Spud

Wat bijzonders Oskar. Moeilijk en mooi tegelijk zo ingewikkeld/. Mooi je eerste les in stervensbegeleiding. Ik zou er graag mijn beroep van maken maar ik mag nog de dood van mijn moeder verwerken.. Niet het ergste wat je kan meemaken, maar door haar strijd ben ik wel richting euthanasie mogelijk maken. Daardoor misgun ik mezelf een goed afscheid omdat ik dan bang ben dat ik ze belast met mijn gevoelens. Terwijl ik ook weet, dat ik niks misdoe. Top, dankjewel.

ik was zo boos en wanhopig, dat ik in de cel gezet werd omdat ze dachten dat ik dronken was. Was niet fraai, maar ik kwam tot rust, voor dat hert kon ik niet zoveel betekenen maar voor mij dieren thuis nog wel. Ik blijf het wel een fout vinden in de maatschappelijke vorm maar ook in al de groepen van hulpverlening aan dieren. Dat hert had nog opgegeten kunnen worden en niet afgevoerd te hoeven worden als vuilnis. Niet dat ik haar vlees met smaak had gegeten, maar anderen. Dan had ik er vrede mee kunnen hebben maar een kogel door de kop omdat het een lastig probleem is vind ik gewoon erg. Mij schieten ze geen kogel door de kop, omdat het niet humaan zou zijn. Maar omdat ik niks breek en altijd wel een ingang weet te vinden schieten ze mij niet af. Terwijl ik weet dat sommige mensen die mij kennen me wel kunnen schieten op de negatieve manier.

Dankjewel Rosee Maar voor dat hert kon ik niet zoveel doen, helaas: Terwijl ik ergens wel altijd een grote mond kan hebben dit keer werd ik gewoon stil. Gewoon machteloos, en compleet uitgeschakeld, maar wel daar blijven staan en kijken naar wat niet goed voelt Maar dat hert wel bijstaan ook al schieten ze een kogel door haar kop schieten Die blijft in mijn hoofd, want had zo anders kunnen gaan Ze had kunnen revalideren bij mij en uiteindelijk had ik haar vrij gelaten dat was fijner geweest zou zijn voor mij. ik leef in de natuur en kan niet jagen maar dit hert had voor mij wel dierlijk vlees op kunnen brengen en nu is het als wild en vuil afgevoerd en dat maakt me het me boos en vooral omdat ik de kunst van slachten nog niet ken. En ik dat wil kennen, want als er een oorlog uitbreekt en er hongernoot is dan wil ik mijn katten opeten, want anders doet een ander dat en dan weet ik liever hoe ze dood gingen en dat ze geen pijn hebben gehad. Ik heb er moeite mee maar zou natuurlijk mogen zijn want we eten ook vlees. Ik ga vlees krijgen van dat hert, en dat gaat raar zijn. Maar ik ga het ook niet negeren, misschien met een een knoop in mijn maag ga ik het toch wel eten. Want dan gaat het tenminste niet verloren.

Guus Meeuwis & Vagant - Op Straat (Audio Only) - YouTube Music

Ik haat mezelf en elk mens wel op dit moment. Er was een hert aangereden en vanzelfsprekend bemoei ik me daarmee. Lap op haar ogen gelegd, zodat ze minder bang zou zijn. Poot gebroken. Het natuurcentrum wilde haar niet ophalen, dus ze is doodgeschoten. En afgevoerd als een stuk vuil. Ik ben boos! Dat dier had geholpen kunnen worden en na revalidatie weer uitgezet kunnen worden. Maar iedereen zei nee! We hebben herten teveel en storen ons bij het autorijden. Omdat iemand graag door wilde rijden, maar wel de schade aan zijn auto vergoed wilde hebben, is er eerste hulp aan dat hert verleend, maar verder ook niks. Hier kan ik dus slecht tegen. Pak het dan, vil het en eet het op. Afvoeren naar de destructie vind ik niet respectvol naar de natuur.

Ik ben vandaag gedragen door de wind. Na 9 dagen kluizenaar geweest te zijn mocht ik weer gaan werken. Ik had er geen zin in en verlang al naar mijn vervroegde pensioen. Maar alles viel goed mee. Ten eerste, had ik wind mee dus ik hoefde niet heel erg veel te trappen. Ik mocht mijn inbrekers truc weer uit de kast halen want de deur zat op slot. (wat betekend dat ik via de dokterspraktijk dan gewoon binnen kom) De hondjes leefde nog, mijn klant die van dezelfde leeftijd is was het volledig met me eens, zij zint ook op vervroegd pensioen. En het werken viel ook goed mee. In de middag vroeg ik de wind of deze zou willen draaien? Want na 8 uur werken zag ik het niet zo zitten om met felle tegenwind naar huis te fietsen. Niet gedraaid maar was heel mild onderweg. Dus ja ik voelde me gedragen door de wind. Ook omdat het een frisse wind gaf in mijn verslaafde brein. Bij dat gezin val ik regelmatig terug in mijn tijd te doden door middel van een sigaret. Omdat ik altijd plaats maak, voor ontbijtjes, lunches en studies dus op zijn tijd even even noodgedwongen pauze in moet lassen. Ik wil geen poetsvrouw zijn die iemand in zijn nek staat te hijgen zodat ik verder kan. Eigen keuze dus het moet niet. Dit keer heb ik in plaats van een peuk tot mij te nemen, de honden gekamd, een appel gegeten en een gesprek aangegaan of studies etc. Dat voelde goed! Gewoon lekker normaal blijven doen als je je op sommige momenten gewoon even teveel vind. Het valt dus goed mee, de eerste werkdag weer.

@Spirit, Ik ben nogal een lastige in relaties, ik ben meer van het latten. Dus ik weet niet of je nu echt wel wat zou kunnen hebben aan mijn woorden? Maar ik probeer het toch maar. Wat let je om toch gewoon naar dat koor te gaan? Het is immers altijd jou hobby geweest? Je vriend hoeft het niet leuk te vinden maar daarvoor hoef jij het toch niet te laten? Zolang als ik je ken schrijf je altijd over het koor en in mijn beleving deed het je goed en soms ook wel een beetje slecht maar daar haalde je wel altijd je kracht uit. Dus waarom zou je het niet meer op kunnen pakken? Misschien krijg je er wel energie van? Ik vond het vroeger ook wel lastig, als een partner mijn passie niet met me kon delen. Of mijn vrienden of familie minder leuk vond dan die van hem of haar. Maar dat heeft er nooit voor gezorgd dat ik naast mijn relatie de dingen niet meer deed die ik wel leuk vond. Ik zou gewoon kijken, hoe de relatie verder gaat als je naast dat contact ook gewoon je eigen dingen blijft doen waar je energie uithaalt. Volgens mij is dat beter dan AD te slikken. Als je zelf de Spirit erin zet, volgt de partner vaak wel is mijn ervaring. En zo niet dan geniet deze achteraf plaatsvervangend mee door jou enthousiasme.

Ik wil nog even de aandacht vestigen op alle mensen die wel hun best doen om met ons mee te doen maar zich niet altijd gehoord voelen. Voor mij is het makkelijk om in te breken maar ik begrijp ook wel dat sommige mensen het daar moeilijk mee hebben. Mijn advies is dus luister ook naar hen. Voor de ondersteuners en voor jezelf, kom voor jezelf op, vertel je verhaal en vertel iedereen ook dat je soms feedback mist. Vooral het uitspreken van mijn onzekerheden, kreeg toegang in deze groep. Ik heb mezelf een beetje aangeleerd om te vragen om reactie en feedback, jij kan dit ook. Het is minder leuk dan een spontane reactie, maar een reactie is leuk en dan weet je ook hoe je het kan houden:

Nog de beste wensen voor dit jaar aan iedereen! Ik hoop dat jullie er allemaal goed doorheen zijn gekomen op jullie eigen manieren. Tot op heden is mijn plannetje gelukt om niet meer te roken/drinken en ben best trots op mezelf. Al mag ik er ook bij vertellen dat ik vooral gisteren en vandaag wel behoorlijk moe word van steeds maar waakzaam te zijn en steeds mijn verslaving slimmer af proberen te zijn. In het begin vond ik dat nog wel leuk en grappig en was het een soort van spelletje maar nu is de lol er zeg maar wel een beetje vanaf. Omdat ik moe begin te worden, waarschijnlijk van de lichamelijke afkick maar ook de geestelijke zoals de hele tijd de discussie in je hoofd. Ik weet niet wat vermoeiender is? Voor nu denk ik die discussie in je hoofd want de klusjes gaan nu ook wat minder vlot dan in het begin omdat ik er niet helemaal met mijn hoofd bij ben vanwege die extra discussie in mijn hoofd. Ik hoop dus dat de vermoeidheid weer snel overvliegt zodat ik weer wat productiever wordt. Of dat ik een manier vind om niet de hele dag een halve discussie te voeren met mijn verslaving maar elke ochtend een hele discussie waarbij ik mijn plan om het niet doen meteen duidelijk maak zodat we er niet de hele dag mee bezig hoeven te zijn en ik mijn aandacht ook op andere dingen kan richten. Ik bedenk dit hier nu ter plekken dus ga ik morgen ochtend eens doen/proberen. Verder had ik deze week 2 grappige dingen ik wil delen. 1 ik heb heel veel drink en rook dromen gehad. Maar het grappige ervan was dat ik in de droom zelf al wist dat het een droom was en dat ik de volgende ochtend nuchter en rook vrij zou opstaan. Dus was helemaal geen stress bij het opstaan. Ik vond het eigenlijk wel logische dat ik dat droomde omdat ik foto´s op aan het ruimen was dus ook de herinneringen aan al die momenten in mijn dromen aan het verwerken was. Ik vond het wel fijn om sommige mensen weer eventjes te zien en lol met ze te maken in de wetenschap dat ik nu dus graag sommige dingen anders wil gaan doen. Ik weet ook dat zulke dingen er ook bij horen als aan het afkicken bent maar vond deze wel ineens vrij rap. Maar wellicht had dat te maken met die foto´s op te ruimen dus ik kon het goed plaatsen. Wat ik er mooi aan vond is dat ik merkte dat ik stiekem toch best al veel geleerd heb zonder me daar eigenlijk bewust van te zijn. Dus gaf ook een beetje trots. 2 dat was gisteren, toen hoorde ik geritsel aan mijn keukenraam. En toen zat er een roodborstje tussen mijn houtenkozijn te pikken. Waarschijnlijk omdat daar nog insecten zijn te vinden.... Maar ik moest meteen aan dat liedje denken, roodborstje klopt tegen mijn raam, laat mij erin. Waarschijnlijk wilde deze niet naar binnen, vanwege mijn katten maar ik zag dat de voedertafel weer leeg was dus die ben ik maar weer gaan vullen. En daarna de afwas gaan doen. Omdat ik op dat moment heel erg aan het twijfelen was of ik wel of geen peuken zou gaan halen, zie ik dat graag als een extra steuntje in mijn rug vanuit de natuur. Want toen was heel die discussie in mijn kop over en kon ik weer gewoon lekker bezig zijn met mijn klusjes. Nog steeds moe maar wel gedaan. En dus mijn dag weer tevreden kunnen afsluiten. Mocht er nog iemand een tip hebben om die eeuwig durende discussie in je kop tussen je nieuwe zelf en je verslavingszelf stop te zetten of te pauzeren hoor ik dat graag. Voor nu, wens ik jullie een fijne avond. Mijn verslavingsstemmetje is weer gaan slapen, want de winkel is gesloten en deze weet dat ik geen zin heb om in het donker naar een nachtwinkel te fietsen daar ben ik dan wel weer heel duidelijk in. Dus voor vandaag ben ik weer van de discussie af. Ben benieuwd of morgen de nieuwe aanpak gaat werken? Voor mezelf aan mijn verslavingen schrijf ik het volgende neer wat ik tijdens het foto´s uitzoeken ook gevonden heb; Stik, verrot , verrek, verteer Krijg de kleren, flikker neer. Val in moten voor mijn poten, krijg de kale kippenkoorts, uitslag enzovoorts. Met andere woorden, Barst!

Mijn plan van mijn plafond nicotine vrij te maken, als afleiding heb ik door geschoven naar volgend jaar als alles wat droger is. Want ik krijg nou al alle vocht niet afgevoerd. En er begint hier al heel wat beschimmeld te raken. Maar toen ik deze morgen, weer een nieuwe gasfles ging halen, merkt ik toch wel dat ik er best veel moeite mee had om enkel die gasfles af te rekenen. En niet even ook een pakje sigaretten en omdat mijn plan dan toch mislukt is ook maar weer alcohol. Ik heb het niet gedaan en was wel trots op mezelf. Maar toen liep ik er wel even tegenaan dat ik het stukje gewoonte in de HALT gedachten miste. Voorlopig staat de H voor mij in dat woord voor habit. Want de valkuil van met honger op stap gaan had ik vrijwel al onderuit gehaald. Verder heb ik inmiddels weer nagedacht en een nieuw plan bedacht, om los te komen van mijn verslavingen heb ik een positieve afleiding nodig. En waar ik blij van word, is dat mijn huis leger wordt. Ik kan alleen nooit zo makkelijk dingen wegdoen omdat ik opgevoed ben met misschien kan je het in de toekomst nog gebruiken of een ander kan het nog gebruiken. Zodoende dat ik bijna de hele huisraad van mijn moeder meegenomen had toen ze overleden was en mijn huis behoorlijk vol stond. Dat was gewoon niet leuk, maar gelukkig heb ik alles uit kunnen delen de afgelopen 4 jaar en dat deed me deugd en bracht me ook opluchting. Ik heb alleen nu nog een dozijn foto´s verpakt in 4 verhuis dozen. Daar zit mijn verleden in en die van mijn moeder ook. Eerder was mijn plan nog al die foto´s aan al die mensen terug te geven. Maar nu ik geen auto meer heb en sommige mensen ook weer overleden zijn kan ik ze niet meer brengen. En verder zijn er sommige mensen bij zoals de broers en zussen van mijn moeder waar ik eigenlijk gewoon liever geen contact meer mee maak. Ik heb wel even aan mijn lieve broer toestemming gevraagd of ik ze mag weggooien? Omdat hij nog wel contact met die familie heeft, had ik gewoon even nodig, want je gaat toch ook wel iemand herinneringen deleten zeg maar. Maar hij heeft tegen me gezegd dat ze nog steeds boos zijn op ons mam, dat ze er zomaar tussenuit is gepiept. Dat is hun gevoel. Ze zijn het er gewoon niet zo mee eens dat ons mam als oudste zus ondanks dat ze haar niet serieus namen in haar euthanasie wens het toch voor elkaar gekregen heeft. Ze hadden het gewoon niet verwacht dat ze hulp zou krijgen en daadwerkelijk zou gaan. En toen het eenmaal het duidelijk was dat haar wens in vervulling zou gaan. Onze moeder, eigenlijk niet meer zoveel zin had om nog afscheid van ze te nemen. Omdat ze toch niet haar luisterde en alleen maar zouden zeggen dat ze niet mocht gaan. Mijn moeder was altijd heel invoelend en hield tot mijn ergernis altijd rekening met haar broers en zussen. Zo was er een zus die bang was voor katten, mijn minst favoriete tante want voor haar moesten onze katten altijd buiten gezet worden. Toen die zus uiteindelijk door had dat het menens was, wilde ze afscheid van ons mam nemen. Maar ze eiste wel dat haar laatste kat buiten gezet zou worden als ze kwam. En, tot mijn grote verbazing, heeft mijn moeder toen gezegd dat ze dat niet zou doen. En haar zus voor de keuze gesteld. Dus die heeft geen afscheid van mijn moeder kunnen nemen. En helaas viel het ook nog zo, dat die zus ook haar sterfkaart niet heeft gekregen. Dus was een nog een drama op de uitvaart, al was ik daar niet zo mee bezig. Van een foto van een kat schrok ze al en op de rouwkaart stond een foto met ons mam met haar kat. Dus was misschien wel handig dat ze die uitnodiging niet te zien kreeg? En het was nogal heel onhandig voor mij, om met broer die de uitvaart zou regelen, de genodigden die ik op alfabetische vollegorde had gezet en alles door elkaar stond. Ik tussen het begraven van haar kat, ineens moest gaan bepalen wie er wel of niet mocht komen? Omdat het echt nog wel een corona begrafenis zou worden. Ik heb die lijst wel opgesteld maar al die achternamen werkte niet zo goed. Dus ja wij hebben ook wel een foutje gemaakt kunnen hebben. Maar ik ga me er niet schuldig over voelen, ik heb het punt wat ze wilde maken op de uitvaart van ons mam niet eens helemaal meegekregen. Ik heb te horen gekregen van dochters, mijn nichten die nu ook geen contact meer met ze hebben. Ik was gewoon bezig met ons mam van A tot Z los te laten. Ik deed goed voor mezelf voor mijn eigen rouw, dankzij mijn moeders woorden, je doet niks fout Spud. Toen mijn oma doodging, was dat gruwelijk voor mijn moeder, omdat ze niet meteen bij haar kon zijn toen ze op sterven lag. Volgens mijn mam was ze ook niet mooi opgebaard, zo voelde dat voor ons mam en toen zei ze ook altijd het ergste is wel je moeder te verliezen. En daar ben ik op doorgegaan. En met haar woorden dat ik niks fout zou doen als ik mijn eigen rouw invulling zou geven voel ik me er ook niet echt schuldig over. Ik ben nu foto´s aan het uitzoeken, met de gedachte in mijn achterhoofd dat ik beginnend dementerend wordt en wat ik mezelf dan nog zou willen en kunnen herinneren? Dat is mijn hele leven naast mijn mam, het stukje waar ik denk dat ze niet bij me is en maar dan ook weer op de foto staat. En de rest van balast mag weg. Nooit gedacht dat ik zo makkelijk afscheid zou kunnen nemen van fotos. Heerlijk om ze te verscheuren. Ik vind het leuk om mijn versie van mijn moeder te zien, ik vind het ook wel heel grappig om mijn dikke oma te zien die vroeger echt een modemeid was. En ik vind het ook best wel leuk om te zien, dat mijn moeder, mijn oma en ik flink gespierde schouders blijken te hebben.

Ik ben sinaasappels aan het persen en fruit aan het schillen voor een overheerlijke vruchten bowl. Ons mam maakte altijd mijn ontbijt met vruchten klaar. Dus ik vond het wel leuk om het een beetje traditioneel aan te pakken, dus al ik morgen opsta niet beginnen met een koffie en een peuk maar met een lekkere bowl. Zo houd ik mijn moeder in eren en kan ik dit keer in vrede mijn rookverslaving meegeven aan haar. Ik ben de verslaafde dus mag mijn moeder in het hiernamaals wel een beetje helpen en de hulp gaat over en weer, want zonder haar in mijn gedachte was ik niet op het idee gekomen. Wat betreft oude recepten, je evenaart het oorspronkelijke recept nooit, ik zal nooit meer proeven hoe zij het maakte, maar eerlijk gezegd vind ik deze nog beter en lekkerder dan die van mijn mum. Het leven gaat immers verder, vol uitdagingen en nieuwe ontdekkingen. Ik vind dat leuk!

Hilarisch dit! Ik zit Taalstaat te luisteren en ik kijk naar buiten en zie ineens meneer en mevrouw Merel op het gaas van de katten ren naar binnen zitten te kijken. Dus ik denk waarom zitten jullie mij zo te bekijken? Dus ze kijken naar de richting waar ik de voedertafel heb staan en die blijkt leeg te zijn. Dus ik ben deze maar weer gaan aanvullen en nu zitten ze lekker te smikkelen. Nooit gedacht dat ik nu ook al gestuurd zou worden door vogels.

Top Tine! Vlieg over het ijs gewoon gezellig met ze mee en geniet ervan want dat heb je verdient.

Schijnt een mis opvatting te zijn waar ik totaal geen spijt van heb. Fijne verdere reis, ga ik dat ook doen. Het was de moeite van het proberen waard, maar het blijft altijd een doe het zelfvertje.

HALT! Ajb, Tine valt er bijna af! Ik mag dit niet doen, weet ik ook. Iemand voor een verdomd feit stellen. Maar behalve mijn steun en ervaring kan ze dat ook van andere gebruiken en zelf zou ik ook nog wel wat tips willen voor craving. Keukenwekker methode, water drinken, knopen leggen? Op de arrenslee is het wel handig, begrip en vuurtje maken voor onderweg en plezier te maken. Ik hoop dat ik je ermee helpt Tine! Je gaat al goed! Ik hoop dat je nu nog tig keer beter gaat. Want je verdient het!

Ik hoop dat iedereen leuke kerstdag(en) heeft gehad en van geen enkel pact gevallen is. Van mijn poetsplannen is niks terecht gekomen, ergens tussen kerstavond en kerstdag, besefte ik me ineens, dat ik dit afgelopen jaar geen afscheid heb hoeven nemen van mijn katten of vrienden. Het enige was mijn pa dan, maar daar denk ik nu aan terwijl ik dit schrijf, met kerst heb ik eigenlijk helemaal niet aan die beste man met zijn rare doodgaan gedacht. Ik heb mijn dagen doorgebracht met mijn dieren extra aandacht te geven, de vogels buiten te voeren en lekker in mijn kluizenaars bubbel te zitten en geen rekening te houden met de klok. Mooie films, documentaires en series gekeken, de huishoudelijke apparaten hun werk laten doen om lekkere dingetjes warm te maken voor mij als ik honger of dorst had. En gaan slapen wanneer ik moe was en opstaan als ik er zin in had. Daarmee veranderd je interne klok ook wel heb ik gemerkt. Want ik moest gisteren een wekker zetten, zodat ik niet zou vergeten dat ik vandaag zou mogen werken. 3 wekkers eigenlijk, wakker worden uit je bubbel, zodat je je alvast kan voorbereiden, de volgende wekker om je te laten merken dat het handig is om nu te gaan slapen en de wekker om op te staan. Ik sliep slecht, want onder druk kan ik niet slapen en werkte ook niet zo mee dat ik gewoon in een ander ritme zat maar het opstaan ging goed. En het vertrekken ook. Het was mistig en donker en ik vond het eigenlijk wel grappig van mezelf om te merken dat ik in alle jaren dat ik hier woon ineens angst voelde. Ik was bang voor dat bospad en wat ik er tegen zou komen. Ik ben er echter niks engs tegenkomen, behalve iemand met een verblindend licht die me even uit balans bracht qua evenwicht. Maar ik was blij toen ik het voorbij was. Ik denk dat dat te maken had met even echt een paar dagen geen contact met mensen en dat dan wel doen en dan ook ineens angst hebben voor de natuur. Ik heb het gewoon gedaan en omschakelen van alleen maar met dieren praten en met jezelf ging ook goed, persoonlijk was ik er verbaasd over hoe makkelijk dat gaat. Maar ja, ik was deze ochtend dus bang dat ik de wolf zou zien, of een zwijn op mijn pad zou krijgen en dat voelde onveilig. Maar die heb ik niet gezien, wel een kudde reeën toen ik weer op weg was naar huis. Ik denk dat mijn spaarpuntje qua stoppen met roken dus echt wel een hele mooie kleine maar goede verrekijker gaat zijn.

Was ik nog vergeten, fijne kerstavond allemaal en fijne dagen die erop gaan volgen. (de foto die ik wilde plaatsen is te groot en ik grijp deze kans aan om het dan gewoon erbij te laten)

Hihi, volgens mij ben ik verslaafd aan me zorgen maken... Zwerfkat is weer opgelapt net opgehaald. Zou eigenlijk mogen revalideren en wondverzorging mogen krijgen maar daar had hij geen zin in want hij is met de noorderzon weer vertrokken en heeft als bedankje ook het verbandje achtergelaten. Vind ik niet zo fijn, want ik had het graag opgevolgd maar zo ging het de vorige keer met het amputeren van zijn teen ook dus ergens weet ik ook dat hij goed voor zichzelf kan zorgen en uiteindelijk wel weer op de stoep staat. Maar dat wil niet zeggen dat ik er nu rustig bij zit en me geen zorgen maak. Voelt toch niet echt prettig te weten dat ie net uit narcose is en nu weer buiten rondloopt in de kou. Maar ach, ik heb gedaan wat ik kon en respecteer zijn vrijheid ook dus het is een kwestie van leren loslaten en niet altijd overal de controle over willen houden en vertrouwen en geloof hebben dat het wel weer goed komt. Voelt nog niet helemaal zo, maar verder kan ik niet zoveel meer dan mijn best doen.

Weer terug van de dierenarts, helaas niet de dierenarts die mij kent, anders zou ik bij de narcose geweest zijn en de operatie ook gewoon meegemaakt hebben. Nu zit hij daar in een kooitje totdat ze tijd hebben en mag ik zitten afwachten. Ik mag zeggen dat ik dit nog minder fraai vind dan afgelopen nacht, maar weer een wijze les is. Door de feestdagen ben ik allang blij dat mijn zwerfkat geholpen kan worden, ik ben ook blij dat deze praktijk bekend is met mij en mijn passie voor dieren, al moet ik altijd wennen bij de nieuwe dierenartsen die ze aannemen want dan moet ik altijd opnieuw beginnen, zo lijkt dat. Ik mag dus weer assertiever worden wat dat betreft, ik heb namelijk de meeste vertrouwen opgebouwd met mijn dieren als ze in slaap gingen en ik ook bij hen was als ze weer wakker werden. De wereld veranderd en dit ook en dit vind ik nog lastiger dan vannacht eerlijk gezegd. Afwachten totdat ik die kat weer kan komen ophalen.

Pfff, op sommige momenten in mijn leven denk ik toch dat ik foute beslissingen heb gemaakt. Voor vandaag had ik graag mijn droom uit willen laten komen om dierenarts te zijn. Want ik vind het maar lang duren voordat de praktijk open is. Mijn aanloop zwerfkat is wederom in de problemen geraakt, geen idee wat er gebeurt is? Hij kwam deze nacht binnen met een duidelijke hulpvraag, een open wond op zijn flank en schijnt wel erg pijnlijk te zijn want de wond verzorgen mag ik niet. Ik voel me dan machteloos, omdat ik niet zoveel meer kan doen dan hem pijnstilling geven en we dan beide gaan wachten totdat de dierenarts open is. Op zulke momenten zou ik graag zelf dierenarts geweest zijn om dat beestje te helpen. Maar ergens is het ook wel goed dat ik het niet geworden ben, met mijn gevoel wat betreft dierenwelzijn en onrecht. Het zou onbetaalbaar zijn om een praktijk te hebben zoals ik zou willen. Omdat ik mijn kunstje gewoon liever weggeef en daar zakelijk liever niet over wil nadenken. En dan waren het weer wijze lessen, toen ik als assistente werkte voor een dierenarts die uiteindelijk ook de praktijk moest sluiten omdat ze meer om welzijn gaf dan centjes te verdienen. De kat slaapt nu, ik wacht totdat de dierenarts open is en ik een afspraak heb en dan pas raak ik deze weer aan. Meer kan ik gewoon niet doen. Wel lastig, maar inmiddels heb ik zoveel meegemaakt met dieren dat pas op de plaats en even wachten ze beter helpt dan continu ze willen helpen. Ik vind het wel heel moeilijk, ik zou het liefst nu meteen het probleem opgelost zien zeg maar. Maar is dat voor mij of voor die kat het beste? Op zich is het eigenlijk al heel speciaal dat hij mij om hulp is komen vragen, hij had net zo goed zich kunnen verstoppen. Dus misschien maak ik dit wel groter dan dat het is. En is het gewoon gedeelde smart, wat uiteindelijk halve smart is. Gehecht worden kan waarschijnlijk niet meer en die kat wist blijkbaar dat deze bij mij moest zijn met mijn eerste hulp kit. Zo te denken maakt het wel makkelijker om nog even te wachten om de praktijk te bellen. Bijzonder weer!

Heerlijk! Ik heb de komende 3 dagen geen verplichtingen, behalve die aan mezelf en dan een dagje werken en dan heb ik 9 dagen geen verplichtingen aan anderen, behalve aan mezelf en aan de katten. Dit voelt lekker! Verder had ik gisteren wederom weer iets bizars wat ik niet zag aankomen. (eigenlijk had ik het aan mijn water aan mogen voelen want de aankoop van de nieuwe stekkerdoos ging ook niet zo vlotjes zoals ik al verteld heb) Nou, ja stopcontact gaf nog steeds storing dus die ben ik gisteren gaan vervangen. En ik haal dat ding los en er valt gewoon een prop geëlektrocuteerde mieren uit! Onvoorstelbaar, maar dat kan dus gebeuren als je anderhalf jaar geleden een mierenplaag had in je keuken en alles toen schoongemaakt hebt maar niet naar je stopcontacten hebt gekeken. We hebben dus geluk gehad. Dat is dan weer een nadeel of een leerdeel van in een bos wonen in een houten huis. Toch maar wat regelmatiger de stopcontacten controleren of er wat achter zit. Doet me ook wel denken aan die muis die in mijn pak notenrijst zat te smikkelen, gelukkig kijk ik altijd in een verpakking voordat ik het in mijn pannetje giet want anders had ik een muis levend gekookt en dat had ik gruwelijk gevonden. Toen was mijn reflex, dat pak door de keuken smijten, weg van het vuur en mijn kokende waterpannetje en die muis gaan vangen voordat mijn katten het zouden doen. Maar die was al onder mijn kruipruimte verdwenen. Ik weet nog dat ik toen geen zin meer had in notenrijst en een frietje ben gaan halen. Later ontdekte ik dat die muis al behoorlijk lang bij me leefde dus toen ben ik alles waar een muis doorheen kan vreten en dat is behoorlijk veel maar gaan bewaren in blik en glas. En buiten de resten van de aangevreten verpakkingen gaan leggen. Mieren zijn net zulke goede inbrekers als muizen, maar mieren komen nog door kleinere ruimtes heen dan muizen kunnen. En zijn ook niet bang om zichzelf massaal te elektrocuteren voor een walhalla aan wellness

Vandaag niet zoveel gebeurd op vrijdag. Eerlijk gezegd miste ik het wel, je begint toch wel een beetje verslaafd te raken aan die gekke dingetjes op je pad. Maar het is niet erg, ik kwam toch wel nog iets geks tegen. Ik moest een doktersbriefje halen voor mijn werk en ik was ruim een uur te vroeg (gepland) om even bij die Duitse winkel beginnend met A een stekkerdoos te kopen omdat de mijne doorgebrand was. Ik had een hele leuke zwarte gevonden, helaas zonder aan en uit schakelaar, maar zwart vind ik altijd beter op mijn aanrecht staan dan wit omdat je daar alles op ziet. En toen ik bij de kassa kwam, kreeg ik te horen dat deze niet verkocht mocht worden. Dat vond ik wel maf om te horen te krijgen. Dat je iets niet kan kopen terwijl je het zelf in je winkelmandje legt. Uiteindelijk vond ik het wel heel fijn om dat te horen te krijgen, want toen ik beter keek was dat ook een stekkerdoos die ik hier in België niet kan gebruiken, dus ik was beschermt voor een miskoop. Ik heb nog aan de kassa medewerker gevraagd of de andere stekkerdozen wel verkocht mochten worden en dat was zo. Dus ik heb mijn spulletjes afgerekend, in mijn fietstas gedaan en toen weer gaan winkelen. En nu is het een witte geworden, met een aan en uit lampje en de juiste ingangen en ook nog een euro goedkoper. De kassamedewerker zag de lol er ook van in toen ik deze bij haar kwam afrekenen en zei ah ik snap hem helemaal deze mag wel! Samen dus gelachen. Maar toen had ik nog ruim een half uur open staan. En toen ben ik naar een survival winkel gegaan, kijken en niks kopen, maar alvast ongeveer weten hoeveel dagen ik gestopt mag zijn voordat ik mijn beloning kan kopen. Ik heb me daar enorm vermaakt, van hebberigheid tot realistisch haalbaar en uiteindelijk tot de conclusie komen, hoe weinig spoed erbij is dat ik dat echt nodig zal hebben. Dus ik ga voor de gasfles voor mijn veld fornuis, de pannetjes en kopjes en het kleine fluitketeltje zijn wel leuk en die bestekken set ook. Maar ik heb dat allemaal al, om me te behelpen op mijn fornuisje. Maar dat fornuisje werkt nog niet zonder gas, dus 2 dagen gestopt zijn met roken kan er al voor zorgen dat ik dat fornuisje met al mijn spullen die ik al heb kan gaan gebruiken. En met nog een dag stoppen, kan ik eens een lang houdbare maaltijd uitproberen. Dus behalve dat ik weer geholpen werd in het consuminderen had ik daar ook wel echt een half uur, waarin ik ruimte kreeg waar ik nog meer voor zou kunnen sparen en mezelf zou kunnen belonen. De waterfilters zijn nog te hoog gegrepen, maar bijvoorbeeld bepaalde handschoenen die ik wil omdat de mijne aan het verslijten zijn, vind ik nog duur maar als ik 5 dagen gestopt ben zou ik ze wel kunnen kopen. Ik vond het leuk om te merken, dat ik meteen dacht, maar mijn handschoenen zijn nog niet stuk en kunnen deze winter nog wel mee. Waardoor ik de neiging om ze alvast te kopen ook kon laten zakken. En verder heb ik veel plezier beleefd aan 2 dames in de wachtruimte bij de dokter, de ene was dik gekleed en de andere zat daar in haar zomerkledij en die waren, ik denk tik tok filmpjes aan het kijken. Die moesten echt kei hard lachen en dan moest ik ook lachen omdat het zo aanstekelijk was. En dan verbaasde ik me over al die patiënten die daar niet zo vrolijk zaten en misschien zich wel aan die dames stoorden maar niks zeiden. Alleen maar heel boos af en toe hun kant opkeken. Ik heb het bijna in mijn broek gedaan van het lachen, toen eentje van de 2 moest niezen! Dat klonk alsof Jumbo nieste, echt heel grappig! En die vriendin zei dat ook, waardoor de niezer zich ging verontschuldigen tegenover iedereen. Die zaten zo in hun filmpjes, dat ze niet door hadden dat het juist storender was dat ze zo openlijk aan het lachen waren om die filmpjes dus dat niezen niet de meest storende factor was. Ik heb enorm zitten genieten. En naarmate dat de wachtkamer leger werd, ging het volume ook aan dus ik heb sommige filmpjes ook echt kunnen zien en horen. Ik denk dat dit 1 van de weinige keren was, dat ik open en bloot heb zitten meegenieten van andermans misschien ongehoord gedrag zonder de drang te voelen om ze aan te spreken en daarmee mezelf in een beter daglicht te stellen. Ik heb genoten van die dames en ze bedankt voor hun humor toen ik naar dokter mocht. Dus ook dit keer was mijn vrijdag alles behalve saai. Ik heb dan wel niet naar dieren hoeven te zoeken of achter ze aan hoeven te jagen. Dit keer was het onderwerp mensen.

Ik werd gewoon onrustig van steeds opnieuw de oprit te checken of mijn pakket geleverd zou worden dat ik mijn kat Toto gevraagd heb om me een seintje te geven. Normaal merk ik wel aan de katten of er iemand is, maar nu met de kou is dat lastiger. Ik was er een beetje onzeker over of hij dit gehoord had of dit zou werken? Maar ja, je moet je kat ook de kans geven om je te helpen. En na een uurtje ongeveer kwam Totem op mijn stoelleuning zitten en sprong er ook behendig weer vanaf. En toen wist ik dat de bezorger daar was. Alle katten hebben natuurlijk een beloning gehad maar Toto/ Totem het eerste.

Goede avond, Ik kom net van de dokter af en ik heb mijn voorzorgmaatregel voor het stoppen met roken binnen. Maar dit weekend ben ik op nog meer ideeën gekomen om mezelf te laten slagen, ik hoop dat het werkt! Gisteren bij het gas halen heb tegen al mijn verwachtingen in geen pakje sigaretten gekocht. Om de dood eenvoudige reden, dat ik zaterdag mijn badkamer ontdaan heb van schimmelaanslag met chloor/javel en ik daar nog bedwelmd en benauwd van was. Want met of zonder mond- en oogbescherming ben ik toch regelmatig hoestend en proestend uit de die ruimte moeten gaan. (het resultaat is overigens bellisimo) Maar ja ik vind survivallen gewoon heel leuk en bomen klimmen ook. Alleen al die spullen zijn best duur. Dus toen heb ik bedacht, aangezien een pakje sigaretten inmiddels 10€ euro is en ik zowat elke dag zo een pakje verslind, ik in plaats van de keukenwekker techniek de spaar techniek erin gooi. En ik voel me nu al gemotiveerd. Omdat ik met dit weekend al, mijn beloning was geweest om waterzuiveringstabletten te kopen voor 17.95 € maar omdat ik vandaag weer een pakje ben gaan halen dat weer opgegaan is aan dat pakje. Ik hoop dat dit mij straks echt kan motiveren op de lastige momenten. Ik stop namelijk altijd met besparingen in mijn gedachten. Maar als ik dat doe dan word ik altijd bedolven onder onvoorziene rekeningen dus zie ik uiteindelijk geen winst meer van mijn inzet. En ga dan maar gewoon weer roken want dat is dan het makkelijkste. Maar als ik dat besparen om kan zetten in een soort van doel, die waterzuiveringstabletten, dat mooie touw, etc. en dat gescheiden weet te houden van mijn besparing syndroom. Hoop ik dat ik mijn beloningsysteem om de tuin kan leiden. Want qua survivallen wil echt nog veel meer, liefst zelfvoorzienend worden. Maar het begint bij de kleine overzichtelijke stappen. Vorig jaar viel mijn poging gewoon omdat ik mijn lat te hoog gelegd had, ik wilde een gaskachel van 10.000 euro en toen ik na 6 weken in zag dat onhaalbaar was ben ik maar weer gaan roken. Erg stom, want ik ervaarde dat roken toen als 14 jarige toen ik begon, na 1 sigaretje lag ik weer misselijk op bed die peuk uit te zieken. Toen ging ik stug door om verslaafd te raken en afgelopen jaar opnieuw. Heel stom want het ging eigenlijk heel goed. Kleine stapjes dus, eerst die tabletten, dan dat touw en elke keer met iets willen en verder af zijn van je tabak verslaving hogere doelen stellen. Het is ook wel leuk dat je mag wachten met je aankoop, het consumindert ook. Want die tabletten heb ik al niet zo meer nodig, ik zou graag een waterzuiveringsfilter willen en het liefst deze zelf bouwen. Zodat ik water kan besparen en uiteindelijk afgesloten kan worden van drinkwater. Dus voor nu is het dat klimtouw, dat is maar 6 dagen stoppen met roken. Ik hoop dat het werkt, maar dat zal ik pas echt over 10 jaar kunnen zeggen. Dus voor nu mijn enthousiasme.

Goede morgen deze morgen, Mijn peuken zijn op en ik heb geen zin om op de fiets te springen om nieuwe te halen. Dus vandaag al een voorproefje op het definitieve stoppen... Ik heb hier in huis genoeg te doen dus de afleiding zal wel genoeg zijn en ik heb het vaker gedaan dus ik weet wat ik kan verwachten. Namelijk onverzadigbaarheid qua eten, die peuk is voor mij de afronding van de maaltijd. En ik heb een extreme behoefte aan zoetigheid, terwijl ik anders juist veel meer van hartig houdt. Maar ach dat heb ik allemaal in huis en kan zelfs nog een cake bakken als het niet voldoende is. Qua gewicht kan ik dat wel hebben, ik kan wel een extra thermolaagje gebruiken. Maar ja ik moet wel uitkijken, want afgelopen jaar werd mijn bloed gemeten en toen zat ik hoog in de suiker en hoog in cholesterol en kreeg ik de algemene boodschap dat ik moest gaan sporten en minder moest snoepen. Daar kon ik eigenlijk niet zoveel mee, omdat ik juist bij moet eten om niet af te vallen, ik 100 km per week fiets, paardrijd, schoonmaak en in bomen klim en als ik lang stil zit allemaal pijntjes ontwikkel dus vrij wel altijd beweeg. En ik ook niet zoveel snoepte qua suiker, geef mij maar olijven in plaats van een stukje gebak. Dus ik heb me laten doorverwijzen naar een diëtist want toen wist ik even niet meer wat ik wel kon eten en wat niet? Ik houd van pasta, aardappels en kaas. En daar lag het blijkbaar aan. Dus pasta is nu veranderd in volkorenpasta, light kazen heb ik geprobeerd maar ik houd gewoon van de kaassmaak en die dingen vind ik smaakloos dus skip ik. Al heb je bij de mozzarella niet zoveel smaak verlies dus die light houdt ik er wel in. En ik heb mezelf gewoon een suikermeter gekocht en meet mezelf als ik nuchter ben en nadat ik eten genuttigd heb en me niet zo goed voel. En dan blijkt dat mijn suikerwaarden niet zo extreem hoog zijn. En verder meet ik mezelf qua temperatuur en kilo´s, wie meet die weet. En zo weet ik dus dat ik verhoging ontwikkel na heel veel suiker inname, voor geen meter aankom en verder mezelf gewoon katerachtig voel als ik het genomen heb. Zodoende dat ik nu wel weet dat ik mezelf niet heel veel beter ga voelen als ik mezelf toesta om toe te geven aan die enorme suikerbehoefte tijdens het stoppen met roken. Dus ik wissel het af met hartig en suiker. En verder maak ik me veel meer zorgen over de 14de dag van het stoppen met roken. Dan ben ik zo depressief dat niks me kan schelen en mezelf in de problemen werk. Die kort lonterigheid kan ik nog wel mee omgaan, maar die depressiviteit niet zo. Dus ik heb besloten om toch maar weer eens naar mijn huisarts te gaan, voor dat niet verslavende pilletje. Om me over die weken te helpen. En als ik het voorgeschreven heb zal ik het jou ook laten weten @Tine. Verder verwacht ik niet dat ik nu ook echt definitief stop met roken, in mijn hoofd zit toch 29 december, maar ik mag alvast wel voorwerk doen. Dus zoveel mogelijk de valkuilen afdichten. 29 december is gewoon omdat geadviseerd is om een stopdatum vast te stellen. Ik vind het gewoon een symbolische datum omdat ik vroeger dus die verslaving aan mijn moeder mee wilde geven, maar het echte werk ligt bij mij. Als het me onderhand lukt, zou ik het toch ook graag met mijn moeder gedaan hebben of met dank aan mijn moeder of iets dergelijks. Ik lees haar dagboeken weleens en daar staan ook heel veel stukken in over hoe ze haar gevoelens met stoppen met roken beschreef. Heel anders dan ik, maar de toon is hetzelfde. Dus een leuke handvat en ook een fijne steun. Morgen mag ik weer gas gaan halen dus ik denk dat ik dan wel weer peuken koop. Dus het is maar voor 1 dag dat ik nu zonder peuken ga doen. Stom hè?