Pytje

Dank je @kruidenthee67. Ik ga nu dus inderdaad zonder Refusal beginnen. Ik dacht juist dat ik daardoor minder gevaar zou lopen om te gaan sjoemelen, maar ik laat het maar op me af komen. Het loopt niet voor niks zo.

Hoi Etty, dank je!

Klopt, ik ben maar met de deur in huis gevallen (de digitale deur). Volgende week word ik gebeld voor praktijkondersteuning. En voorstel om de leverwaarden maar eens te meten. Laatste keer was 2004. "Waren ze toen goed?" vroeg ik. "Ja". "Oh, dan hoeft het niet" wilde ik nog zeggen. Ik ben een schijtert. Toch maar een afspraak gemaakt.

heb vanochtend de ha gebeld. Ik word teruggebeld en ben nu wel een beetje zenuwachtig. Hoe ga ik vertellen wat de klachten zijn? Gewoon, zoals het is neem ik aan....

Zo'n pleonasme (ik denk geen tautologie) benadrukt nog maar eens dat we het hier samen doen

Dank je voor je advies, GewoonDoen!

Hé Rosée, wat leuk dat ook jij nog hier bent. Ik drink nu minimaal 1 fles in de avond. Soms wat meer, maar mijn "redding" is dat ik op een gegeven moment in slaap val.Ik was toen inderdaad met AD gestopt, maar dat was ook de laatste keer, geen goed idee. En jij, ik heb me nog regelmatig afgevraagd of je de poging om sociaal te drinken zou aangaan. Antwoord is dus ja. Mijn ervaring is: je stopt een periode, begint dan met zeer beperkt te drinken en je trots te voelen dat je dat kunt, maar na verloop van tijd laat je het toch wat losser en losser.... totdat je weer bij het begin bent. Zo gaat het nu inmiddels bijna drie jaar bij mij. Het kost veel energie. Maar misschien kan het bij jou anders. Iedereen gaat er tenslotte anders mee om.

Hoi Cleo, ik weet nog dat we lang in dezelfde strijd zaten. Bij jou is de knop echt omgegaan, hè?

Dank je, Bumperjim, je hebt helemaal gelijk met die knop! Je bent nog steeds een fijne nuchtere beelddenker!

Mijn partner doet mee. Vandaar dat we hebben afgesproken om het vanaf as zaterdag weer op te pakken. Ik ben mijn eigen vijand, mijn voortdurend terugkerende behoefte aan alcohol is mijn vijand. Ik denk dat ik morgen ga bellen met de huisarts om te overleggen of ik toch idd Refusal kan gaan nemen. Ik weet eigenlijk al heel lang dat ik het niet alleen kan. Mijn strijd om te stoppen met roken was jaren geleden ook al een hel. Talloze pogingen, totdat ik het met behulp van Champix wel heb gered. Terugkijkend ben ik haast nog gelukkiger met het niet meer voeren van die strijd dan met het missen van de nicotine.

Het is lang geleden dat ik op dit forum schreef. Meer dan een jaar. Ik heb sindsdien nog verschillende alcoholvrije periodes gehad. Periodes, die toch weer werden opgevolgd door alcoholvolle. Kortom: ik heb de echte knop nog niet kunnen vinden. De knop waardoor ik van mijn verdere leven een alcoholvrije periode maak. Helaas.... Reden waarom ik nu toch terug ben is dat ik ervaar dat ik het niet alleen kan. Niet echt. Door Corona ben ik, net als velen van jullie, aan huis gekluisterd. De dagen zijn een beetje op losse schroeven komen te staan. Ik werk nog wel vanuit huis, maar de structuur is weg. En dat laatste heb ik nodig...structuur. Zelfs de structuur van dagelijks drinken. Ik raak in paniek als ik bedenk dat ik ook die moet doorbreken. Ik heb me nu voorgenomen om vanaf as zaterdag weer te stoppen. Maar het voelt nu heel erg als koudwatervrees. Aan de ene kant wil ik dat het nooit zaterdag wordt, en aan de andere kant kan het me niet snel genoeg gaan, omdat ik dan in ieder geval gesprongen ben. Ik stel me even opnieuw voor: Pytje dus. Eind 50. Altijd lekker gedronken omdat ik houd van lekker eten en gezelligheid. Gezelliger werd het er in de afgelopen 10 jaar niet op. Gemiddeld een fles wijn per avond, waarna ik of onredelijk word of gewoon in slaap val. Ik heb een partner, die graag mee drinkt, maar ook gemakkelijker zonder kan en dus altijd met mij mee stopt als ik weer eens een poging doe. Ik heb verder een redelijke conditie, waardoor ik me nooit echt belemmerd voel om te doen wat ik wil doen. Ook mijn gezondheid heeft er (nog niet) onder geleden. Ik kan mijn verslaving dus wegmoffelen omdat de wereld om mij heen ziet dat ik altijd doe wat ik wil en moet doen. Oudste van een gezin, mantelzorger, kinderen en kleinkinderen. Ze kunnen op me rekenen. Mijn verantwoordelijkheidsgevoel kent geen grenzen. In zekere zin heb ik deze Corona-tijd als een zegen ervaren: eindelijk eens wat minder prikkels. Maar tegelijkertijd gaf mij het dus de license om meer te gaan drinken. Na een eerste fles gaat nu ook de tweede fles open (x2 met partner). Ik weet niet zo goed hoe ik op dit moment verder moet. Heb overwogen om de huisarts te vragen om mij Refusal of iets dergelijks voor te schrijven, maar deins daar ook voor terug. Waarom kan ik het niet gewoon zelf? Ik heb al zo vaak bewezen dat ik kortere of langere tijd zonder alcohol kan. Maar niet lang genoeg dus.... Ik vraag jullie dus om een beetje raad/steun. Ik kan het goed gebruiken. Dank alvast!

Ik sta nog steeds een beetje aan de zijlijn hier. Lees af en toe wat mee en herken in al jullie processen wel iets. Vooralsnog gaat het goed. Er is veel rust in mijn leven gekomen, mede dankzij het feit dat ik nu samen met mijn lief ben gestopt. We houden elkaar in een goed evenwicht en dat zorgt er ook voor dat ik misschien minder op het forum kom. Alcohol is maar op een kort moment op de dag een issue (meestal ergens eind van de middag), maar dit verdwijnt ook weer en dan ben ik er eigenlijk verrassend weinig mee bezig. Ik slaap nog steeds megaveel, maar geniet daar op een bepaalde manier ook wel van, omdat het zo'n andere slaap is dan met alcohol. Ik realiseer me steeds meer dat het een proces van vallen en opstaan is. Maar ook dat het gemakkelijker wordt. Dat alcohol steeds meer uit mijn leven verdwijnt. Ook al ben ik in het verleden een paar keer gestruikeld. En loop ik altijd het risico dat dat nog eens gebeurt...ik heb geen twijfels meer over de keuze die ik maak.

@Reboot, van harte gefeliciteerd. Volgens mij is een jaar geen alcohol een absolute overwinning en een definitief vaarwel! Top

Het gaat supergoed tot nu toe. Alleen de avonden, waar ik de alcohol op tafel zie komen, zijn nog wat moeilijker. En slapen kan ik bijna onbeperkt, maar dat zal ook door de winterkou komen. Begin april gaan we een week op vakantie. Ben er nu soms al over aan het denken hoe ik dat ga aanvliegen. Maar misschien is dat wel goed ook.

Welkom @Syrah. Als er een echte overtuiging is om niet te drinken, maken de omstandigheden niet meer uit. Ik zeg dat, omdat ik dat rationeel weet, maar ik ben in het verleden ook nog vaak de fout in gegaan, hoor. Toch ben ik, door het gestruikel, er wel achter gekomen, dat het "genot" (nou ja.... de behoefte is een beter woord denk ik) niet meer opweegt tegen de negatieve gevolgen. Succes!

Grappig, had ik me er zo op voorbereid dat er gisterenavond iemand met een glas wijn bij ons aan tafel zou zitten... kwam kennis binnen met de mededeling: "ik drink vandaag geen wijn hoor, want doe aan Dry January". We hadden een heel gezellige avond met een glas nepbubbels. Het non-alcoholvirus begint om zich heen te grijpen. Hoe mooi is dat!

Vandaag tik ik de 4 weken aan. We krijgen een vriend op bezoek met wie we vroeger altijd flink dronken samen. Nu wij aan de Spa rood, maar zullen hem toch een glas wijn aanbieden. Dat is de realiteit: anderen drinken nog wel. Het voelt niet lastig, hoewel ik me er 'spiegish' wel op voor moet bereiden...

Gefeliciteerd

@Benerklaarmee, dat gevoel van falen is niet nodig. Kijk naar de hele weg die je aflegt en geef je zelf daar een dik compliment voor!

Het gaat nog steeds goed. Zondag zit ik op drie weken. En dan, weet ik, komen de echte valkuilen. De gewoonte van het niet drinken is er een beetje ingesleten, maar aan de andere kant begin je ook een beetje de negatieve kanten van het drinken te vergeten... gekke jongens (en meisjes), die alcoholisten...

Welkom Geraldine! Je was net zo'n drinker als ik (qua hoeveelheden dan). En ja, dan verandert er heel wat in je dagelijks leven. Soms helpt vervangen door andere activiteiten niet meer en is het gewoon een kwestie van uitzitten of "verduren" zoals ik het vaak noem. Je hebt het besluit genomen, maar je gewoontes moeten er net zo goed weer uitslijten zoals ze er ingesleten zijn en dat kost tijd.... drie weken is een mooi begin

Succes Lonster! En, zoals Rosee al zegt, niet drinken is rustiger.

@Rosee en @Cleo66: het voornemen om nooit meer te drinken zou mij nu ook nog een stap te ver zijn. Terwijl ik weet dat er eigenlijk geen andere oplossing is voor mijn verslavingsprobleem.... Maar nooit is iets teveel nooit voor mijn gevoel. Nu eerst drie maanden en dan verder kijken. Eigenlijk zoals jij het nog steeds doet, Rosee. Volgens mij ga jij trouwens een keer tot de ontdekking komen dat het toch eigenlijk "nooit" is geworden....

@RonDeV, je hebt in ieder geval de stap gezet om hulp te zoeken. En je hebt nu ondervonden dat je die ook echt nodig hebt. Op naar weer een nuchtere dag!

@Mocktail, wat kun jij jezelf goed "observeren". Fijn om te lezen! Ik vraag in een restaurant tegenwoordig naar wat er alcoholvrij is. Steeds meer zaken hebben dan hele lekkere cocktails o.i.d. Vind ik net zo'n traktatie als een glas wijn.