Pytje

wat mij wel helpt op dit soort mooie vrije dagen is 's ochtends alvast bedenken dat het vanaf een uur of vijf wat moeilijker wordt, onafhankelijk van wat ik doe of waar ik ben op dat moment.En dat dat daarna ook weer afzakt. Ik zet me dus alvast een beetje schrap. Als ik dat nu doe kan het mij overvallen en dan is het risico een stuk groter. Zeker in het begin is het gewoon "alle zeilen bijzetten". Morgen weer een dag

Toktoktok, wat bij mij de laatste dagen erg binnenkomt (mede door Jan Geurtz) is dat ik er zovele jaren mee bezig ben geweest om mijzelf te verdoven. Het mijzelf ongelukkig voelen was een state of being. Ik wist tot mijn veertigste niet dat er überhaupt een alternatief voor bestond. Ja, ik herinnerde me dat wel uit mijn vroege kindertijd...dat ik blij kon zijn met kleine dingetjes, dat ik me fijn voelde als ik mijn eigen gang kon gaan, maar ergens verloor ik dat en begon te accepteren dat leven en ongelukkig zijn hand in hand gingen. En houd dat maar eens een leven lang vol. Dat lukte dus ook niet. Ik had steeds meer dingen nodig om het enigzins dragelijk te houden. Sigaretten, drank en antidepressiva. Maar ergens ontstond er toch een streven naar helderheid.Ik vind het moeilijk om dat geluk te noemen en dat is het is het misschien ook niet. Helderheid geeft het in ieder geval beter weer. Ik noem het ook een streven omdat het stukje bij beetje ontstaat.Het niet drinken van alcohol is een voorwaarde om door te kunnen gaan op dit pad. Zou ik dat wel doen, dan leidt het af, dan beland ik op zijweggetjes. Ook niet erg, maar nu ik éénmaal weet naar waar ik onderweg ben, wil ik toch zoveel mogelijk op de hoofdweg blijven. Een belangrijk inzicht voor mijzelf, dus toktoktok

Misschien hetzelfde doen als jij deze week van je moeder vroeg: sluit je ogen en beweeg mee.....Juist nu hoef je even niets. De regie van het hele toneelstuk gaat toch gewoon door...altijd

@Nina, ik was in het begin idd ook erg moe. Duurde naar mijn idee een maand tot twee maanden. Nu ik in de afgelopen tijd toch af en toe gedronken heb, maar dat nu niet meer doe, voel ik me opnieuw erg moe. Ik denk dat deze vermoeidheid niet zozeer samengaat met de genuttigde alcohol, maar meer met de reden waarom ik toch een paar keer voor de bijl ging. Kortom: het blijft natuurlijk lastig om lichamelijke klachten heel direct toe te schrijven aan wel of geen alcohol (zoals Kruidenthee al zegt). Toch even goed na laten kijken als het aanblijft zou ik zeggen. Verder merk is dat mijn ritme totaal veranderd is. Voorheen ś avonds met een fles op de bank en niet naar bed kunnen komen resulteerde in 's ochtends er niet uit kunnen komen. Ik begin nu steeds meer een ochtendmens te worden. Heb, net als jij, zin om op te staan omdat ik gewoon uitgeslapen ben. Geen idee meer dat dat bestond.. Ik hoorde altijd van mensen die stopten met roken dat ze zoveel meer energie hadden, maar toe ik dat deed heb ik heel lang verlangend naar dat resultaat uitgekeken. Nada, niks niet. ik was er gewoon soms wat bozig om. Stond nog net zo moe op als altijd. Nooit bedacht (hoe stom) dat dat met alcohol te maken kon hebben (want zoveel dronk ik toch niet vond ik zelf). Geniet van de dag en het droge weekend

En die heb je weer in de pocket @kruidenthee67. Een droge vakantie, waarvan je hebt genoten. Wat fijn voor je Ik heb nu de feestdagen hier meegemaakt, daarna de eerste warme dagen en nu de vakanties. Die laatste zijn voor velen van ons wel een "dingetje" weer, zo lees ik hier en daar. Dus je hebt ons even laten zien hoe kan, Kruidenthee. Als er 1 schaap........

@kruidenthee67. Fijn dat je deelt hier. Ik heb jouw bijdragen nog nooit als betweterig ervaren. Ik heb juist het gevoel dat je iedereen heel erg zijn eigen pad laat gaan en dat je daarin mensen af en toe even bij de hand neemt. Juist omdat je die drie ellendige jaren al door bent gegaan en de hobbels, gaten en valkuilen bent tegenkomen. Ik heb het nodig in ieder geval en ben je er dankbaar voor

Mooi gezegd, BJ

Welkom @Debber. En succes bij je sprong in het diepe. Alhoewel, die sprong is even lastig, maar het gat is veel minder diep dan je denkt hoor! Succes

@Deirdre, herkenbaar hoor! Ook ik heb af en toe zo'n periode waarin ik denk dat het allemaal wel gaat en waarin de aandacht dan verslapt. Dan ligt de alcohol op de loer is nu wel mijn ervaring. Het is echt voortdurend scherp blijven, bij jezelf blijven, goed voor jezelf zorgen! Succes in je tweede weekend

@Amethist, wat wonderlijk hoe de trek zo in alle hevigheid kan terugkomen. En je hebt hem doorstaan, dat is natuurlijk het belangrijkste. Het is toch echt voortdurend alert blijven, hè?

..

Dank je @bumperjim, ik heb me er nooit echt in verdiept, maar ga dat misschien toch eens wat meer doen. Ik dacht ook dat mediteren echt niks voor mij zou zijn, omdat ik er veel te onrustig voor ben, maar nu ik het een aantal weken doe, begin ik het erg prettig te vinden. @Francoise, verslaafd aan liefde... lijkt me best lastig om het onderscheid te maken tussen pure liefde en "verslaafde" liefde. Is die er zo duidelijk? 25 jaar geleden kwam ik een man tegen, waarvan ik toen diep van binnen voelde: dit is nu niet goed voor mij. Toch ging ik een relatie met hem aan. Het duurde een paar jaar en toen liep het stuk. Een aantal mensen om mij heen bestempelden hem toen ook als een "foute man". Nu ben ik al negen jaar met deze man getrouwd. We kwamen elkaar na vijf jaar weer tegen en toen was de ruimte er wel. Het heeft me veel aan het denken gezet. Iets dat niet leek te passen, bleek jaren later wel een match. In die tussenliggende vijf jaar had ik ontdekt dat een leven alleen heel goed leefbaar was. Mijn afhankelijkheid van een man in mijn leven was minder groot geworden, waardoor ik deze "foute man" op een meer gelijkwaardige manier kon toelaten. En hij bleek een hele lieve man te zijn, die uit onzekerheid net zulke rare sprongen had gemaakt als ik....

Tuurlijk kan dat!!

@Sandro, jij bent hier één van de weinige voorbeelden voor wie langdurig minderen weggelegd lijkt te zijn. Dat station ben ik al lang gepasseerd, maar het bewijst maar weer hoe anders we allemaal in elkaar steken. Ga zo door

Gisteren De Verslaving Voorbij uitgelezen. Het is een hele grote aanrader voor wie het nog niet kent. Toen ik stopte met roken las ik "De Opluchting", ook van Jan Geurtz. Toen ik eenmaal inzag dat ik door te roken voortdurend bezig was om mijn eigen ontwenningsverschijnselen weg te nemen, ging de knop om. Meer dan dat is het niet. Met alcohol is het natuurlijk niet anders. Tot zover kon ik het nog wel beredeneren. Maar ik was vergeten waarom we er dan ooit met z'n allen aan begonnen zijn. Bang zijn om met jezelf te leven zoals je bent. Voortdurend op de vlucht voor je negatieve zelfbeeld. Een zelfbeeld, dat door het gebruik van welk middel dan ook, alleen maar negatiever wordt. Totdat het (een mooi beeld) een uitgewoonde rafelende jas wordt waar al je botten doorheen steken. Dan kun je bijna niet anders dan die jas vervangen. En de volgende: het verschil tussen een poging en een besluit. Bij een poging creeer je achterdeurtjes, bij een besluit hoeft dat niet. Ik ben al meer dan een jaar bezig met pogingen, dat zie ik nu pas echt. Ergens vind ik het veilig om die achterdeurtjes te hebben en creeer ik voor me zelf steeds situaties waarin ik gebruik mag maken van een achterdeurtje. Het lijkt dan alsof de omstandigheden daarvoor zorgen, maar mijn onbewuste weet feilloos de gang naar die deurtjes te vinden. Dus er feilloos voor te zorgen dat ik in die situaties beland. Er is totnutoe dus geen besluit geweest. Terugkijkend zie ik dat ook echt wel. Wel heel veel andere dingen totnutoe: de ervaring dat leven zonder alcohol heel volwaardig en zelfs prettiger is en veel minder angst daardoor om het aan te gaan. Dus: met de ervaringen van de pogingen is het wel mogelijk om de balans op te maken en tot een echt besluit te komen. Voor mijzelf een heel belangrijk inzicht!!

Rosee, er is sowieso een link tussen depressie en verslavingen volgens mij. Een beetje moeite met het leven hebben doet je eerder grijpen naar alcohol en sigaretten die dat dan (schijnbaar) opheffen. Heb je die middelen niet, dan wordt die leegte in jezelf weer voelbaar. Ik ben in het afgelopen halfjaar ook gestopt met antidepressiva (na 16 jaar). Dacht dat het kon na de overgang, En ja, het kan ook, maar wat moet ik wennen aan mijn eigen emoties.

@Yana, fijn om te horen. En je beloning is lekker zichtbaar in de tuin. Geniet ervan!

Ja @Deirdre, daar zijn wij nou goed in: onszelf voor de gek houden. Hoeveel jaren denk je al: ik moet echt minderen, laat ik het vanaf vandaag eens bij 1 of 2 glaasjes houden? We zullen hier allemaal moeten toegeven dat de rem kapot is en dat matigen en verslaving niet echt hand in hand gaan...

Maar ik laat het maar staan, want je bent nog steeds een kanjer. Maar ik wilde eigenlijk reageren op je bericht van vandaag. Want dat is heftig. Het enige, dat je in je achterhoofd kunt houden, is dat het voorbij gaat. Maar daar heb je nu natuurlijk niet veel aan. Des te knapper dat je de lokroep van alcohol en nicotine weerstaat! En dat je dus ervaart wat die twee met je doen in dit soort situaties. Vandaag zit het woord "verduren" heel erg in mijn hoofd. Het is voor jou in ieder geval niet anders nu....

Oeps Rosee, ik wilde reageren, maar plaats per ongeluk een oud bericht.

Rosee, je bent een kanjer! Ondanks al je trickers weersta je de alcohol. Je zit bijna op drie maanden volgens mij en als ik het goed begrijp gaan de scherpe kantjes er daarna steeds meer af. En de hoofdpijn ook, hoop ik voor je

Mooie vergelijking @bumperjim. Net als die fiets van jou! Maar mijn vraag is dus: hoe blijf ik ver van die tramrails? Ik ga daar eens over nadenken. @Nina, ik snap je vraag helemaal. Het is ook waar wat je zegt. Er was een periode, dat ik het drinken 's avonds liet, omdat ik dan de volgende ochtend weer lekker vroeg en fris in mijn atelier aan de slag kon. Dat was zeker vervullend. Ik ben dat een beetje kwijt, maar daar kan ik wel iets mee. @Rosee, van dat project is waarschijnlijk de spijker op zijn kop bij mij. Ik functioneer altijd op mijn best als ik projecten onderhanden heb. Liefst met een duidelijk begin en eind. Dus het moet een levenslang project worden..... Bij jou duurt ie al even!

Twee weken geleden schreef ik dat ik in een drankidentiteitscrisis zit. Die is er nog steeds. Misschien wel heftiger nu. De euforie van niet drinken gedurende langere tijd, die ik nu een aantal keren heb gevoeld, is weg. Daarvoor in de plaats is eigenlijk het besef gekomen dat mijn verslaving veel ernstiger is dan dat ik in het begin dacht. Juist door het meerdere malen struikelen kom ik tot de ontdekking dat het helaas niet met twee vingers in de neus gaat allemaal. Het maakt me moedeloos op een bepaalde manier. En aan de andere kant ook vastbesloten: dit blijf ik, linksom of rechtsom, aangaan. Ben nu bezig met De Verslaving Voorbij van Jan Geurtz. Een zin die mij trof: Het middel (in dit geval de alcohol) is een kunstmatige vorm van zin hebben in het leven. Ik doorvoel dat als ik niet drink. Andere dingen worden dan interessanter, krijgen meer kleur, doen mij intenser voelen. Bij wel drinken is er dat tradiotionele lichtpuntje op de dag (de vijf zit in de klok, het werk zit erop, we gaan het even gezellig hebben samen, we nemen even tijd voor het doWornemen van de dag... en zo zijn er talloze redenen om de fles open te trekken), maar het verloop na dit lichtpuntje is altijd hetzelfde. Ja, even wat verlichting. Ja, even wat contact. Ja, even gezellig. Maar daarna wordt het zwaar, wordt het somber, wordt het éénrichtingsverkeer. Totaal niet interessanter of met meer kleur. Het is allemaal zo waar. Ik beleef het ook ook echt zo. Maar kan nog steeds niet echt grip krijgen op het kantelpunt. Het moment waarop je dan, met al deze kennis in de pocket, soms toch besluit om te gaan drinken. Wat is dat? Is dat de verslaving zelf? Waarom kom ik dat kantelpunt steeds tegen? Heb ik te weinig doorzettingsvermogen? Is mijn motivatie niet groot genoeg? Wie heeft een richtingaanwijzertje voor mij?

Hoi Petje, welkom hier! Je hebt de mooie zonnige Pinksterdagen zonder alcohol doorstaan. Een heel goede start. Succes!