Musashi
-
Aantal bijdragen
1.745 -
Geregistreerd
-
Laatst bezocht
-
Gewonnen dagen
6
Soort bijdrage
Profielen
Forums
Kalender
Berichten geplaatst door Musashi
-
-
24 minuten geleden zei Bob:
Een van die stappen zou kunnen zijn om vanuit de kracht die je in je diepere kern aantreft minder gevoelig te worden voor sociale druk.
Mooi! Neem ik mee, dankjewel! Het probleem zit m er denk ik nog in dat die kracht soms/ vaak nog overspoeld wordt door een hoopje ellende: verdriet en angst. Dan vind ik het moeilijk om bij die kracht te komen of te blijven. Boosheid geeft me wel kracht maar die zit meestal nog diep verscholen achter dat verdriet en vooral die angst. En de angst bevriest, alcohol lijkt los te maken, maar natuurlijk niet echt.
Weet je wat het is, ik probeer langzaamaan van een wandelend hoofd naar een voelend wezen te veranderen en dat is bij momenten heel overweldigend.
Het zijn geen excuses maar verklaringen waarom me het toch niet altijd lijkt te lukken.
ik graaf en wroet. Inzichten zijn een begin…
-
Update:
ik kom van heel ver, maar heb dit nooit echt beseft. Sinds mijn jeugd dronk ik (te) veel. Het was ‘normaal’ voor mij om thuis maar vooral ook sociaal te drinken. Zo was het aangeleerd, zo was ik het gewoon, zo hoorde het, zo zat het familiesysteem in elkaar. High achieving en de schijn hoog houden. Drank hielp me op dit vol te houden. Zo moest het, zo ging het. Maar zo ging het niet (meer).
1,5 jaar zonder alcohol deed me deugd, deed me leven. Job opgezegd, nieuw leven begonnen. Meer tijd voor mij, mijn gezin en mijn leven. Uit de routine van werk en alcohol. Buiten leven, nooit meer naar kantoor. Heel beangstigend om de gouden kooi op te geven. But I did it!
Stom moment onder sociale druk weer gedronken, en weer vertrokken? Nee. Het is anders nu, ik weet wat het is om alcoholvrij door het leven te gaan. Hoeveel beter het voelt en hoe veel beter ik slaap en hoe fitter ik ben. Ik ben een nieuw pad aan het wandelen en ben zeker nog niet op mijn bestemming, maar onderweg. En dat doet goed. Ik doe het meestal ook wel goed en als ik het niet goed doe, vergeef ik mezelf, en ben trots dat ik blijf proberen en vechten. Tegen het familiesysteem in, het familiesysteem waarvan ik moeilijker los raak dan de overtuigingen over werk en geld. Toch lukt dit meer en beter, oa. door diep traumawerk. Opnieuw en opnieuw. Ik doorzie het meer en meer. Hoe het me slecht voelen me triggert om te drinken en hoe meer ik drink hoe slechter ik me voel. Een soort verdiende loon, je niet ‘mogen’ goed voelen. Mezelf wegstoppen, verdoezelen, wegkruipen achter drank en katers.
ik vind het enorm moeilijk om mezelf echt te laten zien. Zo heb ik het geleerd, de schijn hoog houden. Maar stilaan vallen de maskers af en raak ik dieper en dieper naar mijn kern.
Trauma, heling en stoppen met alcohol gaan hand in hand. Het is en blijft moeilijk maar ik ben onderweg en dat is goed. -
Hey knakkie, ik weet niet van wanneer jouw misstap dateert maar ik kwam hier nog eens en voel helemaal met je mee. Ik ga momenteel ook zwaar door het stof hier. Nog niet eens zozeer omwille van ladderzat te zijn (want dat was ik volgens mij ook niet echt) maar omdat ik ‘s nachts een pijnstiller heb genomen om de hoofdpijn te snel af te willen zijn ‘s anderendaags. Volgens mijn man kan dat een hartstilstand veroorzaken. Ik weet niet of dat echt zo is maar ik begrijp wel zijn bezorgdheid en onmacht. Na 1,5 jaar droog nu bijna 1,5 jaar terug ‘nat’. Ik vond dat het allemaal goed meeviel, redelijk onder controle met af en toe een uitschieter. Niet echt om trots op te zijn dus en ik heb wel wat heimwee naar 1,5 jaar droog want al bij al voelde ik mij toch veel beter in die tijd, met de nodige struggles natuurlijk… maar toch…Ik twijfelde dus al wel langer om terug te stoppen en toch…ik beleef een heel pittig jaar op familiaal gebied en die staat van niet-zijn bleef dan toch maar weeral lonken…Misschien dat het boetekleed me nu kan helpen om terug die dansvloer op te gaan? Maar dat boetekleed geeft me ook een vals rebels kantje dat niet perse naar een ander wil luisteren
. Waar sta jij ondertussen? Terug op het jaarpact? Heb nog niet gekeken. Ik drink vandaag in elk geval al niet. Groetjes
Ps ik ben ook wel jaloers dat je er goede gesprekken aan overhoudt want ik krijg doodse stilte en dat vind ik de hel.
-
Is dat dan geen mooi voorbeeld van de beroemde Hegeliaanse dialectiek @Oskar?
Om tot synthese te (kunnen) komen volgt na de these noodzakelijkerwijze eerst de antithese…
we komen er heus wel maar het lijkt dan alsof we eerst ook zullen moeten aanvaarden dat de slachtoffers ook ‘daders’ worden, voor ze (kunnen) overgaan tot inzicht en heling…
oftewel meer praktisch dat we moeten aanvaarden dat gekwetsten (gepast of ongepast) ook uiting mogen en kunnen geven aan hun kwetsuren…
maar dat lijkt volgens mij dus ook te zeggen dat we het eerst in onszelf moeten oplossen en niet ‘de schuld’ bij de ander leggen…want anders is het gewoon een straatje zonder einde…
en daar wringt wellicht ook het schoentje want wie is wel/ niet in staat om het niet extern te leggen maar intern? Om de schuld (of trigger) in zichzelf te zoeken en te vinden!
of te wel een ander kan mij maar raken als ik me laat raken…en hoe ik reageer als ik geraakt word is dan weer het volgende…dat is de grote leerschool denk ik…voor alle partijen…
En euh (af en toe) die brandkast luchten is ook wel een noodzaak om de vieze geurtjes van de stinkende wonden te verdrijven…stinkende wonden hebben immers ook lucht nodig om te genezen en niet verder te etteren…
Of zijn dit allemaal gewoon weer wat hoogdravende clichés op een grote (mest)hoop? Musashi komt ook weer eens piepen uit zijn hol…
ik krijg precies weeral heimwee naar mijn winterslaap…
-
Bedenk me net dat ik hier nu misschien zo diep op ga omdat ik de afgelopen tijd ‘The Glory’ op Netflix heb ge-binged …echte aanrader vind ik persoonlijk…nog iemand?
-
Ja buiten de kwetser en de gekwetste maakt de derde partij (omstaanders) inderdaad ook nog eens deel uit van de dynamiek…kop in het zand? Opkomen voor de gekwetste of tegen de kwetser?
wie vrij van zonde is, werpe de eerste steen…niemand is schuldig maar niemand is onschuldig…Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook liever in het publiek zit dan op het podium als actor…maar dat publiek is dus eigenlijk ook niet zo onschuldig en maakt een wezenlijk deel uit van de voorstelling…
schuld en boete…
en op zo’n moment loop ik zelf ook maar liever weg naar de cafetaria dus…
zo een met een kogelvrije vitrine…
-
Ola! Ik ben er gisteren avond nog verder over ah nadenken geweest en ben Idd ook wel tot de conclusie gekomen dat een omgeving inderdaad maar onveilig is, omdat iemand dat zo ervaart of aanvoelt en niet perse omdat het ‘objectief’ of ‘statisch’ zo is.
Maar je kan niet ‘de schuld’ bij iemand leggen…het is eigenlijk altijd actie/ reactie…en daar je elkaar (hier) niet echt kent, is het volgens mij ook onmogelijk om daar echt (altijd) rekening mee te houden want je weet het immers niet…en toch lees ik hier soms doelbewust kwetsende opmerkingen waarvan ik me afvraag waarom dat moet…
je kan/mag/moet mensen raken, dat is des menses geloof ik…de vraag is wie moet zich aanpassen? De kwetser of de gekwetste? Of allebei? Of niemand?
het doet me trouwens ook denken aan de hele woke-discussie? Wie moet er rekening houden met wie in een ander zijn/ haar gevoeligheden? Kan/ mag je dat verlangen van een ander of dien je dit vooral met/ in jezelf op te lossen? (Je zelf niet laten raken door een ander of verlangen dat een ander stopt met jou te raken?)
oh boy, ja echt leuk om terug zo diep en zwaar te gaan op een zaterdag ochtend lieve ezel
goeie morgen trouwens! 
-
Het is inderdaad wel ‘gemakkelijk’ om een ander af te sluiten/ bekrititiseren/ af te breken/ als de mening niet bevalt maar ik heb het niet zo zeer over het (willen) controleren van het gedrag van een ander…eerder het erkennen en leren kennen van de eigen gevoelens en er ruimte aan te geven maar er niet noodzakelijk naar te handelen in het moment…gevoelens en gedrag hoeven toch niet hetzelfde te zijn…ik mag boos zijn maar ik hoef er een ander niet voor kort en klein te meppen…daarom hoef ik het ook niet te accepteren dat een ander mij kort en klein mept omdat ie (toevallig) boos (op mij) is…
En dat is een leerschool vind ik, want waar ligt net die grens?
meningen uiten, ja graag, maar met respect, toch?
-
Wauw…ik lees hier nog steeds wel (met een half oog) mee…dat halve oog omdat ik zelf niet supertoppie bezig ben met alcohol (maar al bij al wel ok) niet veel behoefte om hierover te delen hier (mss omdat het onveilig aanvoelt?) maar op iets of wat thema’s die me aanspreken, kan ik het toch weer niet laten om te reageren…en (on)veiligheid is daar zeker een van…
ik interpreteer (hier) bij sommigen een redelijk beperkt zicht op onveiligheid met name de lichamelijke…want natuurlijk kan je achter je scherm niet lichamelijk geraakt worden…maar ons probleem is vooral mentaal en emotioneel en daar kan een (publiek) forum wel degelijk op inhakken…
ik denk dat we (als westerse ‘rationele’ maatschappij) te weinig ruimte hebben/maken voor onze mentale en emotionele behoefte om uiting te geven aan onze gevoelen/ e-moties.
Zo hebben we het geleerd…we worden daarop vaak afgerekend en daarom gaan we deze minder en minder uiten wat zorgt voor (mentale en lichamelijke) problemen (en verslavingen uiteraard)
ik merk het zelf al aan mijn kind van 5 jaar…die moet bij thuiskomst ontladen van al haar opgekropte gevoelens doorheen de dag…en dat kan alleen in een veilige omgeving want in een onveilige omgeving word je beoordeeld/bekritiseerd/ neergehaald om je eigen gevoelens…
en dat is volgens mij wat hier soms/ vaak ontbreekt op dit forum (of in de werkelijkheid/ realiteit/ maatschappij in het algemeen)…de ‘veiligheid’ om je gevoelens/ gedachten te uiten zonder oordeel of kritiek of rationele ‘oplossingen’ en dat maakt het dus ‘onveilig’…
Ach het forum…net het echte leven…
-
Dank je @Yvonne om me met de haren het heden in te sleuren. Want je hebt absoluut gelijk, het was zeker niet het enige. Het is ook wel de typische periode die me jarenlang bleef achtervolgen met depressie. Ik zal hier wellicht ook niet de enige zijn die deze ‘warme kersttijd’ met net meer eenzaamheid associeert. Het drukt velen met de neus op de feiten. Om velerlei redenen was bij ons vroeger de sfeer en gezelligheid toen diep onder het nulpunt.
Maar dat is vroeger. Nu is het aan mij om nieuwe herinneringen te maken voor mijn dochter. Mede dankzij mijn man heb ik het tij kunnen keren en hoop ik voor sfeer en gezelligheid alvast beter te scoren. Over luchtigheid en luchtigheid gesproken, jaren geleden ondertussen heb ik mezelf bijgebeend qua handgemaakte kerstversiering en die doet nu jaarlijks mee aan de traditie. Nog altijd blij mee en hoop dat ze meegaan in de nieuwe kerstherinneringen
.
En mss brengen ze ook wat lucht- en lichtigheid voor sommigen hier. Ik wens zo iedereen hier alvast veel warmte en liefde in de komende tijd.
-
@bumperjim ja maf lang eigenlijk, nu bijna al twee jaar hier. dat lijkt lang maar valt ook in het niets geloof ik in vgl met velen hier. Waarvan 1,5 jaar helemaal av en nu een half jaar euh ja niet av. Nieuw jaar voor de deur, het lijkt alsof een evaluatiemoment zich aandient.
-
Ik ben net een proces verbaal van mijn “vader” onder ogen gekomen uit 1987. Hoe hij zig zaggend uit het verkeer gepikt werd om middernacht met 2 kleine kinderen (mijn zus 4 en ik 8) met 2,4 promille. Ik herinner me nog dit moment. Ik mijmer over eigen verantwoordelijkheid, generatietrauma etc. Ik ben me er heel bewust van dat ik bij velen hier ‘zwaar’ val en moeilijk kan deelnemen aan luchtigere gesprekken maar toch moet dit me weer even van het hart.
-
Zelfzorg is bij mij toch ook echt een ding(etje). Waarom zorgen we toch veel gemakkelijker voor een ander dan voor onszelf? Allez ja, waarom, ik weet eigenlijk ook wel waarom…maar toch…het is heel moeilijk om dat patroon (blijvend) te veranderen. Het is echt een werkpunt waar ik eigenlijk constant op moet letten…en dat is ook vermoeiend…ik zou willen dat dat moeiteloos ging maar daar ben ik bijlange nog niet…
-
Ja dat denken hè, is Idd mijn allergrootste probleem omdat dat ook niet alleen met alcohol zo gaat maar zowat alles in mijn leven…uit het hoofd en in het lichaam (buik en hart) is eigenlijk mijn grootste oefening de afgelopen 2 jaar maar het is duidelijk nog niet ‘opgelost’
-
Dank je @Yvonne. Ja mijn probleem is niet zozeer dat ik blijf doordrinken. Het is eerder dat ik op tijd gestopt was, geen kater had en dus nu gemakkelijker weer ga denken ‘dat ik het wel kan’ en dus de volgende weken gemakkelijker overstag zou kunnen gaan, tot ik weer eens ‘per ongeluk’ overdrijf om dan weer een volledige degout te hebben (voor even). Het straatje zonder einde dus…
-
Dankjewel @Remi1 met je laatste berichtje gisteren heb je me diep geraakt. Vandaag geen kater want ben dus wel ‘op tijd’ gestopt. Maja of dat dan een goed iets is?
Dapper van jou om vandaag weg te gieten. Het is zoals je zegt verschrikkelijk om te moeten toegeven dat alcohol baas is ipv andersom!
-
Lief van je om ook eerlijk te zijn. En je begrip. Ik wist/weet alleen ff niet of ik echt wel op reactie zit/zat te wachten…want tja wat kan iemand zeggen hè, terugval of niet, alle stemmetjes hoor ik ook zelf wel in mijn hoofd…dus tja…dan maar beter niet zeker, zo dacht ik dan…
-
-
1 uur geleden zei Lonster1:
Een frisse maandagochtend in gedachte kan helpen.
Ik kan daar zelf nog steeds wel blij/opgelucht om zijn, dat ik het weekend niet gedronken heb en de maandag niet zo piep-krak-chagrijnig opstarten van de werkweek is.
Ja dan is het toch altijd heel erg forceren maandag. Ik bedenk me dan ook nu pas hoe ik de laatste 2 keer op zondag gedronken op maandagavond echt geen zin meer had in de hobby en in de zetel ben (moeten) blijven liggen ipv nog te gaan. Het zijn de enige twee keren dit schooljaar die ik heb gemist, en dan had ik het die weken ook echt gemist…Raar hoe je brein die dingen dan toch weer rap doet vergeten…liever zelfdestructie dan zelfzorg…
En tja tegen gezelschap zeggen dat ik niet wil is lastig als ik het mezelf nog niet helemaal kan wijsmaken dat ik niet wil…
De reacties helpen me al wel om de wijzer naar de andere kant te doen te doen kantelen…althans om even niet verder door te slaan in de tegenwijzerzin…
-
-
Goeie morgen allemaal,
Vandaag meld ik me alvast even hier want ik zit in een dilemma: morgen doe ik een uitstapje met zus en moeder, wijn gegarandeerd. Ik nu weer bijna een maandje droog maar al een hele maand zit deze dag in mijn hoofd als ‘dan mag het misschien’. Nu merk ik dat ik in de aanloop ernaartoe ook meer en meer opening maak. Gisteren was de dochter weg en daarover had ik dan ook al gedacht dat wat wijn wel gezellig zou zijn. Niet gedaan, nu blij mee. Vanavond volk over de vloer, dus daar ook een ‘zou ik…’. Tja, om dan over morgen nog maar te zwijgen. Een reutemeteut in mijn hoofd dus, die nog steeds alle kanten uit kan…niets, een beetje, veel? Dat laatste kan zeker niet want het is dan zondag en wil me maandag niet slecht voelen…die ‘niet’ lijkt het aantrekkelijkst maar het ‘moeilijkst’/ minst ‘leuke’, en die ‘een beetje’ kan dan weer nog alle richtingen uitslaan als ik niet goed oplet..,pfff wat een reutemeteut voor een zaterdagochtend…
Ik weet jullie antwoord wss al, en dat ik dan hier schrijf zou eigenlijk ook het antwoord moeten geven maar ik kan me er maar moeilijk bij neerleggen, zo lijkt het…
En om er dan nog maar van te zwijgen dat ik er al van ‘s morgens mee in zit…
correctie: het is zelfs geen maand geleden, amper een dikke twee weken bij nader inzien nu
-
Oeps ja dan moet ik duidelijk hun aanbod nog eens checken. Ik zit met de Japanse thee in een categorie van 30 euro voor 100 gr maar dan weet ik wel exact van welke boerderij het komt en volgens welk procedé het gemaakt wordt én volledig biologisch, ook niet onbelangrijk in de thee-industrie.
Zou je dat kopen of vind je dat te duur?
-
Ja 3 liter toch wel zeker. Heb ergens eens gehoord dat het eigenlijk niet goed is voor de nieren, continu drinken, want dan hebben ze te weinig rust. Tja de lever heb ik er dan toch al mee gewonnen denk ik dan.
Tulsi en rooibos kunnen ook zeker mee in het avondlijstje, geen caffeine.Ik moet dan wel echt een geforceerd ochtendmens zijn denk ik. Ik hou wel van de lange dagen nu, vroeger meer van de lange nachten.
En de thees van het paleis vind ik zeker wel chic al stel ik me er meer de vraag bij of je niet betaalt voor de naam ipv de kwaliteit?
-
Kweni waarom maar iets in mij roept om mijn thee-dagroutine hier te delen. Er zit wel iets of wat variatie in maar ongeveer zo houdt het me dagelijks op de been zonder (of weinig) alcohol-behoefte:
Voormiddag (na de nog steeds obligatoire koffie): ‘zuivere’ Japanse thee zoals Gyokuro, Sencha, Fukamushi(Sen)cha of Kamairicha. Ik hou niet echt van de smaak van Hojicha. Zwarte thee zou ook kunnen. Ook aftreksels van verse munt, brandnetel en/of Citroenmelisse in de zomer.
Namiddag: soort van citrus’thee’. Ik pers appelsienen of mandarijnen en overgiet met heet water en trek hibiscus erin (met of zonder zoetstof) of stukjes gember met geperste Citroen of limoen en zoetstof. In de zomer experimenteer ik hier met ice teas.
vooravond: indien een dip of zin in een zachte ‘oppepper’: bancha of kukicha.
avond: kruidenaftreksels naar behoefte: verveine, kamille, (ananas)salie, goudsbloem,…
Ik maak meestal aftreksels in een thermos van 1 liter. Ik drink ze niet altijd helemaal op en/ of sla een ronde over maar op een dag gaat er dus wel wat ‘aftrekwater’ bij me binnen.
Zondag 28 April 2024
in Ditjes, datjes & dagdraad
Geplaatst
Goeiemorgen,
Ik ga zo vertrekken naar ouder-kind yoga en morgenavond doe ik Qi Gong. Gisteren heb ik niet gedronken en daar ben ik vandaag heel blij mee. Dat wil ik morgen ook want er staat een pittige week voor de boeg. Maar vanmiddag zal een lastig moment zijn want ik ga bij familie een zeer moeilijk gesprek voeren en ‘normaal’ zou daar wel zeker een borrel bijhoren. Maar dat wil ik dus niet en daarom bouw ik voor de zekerheid een zekerheid in.
I can do this, you can do this, we can do this.👊
sterkte aan iedereen! 🏆
(ooh en zoveel emoji’s, dat is nieuw toch? 😁)
dagpact
Fonny
Maja
Musashi