hoi

[lady jane]

BJ goed om even terug te kijken, hoort bij een vorm van rouw, want ja je gaat iets kwijt raken.
En er gaat iets extra's voor in de plaats komen, en zoals Etty ook schrijft; dan zie je ook waar je
wel aan hebt meegewerkt in de opvoeding. Natuurlijk is een drinkende ouder niet ideaal.
Je hebt veel gemist en de kinderen ook. Soit.
Je kunt niets terugdraaien, maar wel in het hier en nu gaan genieten, bewust ook de mindere kanten leven,
die zijn er ook, en zouden er ook zijn geweest had jij niet gedronken.
Ooit zul je er met haar wat over kunnen uitwisselen, als jullie beiden dat willen en er aan toe zijn.
Ik heb dat pas 1/2 jaar geleden gekund en ook zij is geen prater dus het werd geen uitgebreid gesprekje.
En ik scheet peultjes om het zo maar te zeggen. (bang voor verwijten?) Maar het was goed zo.
Even aangestipt dat zij meer mee had gekregen dan ik hoopte. Dat ze als volwassene ook méer zag van de omstandigheden
waarin wij/ik toen verkeerden. Niets goedgepraat.
Maar ook even mijn zorgen om haar drinkgedrag aangestipt. En verduurd dat zij daar nog (lang) niet aan toe is om de verantwoording
te nemen. Ook over rookgedrag. Is allemaal héél precair als ik zelf niet het goede voorbeeld was. Maar wel oprecht.
En we zijn weer een stapje dichter bij elkaar. De liefde is wederzijds daarna ook iets vaker uitgesproken.
Ik merk nu ik ouder word, dat het steeds belangrijker voor me wordt om zo open mogelijk te zijn, ook risico daarin te nemen.
Me ook een bitch te mogen voelen als het om kleinere dingen gaat. Maar ook te voelen dat binnenin mij het dan meer zuiver voelt.
En dingen die echt niet aan mij zijn, voor me te houden. Dat is nog een hele moeilijke.
Maar ergens blijven we een voorbeeld voor onze kinderen, ook als ze uit huis gaan. Je bent nooit ouder af.

[bumperjim]

Bedankt allemaal

Ja het gaat wel goedkomen met haar, daar ben ik niet bang voor, maar het is nou net eindelijk gezellig zo met zn vieren, na de ellende van een paar jaar geleden. Het gaat nu goed en ik denk was het altijd maar zo goed geweest en kan het nog ff zo blijven. 

Maar goed ik moet niet steeds daarover nadenken, ik moet gewoon doen nu en vandaag. 

Pff ik weet nog heel goed dat ik blij was op mn 18e het huis uit. Als mn ouders hadden zitten janken zo van blijf nog even, dan ik daar niks van begrepen en me bont en blauw geergerd. Dus ik kijk wel link uit om dat te zeggen tegen mn dochter. 

Ik zag gisteren dat mn vrouw haar had gesmst ik hou van je en ze had een hartje geantwoord. Die krijg ik helaas nooit. Hopelijk komt dat ooit een keer  

[Rosee]

Als je eerder had kunnen stoppen met (teveel) drinken had je dat wel gedaan. Geen schuldgevoel!! Ik merk dat andere mensen op dit moment belangrijker aan het worden zijn dan ik, in het leven van mijn oudste zoon. Zijn vriendin, zijn vrienden. Ik kan wel juichen, het voelt voor mij stiekem een beetje als een bevrijding dat ik niet volledig verantwoordelijk ben voor zijn geluk. Hij wordt een zelfstandig individu. Als ouder neem je jezelf altijd wel dingen kwalijk die je beter had kunnen doen, teveel drinken of niet. Jij hebt de sterke beslissing genomen om er iets aan te doen, daar gaat het om.

[Lika]

 Je mag er zijn en je mag ook even verdrietig zijn. Als je jezelf maar vergeeft. En vasthouden aan.... ?? Wie weet welke leuke momenten jullie in de toekomst gaan hebben. 

[Woodie]

Spijt hebben we allemaal! En ik denk dat, nu we geen alcohol meer drinken, de waarheid extra hard binnenkomt. Maar zoals je op mij overkomt, ben je niet het type dat zijn kinderen heeft verwaarloosd. Had je dingen anders kunnen doen?  Vast wel, maar dat heeft iedere ouder.....nuchter of niet. Geniet van alle momenten die jullie samen hebben, er ligt nog een hele toekomst in het verschiet. Ben niet te hard voor jezelf! 

[kruidenthee67]

Anderhalf jaar? O, dat duurt nog even....

Ook zonder alcohol maken 'we ouders' gegarandeerd fouten...die we vroeg of laat op ons bord zullen krijgen.

Spijt...kweenie...tuurlijk, had het qua drank liever anders gezien. Maar dat is niet zo. Ik kan het alleen nu 'beter' doen. Eraan blijven werken nuchter te zijn. En te genieten van de kinderen nu, hier thuis. Over het uit huis gaan. Mijn oudste heeft afgelopen half jaar op kamers gezeten, met haar 17 jaar. Redelijk onverwacht, voor stage. En ver genoeg dat ze niet even naar huis kon. Ik had het niet verwacht, maar het was heel gaaf. Om te zien hoe ze dat allemaal zelfstandig aanpakte...hoe het contact juist sterker was. Zij is niet zo n prater, maar nu belde ik één keer in de week met haar. Op vrijdag echt even bijkletsen met zijn tweeën als ze thuiskwam, en later als gezin aan tafel. Meer kwaliteit dan kwantiteit om dat cliché dan maar te gebruiken.

Nu is ze weer thuis, voor een jaartje...en dat is ook fijn. Maar ik kan er vrede mee hebben als ze uit gaat vliegen...en dat gaat ze doen, want haar zelfvertrouwen en ontdekkingsdrang hebben ook een boost gekregen. De trots die ik kan voelen dat ze dat allemaal maar mooi fixt, ja die 'verzacht' ook de 'spijt'...en ben dankbaar dat ik zelf het tij heb kunnen keren wat betreft mijn alcoholverslaving. Voor mijn eigen welzijn...maar het welzijn van mijn meiden is daarbij ook heel belangrijk. 

Geen leuke, maar ook een levensles....

[lady jane]

schuld, schaamte en spijt
ze waren er en hadden een functie voor mij
nooit wil ik het meer zo, in geen enkele situatie
alles blijkt bij mij, achteraf, een functie te hebben gehad

[bumperjim]

Ik heb weer met veel herkenning de huwelijkse perikelen gelezen van diversen onder ons op het draadje van @Cleo66. Om het niet verder off-topic te trekken antwoord ik ff op mn eigen draad.

Vorig jaar was het test-jaar schreef ik een jaar geleden. Ik denk dat de test is geslaagd. Januari 2018 schatte ik dat we 55% kans hadden om 2018 samen af te ronden. Dat is gelukt. Ik schat nu dat we 80% of misschien wel 90% kans hebben om 2019 heelhuids samen door te komen. De laatste ruzie is alweer een tijd geleden en was snel geblust.

Maar misschien broeit er toch wat. Het is wat te kalm. Vooral nu ik weer eens op 12 uur vliegen van huis zit, ga ik nadenken. Leuk voor pa, even een weekje boven de 30 graden, gezellig met een collega klanten langs en lekker eten telkens. Vaak naar huis appen, goh wat een jetlag en kijk hier moeten we ooit nog eens samen naar toe. Thuis is het koud, ze draait de hele week overal alleen voor op, de warmwaterboiler heeft af en toe kuren, als ik vrij dag thuis kom heb ik een jet lag van heb ik jou daar en ben ik het hele weekend niet te genieten. En donderdag is het Valentijnsdag, ben ik er dus niet. Red flag, opgepast. Iets leuks meenemen is wel het minste straks.

Aan haar kant een flinke verandering: ze is nu begonnen met een cursus om zich om te scholen (taalonderwijs aan immigranten), 15 uur per week en het ziet er nogal heftig uit. En het begin is behoorlijk saai, hoorde ik na de eerste week. Maar ze gaat er fanatiek tegen aan, op haar manier dan wel, dwz dat de woonkamer is bezaaid met papier en een uur studie wordt afgewisseld met een halfuur spelletjes op de ipad (tegenwoordig kunnen we er bijna samen om lachen). Ze is goed bezig. Ik heb haar gebrek aan initiatief verweten, dat is nu verleden tijd, maar het lijkt me wel lastig volhouden, 15 uur per week thuis studeren. Ik geloof wel dat er een forum is voor die cursus waar je met mede-slachtoffers kan praten

Nu nog zorgen dat die twee werelden wel intensief met mekaar in contact blijven....

[bumperjim]

55% omdat ze zo vaak helemal klaar met me was dat ik er nog weinig vertrouwen in had. En ik was ook af en toe klaar met haar maar zij is veel radicaler dan ik. En ik was “fout geweest” en daar had ik gigantisch spijt van en dat heeft de relatie uit evenwicht gebracht, dat komt pas langzaam weer een beetje op orde. Het gaat nu veel beter maar het grote gevaar is nog steeds de saaiheid na bijna 18 jaar getrouwd te zijn. Daar kunnen we alleen samen iets aan doen. 

Wat is er veranderd, stoppen met alcoholmisbruik heeft me veel bewuster gemaakt van allerlei dingen. Ook kan ik beter met haar verslaving omgaan, begrijp ik ook überhaupt wat een verslaving is. Zelf heeft ze ook progressie gemaakt. Begrijpend en liefdevol lukt me niet altijd. Maar meer dan vroeger. Zij is ook toleranter geworden. Ik dacht altijd dat ze geen centimeter veranderde. Maar dat doet ze wel. Ze l*lt er alleen niet steeds over zoals ik dat doe  

het gaat allemaal langzaam maar zeker. Ik ben er inmiddels achter dat alles ineen relatie langzaam maar zeker gaat (behalve het allereerste verliefd worden  ), alle gewoontes die erin sluipen en ook het eruit krijgen van die gewoontes en vervangen door andere. Overal is tijd en moeite voor nodig. En dat maakt het ook waardevol. Iets wat zo maar ff “hup”’voor elkaar getoverd is, is niks waard. Het is allemaal poetsen en slijpen en schuren.

Pff wat klinkt dat wijs.  

11 februari 2019 bewerkt door bumperjim

[bumperjim]

Wat mooi dat je dat na 34 jaar nog kan omgooien  

[Lika]

Ja, Jim. Ik schat mijn kansen ook redelijk in. Al verlang ik soms naar ‘alleen’ en ‘zelf’. En juist dat probeer ik nu in te brengen. Levert tot nu toe meer samen op. Huh??? 

[Pelle2]

Ik ben een paar jaar geleden gescheiden. Ik vind het fijn om alleen te zijn. Meestal. Soms is het ook jammer om niet samen te zijn. 

Ik verbaas mij er wel eens over waarom een zo groot deel van de samenleving met z'n tweeën wil zijn. En blijven. Wat is er mis met uit elkaar gaan? Zo gezellig zien veel relaties er niet uit, het oogt als een sleur. Het moet maar. Als er nou wat meer opgewekt gescheiden zou worden, er meer vrolijke vrijgezellen waren, zou het verbreken van een relatie ook niet zo hulpeloos en eenzaam voelen, maar juist mogelijkheden scheppen Er is zo veel meer te beleven, dus.... Waarom niet een nationale dag van scheiden en verkeren. Regelmatig een nieuwe frisse wind door je leven, andere ontbijtgewoontes, leren klaverjassen ipv elke avond DWDD kijken, nieuwe vrienden leren kennen, een keer naar een huisje op Vlieland ipv kamperen in Frankrijk, etc. Of probeer het eens met z'n drieën!

[IJsvogel]

Haha doe es gek, ga naar Vlie. Maar zonder dollen, helemaal eens. Ik heb dat ook met wonen. Er zijn veel plekken waar ik graag een poosje zou willen wonen, maar telkens kopen (en verkoopen) kost zoveel extra dat dat niet reëel is.  Dus jaartje of 2 uitzicht op een mooie water weg, poosje in een stad, aan de rand van het bos......

Ik denk dat ik ook een camperbus moet kopen

[Lika]

Tja, eigenlijk ben ik er net zo over gaan denken als jij Pelle. Toch is er veel dat ik waardeer nu in ons gezinsverband. We zijn leuk met zijn vieren. 

En helpen elkaar. Dat is fijn. Bovendien leer ik op het moment erg veel van en in mijn relatie. Maar niets is meer heilig voor mij. En wat de toekomst brengt zie ik dan wel. Nu is nu = goed .

[bumperjim]

Gepraat, en ja hoor zie je wel, voelt zich ongelukkig. Enfin 5 op een schaal geluk van 1 tot 10. Verveelt zich thuis. Wil graag parttime werk, is hier geen leuk parttime werk. Doet een opleiding zoals ik al zei, maar eerste deel is saai. 

Ja zegt ze ik heb ook zoveel voor mn kiezen gehad. Ik zeg die toestand was 3 jaar geleden, het is nu wel ruimschoots tijd om weer te gaan leven toch? Of ben je beter af zonder mij? Weet ik niet zegf ze, denk je dat? Ik zeg nee ik geloof van niet maar wat denk jij? Weet ik niet dus. 

Ik zeg wat wil je dan in het leven waar ben je naar op zoek; je bent nu achterin de 40; wat zullen we gaan doen? Gaan we verkassen? Ja misschien wel zegt ze. Volgend jaar zou ik aan het werk kunnen in Singapore. Maar dat is de stad en hardstikke duur. En een beetje saai. Hier zitten we heerlijk in de natuur. Singapore zou een blunder zijn denk ik. Nee zegt ze, geen Singapore. Misschien Canada of zo. (Niet dat ik van sneeuw hou). 

Jaja Canada. Ga je daar naar toe, zul je zien zit ze 3 maanden later weer van “hoe gaat het” “ja, ach...” Tenminste dat denk ik maar dat is misschien een beetje vals van mij.

Ik zeg ik kan jou niet gelukkig maken. OK ik kan het wel een beetje; maar gelukkig worden of ongelukkig blijven dat doe je uiteindelijk zelf.  Dan moet je eerst in beweging komen ook al heb je geen zin en komt het vanzelf, dat is althans wat ik geleerd heb in het leven.

Klinkt als een chronische depressie. Op andere momenten, als we bij familie of vrienden zijn, dan zit ze vol energie en is het gezellig. Maar thuis dan is zo vaak de diesel op, zit ze op de bank en wil eigenlijk niks en doet ook niks. En als ik per ongeluk een k humeur heb vanwege iets anders dan wordt het vanzelf ruzie. 

Ik heb ff geen idee nu. De gps gaat ff door een tunnel, ff blind en dan zien we straks wel weer. 

[lady jane]

Klinkt niet als een chronische depressie BJ, jij vult dat een beetje in.
Als je naar jullie fam./gezin als geheel kijkt, heb jij het evenwicht
in beweging gebracht door te stoppen met drinken. Nu is het de vraag
of zij een tegenbeweging maakt voor een nieuw evenwicht (studie?).
Zij is ook uit haar comfortzone gehaald. Is erg ongemakkelijk in het begin.
Kan dus ook onbewust verzet zijn, of ongemak, onmacht. Of sleur in de relatie.
Maar kan ook begin vd overgang zijn. Of iets heel anders. NIVEA dus.
Niet Invullen Voor de Ander. Vragen en blijven praten, geduld, en mildheid.
(Vul ik in dat ff nodig is nu haha).

Maar wat ik bedoel te zeggen is; jij hebt een giga stap gemaakt en nu lijk je die voor haar ook te willen?
Kun jij het aanzien hoe zij nu is? Hoe wil jij daar mee omgaan. Kun je haar laten. En tid geven?
Zij is duidelijk aan het worstelen.

[bumperjim]

Dank je @lady jane

Ja ik vul dingen in, dat weet ik, bij gebrek aan info want ze zegt zo weinig.

Nee ik heb veel moeite om het aan te zien. Ik denk dat het moeilijk is om samen gelukkig te zijn als er 1 niet gelukkig met zichzelf is. 

Begin vd overgang speelt misschien mee maar dit is al heeeel lang zo, met ups en downs.

En ja, @GewoonDoen wat jij zegt komt neer op gewoon doen, maar ze wil al bij voorbaat allerlei dingen niet en dus komt er niks van terecht. Heeft wel gezocht al een tijd geleden maar is uit frustratie gestopt. Wil niet gewoon ergens achter de kassa zitten. Terwijl daar niks mis mee is om dat bv een jaar of zo te doen wachtend op een andere gelegenheid. Maar goed  

Ik ga lopen met de hond, kop leeg maken. Of eigenlijk ben ik al leeg. 

[Lika]

Is dit gevoel nieuw voor haar? Ik hoor jou oplossingen aandragen, maar zou het kunnen dat dat niet de oplossing is?

18 februari 2019 bewerkt door Lika

[bumperjim]

51 minuten geleden zei Cleo66:

Hey Jim , al een paar keer je post gelezen en wat wil ik je graag helpen met wat handvaten en tips waar je mee verder kunt ...... als ik ergens mee zit , probeer jij me ook altijd advies te geven.  Niet altijd wat ik wil horen , maar wel iets om in ieder geval over na te denken.  

Dit komt een beetje koud op mijn dak vallen .... Het speelt al heel lang zeg je ? Dus al voordat je een scheve schaats reed ? Bovendien vind ik inderdaad dat ze daar te lang in "blijft hangen " . Als je samen door wil,  moet dat niet tussen jullie in blijven staan . Maar misschien is er wel te veel stuk gegaan , of was ze ook  al niet echt gelukkig met hoe het ging . Je woont ook in het buitenland ?! Is dat niet,  waardoor ze niet kan aarden?!

Moeilijk om je te adviseren hierin . Ik ken jou niet , en jou vrouw al helemaal niet , dus wat dat betreft blijft het zwaar gissen . 

Aan dit antwoord heb je ook niks,  maar ja . Misschien toch iets van relatie therapie?! Zou ze misschien vrijwilligers werk kunnen gaan doen? Ik wilde ook graag weer competentie gevoel ervaren en werk nu in 2e hands kleding winkeltje,  erg leuk en geeft veel voldoening.  

Take care Sjimmie

Het is háár buitenland hier.... Ja dit is al van ver voor de scheve schaats en ik kan je ook bevestigen dat dit de reden was van de scheve schaats ook al wil ze dat absolúút niet horen. Ik kwam er gewoon geen stap mee verder en toen kwam ik een volkomen fout persoon tegen en voeg daaraan toe alcohol en whatsapp en toen gebeurde waar ik nog steeds vreselijk spijt van heb. Omdat het helemaal verkeerd en niet solidair is maar ik baal er ook van dat ik nu 3 jaar mn recht van spreken kwijt ben geweest, want bij alles wat ik nu zeg komen we weer uit bij “ja maar jij hebt toen” en ja dat heb ik ook inderdaad. 

En vaak denk ik tegenwoordig dat het goed gaat of althans beter en nu denk ik weer waar gaan we nou naartoe. 

Nee oplossingen aandragen dat werkt niet. Alcohol ook niet. Relatietherapie hebben we gedaan. Kunnen we weer mee beginnen. Zal het eens in de groep gooien. Maar ze heeft zelf therapie nodig vooral. 

[Lika]

lieve @bumperjim

[bumperjim]

Echt helemaal gehad met mn werk. Het is gewoon veel te veel. Ik hen geen enkele energie meer, geen enkele motivatie om iets te doen. Ik zit als n zombie voor mn scherm vol ellende. Maandag functioneringsgesprek gehad (via skype ja ik zat in het buitenland) en daar ging het weer van we verwachten voor 2019 wel dat je nu je wereldwijde rol gaat invullen - ik zeg ik heb jullie al een jaar lang verteld dat ik daar geen tijd voor heb, jullie proberen me meerdere banen tegelijk te laten doen. Oh ja joh, weten we niks van, kan je dan even die mail doorsturen waarin je dat gezegd hebt? Nou die had ik natuurlijk nog, nog een keer verstuurd, krijg ik natuurlijk de hele rest vd week geen antwoord op. 

Stelletje clowns. Binnenkort ga ik langs de dokter.

 

9 maart 2019 bewerkt door bumperjim

[Lika]

Bah @bumperjim. Hou je taai. 

[Rosee]

Je worstelt hier al zolang mee. Begrijp zulke werkgevers niet, op deze manier jagen ze een fantastische werknemer een burnout in. Wat een idioten. Lijkt me een goeie beslissing om naar de dokter te gaan. Sterkte!

[bumperjim]

Ze proberen het gewoon. Kijken of het toch kan. Of je niet gewoon een beetje zat te zeuren dat je het zo druk hebt. 

Heb ff een burnout test gedaan. Zo de score liegt er niet om. Ik heb ook echt helemaal nèrgens in zin, al zo lang niet. Lig gewoon de hele middag in bed te rotten. Vanavond met vrienden uit eten, daar ben ik de accu voor aan t opladen, dat gaat gewoon door. Straks eerst maar ff een pot thee en dan douchen. 

 

[bumperjim]

Interessante test. Een vraag; hoe vaak hebt u “ontsnappings” neigingen op het werk. Dat je zin hebt om er stiekem vandoor te gaan. Eens per maand, paar keer per maand, eens per week, paar keer per week, elke dag? Die heb ik elk uur!!