Beter

Wat goed dat je op vakantie niet gedronken hebt. En dan nu thuis idd doorzetten. Weer in je vaste ritme, maar met een nieuw patroon van niet drinken. Mooi!

De afgelopen week was het erg moeilijk om niet te drinken. Het lijkt of het stemmetje in mijn hoofd de laatste tijd weer veel harder is gaan praten. Vandaag zag ik voor het eerst weer bokbier in de schappen bij Albert Heijn toen ik boodschappen deed. Dat vond ik altijd zoooo lekker. Maar ik heb het weerstaan, het is niet in huis, in plaats daarvan gezellige herfstthee gekocht nu gaat het wel weer, maar met drukte, stress, zorgen ben ik zo geconditioneerd op alcohol als middel om te ontsnappen. En ik weet dat het niet echt is, het is puur het uitgesleten paadje in mijn hersens dat aan het woord is, dat nou eenmaal de zaken op deze manier gewend is op te lossen. Zoiets als wanneer je verhuisd bent, maar nog steeds na moet denken om niet op de automatische piloot naar je oude huis te rijden. Nou, ik ben ook vanavond weer veilig in het nieuwe huis aangekomen, maar ik was bijna verkeerd gereden

Super, een maand! Gefeliciteerd! Wat fijn dat het je weinig moeite kost en dat de ‘winst’ zo groot is. Op naar de volgende maand!

Super Rosee, acht maanden! Zo knap dat je ook in deze moeilijke situatie het drinken kan weerstaan. Fijn dat het een constructief gesprek was en dat er hulp is. Ik hoop dat er snel positieve ontwikkelingen volgen. Veel sterkte voor nu!

Oei Rosee, wat naar en heftig! De mijne is nog maar twaalf en blijft gelukkig nog binnen s avonds. Het is zo rot om het alleen te moeten doen, ik weet het. En ook hier alleen maar de behoefte aan verdoving. Maar dat helpt niet, dat weten we allebei, het lost de problemen niet op, integendeel. Heel veel sterkte, knuffel van mij!

Hee Roosjr, hoe is het? Heb je al stappen kunnen zetten om aan de training te beginnen? En houd je het minderen goed vol? Zet’m op!

Fijn om te horen, Sophie! En nu, een week later? Still going strong? Hope so!

Gefeliciteerd met je eerste maand alcoholvrij, Zonnig! Ik herken wat je vertelt, het verdriet en het verlangen terwijl je weet dat het gewoon een mindf*** is. We voelden ons echt niet beter toen we nog zopen, alleen op een andere manier ellendig. Supergoed van ons dat we volhouden

Wat fijn dat het zo goed gaat, Patries!

@Etty, ja dat heb je goed gezien, het is wel heel veel. Ik heb niet overdreven, jammer genoeg. En ik ben niet zo heel goed in hulp vragen, inderdaad. Ik zou ook niet zo goed weten welke hulp het zou moeten zijn. Ik probeer wel geregeld bij te kletsen met mijn vriendinnen, dat helpt. En de yoga twee keer per week ook.

Zet m op Moos, dat gaat je lukken! Voor mijzelf was het ook fijn om dit door jou weer even terug te lezen. Ik zit nog steeds een beetje in een dipje, ben verdrietig en heb zó’n zin in wijn. Maar omdat de teller bij mij inmiddels al op twee maanden staat ga ik het echt niet doen. Wat zou het eeuwig zonde zijn als ik weer helemaal opnieuw moet beginnen. Ik hou vol.

Dank voor jullie lieve reacties! Het helpt, ik voel me gesteund en @Rosee fijn dat je het herkent. Je kan zo verdrietig worden van die boze, onhandelbare kinderen waar je alleen maar het beste voor wil. Ik voel me opgelucht door hier te schrijven, Thanks nogmaals.

En de twee maanden zijn een feit. Daar ben ik echt heel blij mee. De laatste anderhalve week is het bizar moeilijk. Elke dag wil ik het liefste aan de wijn, vandaag heb ik er zelfs om gehuild. ik verlang zo naar de verdoving van die nare gevoelens. Mijn kind doet zo lelijk tegen me, is puber, ik probeer te helpen, ik krijg alleen maar schelden, een grote mond en zoveel boosheid. Vandaag al het eerste telefoontje van zijn middelbare school, waar hij net begonnen is, over zijn gedrag. Ik word er zo verdrietig van. Het is druk om alle ballen in de lucht te houden met vier dagen werken, een opleiding, mantelzorg voor moeder en schoonouders, met mijn moeilijke kind, met een huishouden en dat allemaal als enige volwassene. Geen partner die een stukje zorg(en) kan overnemen. Ik snap wel dat ik dronk. ik ben nog steeds blij en dankbaar dat ik het niet meer doe en ik ga het ook niet meer doen, maar ik verlang ernaar. Ondanks de gesprekjes met mijn vriendinnen, twee keer per week yoga en elke dag op tijd naar bed, vind ik het erg zwaar op het moment. tot zover de klaagzang

Morgen ben ik 50 dagen zonder alcohol. Ik kan het iedereen aanraden om niet meer te drinken. Wat een ongelooflijke hoeveelheid voordelen levert het me op. Ik slaap beter, ben beter uitgerust als ik wakker word en godzijdank is dat wattige gevoel dat ik altijd s ochtends in mijn hoofd had, helemaal verdwenen. Ik heb meer energie gedurende de dag en heb gelukkig mijn woordenschat weer aardig terug, mijn woordvindingsproblemen zijn helemaal verdwenen. Als ik aan het einde van de dag thuiskom zie ik nog kans om fatsoenlijk te koken en met mijn kind aan tafel te eten. Ik ben denk ik een leukere moeder, ik kan het moeilijke gedrag van mijn (autistische) zoon beter het hoofd bieden. Mijn huis is opgeruimd, ik laat het niet meer zo uit de hand lopen. Mijn maagzuur, opgezette buik en vage buikpijn ter hoogte van mijn lever zijn verdwenen. Dat laatste heeft wel echt een week of vier geduurd. Nu ik iets verder ben dan een paar weken herken ik ook steeds beter de gevaarlijke momenten. Soms kan ik ze al voorspellen en heb ik ze voorbereid (hoe ga ik om met een borrel op mijn werk bedenk ik nu van tevoren), soms overvallen ze me maar kan ik een alternatief zoeken (na een moeilijke dag dan maar toch langs de supermarkt, maar niet voor een fles wijn maar voor een stuk chocolade). Al met al voel ik me veel meer levend.Het is zo bizar, ik dronk omdat ik zo weinig voelde, zo weinig verbonden was en nu blijkt dat dat juist veroorzaakt werd door de drank. Het is voor mij nog steeds bij de dag. Elke dag ben ik zo blij dat ik niet drink, dat ik niet wil drinken. En hoe langer ik ‘beter’ ben, hoe meer ik inzie hoe erg het eigenlijk met me was en hoe dankbaar ik elke dag weer ben dat ik niet hoef te drinken.

PS ik lees net mijn eigen tekst nog even over en moet zo lachen om mezelf: ‘ik doe mijn best niet perfectionistisch meer te zijn’ tsja.

@Ververder drie jaar, van harte gefeliciteerd! Wat fijn dat je dit vertelt hier, het is voor mij echt zo fijn om te lezen dat het kan. Dat er successen zijn, mensen die het - ook al is het niet makkelijk - gelukt is. Ik hoop van harte dat ik over drie jaar minus zes weken net zo’n mooi verhaal hier op kan schrijven!

Vandaag vond ik het moeilijk. Ik heb zo’n vaag, zeurderig, half ongelukkig gevoel. Beetje verdrietig. Maar waarom? Geen idee. Maandag ga ik weer werken, na een wekenlange vakantie. Ik vind het lekker om te doen, ik heb een leuke baan, maar ook steekt de onzekerheid weer de kop op. Kan ik dit wel echt? Al mijn collega’s zijn beter in hun werk, ik doe maar wat. Ik kan het niet... terwijl ik wel weet dat dat echt niet waar is. Ik heb echt wel wat in m’n mars. Maar ik zie nou eenmaal vooral al die dingen die niet goed gaan. Ik doe mijn best niet perfectionistisch meer te zijn in mijn gedachten over mezelf. Maar ik vind dat nogal moeilijk. En blijkbaar, als ik daar dan een beetje over loop te tobben, zo halfbewust, krijg ik ontzettend veel zin in wijn. Vanmorgen bij de supermarkt kwam voor het eerst in die zes weken het pad met de wijn wel erg dreigend en verleidelijk op me af. Ik ben door het pad gelopen met mijn karretje om voor mezelf te bewijzen dat ik dat gewoon kon. En het kon ook gewoon, ik ben niet bezweken.

Hoe is het Sophie?

Wat knap van je, zeven maanden! En nog veel knapper dat je het gecontroleerd willen drinken on hold hebt gezet. Het is misschien toch dat akelige stemmetje dat wij allemaal hebben, dat stemmetje van de verslaving dat stiekem en op een heel redelijke manier probeerde je leven weer overhoop te halen. Ik vind je zó sterk, echt bewondering!

Wat mooi, thee. Gefeliciteerd met het eerste jaar. Dat er nog vele mogen volgen, op zo’n mooie, kwetsbaar-krachtige manier. ‘Niet meer weglopen van mezelf’ schrijf je. Dat is wat ik ook graag wil leren, je inspireert me om die weg ook te gaan, @kruidenthee67. Dank!

Het paard is moe. Heerlijk! Ik denk dat ik daar de hele HALT in kwijt kan: het paard heeft honger Het helpt me om zo op een milde manier te relativeren. Dank je wel!!

Hoi Zonnig, heel veel succes! Fijn dat het meevalt met de trek. Wat voor nieuwe dingen ga je volgende week ondernemen?

Wat mooi hoe je dit aan gaat, Lika. Dat had dus met drank op nooit gekund. Nu kom je stapje voor stapje verder en het proces doet pijn. Zo herkenbaar en dank je wel dat je dit schrijft!

That’s the spirit! Als je echt niet meer wil is het makkelijker volhouden. En als het even moeilijker is weet je waar je het voor doet: je wil je vrijheid terug! Zet ‘m op Roos, je kan het!!

Dank voor jullie ondersteunende woorden! Nu mijn kind er niet is, valt het me wel moeilijk. Niet zozeer dat ik fysiek nog behoefte heb aan alcohol, maar ik moet zo uitkijken dat ik niet in al die patronen schiet waar ik niet in wil. Ik ben wel zielig omdat mijn moeder zo veeleisend is, maar daarom hoef ik niet te gaan drinken. Ik heb af en toe wat zelfmedelijden omdat ik na de dood van mijn partner al heel lang geen relatie meer heb, maar daarom hoef ik nog niet te drinken. Ik voel me af en toe zo slecht over mezelf omdat ik allerlei dingen die gedaan moeten worden maar voor me uitschuif, maar daarom hoef ik niet naar de fles te grijpen. Ik zie alle patronen en ze doen veel pijn. Maar ik wil echt niet meer drinken, het helpt tegen geen enkel probleem, integendeel, de problemen worden alleen maar groter. Dus ook vandaag drink ik niet.