Spud

Veenmol nog nooit van gehoord dus maar gaan googlen, kan me voorstellen dat dat schrikken is. Het schijnt een insect te zijn volgens wikipedia maar ik zie er toch echt wel ook een reptiel in of krab.

Uiteindelijk heb ik zelf kennis kunnen maken met Chanel (wie noemt nu een kater Chanel? Daar zou ik ook redelijk gepikeerd van worden als ik steeds aangesproken wordt met zij terwijl ik echt gewoon een hij ben) Hij blijft boeiend voor me maar nu ik gezien heb hoe hij op andere katten reageert wil ik dat hem en mijn katten niet aandoen. Ik zou hem wel kunnen handelen maar mijn eigen katten zouden hem niet trekken daar zijn ze toch wel een beetje te vriendelijk voor. Buiten dat is het geen buitenkat en qua uiterlijk super mooi! Ik denk wel dat een ander kattenvrouwtje die 10 hoog boven woont en ervaring heeft met katten deze ook wel kan temmen. Geen kat voor mij dus, eerder een oudere kat die er minder mooi uitziet met gedragsproblemen en wellicht wat ouder is past beter bij mij. Want het is ook een beetje kijken wat goed past in jou groep katten en volgens mij hebben ze even hun buikje vol van nieuwe katten die ik tijdelijk binnenbracht. Voor mij dus effe geen nieuwe kat adopteren.

Dankjewel voor de toffe reacties mensen! Ik hoop dat ik komende week ook het een en ander kan ventileren want dan sta ik er alleen voor omdat mijn collega met verlof is. Momenteel zit ik zo vol van de nieuwe ervaringen en de oude herinneringen die het bij me oproept dat het wel prettig is om er iets over te vertellen als ik thuis kom. Vrienden willen ook wel horen maar die weten niet echt wat het allemaal inhoudt waardoor ik veel moet uitleggen en dan nog steeds niet tot mijn eigen ontlading kom. Ik kon nooit zo goed uitleggen waarom ik dit werk zo mooi vind? Omdat je ook best veel te maken krijgt met narigheid. Maar ik denk dat ik het nu wel redelijk kan samenvatten, je mag een stem zijn voor zwerfkatten. Deze katten, omdat ze niet knuffelbaar zijn en er soms best vies uitzien worden vaak ook als ongedierte gezien net zoals ratten bijvoorbeeld. Zij kunnen niks zeggen behalve blazen, krijsen, miauwen en proberen te ontsnappen, maar jij in dit geval ik kan dat gedrag wel uitleggen waardoor mensen een beetje meer begrip krijgen voor die katten die bij hen lopen. Als me dat lukt en die mensen vinden het niet meer zo erg dat ze er lopen is het voor mij een fijner gevoel om ze weer terug vrij te laten. Daarmee verander ik de wereld niet maar verander ik misschien een heel klein beetje de situatie waar die katten in terecht komen. Buiten dat blijf ik van mening dat mensen beter opgevoed mogen worden en meer respect voor elk wezen mogen hebben en de natuur. Want door de onnadenkende mens kom je eigenlijk met plagen te zitten en overlast. Ik weet daar alleen geen oplossing voor, dus houdt deze mening vaak voor mezelf. Dan doe ik liever iets constructievers zoals op mijn gemak die man die de politie wilde bellen uitleggen wat ik doe. En ook uitleggen dat ergens anders uitzetten de overlevingskans van die kat verminderd. Dit was een kattenliefhebber dus ging zoals ik wel verwacht zou hebben. Maar met mensen met honden in hun tuin kreeg ik het vroeger ook heel goed voor elkaar. Ik weet niet, ook boos worden op boos werkt gewoon niet. Stug je aan de regels houden en die kat toch weer vrij laten ondanks dat die mensen dat niet willen. Omdat ze zogezegd een contract getekend hebben en jij dat moet. Vind ik zelf niet fijn. Dus dan neem ik liever even de tijd om uit te leggen waarom het beter is dat ik de kat kom terugbrengen. 1 omdat een kat wegnemen niks uithaalt want er komen andere katten weer voor terug die niet geneutraliseerd zijn. 2 een zwerfkat meestal maar 6 jaar wordt uitzonderingen daargelaten natuurlijk. 3 Het wetenschappelijk bewezen is, dat als je een groep op een natuurlijke manier laat uitsterven, door ervoor te zorgen dat ze zich niet meer kunnen vermenigvuldigen het langer duurt voordat er weer andere katten komen. Als je dat rustig zegt en niet de ja en nee discussie aangaat heb ik gemerkt dat mensen wel geneigd zijn om hun denkbeeld iets of wat aan te passen. Die katten blijven natuurlijk wel uitschot maar dan dogen ze die katten beter. En een enkeling vind het dan wel leuk om een bakje water en wat voer neer te zetten. En dan heb ik voor mezelf eigenlijk iets overwonnen en mogen spreken voor die kat. Ik kom dan als ik heel eerlijk ben tevreden terug op het asiel en deel mijn verhaal met mijn collega´s en dan reageren ze eigenlijk een beetje nors, met weer een dom en moeilijk mens. Wat ik ook begrijp want dat had ik uiteindelijk vroeger ook, ik hoop dat deze keer niet te krijgen. Maar zoals het er nu uitziet hoeft dat ook niet, mijn collega is al redelijk verhard inmiddels omdat ze voor zulke praatjes ook echt geen tijd had. Maar nu ik het team versterk gaat zij daar misschien ook meer tijd voor krijgen. Wishful thinking want ze heeft net zo een hekel aan mensen als ik. als het met dieren te maken heeft Ik vind het vrij lastig om om te schakelen met die administratie, vroeger zat alles in mijn hoofd maar als je met 2 vangt en met 2 weer uitzet is het wel van belang dat je de juiste kat op het juiste adres uitzet. Voor Hanne is dat ook wennen. Maar gaat momenteel nog goed, al leg ik soms papieren verkeerd in het bakje. Toch weet ik over welke kat het gaat dus qua nummers van kooien en gezicht van de kat begin ik er al in te komen.

@Reacher een mooie dag voor de katten wil ik niet noemen. Maar was blij dat ik het zo kon regelen voor de kat. Dat is toch wat leuker uitzetten dan onder dwang van de politie. Helaas zijn de kittens toch weer van moeder weggehaald en worden nu papflessers. Moeder vandaag vrij gelaten, maar blijkbaar foute kant, in de kooi was ze daar al duidelijk in maar was het adres waar ze gevangen was en dan moet ik haar daar droppen. Over een schutting dus gedropt en toen klom zij omhoog en vloog de andere kant van de straat over waar ze thuis hoort. En ik had dat door moeten hebben want toen ik de kooi opendeed, zei ze praktisch tegen mij doe dat andere luikje open want dan kan ik gaan naar waar ik hoor. Dat is wel lastig met katten terugbrengen als je ze niet zelf gevangen hebt. Ik hoop dat ik weer het oude over me heen krijg, weet in welke kooi welke kat zit en aan de koppen zie van welke straat ze zijn. Dus ook zie als ze verkeerd liggen, al zijn het 2 identieke zwarte, wit met zwarte of tijgers, op den deur zag ik de verschillen. Vooral de administratie is lastig omdat ik alles eigenlijk in mijn hoofd had. Omdat ik niet met iemand samenwerkte. Hanne is een toffe maar is echt wel wennen.

De kittens liggen weer bij mama en maken het goed! Verder vandaag weer een spannend moment maar niet zo spannend als gisteren. Ik ging een kater terug vrij laten, maar in de tussentijd had er een verkoop plaats gevonden en de nieuwe bewoner wist niks van zwerfkatten. Daardoor mocht ik de kat niet loslaten. Als ik het wel zou doen ging hij de politie bellen. Dus ik zei bel dan maar de politie dan wacht ik met het bewijs materiaal op hen en laat hem daarna los want de politie is ook op de hoogte van dit project. Toen mocht ik uitleggen hoe dit project werkt en waarom het zo belangrijk is dat je de katten terugbrengt op de plek waar ze gevangen zijn. Hij was zelf ook een kattenmens en toen hij het begreep en zich niet meer overvallen voelde door mij. Tja ik begreep zijn punt ook wel een beetje hoor, er stopt ineens een auto van het blauwe kruis voor jou deur en er stapt iemand ut die vrolijk zegt: ik kom een kat terugbrengen. Denk dat als dat mij zou overkomen en ik niks wist van het zwerfkattenproject ook wel kritische vragen zou stellen. Nu ja, ik mocht hem achterin de tuin loslaten en gelukkig deed die kat precies wat ik deze man gezegd had. Uit de kooi rennen zonder om te kijken en als hij van ons vandaan zou zijn rustig zijn vertrouwde route nemen. De man ook weer gerustgesteld want de kat liep uit zijn tuin. Maar had ineens wel veel meer interesse in dat zwerfkattenproject. En ik blij dat ik de kat met een goed gevoel kon loslaten en een boos mens toch weer vrolijk heb gekregen en tevreden. Dat is fijner dan boze mensen achterlaten met die kat. Verders is van hogere hand nu ineens besloten dat niemand meer overuren mag maken vanaf vandaag. Waarschijnlijk iemand die op kantoor zit en nooit in een asiel heeft gewerkt. Want vandaag was dat alweer best lastig, de dierenarts kwam pas om 14 uur en moest nog even 27 katten doen. In blijkbaar dan 2 uur want de verantwoordelijke van de katten is normaal klaar met werken om 16 uur. We hebben dus niet geluisterd en de dierenarts haar werk af laten maken.

Ik heb mijn vuurdoop vandaag gehad. 20 katten mogen prepareren voor neutralisatie en zo het verschil al gevoeld in verbeteringen t.o.v. 12 jaar geleden. Het assisteren van de dierenarts houdt nu wel wat meer in dan vroeger, er wordt ook hygiënischer gewerkt, dat wil zeggen de sterilisatie plek wordt netjes ontsmet alvorens de ingreep begint. Dat was in mijn tijd niet. En na de ingreep krijgt elke kat of het nu een kater is of een poes, een spuitje met AB en spuitje pijnstilling. Dat was not done in mijn tijd. Buiten dat heb ik voor het eerst van mijn leven een keizersneden meegemaakt en heb ik jonge kittens warm mogen wrijven. Die liggen voor deze nacht in de couveuse en worden morgen aan moeder gelegd. Vroeger was het gewoon vette pech voor die voldragen kittens, die werden niet uit de baarmoeder gesneden maar met baarmoeder en al in de vuilbak gegooid waar ze dan mochten creperen totdat ze stierven. Ik was dus best wel van slag toen ik daar opeens een kitten tot leven aan het wekken was. En zag eigenlijk alleen maar bewegende baarmoeders in de vuilbak voor me. En toch begonnen ze allebei te piepen. Dus er is hoop. Iedereen begreep het ook wel dat ik even van slag was. Het was gewoon even teveel om te behapstukken hoeveel beter het nu al geworden is voor de zwervers. Maar ook gewoon de dubbelheid, het ene moment sta je kittens van net een kilo te preparen om te neutraliseren. In mijn tijd wachtte ik toch een beetje langer maar vond ze dan eigenlijk nog te klein, maar dit druisde echt tegen mijn gevoel. Onvolgroeide kittens neutraliseren. Al begrijp ik wel dat het gewoon niet anders kan het blijft niet leuk. Maar na dat dan gedaan te hebben en dan opeens levens redden die ik vroeger moest opgeven was echt een raar contrast. Het was dus een vuurdoop voor mij. En volgende week mag ik het zonder handjes doen want dan is mijn collega met verlof. Ik hoop niet dat het dan zoals vandaag gaat. Zoals bovenstaande en dan ook nog 2 katers met 1 bal in de buikholte. Doe maar gewoon neutraliseren, zonder probleempje, zoals zwangerschappen, chips en hele kleine kittens. Dan ben ik bang dat ik de administratie niet meer zo op kan volgen. Dat is ook meer, naast kater en poes en euthanasie. Mag je nu ook factureren voor drachtig en al gedaan, ligt bij de dierenarts. Dat is wel wat meer dan ik binnen mijn mogelijkheden had, al had ik een toffe dierenarts die mij wel ondersteunde in sommige dingetjes te verdoezelen en een zwerfkat toch te helpen. Indrukwekkend dus vandaag! En nu maar zien dat ik kan slapen. Fijne nacht!

Op dit moment voel ik me kut! En het hele leven ook! Ons mam is nu bijna jaar dood en ik ben trots dat ik haar dochter heb mogen zijn en ook dankbaar want ze ging echt heel mooi dood. Mensen staan er niet meer bij stil hoeveel zorg en werk het was voor ons mam en mij en soms echt niet fraai. Mensen zien alleen maar de vrolijkheid en humor die ons mam en ik erover maakte. Maar nu verwachten sommige mensen wel dat ik nu alles van doodgaan weet en hen ook kan helpen. Dat hele groeien er naartoe, samen, samen er naartoe werken en samen blij zijn dat het gelukt is, Samen afscheid nemen en uiteindelijk je moeder liefdevol loslaten. Bestaat niet, omdat het tussen ons zo natuurlijk ging en nu denkt iedereen dat te kunnen via mij. Voor mij, ik doe het voor als vanzelfsprekend maar ik moest ook wel even slikken toen mijn moeder me vroeg Spud wil je me helpen om dood te gaan net zoals .... Zoals puntje kon ik dat niet, want dat was aan haar lot overlaten, als ze dan dood wilde zou ik nog even alle verloren jaren met haar in willen halen. Dus ze moest van mij een euthanasieverklaring opstellen mijn vrijbriefje om het lichaam van mijn moeder ook nog te kunnen volgen als ze dood was. Bij anderen was ik steun geweest in het falen van hun zelfmoord pogingen en had wel ontdekt hoeveel twijfel en angst het met zich meebrengt, ik gun dat niemand die op het punt staat om een eind aan zijn leven te maken. Mijn moeder deed dat legaal, veel geoefend enzo maar ze kwam erdoorheen. Terwijl ze eigenlijk nog lichamelijk goed functioneerde en geestelijk ook nog redelijk goed was mocht ze toch al dood voordat alle narigheid zou beginnen. En heeft met haar dood wel een indruk achtergelaten op de verplegers die een infuus moesten aanleggen en de dokter uiteindelijk die de euthanasie moest uitvoeren. En bij mij. Ons mam was tegen iedereen vrolijk en spontaan gewoon haar zelf, zodoende dat de broerders die dat infuus moesten plaatsen wel even belde of ze op het juiste adres waren geweest. Normaal bij een euthanasie tref je iemand aan die in bed ligt en dood wil omdat deze overal pijn heeft. En toen troffen ze een levendige vrouw aan in haar pyama die blij was met alles. Ons mam was ook bij het slaapmiddel al weg, zo gaf ze eraan toe. De rest van de spuiten geven was noodzakelijk voor de procedure. Maar niet nodig. Voor mij was het mooi en de laatste verzorging ook. Ze wilde niet opgebaard worden maar wel in een lijkwade ik vertrouwde de uitvaartmaatschappij niet qua dichtnaaien van iemand. Dus ik heb gezegd ik wil de verzorging van ons mam doen. Dat er gaten dichtgestopt moesten worden wist ik en had me erop voorbereidt al is het gruwelijk om te zien. Vooral die prop die je in iemands keel moet stoppen. En toch had ik het allemaal niet willen missen. Maar dan altijd aangesproken te worden jij hebt je mama helpen doodgaan en kan jij ons helpen? Vind ik wel lastig. Want ik begin net te wennen om zonder moeder te leven. De euforie is weg en nu ze uitgestrooid in mijn tuin helemaal. Nu voel ik het harde, niks meer kunnen bespreken en als ik het over ons mam wil hebben gaat het alleen maar over hoe stoer ze was. Ons mam was niet stoer, vond het erg genoeg om dood te kunnen dat ze dan haar kinderen in de stekk zou laten, maar de dementie zei haar ook dan laat ik mijn kinderen ook in de steek. Door mij deelgenoot te maken van haar wens en me te vragen of ik het kon? Gaf mijn moeder mij de kans om op mijn manier mijn moeder los te kunnen laten. Ik vind het dan ook best vervelend dat ik soms voor specialist aangezien wordt in dode mensen. Ja ik heb er veel ervaring mee maar wil nog niet zeggen dat je het gewoon raakt endus ingeroepen kan worden.

Ja natuurlijk! Met een ronkende kat op schoot die het leuk vindt die extra massage had ik vast nog wat kunnen doen als mijn benen niet aan het verzuren waren

Goed geraden nancy! Ik heb inmiddels al 20 kilometer afgelegd op dat ding. Voor mij werkt het.

Mag het hier ook gaan over een kat hebben die ik overweeg om te adopteren? Ze is een vrij ingewikkelde kat, schijnt echt stemmingswisselingen te hebben en zich dan agressief te gedragen. De diagnose is dat het een kat is die niet met andere dieren kan want dan komt haar Flip moment. En dan gedraagt ze zich nog erger dan een verwilderde kat. Ik heb haar verblijf gisteren mogen schoonmaken en ik wilde alle opmerkingen niet tegen de wind slaan. Maar ik trof daar dus een heel dominant verveelde kat aan. Met de adviezen in mijn achterhoofd was ik wel extra voorzichtig. Maar ik vond haar dus echt leuk! Want ik houd wel van katten met een karakter. Ze was enthousiast om me te zien maar toen ze aan mijn been rook en schoen werd ze al een beetje humeurig. Maar ze toonde ook nieuwsgierigheid. Dus om haar ruimte echt goed te kunnen doen heb ik haar gewoon los laten lopen in de ruimte ernaast. Toen werd ze nog humeuriger want daar stond nog een bench waar hondjes ingezeten hadden. Maar omdat ik rustig bleef en ze de ruimte nu had viel ze me niet aan maar onderzocht de ruimte gewoon een beetje mopperig. Toen ik haar weer in haar ruimte wilde zetten deed ze moeilijk. Nu ja zo een kat kan ik ook met lomp geweld gewoon in haar ruimte krijgen. Maar ik dacht een beetje verder en meer mensen moeten haar kunnen verzorgen dus ik koos gewoon ervoor om tegen de verantwoordelijke te zeggen dat ik een foutje gemaakt heb en ik vroeg om vlees om haar te lokken. En dat ging oké, ja ik zal gebeten worden door haar dat verwacht ik wel omdat ze echt behoorlijk dominant is maar als ze weet dat het geen indruk maakt omdat mijn reflex vast, is beide vast is zal ze wel leren dat dat niet zo werkt. Ik ben alleen heel erg nieuwsgierig of de diagnose klopt dat ze niet met andere dieren kan? Ik wil haar ook geen extra stress geven natuurlijk. Dus ik ga in gesprek met mijn collega´s want aan deze kat zou ik me nog best willen wagen.

En nu het lastige gedeelte omdat je geen reclame mag maken, de supermarkt met blauw geel in zijn logo 1 van de 2 German bedrijven dus. Ik hoop dat dit wel mag dames en heren moderator?

Ik heb mezelf gisteren een multifunctionele hometrainer gekocht die niet in de weg staat. Zo kan ik ook thuis trainen. 35 fleuries vond ik niet veel. Zo kan ik sporten terwijl ik in de stoel zit met een kat op schoot. Tenzij ik mijn armen train want dat kan ik er dus ook mee Misschien ook iets voor iemand hier?

Ben vandaag met mijn contract naar de beheerder gegaan en heb haar gevraagd of ze het zou willen tekenen zodat ik zelf ook een beetje bewijs heb van mijn aanwezigheid. Dat was geen enkel probleem en dat gaan we nu elke week doen. Verder heeft de beheerder ook nog naar het interimkantoor gebeld om mijn uren te bevestigen en ik heb weer bevestiging gehad van het interimkantoor dus ik zal het wel zien als mijn loon gestort wordt. Verder eindelijk actie vandaag! Tamme kat ergens opgehaald dame was ermee akkoord. We vonden het allebei een beetje raar dat je na 5 jaar ineens je tamme zwerfkat wegdoet maar oké. We zijn nog geen 10 minuten weg of haar man belt ons op zeer boos! Nu ja uiteindelijk hebben we met veel tegenzin die kat weer teruggebracht en zijn nu in afwachting wat ze met de kat willen doen. Want de vrouw zei dan moeten de dochters kiezen tussen de hond of de kat. Want die gaan niet samen. De dochters zijn 16 en 19 dus niet echt piepjong. Wij verwachten dat de kat het verliest van de hond. Maar de werkelijke actie was toen we een melding kregen van een gevangen kitten. Toen mocht ik in mijn uppie de baan op ik werd dus vol vertrouwen losgelaten. Wel nerveus, nieuwe auto, heel wat meer papierwerk wat je in moet vullen maar ook weer dat ouderwetse nerveuze gevoel wat ik vroeger had als ik met spoed een kat ging ophalen. Als ik het straks weer vaker gedaan heb zit alles weer in mijn systeem en levert het minder stress op. Dit was een heel herkenbare nervositeit. Adres was moeilijk te vinden ondanks gps maar gelukkig heb ik mijn Nederlandse mond nog altijd dus ben het gewoon gaan vragen. En toen bleek dat ik 100 meter door moest rijden. Je weet nooit hoe je een kat aantreft (mensen stoppen ze in de gekste dingen en op de gekste plaatsen) maar dit was eigenlijk prachtig om te zien. Het zat in een reismandje en had eten en drinken gekregen. En bij het overzetten naar een reismandje van ons blies het wel maar was heel goed handelbaar. En in de auto begon het te knipogen en zichzelf schoon te likken want ze had het water wel steeds omgegooid dus had de halve dag in het water gezeten. Op het asiel was ze schoon en droog en liet zich zonder blazen door mijn collega pakken dus ze kan praktisch zo doorstromen naar de tamme katten. Schildpad katje van ongeveer 5 of 6 weken. Wel echt mijn type kat maar ik mag geen katten meer bij nemen van mezelf en zeker geen kittens. En als bonus bleek dus dat mijn collega voor het eerst sinds maanden geen overuren hoefde te doen omdat alle werken gedekt waren. Zij de dierenarts assisteren en nog vangkooien uitzetten en ik ophalen. Ik weet niet of ik over 3 maanden nog bij wil tekenen. Op dit moment vind ik de sfeer op het asiel nogal ongemakkelijk. Alle dierverzorgers zijn nogal tegen de beheerder en ik begrijp de rede wel. Ze brengt zichzelf gewoon vaak in gevaar omdat ze geen angst voor dieren kent omdat ze niet weet waartoe ze in staat zijn. Waarschuwingen luistert ze dan ook niet naar. Vandaag is ze dus gebeten, gelukkig maar in haar vinger. Maar dan zou je denken dat ze geleerd heeft maar nee, dan gaat ze een vreemde rottweiler die even op het asiel komt om kennis te maken met zijn mogelijke nieuwe hondenvriend nog steeds proberen om de nek te vliegen dus met haar gezicht kort bij de bek. De rottweiler had zoiets deze confrontatie wil ik niet dus heeft haar zijn rug toegekeerd. Ik vind het wel sneu want ze doet echt haar best om haar administratieve fouten te herstellen maar bij alles wat ze doet maakt ze het inmiddels steeds erger. Lijkt me voor haar nu ook niet bijster leuk meer om daar als beheerder rond te lopen terwijl je personeel waar je notabene bij staat over je staat te roddelen. Ik vind dat best heel lastig om tussen te zitten. Zeker met de pauze. Dan denk ik weer terug aan mijn tijd als kattenvanger ik zat de hele dag op de baan dus zat nooit in die stress. Werd achteraf wel bijgepraat wat er weer gebeurt was. Maar ik had een totaal afzijdige afdeling waar de beheerder van toen gewoon echt geen vat op had buiten dat hielt ik alles potdicht voor haar zodat ze geen foutjes kon maken. Het enige contact wat wij samen hadden was als de politie gebeld had of de mensen waar ik ving een klacht over mij ingediend hadden. Als ik straks echt voltijds op de baan kan zitten, denk ik dat het wel weer zo gaat werken. Ik geen last van de ongemakkelijkheden tijdens de pauze maar achteraf wel weer verhalen horen. En dan blijft het kunst om onbevooroordeeld te geraken.

Dank jullie wel @nancy en @Fonny maar even tussendoor ik ben niet altijd lief! Ik wil soms ook weleens bot en onbeschoft zijn. @Fonny met dieren werken vind ik altijd dankbaar werk de mensen die erbij komen kijken vind ik vaak minder maar kan je ook niet zonder. Voor nu ben ik dankbaar dat ik dit weer even mag doen en volgende week niet terug hoef naar de fabriek. Dag 2 vandaag wat meer actie! Ik mocht meerijden om te zien hoe mijn collega werkt. Ze is gewoon om alles zelf te doen dus ik heb wat werkjes uit haar handen gepakt anders zou ik in kakken op de passagiersstoel. De mensen te woord staan liet ik aan haar over, hihihi in 12 jaar tijd is er aan dat praatje niks veranderd alleen extra ontdekkingen en de mensen vragen nog steeds niet alleen om de katten te komen vangen maar willen ook graag hun verhaal kwijt. Het is dus niet dat je binnen 10 weg bent om naar het volgende adres te gaan. Verder is er qua administratie heel wat meer invulwerk bijgekomen maar vooral de kilometer verantwoording vind ik lastig. Als ik op een adres aankom denk ik daar niet als eerste aan, eerder de gevangen kat in de auto zetten of de geneutraliseerde kat los te laten. Dan pas kilometers opschrijven en ongeveer je aankomsttijd. Maar dat gaat niet want er zit een tracker in de auto dus als ik er 5 minuten naast de meting van de tracker zit wordt je al aangesproken. Dat gaat lastig worden om in mijn systeem te krijgen maar gelukkig had mijn collega dat ook en die helpt me er vandaag mee. Als ik met dieren bezig ben denk ik niet zo snel aan de menselijke administratie. En wat ik wat minder vond is te vernemen dat je uren zonder overleg zomaar veranderd kunnen worden. Vandaag zou ik werken tot 15:30 (al heb ik doorgewerkt tot 16:30) maar toen ik thuis kwam las ik dat ik een nieuw contract gekregen heb en ik dus schijnbaar maar tot 13 uur had mogen werken. Als je met dieren werkt vind ik het helemaal niet erg om overuren te doen dat hoort bij het werk. Maar daar wil ik zelf ruimte in hebben en voor kiezen. Ik vind het niet oké als een interimkantoor afspraken met mij maakt en ik die afspraken nakom en dan opeens gaat zeggen oh die uren dat je dacht dat je aan het werk was valt ook onder vrijwilligerswerk en krijg je niet betaald. Dus ik heb alvast maar een mail gedaan dat ik wel verwacht dat ze mijn uren correct uit betalen voor deze week. Omdat het nieuwe contract niet door mij ondertekend is en voor aanvang van het werk niet gezien heb en het oude wel. Kom op! deeltijds is al weinig inkomen als ze daar dan nog een deel vrijwilligerswerk van maken zonder overleg begin ik niet aan. Het is niet de bedoeling dat ik opnieuw 24 uur betaald krijg en daarnaast 50 uur overwerk. Dat ik 2 uur vrijwillig overgewerkt heb klaag ik niet over maar dat ze zomaar kunnen zeggen dat ik 2.5 uur overgewerkt heb zonder dat ik het wist vond ik niet oké. Dat betekend dat ik deze week al 4.5 uur overgewerkt heb. En dan ben ik even niet zo aardig en lief meer dan word ik zakelijk. Het interimkantoor mag mij volgende week uitbetalen voor 24 uur want die uren heb ik volgens afspraak daadwerkelijk gedaan.

En om vorig betoog te doseren, Bambi heeft zich vandaag toegevoegd om natuurlijke begrazing toe te passen in de tuin van mijn vriend. Hij mist zijn vriend Bloempje zeker? Want alle bloemen had mama al opgegeten.

Mijn eerste dag zit er weer op! Als ik eerlijk ben had ik wel wat meer actie verwacht maar ik heb ook wel begrip voor dat mensen aan me moeten wennen en mijn manier van werken toen een beetje aan willen passen op hun manier van aanpak nu. Maar in feiten is er niet echt heel veel veranderd, de bureaumensen komen nog steeds niet goed overeen met de dierverzorgers. Alleen nu vind ik het wel wat begrijpelijker want nu zitten er geen geboren en getogen dierverzorgers op het bureel maar bureel mensen die deze job doen omdat ze dieren leuk vinden maar niet helemaal weten hoe de verzorging is op een asiel. Het is dus eigenlijk als doorsnee werk in een fabriek waar de mensen van de administratie de lui op de vloer niet begrijpen en andersom. Alleen is het hier wat gevaarlijker. Voornamelijk voor die mensen van het bureel. Als dierverzorger weet je dat je een vreemd dier nooit moet benaderen met je gezicht omdat je dan weleens gebeten kan worden. Dat weten die mensen van het bureel niet dus doen dat wel want elk dier is in hun ogen lief. Ook als deze een pitbull is die komt van een in beslag name en waarbij 2 agenten nu in het ziekenhuis liggen. Uiteindelijk loste de pitbull met pepperspray niet echt een fraai goedje om over je heen te krijgen dus meteen naar de dierenarts gebracht. Om te kijken of hij gezond was. Dan is het niet erg handig om gezicht aan gezicht te zitten met die hond, behalve dat je in aanraking komt met die pepperspray is het ook nog eens gevaarlijk. Die waarschuwing werd niet gehoord, de politie werd het kwalijk genomen dat ze met pepperspray gespoten hadden en waardoor degene een benauwde en pijnlijke situatie meegemaakt had maar in haar beleving bleef het een lieve hond en daar heb ik respect voor. Alleen als je weet dat er 1 agent in het ziekenhuis ligt vanwege 2 gebroken polsen omdat hij de kaken van dit dier met iets heeft proberen los te maken en de andere agent met bijtwonden in het ziekenhuis ligt. Wil ik die hond best een kans geven als hij vrolijk kwispelt en enthousiast is maar ik houd er ook rekening mee dat zijn humeur elk moment kan omslaan. Het hondje heeft het gelukkig ook overleeft. Het gaat hier gewoon om een simpele hondenwandeling waarbij de baas van de pitbull eigenlijk niet beter wist dan dat zijn hond sociaal was met andere honden en durfde los te laten lopen. Dat is uitgelopen op een drama waarbij de baas zelf de politie heeft gebeld omdat hij zijn hond niet loskreeg. En nu zit die hond op het asiel en mag niet meer naar de baas terug. Wat ik kwalijk vindt omdat die baas dus echt wel verantwoording heeft genomen voor zijn hond. Maar omdat er geen no kill beleid is deze hond wel weer klaar gestoomd gaat worden voor een nieuwe baas. Als het aan mij zou liggen zou ik dan zeggen die baas heeft zijn hond lief en heeft nu geleerd dat deze ineens om kan schakelen. Geef de hond terug aan de baas met een restrictie dat hij nooit meer de hond mag loslaten of iets dergelijks. Die baas heeft zijn best gedaan en ook nog eens verantwoording genomen voor de daden van zijn hond. Politie bellen en de dierenarts kosten van de andere hond vergoeden. Hoeveel meer verantwoordelijkheid kan je nog meer afleggen als baasje van je dier? Ik vond dat best heftig om mee te maken te krijgen en mezelf in mijn rol te houden als niet mee moeien. Maar gelukkig kan ik het delen. En hoef ik het niet op te kroppen. Maar verders wel een leuke dag al vind ik kittens socialiseren en daarvoor betaald krijgen wel echt raar! Mijn ding is meer uren op de baan zitten om katten op te halen en weer terug te brengen daarvoor krijg ik betaald, socialiseren is omdat je toevallig een klik voelt met kittens of halfwas en dat in je vrije doet. Ik heb maar 1 uur overgewerkt vandaag een 9 urige werkdag is al een verbetering op dat ik met gemak 16 uur werkte op een dag. Met dieren werken is gewoon niet 9 tot 5 dus 1 uurtje is nog binnen de grenzen. En het was ook een beetje de maatschappelijk werker uithangen, totdat ik het gevoel kreeg dat ik ook een kant moest kiezen en toen heb ik gewoon mijn eigen plan getrokken. Zodat ik mijn begrip voor iedereen zijn kant kan behouden. Nu ik niet verantwoordelijk ben en de druk niet meer heb dat ik 30 katten per week moet vangen is het heerlijk om alles weer terug te zien en de kans te hebben om het nu echt anders aan te pakken. Dat gekonkel onder elkaar heb ik niet zoveel zin in.

Rot dit alles te lezen, dat gun je iemand toch niet? Als ik een tip zou mogen geven aan alle dokters en kliniek bezoekers, neem de gesprekken op met je telefoon daar zit een dictafoon functie op en dat mag gewoon. Bij een heftig gesprek kunnen sommige dingen die gezegd zijn door je brein heel anders ingevuld worden. Als je het gesprek kan na luisteren keer op keer krijgt je brein wat meer verwerkingstijd en kan de boodschap hoe rot ook wel beter doorkomen. Heb ik niet zelf bedacht tip van een arts maar het werkt echt! Ook om mondiger te worden naar je dokter en de behandeling. Want in doorgeven van informatie naar diverse afdelingen worden soms ook fouten gemaakt. Waar mensen werken worden nu eenmaal fouten gemaakt en dat is in een ziekenhuis helaas niet anders. Sterkte!

Met kleine letters kan je ook op het dagpact staan hoor Remi1 en qua drinken zolang er geen alcohol in zit mag je alles meenemen naar de koffietafel is mijn ervaring. Zonde als je dat steuntje in de rug wel kan gebruiken en eigenlijk zou willen doen maar niet doet en vervolgens een beetje je tijd uit zit te zitten. Ooit gehoord van de keukwekkermethode? Tante Houtje heeft daar ooit een post over geschreven. Dat is dan weer niet mijn ding dat me helpt omdat ik dan super nerveus wordt van die wekker die afgaat terwijl ik mijn lust gevoel alweer vergeten was, dan krijg ik spontaan weer trek. Het is inderdaad een beetje uitzitten en afleiding zoeken. Maar als je de juiste afleiding hebt gevonden kan dat ook wel weer voor een tijd werken. Wat drink jij graag als je geen alcohol drinkt? Ik ben dan altijd op zoek naar iets met een stevige bite, dus ik stop vaak gember of peper in mijn drankjes. Zo kan jij ook je voorkeuren hebben.

Bedankt Remi1! Ik hoorde via een andere weg dat het ook een bunzing geweest kan zijn, die doen dat dus blijkbaar ook via een beet in de nek en dan zouden ze de prooi leegzuigen. Heb nu onderzoek gedaan maar ben er nog niet over uit of dat een fabel is of niet, mensen zijn daar verdeeld over of ze dieren echt leegzuigen. Ben niet van plan om dit verder te onderzoeken of mijn kippen als proefdier te gebruiken dan weet ik het maar niet zeker. Vanavond slapen mijn kippies lekker met het deurtje toe een gewaarschuwd mens telt immers voor 2. Maar mocht het ik het nog eens tegenkomen dan let ik daar wel extra op of er bloedarmoede zichtbaar is. Spijtig van de kippies van de buren maar ondanks dat was het wel een boeiende en interessante studie over dieren die rond mijn huis dus leven.

En ik heb nog een vraag namens mijn buurman en mezelf want dit is toch best wel maf. Welk dier vermoord kippen rond 4:30 maar laat behalve dode kippen, geen bijt sporen of bloederige wonden na? Iemand die dit toevallig weet? Of aan de hand gehad? Voor zover levert onderzoek op internet niet veel op behalve dat loslopende honden, marter achtige en vossen de kop afbijten, roofvogels vaak lelijke wonden op de rug nalaten, de egel vaak bij de kont begint en de bruine rat een kip ook niet zo deftig achterlaat. Ik neem aan dat wurgslangen nog niet vrij rondkruipen in Nederland of België tenzij de tuinslang ineens tot leven is gekomen....

En mijn vriend zich maar afvragen waar alle Teunisbloemen toch naartoe gingen..

Goede morgen! Ik zou graag iets willen delen. Wat ik bijzonder vind... Ik hoorde deze week dat een kennis van mij een kat mag komen ophalen/adopteren op het asiel. Wat ik er zo bijzonder aan vind is dat ik haar eigenlijk zonder verwachtingen haar tipte over deze kat. Ik wachtte eerder dat ze nee zou zeggen. Toch viel die tip zodanig goed dat ze de gedachte over de kat gewoon niet los kon laten. Dus uiteindelijk een filmpje gemaakt van de kat. Want ja ik kan een kat wel voor iemand misschien passend vinden maar dat hoeft in het echt niet zo te zijn. Toen was ze helemaal verliefd. Alleen die kat stond nog niet ter adoptie omdat het asiel nog niet echt weet wat ze mankeert (heeft huidproblemen) en zieke katten stellen ze niet graag ter adoptie. En toen ging het eigenlijk vanzelf lopen, kennis in de mail gekropen en heeft zich spontaan kandidaat gesteld voor adoptie voor deze kat. Zij heeft toevallig zeer veel ervaring met huidproblemen dat was een sterk onderhandelingspunt. En nu zonder mijn bemoeienis kan ze die kat ophalen. Kei tof! Het past ook wel een beetje bij hoe ik het nu aan wil gaan pakken. Niet meer proberen mensen te overtuigen om een kat in huis te nemen maar gewoon delen over dieren en het verder loslaten hoe het loopt. Ik kan toch niet elk dier redden. Maar dat het dus ook een beetje kan werken zonder de back-up van mijn mum en andere mensen voelt wel goed! Nog steeds spannend of ik deze uitdaging/valkuil kan blijven trotseren maar voorlopig gaat het dus goed. En heb ik zelf nog geen kat in huis genomen. Al heb ik een paar keer wel op het punt gestaan. Ik heb wat dat betreft wel heel veel steun aan die collega van mij. Zij is eindverantwoordelijke en als ik weer iets onmogelijks bedacht heb zegt zei nee en dan is het nee. Dat voelt goed! Want anders had ik me al in heel wat problemen gestort en problemen gekregen met mijn eigen katten.

@Reacher thanks voor de sporttip. Ik vind het best spannend om dinsdag te gaan beginnen op het asiel. Al ging afgelopen maandag heel goed! Het is gewoon dat ik me zo kan verliezen in dieren en dat ik er geld bijleg. En die twijfels hebben mijn vrienden ook. Ik hoop gewoon dat ik het nu eens geleerd heb en het wel kan zonder me erin te verliezen met de rol als assistent. Vanwege mijn eigen dieren kan ik het niet maken om nog eens hun niet te kunnen verzorgen en dieren op een asiel wel. Dat gevoel wil ik nooit meer. Dus ik denk wel dat ik geleerd heb nu. Ik heb ook een beperkte kring waar ik nu dieren naartoe kan brengen sinds mijn moeder er niet meer is. En maandag merkte ik al, stiekem is dat best handig. Want dan zoeken verantwoordelijken wel zelf naar een oplossing. Het is nog wel hard om te zien dat schoonmaak materiaal ver te zoeken is en sommige kittens die ter adoptie staan dus never nooit in hun leven een stofzuiger gehoord hebben. Voor allen die een kat adopteren uit een asiel, nog steeds doen! Weet dan dat ze sommige huiselijke gewoontes niet kennen. Ik heb maandag ook wel een hele leuke hond gezien maar die kan niet met katten en ook niet met een beginnend hondenmens. Toch mocht hij mij en ik hem. Dat is ook leuk aan een asiel, soms hoef je ze zelf niet maar wordt er iemand anders blij met de vriendschap.

Beste sporters onder ons, hoelang duurt het ongeveer voordat je er gelukkig van wordt? Dat dat hormoon gaat werken? Ik heb vandaag 3 uur gewandeld (wel genoten van wat ik zag onderweg mag ik toegeven) 2 uur gefietst maar ik ben nog steeds boos op mijn vrienden. Was vandaag de 2de dag dus misschien net zoals afkicken een week? Uitpraten werkt namelijk niet, zij vinden het stom dat ik saai werk met veel loon verkies voor asielwerk met minder loon maar wel meer voldoening. En ik begrijp hen niet dat ze de hele tijd lopen te klagen over hun werk maar wel gaan. Een discussie waar we nu dus even niet uit kunnen komen. En mijn frustraties probeer op te lossen met soort van sporten. Al is asielwerk ook sporten maar dat is maar deeltijds.

Stel u voor! U loopt de keuken in om te gaan koken en u ziet het volgende wat naar u terugkijkt en vervolgens weer rustig gaat grazen. Dat is toch een leuk uitzicht om verder groentjes en patatjes te gaan snijden toch?