Pytje

En ja hoor, helemaal onverwachts kwam gisterenavond met een linkse directe de onverwachtse aanval. Ik dacht: IK GA DRINKEN. Me vastgehouden aan wat ik zelf op het draadje van Francoise schreef eergisteren: denken over hoe moeilijk het weer zou zijn in de dagen erna. Mezelf een alcoholvrije bubbel ingeschonken, als een gek gaan zitten knutselen, vroeg naar bed en daarmee wastie weg. Vanochtend toch een naar gevoel: wat was ik er weer dichtbij en please, please, laat dat duveltje zich vandaag koest houden

@bumperjim, ik ben vijf jaar geleden gestopt met roken. Het proces was ongeveer hetzelfde. Ook daarbij moest ik in het begin gefocust blijven. Ik rookte niet, maar was in mijn beleving nog een roker. Heb vaak op het punt gestaan om naar de snackbar te gaan. Vooral 's avonds laat als ik gedronken had. Heb dat nooit gedaan. De aandrang verdween en op een gegeven moment constateerde ik dat die er ook nooit meer was. Dat het roken echt passé was. Daar gingen wel twee jaren ongeveer overheen. Ik voel mezelf nu echt een niet-roker. Als ik naast iemand sta, die een pakje sigaretten koopt, is dat geen feest van herkenning meer. Hoe anders is dat nog met drank. Ik drink niet, maar voel me (nog) een drinker. Ik vraag mijn man om de flessen rode wijn niet in het zicht te zetten. Ik zit op een terras en voel plaatsvervangend genot bij mensen om me heen die een glas koele witte wijn bestellen. Ik zie mensen met kratten pils op de fiets voorbijkomen. Ik verheug me op etentjes totdat ik me plotseling realiseer dat die wel alcoholvrij zullen zijn. En zo kan ik nog even doorgaan. Het wordt minder zoals ik gisteren schreef, maar ik kan nog echt niet zeggen dat het me niet veel meer doet. Dat ik een niet-drinker ben dus. Wat is overigens de GR-grens? @Francoise, mijn man is ook erg meegaand. Ik denk ook dat hij mijn gedachten over de vakantie zal respecteren. Hij was, net als ik, een stevige drinker. Is minder gaan drinken doordat hij zijn "partner in crime" kwijt is, maar houdt nog steeds van gezellige avonden, waar de drank rijkelijk vloeit. Wat hij echt voelt bij mijn hele proces weet ik niet zo precies. Ik denk dat hij bepaalde dingen mist: de avondjes samen doorzakken en de daarbij behorende gesprekken (en sex af en toe). Hij weet tegelijkertijd wel dat mijn rem kapot is en dat de illusie van minderen aan diggelen is. Maar ook hij zou, net als ik, natuurlijk willen dat het anders is. En, @Rosee en @Francoise, ik heb het eigenlijk best gemakkelijk als ik het vergelijk met jullie verhalen deze week. Jullie moeten in die komende vakantie ook nog rekening houden met kinderen met een gebruiksaanwijzing. Ik alleen maar met mezelf, mijn partner en mijn dranklust. Maar we wandelen die laatste er wel uit, toch?

Voor mij werkt dat toch anders, BJ. Ik moet er af en toe over nadenken om gefocussed te blijven. Ik denk nu nooit meer over roken na omdat daar weer mee beginnen echt geen optie is voor mij. Maar drank... ik neem me iedere dag voor om het niet te doen, maar ik heb ook nog iedere dag een moment (of twee) waarop ik denk : ja, maar als... Ik neem die momenten niet meer echt serieus, maar in het verleden behaalde resultaten..... @Francoise, grappig dat je het zegt van die wandelschoenen. Ik zei gisterenavond tegen mijn man dat ik een actieve vakantie wel zie zitten. Gek genoeg durf ik dan nog niet onder woorden te brengen dat ik eigenlijk heel bang ben voor een luie vakantie, waarin er alle ruimte is voor zuipen. We hebben een superdruk jaar achter de rug, dus hij kijkt alsof hij water ziet branden als ik dat zeg. Ik moet het dus echt uitleggen waarschijnlijk (bedenk ik me nu ik dit schrijf). Is het de angst om hiermee ook zijn vakantieinvulling te bepalen of is het meer de angst dat we dat gezamenlijke genieten (wat nu genieten) van de overvloedige hoeveelheid drank gaan missen....

Net met manlief uit eten geweest. Ik was toch wat onrustig. We zaten midden in de stad tussen talloos veel mensen met hapjes en heeel veel drankjes. Maar misschien was ik met alcohol ook onrustig geweest.. kan best. Aan de andere kant is het bemoedigend dat ik geen trek meer heb als het einde van de dag nadert. Het hunkerende gevoel in m'n lijf naar die eerste slok. Het is gewoon weg. Zelfs als het even moeilijk is, is het er niet. Een enorme stap vooruit is dat toch. Vanavond voor het eerst voorzichtig begonnen over vakantie. Tot nu toe kon ik me niet voorstellen dat ik ergens lekker voor de tent zou zitten of aan een zwembad op een zonnig eiland zonder een glas wijn. Tis niet dat ik er nu verlangend naar uit kijk, maar ik begin het te visualiseren en het begint een vorm aan te nemen. We zullen zien....

Ik had het nooit verwacht, maar ik kan tegenwoordig al (nog een beetje voorzichtig schuifelend, maar toch) op een terras gaan zitten en genieten van een alcoholvrij biertje. Niets zo veranderlijk als een mens gelukkig!

Hoi @Yana. Fijn om te lezen. Wat zul je trots op jezelf zijn!!

Hoi Marguerite, ik zit gewoon in Nederland, maar herken toch veel van je verhaal hoor. Want, de vijf in de klok, die kennen ze in mijn omgeving ook goed. Mijn man drinkt ook (te) veel, hoewel dat wel een stuk minder is geworden sinds ik gestopt ben. Hij vindt het alleen drinken niet echt gezellig en het confronteert hem natuurlijk des te meer met zijn eigen drinkgewoonten. Toch probeer ik me zo weinig mogelijk op zijn wel of niet drinken te richten. Dat houdt me weg van mijn eigen proces en ik heb daar over het algemeen mijn handen wel vol aan. Ik ben van jouw leeftijd en dat vele drinken is ook echt een generatie-dingetje. Ik wilde stoppen nu ik nog werk. Want ik zie de bui over tien jaar al hangen: hele dagen wachten tot de vijf inderdaad in de klok zit (en die zal er dan steeds vroeger inzitten ben ik bang). Wat mij helpt: 's avonds vroeger naar bed en 's ochtends vroeger op en genieten van de ochtend. En heel veel verschillende lekkere alcoholvrije drankjes. Doe ik gewoon in een wijnglas, geniet ik er net zo van. Heel veel succes

Welkom @Nogeentjedan.... Hoewel, je naam klopt nu niet meer, want je hebt de laatste gisteren genomen. Houden zo

Zo geredeneerd ben je reddeloos verloren als je naast een kroeg of een slijterij woont

Iets met een spijker en een kop.... Succes BJ

Welkom Krikje! Door op te schrijven hoe jouw proces verloopt ben je er toch bewuster mee bezig, is mijn ervaring. En doordat het in "vruchtbare aarde' valt, geeft het ook nog steun. Succes

Afgelopen zaterdag een barbecue met de familie. Over mijn broer kan ik twee dingen zeggen: 1) het is een prima vent, maar hij houdt zich niet echt bezig met het welzijn van zijn familie en 2) hij is een stevige drinker, die hierdoor in het verleden regelmatig in de problemen is gekomen. Plotseling de vraag aan mij: "drink je niet meer". "Nee". "Hoelang al?" "Afgezien van wat korte intermezzo' s vanaf september". Even later..... "bedoel je met intermezzo's dat je terugvallen had?" "Ja, dat bedoel ik". Weer een half uur later: "en wat is nu de volgende stap... het klooster?" Ik weet dat het echt meer over hem zegt dan over mij, maar we hadden het de laatste tijd hier nogal eens over saai als je niet meer drinkt....Dit verwoordt het wel aardig

Op naar de volgende droge avond, Nomy

Wat een inzichten! Je hebt nu alle voorwaarden gecreëerd om alles te kunnen, lijkt me zo. Dus...power!!

Weer met glans (dus niet met glas) doorstaan, Rosée Ik zal altijd met een gevoel van weemoed blijven terugkijken naar de tijd dat alles nog kon: drinken en roken en feesten. Maar het is weemoed en ik weet donders goed dat het niet meer kan en dat ik het ook niet meer wil. En als anderen het wel doen probeer ik om er geen oordeel over te hebben. Dat laatste is vaak moeilijk. Vooral als het je eigen partner is, zoals Kruidenthee vertelt. Die doet op feestjes of gezellige avonden nog gewoon mee. Ik wil dan naar huis en hij nog lang niet...Tis altijd aanpassen (van beide kanten).

Soms vind ik het heel moeilijk om mij het echte gevoel te herinneren, dat ik had als ik dronk/gedronken had. Ik weet dat ik vaak ontremd was en dat dat werd gevolgd door een schuldgevoel. Ik weet het, maar ik kan het niet echt terughalen. Is dat belangrijk? Ik lees bij anderen vaak dat ze het gebruiken op de momenten dat het moeilijk is. En dat werkt natuurlijk preventief. Wat ik wel heb gekregen en waar ik me ook goed van bewust ben is: meer tijd. Vroeger vulde ik de avonden met drinken en tv kijken. Bij drinken hoort nu eenmaal een passief tijdverdrijf. Je kunt niet tegelijkertijd sporten, lezen is lastig in combinatie met alcohol (ik vergeet wat ik lees) en creatief bezig zijn wil alleen tot en met een beperkt aantal glazen. Dus op de bank hangen en zappen was haalbaar. Op z'n hoogst wat suffe spelletjes op de telefoon. Whatsappen deed ik na een bepaalde hoeveelheid niet meer (uit lijfsbehoud vaak) en bellen al helemaal niet. Ik was altijd bang dat er iemand onverwachts langs zou komen en mij (en mijn man) in "kennelijke staat" zouden aantreffen. Zelf afspraken maken voor de avond deed ik nauwelijks. Hoewel ik nu vroeger naar bed ga, zijn mijn avonden heel anders gevuld. En wat geniet ik daarvan! Deze vergelijking houdt me momenteel verre van de alcohol... ik denk voor velen herkenbaar toch?

Nomy, wat kan drank veel kapot maken. Nu op de weg van heling. De ellende steeds verder achter je laten...heel veel sterkte en wijsheid

Wat goed om te lezen @Ann. Met deze ervaring krijgt je motivatie een enorme boost. En zo klink je ook

En iedere keer naar hetzelfde schap moeten lopen in de supermarkt... Iedere paar dagen naar dezelfde glasbak.... Iedere dag weer in de spiegel aankijken tegen je eigen drankhoofd.... Saaaaiiii allemaal

Nee, nu ik eenmaal gelezen heb hoe ontzettend saai jij bent, trek ik die toezegging van de inschrijving voor de cursus toch maar weer in. Ik geloof overigens niet dat er een link is tussen saai en veel of weinig drinken.

Dat snap ik @Sensitief Ik had zelf nooit kunnen bedenken dat ik zoveel steun aan een forum als dit zou ervaren. Maar het is wel zo. Doe het dus toch maar af en toe! Ook als het slechter gaat dwing ik mezelf om te schrijven. Het is een soort spiegel geworden. Hoop je af en toe te blijven lezen

Als er een cursus was volgens de methode Bumperjim, dan zou ik me daar wel voor opgeven