lady jane

@Patries, hartelijk gefeliciteerd met je 7 maanden!
Adam, Sebastaan en IJsvogel blijven ook maar doorgaan. Prachtig.

Ik ben in gesprek met haar gevraagd of ze wippen wil en ze een foto wil sturen dat wil ze wel maar dan moet ik haar mail sturen. Laat ik nu geen mail hebben dus gezegd dat ze foto zonder kleren gewoon via pb kan sturen

Ik heb gezegd dat ik gay ben of dat een probleem is nu heeft ze de pb verlaten de trut 

Omdat ik je zo je rust gun en  omdat ik je zal missen!

geen verzoek gehad. niet reageren denk ik.. je spreek todh geen engels..
lady, toen ik eerste anval kreeg dronk ik noghelemaal niet, was zelfs nog fanatiek anti alcohol dankzzij alcoholist-vader/
pas  jaar later begonnen met drinken,, vermoed gedeeltelijk uit frustratie. was baan kwijt en wist nietmeer wat te
doen. misshien andersom iin dit geval.. neur. amyotrofie was óorzaak' van alcoholisme..
 
ps. ik verbeter geen typfouten, fan blijf ik aan de gang...

Pumpkin, Lars, Nancys, jullie gaan lekker zo.

eerst maar eens voorjaar dan Lars

welkom!
We verwachten soms een roze wolk als beloning voor het feit dat we stoppen en sterkzijn,
maar net als na een geboorte is er ook gewoon de poep en piesfase van het leven.
dus het is èn èn; een beetje genieten van wittebrood en vooral gezonder worden van een
dikke bruine boterham met kaas en rauwkost, en ook daarvan weer leren genieten. succes!

een rozige high tea voor jou Rosa! Gefeliciteerd met 3 mooie welverdiende jaren. En de andere 7e dags-frummers happen lekker mee virtueel.

Vandaag alweer gespot in het AD, waarschijnlijk dus ook in de VK en wie weet waar nog meer. Je hoeft dan ook alleen maar reserveringskosten te betalen met 4 krantenzegels. Ik weet niet hoeveel, want ooit waren die 1,95 maar tegenwoordig is 6,25 normaal bij andere vouchers.
In ons gratis huis aan huiskrantje stond er ook een en daarbij werd reserveringskosten 7,50 gemeld. Het is geven met één hand en terugnemen met de andere, maar nog steeds goedkoop

lieve Smaragd, ik hoop dat niemand hier jou dat buitenbeentjesgevoel geeft.
Dat je het hebt, snap ik wel, want voor mij ben jij de uitzondering die de regel bevestigt.
Maar wat mooi dat het zo werkt zoals het werkt, want wat heb jij een jaren afgeknokt met en
tegen jezelf. Heerlijk ook om eens een positief verhaal over hulpverlening te lezen.
Ook daarin lijk je een beetje een uitzondering. Maar ze zijn er gelukkig al horen we vaak de negatieve verhalen.
Jij hebt mensen getroffen die je ook verdient, betrokken en meedenkend, ook buiten de regeltjes.
Jullie hebben samen risico genomen en dat bleek een goede manier. Al het andere was ook al geprobeerd
heb ik het idee.  De edelsteen die zo lang al voor clienten n anderen schittert, blinkt nu ook Smaragd zelf tegemoet,
houwen zo!

Nancy

Helemaal vergeten me hier even te laten zien.
9 jaar vrij van alcohol, ik heb er wel even aan gedacht. 
Ja dat is nog altijd een groot geschenk voor me.
Sommige waardevolle beslissingen hebben niet te maken met doorgaan, volhouden en afmaken, maar met stoppen. Stoppen met wat niet meer werkt. 
Stoppen met alcohol is een waardevolle beslissing in mijn leven geweest. 
Helder zijn en me fitter voelen.
Emoties voelen, ook de pijnlijke.
Mezelf mogen zijn, van mezelf.
Ontwikkeling. Eerlijk zijn. Mezelf durven laten zien. 
Het doet meer pijn om in de knop te blijven zitten dan om te bloeien.

 
 

Goedemorgen.
Ik ben inmiddels alweer een weekje thuis van mijn trip naar New York. Het was indrukwekkend en overweldigend, en voor mezelf een hele mijlpaal. Al op mijn 15e wilde ik naar Amerika, ik zou daar op m'n 17e een jaar naar highschool gaan, was ervoor geselecteerd en werkte in mijn vrije tijd om de benodigde centen bij elkaar te sparen.Waarom? Ik wilde gewoon ver van huis, denk ik, waar alles beslist niet koek en ei was. Door omstandigheden (lees: zwangerschap) is dit niet doorgegaan en in de loop van de jaren bleef dit knagen. Wat er ook zou gebeuren: ik moest en zou een keer naar Amerika. Maar het kwam er niet van. Het leven neemt zo zijn beloop en voor je het weet ben je jaren verder. Alcoholverslaving en een angst- en paniekstoornis zorgden er ook voor dat het er maar niet van kwam. Angst voor openbaar vervoer, voor bussen, auto's, vliegreizen en treinen en op het laatst durfde ik zelfs bijna niet meer op de fiets naar mijn werk. Toen had ik er genoeg van: 5 1/2 jaar in therapie geweest, van mijn verslaving af en van de angsten af. Hoewel ze af en toe nog de kop op steken. En nu dan eindelijk gevlogen naar Amerika. Ik weet het, slecht voor het milieu en daar zit ik dan ook wel mee, maar toch.... En toen liep ik daar, in New York, en kon het amper bevatten. Ik heb zelfs een helikoptervlucht boven New York gemaakt, hoe is het in godsnaam mogelijk. Maar het is me gelukt en dat zonder angsten. 40 jaren later. En ja, ik ben trots op mezelf. Vanwege het overwinnen van mijn angsten, vanwege het feit dat ik mijn leventje kan leven zoals ik het wil, zolang de gezondheid het toe laat natuurlijk.
En nu zit ik weer thuis, in mijn veilige huisje en heb eindelijk tijd om dit alles en nog veel meer te overdenken. Ik besef nu pas wat deze reis met mij deed/doet. 
Nu maar weer aarden: waar is de koffie en mijn huis moet nodig schoon gemaakt. Ik ga weer verder... 

Al een paar dagen niet zo fit vanwege iets van voedselvergiftiging afgelopen weekend. Het zware gevoel leek op een kater, die een paar dagen aanhield. Bah. Vanmorgen zat ik mopperend op de fiets toen ik me realiseerde dat ik me vorig jaar bijna elke ochtend zo voelde als ik naar mijn werk fietste; wattig in mijn hoofd en moe. Met als bonus zelfverwijt, schaamte en spijt.
Vanmorgen ergernis over de malaise (ik loop al achter met het werk en nu dit nog). Maar geen verwijten, want het kwam niet van het drinken! Ik ben wattig in mijn hoofd maar onschuldig! 
Dat bedenken geeft een opkikker. Het helpt me om er bewust mee bezig te blijven. 

Werk ohne Autor
als je je dik 3 uur kunt en wilt
laten meezuigen in een prachtige film!
grandioze dag en avond gehad, een tevreden frummer gaat naar bed; slaapwel ook!

binnen 2 weken staat onze strandtent
het kan mij niet snel genoeg gaan

Gisteren was voor mij een belangrijke test: ik had mijn eerste echte grote feest sinds 1 januari, met veel mensen, hapjes, drank en dat soort zaken. De verjaardag van een goede vriend. Ik ken veel mensen die zouden komen. Meestal lopen die feestjes behoorlijk uit de hand en is het beregezellig. Ik ging er zenuwachtig heen, hoe zou het zijn zonder drank? De laatste keer was ik zo dronken dat ik mij delen van de avond niet meer herinnerde. Maar de zenuwen waren volkomen onterecht: het was zo leuk! Ik heb veel gelachen en gekletst. Ik heb genoten van de mensen. Ik weet de gesprekken ook nog. Een aantal goede vrienden van mij drinkt sowieso niet (die vinden het gewoon niet lekker) en dat hielp ook. Het was fijn bij hen in de buurt te zijn en zoveel lol te hebben zonder drank. Ik was wel iets eerder dan normaal moe en we vertrokken redelijk op tijd.
Dit was dus het eerste feestje in - ik denk - 40 jaar dat ik sober meegemaakt heb (zwangerschapsperiodes uitgezonderd) en het was echt leuk, niet eng, niet awkward. Ik was niet saai of suf. De mensen vonden mij volgens mij ook prima te doen. Het is dus echt mogelijk! Ik ben weer gesterkt in de overtuiging dat drank niets toevoegt. 

Dylan loopt alweer richting 7 jaar. Goed zeg!

Aangepast :-)

@Pelle2, @Nada, @Harp, @Asterix, @wisse, @Bob, @Rudy en @water maken een vreugdedansje en hopen dat @Kyon ook weer gauw meedoet.

...