Beter

Hoi Debber, zet m op! Het jaarpact helpt mij goed, ik hoef niet meer elke dag de beslissing te nemen om niet te drinken, die heb ik voor een jaar genomen. Het geeft mij veel steun (war niet hetzelfde is als dat ik het makkelijk vind). Succes met de eerste stappen op weg naar beter!

@Goedehoop, veel succes met het weer oppakken van de draad! Het is eerder gelukt, dus dat geeft inderdaad goede hoop mij is het nog niet gelukt, ik doe mijn best nu op het jaarpact!

De eerste echte craving vandaag, sinds mijn besluit van ruim twee weken geleden. Einde van de middag, lange werkdag, vergadering aan het einde van de middag die veel energie kostte. Ik was moe en had honger. En zó’n zin in een hele fles droge witte wijn. Ik kon de eerste slok al proeven en het uitblaasgevoel dat ik erbij zou hebben. Ik reed al richting de supermarkt. En toen dacht ik aan wat Etty schreef. Vrij vertaald: dat je niet kan drinken als je je goed voelt, maar dat je ook niet kan drinken als je je slecht voelt. Dat het er dan juist op aan komt. Dat je je dus gewoon k** kan voelen zonder dat je hoeft te gaan drinken. Dank je wel @Etty je hebt mij hiermee over een grote eerste hobbel geholpen. Ik heb rechtsomkeert gemaakt op de hoek bij de supermarkt en ben naar huis gereden. Het gevoel dat ik wilde drinken was nog niet over. Ik heb het uitgezeten. Geprobeerd niet teveel in de tegenstand te gaan, het maar gewoon te voelen en te wachten tot het over was. En nu is het over. Ik kon niet op de bank met een serie, ik was veel te onrustig. Ik heb een doos met boeken gesjouwd en uitgepakt, iets dat al heel lang moest gebeuren en me iets te doen gaf. Ik heb familie gebeld om bij te kletsen, dat leidde ook af. En nu kan ik naar bed met een boekje en een kop thee. Dank lieve allemaal van het forum, wat helpt het toch om hier te zijn!

Inzicht Ik voel me moe, heb weinig energie. Uit moeheid ging ik dan maar op de bank hangen, Netflix kijken en drinken. Waardoor ik nog moeier werd. Nu is de drank weggevallen. De moeheid, de bank en Netflix blijft. Met steeds meer tegenzin. Ik merk dat ik ‘s avonds eigenlijk wel even wil gaan fietsen of wandelen. De wens ontstaat in mijn hoofd, maar ik doe het niet. Ik blijf moe en versuft hangen. Ik zou kunnen sporten of lezen, iets creatiefs of sociaals doen, maar het patroon en het gebrek aan energie maken dat voor mij de avond na het avondeten eigenlijk is afgelopen. Ik moet die moeheid zien te doorbreken. Gezonder eten, meer bewegen, beter voor mezelf zorgen. Die wijn is er voor een jaar nu echt uit, ik denk er af en toe wel aan maar ik weet dat het jaar lang geen optie is. Dat geeft ruimte om nu een volgende stap te zetten naar herstel, maar hoe kom ik uit die vicieuze cirkel van moeheid en hangen? Want de wijn is weg, maar verder is er nog niets veranderd.

Week 1 Zo, de eerste week zit erop en wat is het goed gegaan. Fijn om niet elke dag weer opnieuw te moeten kiezen, ik heb gekozen en het is goed zo. Dat wil niet zeggen dat het altijd makkelijk is, maar het is wel gelukt zonder al te veel cravings. Het scheelt dat ik niet al te streng voor mezelf geweest ben met snoepen, dat maakt het makkelijker. Maar ook gevaarlijk: deels zal mijn wijnverslaving ook een suikerverslaving zijn geweest. Wat heb ik veel chocola gegeten deze week. Wil ik wel goed in de gaten houden, komende week ga ik het geregeld vervangen door fruit. Dat is ook zoet, wel gezonder. Een waarschuwing: al die leuke nieuwe alcoholvrije biertjes, zoals de IPA’s, zijn dus niet alcoholvrij. Er staat alcoholvrij op het flesje maar in de kleine lettertjes op het etiket zie je dat ze 0’4 of 0’5 procent alcohol bevatten. Dat is dus niet alcoholvrij. Ik drink ginger ale als ik iets lekkers wil drinken. Verder veel thee, ik merk dat ik steeds vaker zin krijg om thee te drinken, vooral ‘s avonds. Qua emoties is het wel te doen. Ik ben nog niet somber, heb nog geen last van de uitzichtloosheid van de dingen. Ik weet van mezelf dat het een valkuil wordt als ik verder ben in het proces, maar nu is het nog niet aan de orde. Het was een week waarin ik goed in m’n vel zat, wel wat licht getob af en toe en een paar keer een gevoel van boosheid. Boos is goed, boosheid ‘productief’ maken is nog beter. Daar zit nog wel een uitdaging voor mij, boos verlamt me in plaats van dat het leidt tot assertiveit. De observatie is er, nu er echt mee aan de slag. Alles bij elkaar is de eerste week omgevlogen. Ik sta vol overtuiging op het jaarpact. Kom maar op, week 2.

Wat geweldig om te lezen! Kun je wat meer vertellen over hoe dat je gelukt is? En ik ben benieuwd of het nu nog moeilijk is, of dat er een soort ‘nieuw gewoon’ is ontstaan, waarin drank gewoon geen issue meer is.

Graag meld ik me aan voor het jaarpact, met startdatum 18 mei. Ik ga voor een jaar zonder alcohol, en daarna zie ik weer verder. Bob, zou jij me op de lijst willen plaatsen? Dank je wel alvast! @Minky, je bent niet meer alleen hoor, ik kom er gezellig bij staan!

Ja, dat zal ik doen.

Zo, het besluit is er. De nacht van vrijdag op zaterdag. Ik heb me nu echt gecommitteerd aan niet drinken. Ik heb voor mezelf gezegd voorlopig voor een jaar. Daarna ga ik weer verder kijken. De dag-voor-dag methode maakte me onrustig, elke dag weer een besluit nemen. Nu heb ik het voor een jaar vastgelegd voor mezelf. Het is niet onderhandelbaar, ik doe het gewoon niet meer. het geeft me rust, ik voel niet de behoefte om ertegen te strijden, het is namelijk een beslissing en niet een poging. Vanaf zaterdag drink ik zonder problemen niet. Het voelt als een opluchting, ik hoef er niet meer over na te denken, het is gewoon zo. En als ik het moeilijk krijg weet ik dat dat erbij hoort, dat ik dat uit moet zitten en er misschien zelfs wel iets nuttigs mee doen. heb nog niet de behoefte mijn leven onder de loep te nemen, misschien komt dat. Nu is er het gevoel van rust. That’s all.

Fijn dat het goed gaat, Lonster! Alcoholvrij bier van de tap klinkt goed!

Dank voor jullie reacties. Het voelt inderdaad wel alsof het stappen zijn in het proces. Lastig is dat ik er soms zo dichtbij lijk te zijn; energie, de echte intrinsieke wil om te stoppen, het gevoel dat het echte definitieve besluit binnen handbereik is. En dan weer de lamlendigheid, het onvermogen, vallen voor de valse belofte die drinken voor mij is. En dan, met pijn in mijn buik in bed, niet kunnen slapen, spijt hebben dat het toch weer is gebeurd, dat ik het heb laten gebeuren. je hebt gelijk, Etty, dat dit misschien stappen zijn die nodig zijn. Vandaag voel ik me weer sterk en goed, lukt het weer om de wereld positief tegemoet te zien, mild te zijn voor mezelf en in mezelf te geloven. Nu dit gevoel proberen vast te houden.

De dodelijke combinatie van aardig gevonden willen worden en perfectionisme. Dat zal het zijn, de angel van mijn drinkgedrag. De hele week weer een fles per dag. Vandaag moet de knop weer om, maar waar haal ik de kracht vandaan? Zo moeilijk om het op te brengen om de knop weer om te zetten, maar het moet echt. Ik wil niet dat ik onherstelbaar ziek word doordat ik zo slecht voor mijn lichaam zorg. Pff. Toch maar weer hulp gaan zoeken. Dit forum. Toch maar de AA. Toch maar weer met de huisarts om de tafel.

Zo, nu begint het echt wat beter te gaan. Ik word weer wat actiever en vrolijker. Grappig dat dat hand in hand gaat. Zometeen naar yoga, heb ik wel zin in. Morgen weer werken, dus vandaag nog even een huishoud- en voorbereidingsdagje. Dan weer de rat race in, rustig aan.

Vandaag ging het beter. Iets minder gelanterfant én in elk geval niet gedronken. Yes

En ik moet weer bij dag 1 beginnen. Wanneer leer ik nou eens dat ik echt niet om vijf uur ‘s middags boodschappen moet gaan doen? Dat ik niet een hele dag in m’n joggingbroek op de bank moet hangen als ik veel te doen heb? Dat ik dan een hekel aan mezelf krijg, dat ik dan ga drinken en dat ik daardoor een nog grotere hekel aan mezelf krijg? Waardoor ik vervolgens helemaal niet meer van de bank af kom? Dan kom ik in een negatieve spiraal en hoe kan ik die doorbreken? Door gewoon te doen. Of te genieten van een dagje lanterfanten want dat mag ook wel een keer in de vakantie. Nu een nieuwe dag. Met koppijn. Eigen schuld. Eerst maar eens thee en koffie. En me voor de veiligheid melden op de dagdraad.

Mooi om te lezen hoe verschillend je erover kan denken. Ik denk dat het inderdaad wel belangrijk is om het probleem te erkennen, onder ogen te zien. Dat is het begin van herstel. Als je het niet erkent kan er ook. Iets veranderen. Dus ik erken het. Heb de afgelopen jaren de nodige stappen gezet hierin: eerst de stap naar de huisarts, toen de stap naar Brijder, de stap om mijn vriendenkring te vertellen over mijn probleem met het reguleren van alcohol. Aan mijn zoon van twaalf verteld dat mama niet meer wil drinken. En dat helpt op de momenten dat ik serieus bezig ben met stoppen. Zoals nu, vandaag weer dag 4 en het gaat goed. Af en toe lichte craving, maar prima te doen. Het knopje is weer om en dan gaat het goed. Langzaam maar zeker voel ik me dan weer gezonder worden. Maar als toch dat eerste glas weer gedronken is, verandert het. Dan moet ik steeds stiekemer drinken, omdat mensen mijn probleem kennen. Dan irriteert het me als mensen er naar vragen. Dan kan niets me weerhouden om toch weer die fles te kopen en in een avond tijd helemaal leeg te drinken. Een glas of een paar glazen kan niet. En de rem dat ik van mezelf altijd echt maar één fles mag kopen, is dan een soort relatieve redding, ik drink nooit meer dan 1 fles. Dat eerste glas moet er dus niet komen. Om het beheersbaar te houden in mijn hoofd: vandaag komt het er niet. Vandaag drink ik de eerste niet. Om echt beter te worden en te zorgen dat dat eerste glas er ook na een maand, twee maanden of drie maanden niet komt, is meer nodig. Misschien face to face lotgenotencontact, misschien alleen dit forum, misschien iets anders dat ik nu nog niet kan bedenken.

Ik vind de AA een hele grote stap. Mentaal, ik ga mezelf alcoholist noemen. Ik moet iets erkennen met een hogere macht. Ik weet het nog niet zo. Bovendien weet ik niet of ik zo goed ben in over mezelf praten in een groep, voor een groep. Ik heb die beelden voor me van een Amerikaanse film waarin iemand voor een groep staat, zijn naam zegt en zegt dat hij an alcoholic is, en dan zijn levensverhaal vertelt, waarna hij plotseling genezen is, of op z’n minst een ander mens. Waarschijnlijk klopt mijn beeld niet. gisteren een goede dag gehad. Een feestje waarbij alcohol makkelijk was geweest, maar ik heb het niet gedaan. En nu ga ik de derde dag in. Ook vandaag drink ik de eerste niet.

Net wakker, raar geslapen, veel dromen en nu een wattig hoofd met hoofdpijn. Koffie en water drinken en dan maar wat jij ook doet, Kruidenthee, sporten. Zoo geen zin in. Maar wat jij zegt, het voldane gevoel na afloop, dat wil ik wel. En vandaag neem ik de eerste niet.

Dank allemaal voor al die reacties. Pelle, wat een mooi maar ook droevig filmpje. En ik hoop zo voor je dat je na dat incident met die twee flessen (wel veel hoor!) weer gewoon op het nuchtere pad bent verder gegaan! Wat fijn om mijn eigen citaat weer terug te lezen na vijftig dagen zonder wijn. Dank je wel, Reboot en Lonster. Dat klinkt heel goed, sterk en blij, ik hoop dat ik me zo weer ga voelen. Met tegelijkertijd de angst: een paar weken na die vijftig dagen dronk ik weer. Zo kwetsbaar is het dus. Kruidenthee en Lika, dank voor het reageren. Jullie draadjes heb ik helemaal gelezen de afgelopen tijd en ze helpen me. Vandaag was in ieder geval de eerste nuchtere dag weer. Ik ga zo met een flesje ginger ale naar bed, lekker nog even lezen. En morgen eindelijk maar weer eens gaan sporten, want dat is er de laatste weken weer helemaal niet van gekomen.

Dank je wel, MijnGerrit, voor je fijne reactie. Inderdaad, eentje kan niet. Ik heb nu al een aantal keren gemerkt dat dat betekent dat ik weer helemaal opnieuw moet beginnen en dat dat wel zes weken kan duren, voordat ik me weer een beetje herpakt heb. Het filmpje van Els Noorlander ken ik en ik moet het weer een keer kijken, om het mezelf weer goed in de oren te knopen. Ik heb met dat jarenlang teveel drinken iets kapot gemaakt wat niet meer te herstellen valt en de enige manier om beter te worden en te blijven is om niet meer te drinken. De AA en zo vind ik een beetje eng. Ik denk er wel over na, maar die stap is nog erg groot voor mij. Ga jij daar nog steeds naartoe en heb jij ook al die stappen doorlopen? Ik wil er wel graag wat meer van weten.

Zeven maanden later. Daar ben ik weer. Er is veel gebeurd in die tijd. Na het eerste biertje kwamen er weer meer en er kwam wijn. Van eind september tot eind december heb ik weer elke dag gedronken. Eerst een glas en al snel weer een fles wijn per dag. Ik zakte weer weg in hetzelfde patroon. Vlak voor de jaarwisseling heb ik het tij weer kunnen keren. En de eerste drie maanden van het jaar heb ik niet gedronken. Het bleef zo moeilijk als het eerder ook was. En eind maart ging ik weer voor de bijl. Nu alweer een week of vier drink ik weer. Ik wil het niet meer, ik wil er zo graag vanaf. Al die tijd ben ik blijven meelezen op het forum. Ik wil nu heel graag weer mee schrijven. Hopelijk gaat het me helpen om de draad weer op te pakken. Mijn plan? De eerste niet nemen, vandaag. Vantevoren nadenken over mogelijke triggers en een ‘handelingsplan’ hebben voor die situaties. En toch maar weer proberen te voelen wat ik vorig jaar ook voelde: het kan een avontuur zijn, iets moois. Mezelf kennen zonder alcohol. Ik moet eerlijk zeggen dat het nu (nog) niet zo voelt.

Ik ging gisteravond voor de bijl, ik kocht een bokbiertje bij de supermarkt. Eentje. En toen gebeurden er allemaal interessante dingen in mijn hoofd. Ik ging het drinken toen ik naar bed ging, met een filmpje erbij. En het voelde een soort raar, het ‘hoorde’ in mijn hoofd helemaal niet meer dat ik alcohol dronk. Toch een eerste slok. Ik had zo verlangd naar die smaak. Maar het bleek helemaal niet zo lekker te zijn. Te zoet, te chemisch, te waterig, er zat veel discrepantie tussen de feitelijke smaak en mijn herinnering. Conclusie: bokbier is helemaal niet zo lekker, mijn verslaafde brein had me weer eens voor de gek gehouden. Ik heb het blikje wel leeggedronken en het idiote is dat het langzaam maar zeker lekkerder leek te worden. Zodra ik me dat bewust was, was dat effect weer voorbij. Na de laatste slok kon ik maar een ding bedenken: dit stelde echt niets voor, het was het niet waard. Vanmorgen bij het wakker worden de lichtheid, watten en vage hoofdpijn (van 1 blikje). En nog een keer het besef dat alcohol echt alleen maar negatief is. De mindset is nu direct weer om. @Cleo66 dank voor het inzicht. Zo ben ik ook begonnen, met de blijdschap dat ik niet meer hoefde. Die is nu, door deze ervaring, gelukkig weer helemaal terug. Ik hoef dit niet meer, ik ben eruit gebroken, uit die verslaving en dat is na gisteravond niet veranderd. Integendeel, het is juist opnieuw bevestigd. @bumperjim ja, er moet inderdaad iets anders voor in de plaats. Al gedurende de dag. Wat dat is, dat weet ik nog niet. dank voor de steun op dit forum, het helpt me zoveel verder!

Een vraagje. Hoe lang blijft het zo dat je elke dag aan drank denkt? Ik ben nu ruim twee maanden gestopt, maar zeker de laatste twee, drie weken ben ik elke dag bezig om tegen mezelf te zeggen dat ik echt niet moet gaan drinken. Elke avond van werk naar huis moet ik tegen mezelf zeggen dat ik niet - nee, echt niet - langs de supermarkt moet gaan om wijn of bokbier te kopen. En elke avond mis ik het, minstens een keer of twintig per avond. Het trotse gevoel dat ik niet drink is er na die paar maanden wel vanaf, dat is nu gewoon geworden. Wat op zich een goed teken is. Maar waarom stopt dat stomme verlangen naar drank niet? Ik word er flink chagrijnig van. En ondertussen drink ik niet, elke dag weet ik de lokroep te weerstaan.

Fijn om te horen!

Wat mooi, Rosee! Dat je het gemis voelt, maar ook voelt dat drinken en roken niet een oplossing is maar juist een probleem erbij. Ik doe m’n best in je voetspoor te blijven, nuchter dealen met de problemen die ik tegenkom. Met jouw verhaal inspireer je mij, dank je wel!