcohol onder welke omstandigheid dan ook, voor mij geen optie meer is. Nooit meer.  Daar had ik een 'bodem' voor nodig. Die is voor iedereen anders, de één ligt in de goot, alles kwijt, de ander een partner die een grens aangeeft,  whatever...een punt waarop je komt dat je 'het besluit' neemt. I know,  ik herhaal. Maar hey..na drie jaar aanmodderen ben ik zo blij dat het daadwerkelijk lukt om langere tijd droog te zijn.  Ik werd moedeloos en bang na steeds weer uitglijden, terugvallen.

Ik lees nog een achterdeurtje in 'hij laat zich niet zo gemakkelijk de deur wijzen'...'want al 30 jaar heeft hij me vergezeld'. Dus? O, is dat zo? Uiteindelijk laat ie zich wel gemakkelijk de deur wijzen, als jij daarin duidelijk bent. En ja, dat is de keuze, beslissing, het besluit. Maar dat gaat vergezeld met werken aan wat er gebeurt als je weer op het punt komt te zwichten...die inzichten helpen mij nu om alcohol niet meer in te zetten als verdoving. Ik ben bereid 'alles nuchter aan te gaan'. En dat klinkt misschien zwaar. Is het ook soms. Voor iemand die zijn hele leven alle moeilijke dingen vermijdt..Maar, het goede nieuws: ik ben nog niet dood neergevallen, achteraf vallen dingen reuze mee, 'ik kom er sterker uit (ahum)'...tja, waar was ik al die tijd bang voor? En ook ik heb nog wel een weg te gaan...echt wel.

Minderen ja, dan sta je er anders in, dat traject heb ik ook gehad..hahaha dacht ik later...wat een lachertje was dat. En wat is er weinig kennis bij zorgverleners als het gaat om verslaving. Maakt niet uit...uiteindelijk kom je wel terecht op de plekken waar je kennis, ervaring en handvatten kunt halen. Die je nodig zult hebben.

Pytje 

[Pytje]

Hihi @Francoise, nee, het is zeker geen Familiediner.

Kruidenthee, je laat me weer even omdenken... niet mogen is veranderd in niet willen bij jou. Wat een rust zal dat geven...

Ik heb overigens gekeken naar het online-traject, maar dat is stopgezet in verband met aanpassingen. Niet duidelijk wanneer het weer opgestart wordt. Waar heb jij het gedaan?

 

[kruidenthee67]

Ja, klopt @Francoise

Voor mij is dat een essentieel omslagpunt gebleken.  En dat geeft op alcoholgebied rust, ja veel rust. 

Ik heb het gedaan bij Novadic. In combinatie met gesprekken met een hulpverleenster daar. Stuk of acht gesprekken, tegelijk met de online training. Ik vond dat best pittig, maar heeft me echt geholpen. Geen idee of je daar zo het online traject kunt doen. Maar informeren kan natuurlijk altijd vrijblijvend.  Ik weet ook van mensen die bij Tactus zo'n online traject deden, zit meer in het oosten van het land dacht ik. 

[Pytje]

Tsja, het is tijd voor een tussenbalans. Begin van deze week schreef ik dat ik mijn (inmiddels) maandelijkse terugval had en dat ik me afvroeg waar die toch iedere keer vandaan kwam. Ik heb mezelf weer op de rails proberen te zetten. In de afgelopen dagen met wisselend succes. Vanochtend werd ik wakker en realiseerde ik me dat ik me angstiger voel. En dat ik, als ik zo doorga, weer terug zal moeten aan de antidepressiva (die ik nu net met succes heb afgebouwd). Dat is niet wat ik wil. Dus tijd om de schouders er echt weer onder te zetten. Mijn man vatte het krachtig samen: "Er moet meer en meer minder gedronken worden". Dat is wel een goede samenvatting van mijn proces tot nu toe, geloof ik.

Ik realiseer me zo goed dat gedoe met stoppen, een aantal weken niet drinken, een terugval en weer opnieuw beginnen me zoveel energie kost. En me uiteindelijk niet echt veel verder helpt in het afstand nemen van de alcohol. Ik leer wel (ik las net van Kruidenthee op een ander draadje: als je struikelt beweeg je ook, vond ik wel weer bemoedigend). Ik begin dus vandaag weer op dag 1 en ga nu ook incalculeren dat niet alleen de eerste drie dagen wat moeilijker zijn, maar er ook rekening mee houden dat er bij mij na een week of 4 ergens uit het niets een sterke behoefte komt om wel te drinken. 

.Voortstruikelend zal het me toch verdikkeme lukken om een keer voorgoed op de been te blijven...

[kruidenthee67]

Tuurlijk gaat het jou lukken.

Weer een stap verder in je proces, inzichten erbij...mooie feedback van je man. Hup Pytje!

Het werkt als je er aan werkt, noemde LadyJane...en zo is het.

[Onbekend]

Ik merk dat 1 maand voor mij ook zo’n hobbel is die ik moet nemen. Van de week die eerste trek gevoeld. Dit weekend ook weer een paar keer. Maar ook voor mij zal dat angstige en chaotische gevoel weer terugkeren als ik weer ga drinken en daarom dus gelukkig niks (alcoholisch) gedronken. Ik hoop dat jij ‘de teller’ vandaag ook weer op 0 hebt weten te houden en snel het angstige gevoel weer kwijt bent. Hou vol! Het gaat een keer lukken! 

[Nietmeer]

Zet hem weer op Pytje, denk maar aan alle momenten dat het wel gelukt is.

[Pytje]

Ik zal eens kijken, @Etty Bedankt voor de tip

[Pytje]

Het niet drinken vervang ik door andere dingen: soms is dat ijs, soms een zak nootjes, soms blijven doorrennen totdat ik letterlijk mijn bed in val. Wat zou het? Niks natuurlijk. Maar ik kom tot de confronterende gedachte dat ik mezelf weer veroordeel. Me soms heel ontevreden voel over het feit dat ik de controle verlies. Dat gevoel, die ontevreden afdronk na controle-verlies, dat verandert dus niet. Dat ligt aan alles ten grondslag. Zo geredeneerd maak je meer kans om succesvol te stoppen met drinken als je jezelf maar voldoende veroordeelt. En misschien is dat ook zo. Mijn man, die de dingen op zich af laat komen zoals ze komen, begrijpt totaal niet waar ik het over heb als ik me schuldig voel. Hij kan zo lief zijn voor zichzelf. Teveel gegeten? Nou ja, morgen weer wat minder toch? Teveel gedronken? Ja nou, mag toch wel een keer? Hij maakt er allemaal geen punt van. Drinkt nu 's avonds 1 pilsje, terwijl dat vroeger ook een hele fles op een avond was. Heeft daarvoor geen forum nodig en geen dagelijkse peptalk voor zichzelf. Hij doet het gewoon. Ik zie dat terug in alles wat hij doet: denken op hoofdlijnen, details zijn niet interessant, delegeren kan hij als de beste, fouten maken... we hebben er laatst nog smakelijk om gelachen: hij kan de fouten waar hij echt spijt van heeft in zijn leven op 1 hand tellen, ik kan iedere week wel een hand vullen. Het maakt niet uit, ik ben ik en hij is hij. Maar het ADB-proces levert me dit wrange inzicht op:  dat het voor mij echt NOOIT goed genoeg zal zijn. 

Voor de rest: met een blij gemoed begin ik aan een nieuwe droge dag

[kruidenthee67]

[Rosee]

Herkenbaar @Pytje. Alles of niets. Matigen bestaat niet. Overal vol in gaan of anders helemaal niks. Betrap mezelf er ook op dat ik de alcohol en sigaretten heb ingewisseld voor andere dingen die weliswaar gezonder zijn, maar waar ik ook weer in dreig door te slaan ( sporten, gezond eten, lezen over verslavingen, tuinieren) soms snak ik naar chocola en besluit dan 1 koekje te nemen omdat er geen chocola in huis is. Daar gaat het hele pak met een schuldgevoel achteraf. Moet dan extra rondje hardlopen van mezelf. Maar ik drink niet!

[Rosee]

Mensen die het bij 1 kunnen houden, beschouw ik bijna als buitenaardse wezens.

[bumperjim]

21 minuten geleden zei Rosee:

Herkenbaar @Pytje. Alles of niets. Matigen bestaat niet. Overal vol in gaan of anders helemaal niks. Betrap mezelf er ook op dat ik de alcohol en sigaretten heb ingewisseld voor andere dingen die weliswaar gezonder zijn, maar waar ik ook weer in dreig door te slaan ( sporten, gezond eten, lezen over verslavingen, tuinieren) soms snak ik naar chocola en besluit dan 1 koekje te nemen omdat er geen chocola in huis is. Daar gaat het hele pak met een schuldgevoel achteraf. Moet dan extra rondje hardlopen van mezelf. Maar ik drink niet!

Ja dat onmatige met andere dingen hoort erbij na het stoppen lijkt het. Ik merk nu van mezelf sinds september dat ik iets minder idioot veel lees (boeken koop op de e-reader) en minder chocola ook. Ik denk dat het langzaam overgaat die onmatigheid. 

Of niet natuurlijk. Maar veel lezen of tuinieren dat heeft nog nooit iemand gedood   

[Nietmeer]

Ik heb dat ook, met gezond leven. Ik moet verse gemberthee maken en elke dag gezond voor mezelf koken. Bewegen en activiteiten ondernemen. Het houd me gewoon bezig en dat is nu ook even niet erg, het leidt af. Vandaag weer buiten gezwommen met de hond en daar kan ik echt van genieten. Dus Pytje je bent de enige niet. Veroordeel jezelf niet teveel het leven is gewoon al lastig genoeg.

[bumperjim]

4 minuten geleden zei Etty:

  Maak niet iets kwijt wat van hem is.  Want dan komt zìjn moment om de boel niet bij elkaar te hebben:) . 

 

Dit!!!!  

[kruidenthee67]

Thanks @Etty

Deze komt even heel direct binnen...

Iets met acceptatie, projectie en zelfverantwoording...

[Onbekend]

Ook hier herkenning in het ‘overmatige’. Veel lezen, sporten, ondernemen. Soms lijkt het wel of ik alles in wil halen wat ik niet heb gedaan toen ik mijn ‘andere hobby bezigde’. Maar ik voel me daar eigenlijk totaal niet schuldig over. Ik zie het meer als een ontdekking van wie ik nu ben. Wat vind ik nu eigenlijk allemaal leuk, wat interesseert me? Meestal ebt het echte overmatige bij mij na een tijdje weer weg. 

[kruidenthee67]

Hahaha @Pytje

Ik sprak gister uit bij mijn app maatje of het allemaal nog wel alocholgerelateerd is...wat ik hier schrijf. En ik vind het soms wel allemaal wat 'zwaar', euh...diep...kan het niet wat simpeler? Ja, het is wel degelijk alocholgerelateerd...of ik moet zeggen gerelateerd aan 'verslavingsproblematiek'.  Ik herken, zie steeds meer de overeenkomsten, in patronen, gedrag, reageren etc. bij 'verslaafden', in meer of mindere mate.

Je partner heb je niet voor niks uitgekozen...en hij jou...

Dus wat is dat toch met ons? Dat is de verslavinsgevoeligheid. En wat daar dan allemaal bij komt kijken...dat is een gegeven, althans zo zie ik dat. Daar kan ik niet veel aan veranderen, wel in hoe ik er mee omga...en dat doe ik door inzichten te verwerven, hulp te aanvaarden, en soms dingen anders te doen dan ik gewend ben. Voor mij zit dat in het verantwoording nemen voor mijn eigen leven..ja, weer zo n ingewikkelde...en tegelijk simpel. 

Net zo simpel als de eerste niet nemen 

En dan begint het hele circus. Het is een keuze, of je in de piste stapt. Ik lees en zie (in groep) ook mensen die de piste niet ingaan. Prima, blijft altijd een keuze van de persoon zelf. En er zijn misschien ook wel mensen die stoppen met drinken en verder niet al te veel te doen hebben in dat persoonlijke proces...alleen ben ik er nog niet veel tegengekomen.

En ik wil graag...ik wil graag deze stappen zetten....en ik wil niet terugvallen. Die twee zijn ook met elkaar verbonden. 

Het werkt, als je eraan werkt. 

29 juni 2018 bewerkt door kruidenthee67

[Rosee]

Mooi gezegd weer @kruidenthee67. Ik ben oprecht blij dat ik dit forum heb gevonden. Ik weet zeker dat het me anders nooit was gelukt het zolang droog te houden. Hier lees ik alles waar ik mee worstel. ( nu nog van mn forumverslaving afkomen lol)