Spud

Lastig hoor dat dat kattencafé nog niet bestaat! Ik heb hier echt een geweldige kandidaat zitten een zwarte hele grote kater die zo lief is dat deze alle harten doet smelten. Vandaag opgehaald op een adres waar de eigenaren hem bij het huis gelaten hebben. Dat is hier heel vaak in België, koop je een huis koop je er ook meteen de huisdieren bij, heel raar fenomeen. Deze mensen zijn allergisch voor huisdieren dus kunnen dit niet. Ondanks dat wel goed voor gezorgd. Alleen geen verstand van dieren, ik zou een kat ophalen met heel veel tumoren. Dat schijnt inmiddels een hype te zijn melding maken van een kat met tumoren en dan komen we sneller. Net als de kat van vorige week eigenlijk komt gewoon niet zo goed door de rui heen. Deze heeft in tegenstelling tot die kat van vorige week nog een prachtig gezond gebit. En verder ook gezond bevonden. Nog even de klitten weggeschoren wat hij gewoon liet doen zonder weerstand en nu dus hahahaha ja sorry ik maak soms grapjes, in plaats van een zwarte kat die moeilijk plaatsbaar is ineens een zwart met grijze kat, want die kale plekken zien er grijs uit. Maar niemand die hem opvang wil bieden omdat hij volwassen is. Past gewoon wat minder in je bestaande kattengroep ed. met kittens gaat dat gewoon makkelijker. Dus ik vang hem tijdelijk op, om mijn collega´s wat meer tijd te geven om een goede opvang voor deze kat vinden. En als het goed klikt tussen mijn katten gaat dat waarschijnlijk een heel breed begrip zijn dat tijdelijk opvangen. Want dit is eigenlijk mijn basis volwassen katten opvangen. En ik mag hem nu al heel erg.

Hoe kan iemand mij helpen? Ik ben best eigenwijs. Fijn die complimenten dankjewel maar ik ga toch echt een forum zoeken die ruimte heeft voor mensen zoals ik. Anders blijf ik gewoon lastig en de boel verontrusten. ik ben gewoon hsp. Sta je van te kijken hè, ik ook.

Gisteren echt een dip momentje gehad. Omdat geen afspraken nagekomen werden. Ik zou komende maand kerstpakketten in gaan pakken van te voren gezegd ik ben maar 3 dagen beschikbaar. Oh foei wat was ik fout bezig dat ik mijn vaste job niet wilde opzeggen voor deze tijdelijke baan. Ik kon die inkomsten vrij goed gebruiken maar werd boos. Dus een dag gewoon weer lekker aan mijn eigen huishouden besteedt. Veel gemopperd en kinderlijk gedrag vertoont. Ik wilde de boel zelfs gewoon laten exploderen omdat ik in dat zakelijke echt geen zin meer had. Maar een kat piste haar zelf onder vanwege stress en een vieze kattenbak en ik was toch wel een beetje bang dat ik haar dierenartskosten dan niet meer kon betalen dus effe mijn wrok aan de kant gezet voor een positiever idee. Ik ben met mijn bank gaan praten en heb de situatie uitgelegd dat ik nieuw werk heb maar die mij pas halverwege de maand uitbetalen dus dat ik op de 1e van maand dat geld niet heb. Of ze het wilde uitstellen naar de dag waarop ik mijn salaris krijg? Dat kon blijkbaar niet. Maar omdat ik nog nooit om uitstel gevraagd heb en er op tijd bij was, kon ik mijn laatste datum van hypotheek betalen verzetten. Dus ik ben niet in juli klaar met de bank maar in augustus 2020. De bank zelf gaf aan doe het voor 3 maanden want kan maar 1x, mijn doelstelling was om dit maar 1x te vragen aan mijn bank. Dus ik heb het bij 1 maand gelaten. Ik kan meer uren doen op mijn vaste werk dus nu kan ik gewoon nee zeggen als ze nog bellen en ook arrogant terug doen. Maar ach als het mij weer goed gaat ben ik rotte dingen snel vergeten. Mijn katten zijn weer veilig, het probleem was echt vieze kattenbak en stress van mij. Vrouwtje rustig de katten ook. Als ik geen katten had gehad, was ik gisteren weer gaan drinken en op zwerverstoer gegaan. Met honden kan dat met katten niet en daarom komen altijd katten op mijn pad. Katten en roofvogels. Daarmee leer ik niet weg te lopen voor je problemen.

Hoi Jopie!

@Reacher Beetje late reactie maar toch! Al rondkijken naar een pand is al een begin van het laten uitkomen van je droom. Tenminste zo ben ik van mening. Wat heb je behalve veul geld nog meer nodig om het wel reëel te maken? Zou je bijvoorbeeld niet al een soort van pilot kunnen starten in je eigen huis? 1x per maand een goed verzorgde high tea tussen jou katten? Zo kan je in ieder geval al proeven of er in jou omgeving animo voor is en alvast een klantenbestand/vrijwilligersbestand opbouwen. (moet je het natuurlijk wel zien zitten om vreemde in je huis toe te laten en ik ga ervan uit dat je al katten hebt ) Qua voer en kattengrit zou je je aan kunnen melden bij onze stichting wij schijnen ook diverse opvangen in Nederland te bevoorraden voor een zeer gereduceerde prijs. ( zou je alleen iemand zover moeten krijgen om 1x per maand naar Mol te willen rijden met een grote auto om alles op te halen... Maar als je in Brabant woont wil ik ook best wat meenemen als ik mijn familie weer eens bezoek dan ben ik toch in de buurt) Om katten hoef je niet verlegen te zitten denk ik, genoeg opvangen die bij een goede accommodatie wel katten willen brengen met een betere kans op adoptie. Als je met die opvangen de juiste afspraken maakt dat zij verantwoordelijk blijven voor die katten hoef je je ook niet druk te maken over dierenartskosten. Valt er dan een kat ziek is jou taak enkel deze te verzorgen. Tijd en energie dus wat het dan kost verder niets. Ik heb geen kaas gegeten over de wetgeving qua dieren en horeca gelegenheid. Ik weet wel dat er strenge wetten zijn omtrent voedsel en dieren. Dus dat zou je zelf even uit mogen zoeken, over wat wel mag en wat niet. Op het asiel waar ik gewerkt heb hadden we ooit eens een donatie van 4 pallets cakemeel. We dachten dat is super! Bakken we elke dag een cake en serveren dat in het onthaal voor een euro per plak dat mocht dus niet. Omdat het een dagelijkse inkomstenbron was en we daar een vergunning voor aan moesten vragen... Maar bij een eenmalig event zoals een opendeurdag mochten we die ik weet niet hoeveel gebakken cake wel gewoon verkopen. Omdat het toen om een tijdelijke inkomstenbron ging en je helemaal niks van doen hebt met de regels van de horeca. Ik nie snap nie maar voor een groot deel is dat ook gewoon dat ik me daar absoluut niet in wil verdiepen ik heb wel boeiendere dingen aan mijn hoofd waar ik wel over na wil denken Sorry voor mijn enthousiasme! Maar ik geloof in kwantum fysica en voor mij betekend dat dat je elke wens in je leven mag gooien die je wil laten uitkomen. Maar als je er echt hulp bij wil of nodig hebt je wel moet laten zien dat je het ècht heel graag wil door zelf al initiatieven te nemen. Ik ben nu ongeveer 20 jaar bezig met wat ik graag wil. En volgens mij zit ik nu in de juiste balans. De zorg voor de dieren word niet meer uitgedrukt in geld want daar kon ik niks mee. Dat geld komt van mijn andere job, nu krijg ik alleen maar voldoening en dat is onbetaalbaar voor mij en ga ik het beste op. En dat betaalde werk remt me een beetje af zodat ik niet door kan slaan in dieren helpen. Voor een salaris dieren helpen past niet bij mij. Geld is nodig om rekeningen te betalen maar als ik betaald krijg voor mijn passie te doen, haal ik er niet zoveel voldoening uit en heb ik het gevoel dat ik niet voldoende doe. Dus maak dan heel veel overuren om het enigszins voor mij goed te maken waardoor ik moe loop. Nu werk ik op een vakantiepark voor de rekeningen en help ik in mijn vrije tijd dieren en meestal als ik niet voldoende verdien met mijn werk om mijn tank weer vol te gooien, krijg ik een fooi waardoor ik toch weer kan doen wat ik graag doe, dieren helpen. Maar vooral het blij zijn dat je weer een dier hebt kunnen helpen geeft mij de meeste voldoening. En dat is onbetaalbaar. Beter een goed gevoel dan veel geld op de bank. Dat is mijn moto. En word eindelijk eens gehoord! Maar heb ik kei hard voor gewerkt.

En zoals gewoonlijk gedragen katten zich weer anders dan dat jij verwacht. Ik kon de kat heel makkelijk van de krabpaal halen en ook gewoon aaien. Terug in haar kooitje wilde ze niet dus dat was wel even een gestoei. In de auto luidkeels haar beklag gedaan waar ik begripvol naar geluisterd heb. De boerderij waar ik haar naartoe mocht brengen is een heus kattenparadijs, ik was super onder de indruk. Daar mochten de mensen haar ook gewoon aaien toen ze uit haar kooitje kwam. Ze is op haar gemak de stal gaan onderzoeken terwijl wij nog aan het babbelen waren en toen zat ze ineens heel vrolijk in de nok van het dak ons te bekijken. Echt een leuk klimparadijs daar. Kortom was tof om haar daar weer achter te laten want volgens mij zit ze daar nu wel goed! Lekker vrij en blij, geen verplichtingen maar wel eten en drinken en warme en droge plekken om in te slapen. Fijne zondag nog!

Jammer! Maar soms schat je gewoon dingen verkeerd in of heb je teveel vertrouwen erin of verwacht je teveel van een kat. Anderhalve week geleden heb ik een tamme zwerfkat naar een asiel gebracht. Ze was wel wat gestresst maar alles leek echt vlotjes te verlopen ze gedroeg zich eigenlijk zoals ik haar omschreef. Maar vandaag kreeg ik dus een telefoontje dat het met deze kat niet zo goed gaat op dat asiel. Ze is van de quarantaine naar de kattenkamer verhuisd en nu valt ze elke verzorger aan (sorry ik mag niet lachen maar stiekem doe ik dat wel omdat dat van die kat gewoon een heel maf plaatje in mijn hoofd geeft) Maar wat wel zielig is behalve dat ze de verzorgers aanvalt komt ze niet van de krabpaal af waar ze op zit en doet dus ook haar behoefte daar. Morgen mag ik haar weer gaan ophalen en vangen. Ik verwacht dat onze ontmoeting niet hartelijk zal gaan en ze absoluut niet blij is om mij te zien, want elke keer tot nu toe levert dat alleen maar problemen op voor haar. Eerst steriliseren waar ze goed ziek van geweest is en nu deze ervaring op het asiel. Ik verwacht dus niet dat ze in mijn armen springt en heel makkelijk met me mee gaat. Maar dat hoeft ook niet. Nu ga ik haar naar een boerderij brengen. Ik hoop dat deze plek wel geaccepteerd wordt. Anders blijven we gewoon zoeken al is vol continue verhuizen ook niks voor een overspannen kat. Want volgens mij is ze dat gewoon. Dus ik heb wel aan de stichting gevraagd of er op die boerderij een plek is waar die kat eerst tot rust kan komen voordat ze weer in de groep wordt gegooid? Ik wacht nog op antwoord. Wat ik namelijk over haar gedrag hoor doet me aan mijn eigen kat Loes denken. Begin dit jaar kreeg ik de vraag van mijn moeder of ik het misschien zag zitten om de kat van haar vriendin op te vangen omdat het nogal eentje met een handleiding was. Voordat ik ja zei ben ik eerst gaan kijken of er een klik was tussen die kat en mij en die vriendin natuurlijk uithoren. Toen besloten om Loes over te nemen. Nou daar heb ik mijn handen vol aangehad. Ze viel me aan en was helemaal niet content met haar situatie. En toen moest ik ook nog in de 3de week dat ze boos zat te wezen op mij haar meepakken naar de dierenarts omdat ze een abces had op haar rug. Ze was gewoon niet hanteerbaar niet door mij niet door de dierenarts dus we hebben besloten om haar een roesje te geven. Want ze heeft temperament. Nu 9 maanden later, heb ik door dat Loes gewoon nogal angstaanjagend kan grommen en krijsen als ze iets niet wil. Maar omdat ze me inmiddels vertrouwd ik het nu wel met haar mag doen. En ze me niet meer echt bijt. Ze geeft nog steeds tegengas bij de dierenarts maar dat is meer volume en bluffen dan dat ze iets doet. Ik moet wel rekening met de handen van de dierenarts houden want daar bijt of krabt ze nog wel in als ze de kans krijgt. Want haar motto staat nog steeds, ik wil aangeraakt op mijn moment en niet omdat jij mij toevallig wil aanraken. En zo een gevoel heb ik dus ook met die kat die ik morgen weer ga ophalen bij het asiel en brengen naar hoop ik een beter passende plek haar.

Spirit, maar 1 scheetje maar je voelde het goed aan om over scheetjes te praten. Want omdat Enzi bovenstaande deed heeft iedereen nu veel meer vertrouwen in haar zusje die veel tammer was dan haar en met een oog minder nu in een opvang zit.

Oké tekst onder foto´s zetten werkt niet blijkbaar dus een schoon vel. Bovenstaande plaatjes zeggen meer dan een lap tekst die niemand leest. Ik was in ieder geval super blij! En heb 2 uur lang super genoten! Dit zijn voor mij de onbetaalbare dingen aan levensgeluk. Dit kun je niet kopen dit komt of het komt niet. En verder moet ik het kattenvangen even staken om kerstpakketten in te pakken. En hiervoor wil ik het wel doen want voelt ook goed. Het begint toch al koud te worden dus ik wil geen halfwas katten meer doen enkel volwassen katten. En die hebben of hun laatste worp gehad of zijn katers. Dus een beetje geld verdienen om rekeningen te betalen is ook niet slecht. Afgelopen week nog een volgens de melder een tamme doodzieke zwerfkat zonder haar op de rug opgehaald. Mensen kunnen best wel overdrijven als ze gewoon van de zwerfkat af willen omdat ze er last van ondervinden. Opgehaald met gewoon haar op zijn rug maar kwam niet door de rui heen. Wel mee naar de dierenarts mogen gaan waar bleek dat die kat nog maar 3 tanden in zijn mond heeft staan die allemaal verrot zijn. Dus niet heel gek dat hij zijn vacht niet kan verzorgen, zijn kam is nogal versleten. Verder uit voorzorg een leucose en aids test gedaan negatief, had een ruis op zijn hart maar met een test geen hartfalen. Dus behalve die tanden en die vacht nog een kern gezonde oude kater die ook gecastreerd was. Hij heeft een nachtje bij de dierenarts mogen doorbrengen en toen mocht ik hem de volgende dag naar een opvang brengen waar hij geweldig zit! Wil niemand hem adopteren dan heeft hij een super leuk leven daar tenzij het leven in een groep katten haat. Maar dat hopen we dus niet. Ik begin ook steeds meer plezier te krijgen in de kantjes eraf te lopen in mijn werk. Heeft gewoon geen zin om iets echt schoon te maken dat kost teveel tijd en dat mag van de baas niet. Want dan heb je geen tijd om het andere te doen. Ik lach steeds maar en zeg tegen iedereen ik word niet betaald om te denken maar gewoon mijn opdracht te doen. Nieuwe aanpak voor mij iig. En vanaf nu vind ik elk hotel en vakantiepark gewoon vies eigenlijk sinds ik achter de schermen kijk. Personeel kan ook niet hun werk doen omdat de baas erop bezuinigd maar als er klachten komen schuift de baas dat wel door naar de schoonmaker. Daar is een spreekwoord voor waar ik niet op kan komen. Maar ach, krijg ik een klacht dan lach ik eens een keer, voor het eerst van mijn leven hoef ik mezelf niet te verantwoorden of excuses te maken. Ik doe immers wat de baas zegt.

Ik kwam hier om bovenstaande te doen. Maar ook om leuke dingen te delen. Zo ging ik afgelopen week eens vroeg naar bed om een boekje te lezen maar van dat lezen kwam helemaal niks omdat mijn tam te maken kitten ineens besloot om tam te worden en een knuffelsessie wilde.

Uhm, ik dacht dat ik alleen mijn verontschuldiging aan Yvonne moest maken maar zie nu dat ik dat aan meer mensen moet doen. Sorry, Yvonne, Fleurtje, Lady Jane, Bor en de mensen die het misschien ook geraakt heeft maar er niks over gezegd hebben. Het bleek een misverstand te zijn. Een hele domme van mijn kant. Ik heb met sommige mensen van het forum weleens contact en dan heb je het soms nog weleens over het forum, ook als je er niet meer komt want hoe het went of keert je voelt je toch altijd betrokken bij de forummers. In dat gesprek heb ik dus vernomen dat er iemand overleden was. En daar heeft nickname verwarring plaats gevonden bij mij. Want als ik terug denk aan jullie dan tellen nicknames niet zo, die hoor ik meestal niet maar zie ik altijd de avatar voor me van degene. En bij deze naam zag ik dus dat zonnetje van Yvonne en heb ik dus aangenomen dat het over Yvonne ging. Ik was dus kei blij om dat zonnetje weer te zien en heb ik misschien over enthousiast gereageerd en in mijn enthousiasme mensen voor het hoofd gestoten en onrust veroorzaakt. Mijn oprechte excuses daarvoor!

Toen ik over 5 december begon moest ik aan Yvonne denken die me geholpen heeft met de organisatie toen. niks over gezegd maar nu is ze er weer en daar ben ik blij mee! En ben ik hier niet voor niks. Gewoon om dit al te weten. Maakt blij en opgewekt. Dan hoef ik niet eens vrienden te worden met anderen.

Ja ook verwarrend voor mij.

En fijn dat je er nog steeds bent.

Oké Yvonne van de plaatjes van koffie en thee en cola op de dagdraad. Heel raar om je specifieke zonnetje weer te zien en jou ook! Maar wel blij mee! Mij is gezegd dat je overleden was en was niet fijn te horen maar je past je aan. En nu blijk je springlevend! Kei super! Ik neem de slechte breefing niemand kwalijk. Fijn dat ik je weer gelezen heb.

Oké een vakantiepark is dus niet altijd relaxed... Vandaag 2 uurtjes bij het zwemparadijs gestaan, gelukkig voor de bezoekers en mij maar 2 uurtjes. Het werk is wel leuk maar vol continue voor politieagentje spelen en mensen met een vriendelijke glimlach steeds weer corrigeren is niet helemaal mijn ding. Na een uur mensen steeds hetzelfde zeggen was ik mijn geduld eigenlijk wel een beetje kwijt. En heel spijtig ik kan geen masker opzetten, dus terwijl ik er nog een glimlach en een vriendelijk woordje uit probeerde te persen zei mijn blik eigenlijk al genoeg. Mijn collega´s waarmee ik samenwerkte willen mij wel graag daar voor vast hebben staan. Maar voor de bezoekers is dat volgens mij helemaal niet handig. En voor mij ook niet. Ik bedoel nu kon ik me nog enigszins inhouden maar was toch al aan de buitenkant te zien. Laat staan als ik last van mijn regels heb dan kan ik soms echt heel erg lomp uit de hoek komen. Als ik gewoon mijn werk kan doen en anderen de taak van politieagent op zich nemen vind ik het helemaal prima om daar voor vast te komen staan. Maar anders lijkt het me beter om me daar in te zetten in nood situaties. Zo leer je je beperkingen kennen hihihi en aan sommige beperkingen wil ik gewoon niks meer veranderen. Als ik lerares of politie agente had willen worden was ik dat toch geworden? Bij de politie heb ik overigens wel ooit eens gesolliciteerd maar voor een functie als cipier alle testen in geslaagd behalve het psychologische gesprek. Als ik toen niet zo open was geweest was ik het gewoon geworden. Maar ikzelf had mijn twijfels er gewoon bij of ik het wel 100% wilde. Nu ontzettend blij mee eigenlijk dat het niks geworden is.

Hé Myle bedankt! Effe open dromen hè op zijn Spuds! (onzin dus en niet realiseerbaar maar dromen mag en houd je op de route) En ja lachen mag!!! Als ik nu net zo goed in het echte gokspelletje zou zijn als in het gokken van het geslacht van de katten die ik vang dan zou ik 1 of 2x per maand naar een casino kunnen gaan om daar mijn leefloon te verdienen. En dan zou ik voor de rest gewoon lekker kunnen doen wat ik graag doe. Maar feit is ik ben super slecht in gokken als het over geld gaat dat verlies ik altijd! LOL Nu heb ik nog een ander spontaan idee als ik nu een rijke dierenvriend(in) vindt die volledig staat achter wat ik doe en me zou willen sponsoren met maandelijks ongeveer 900 € leefloon kom ik er ook wel! Maar tot op heden heb ik die nog niet gevonden. Wel ooit eens een dronken iemand gesproken op een feestje die zei dat hij heel rijk was en van poezen hield maar na er dieper op in gegaan te zijn bleek het toch over andere poezen te gaan dan dat ik het over had. En aangezien ik die avond niet met hem meegegaan ben heb ik ook niet kunnen checken of hij het nu meende of werkelijk dronken praat was. Neem aan het laatste maar toen is dat zaadje van een sponsor (om maar effe duidelijk te maken over welk zaadje ik het heb in dit verhaal ) wel een beetje in mijn hoop en fantasie gekropen. We zien wel! Deze week ben ik eigenlijk al onverwachts gesponsord, door donaties en voer en spullen wat ik gekregen heb. Dus de benzine is weer gedekt en mijn katten hebben genoeg eten om deze maand door te komen. Meer hoeft dat eigenlijk niet te zijn want komende week krijg ik nog wat salaris van afgelopen maand waarvan ik de rekeningen kan betalen en ik heb nog een hele verzameling mensen blikvoer uit de tijd dat er een crisis was. Dus omkomen van de honger zal ik niet doen. En vandaag weer begonnen aan mijn werkweek met een goed gevoel over wat ik afgelopen week weer heb mogen en kunnen doen. En aangezien het in een vakantiepark is nog steeds best relaxed eigenlijk. De sfeer is daar gewoon goed.

ik blijf ze toch volgen want die dieren zaten eigenlijk in hetzelfde schuitje als ik.

En dan heb je nog vele namen meer dan 50 denk ik. Allemaal bijzonder voor mij en allemaal waarvan ik min of meer afscheidt genomen heb tijdens mijn 2 weken uitwerken.

En ik mis de dieren van dat asiel enorm want op een gegeven moment ken je ze gewoon door en door. En was heel vaak dat Suhja, een blinde zelfzinnige kat me even tot rust bracht door naast me te gaan liggen. Uiteindelijk als ik het even moeilijk had met een beslissing hielp zij mij eruit.

en ik heb een asiel gerund voor een half jaar met zijn beperkingen. (bazen hadden het eindbesluit) toen ik eenmaal meer verantwoordelijkheden kreeg en er dieren bij kwamen heb ik bedankt voor deze functie en ontslag genomen. Omdat ik geen tijd meer had voor de vaste bewoners. En elk dier wat vrolijk op me afkwam ik eigenlijk zag als obstakel, terwijl het juist zo lief was. Ik kan best veel maar om de katten gezond te houden en de varkens, de geiten, de schapen, de eenden en de kippen ook was teveel voor mij. Het was niet meer van hé hoi leuk om jou ook te zien, het werd hé loop me alsjeblieft niet meer voor de voeten want ik heb nog andere dieren te verzorgen. En zodoende zeg ik, ik wil geen asiel oprichten en wil ik geen directe hulpverlener meer zijn. Kattenvangen geeft voor mij een gepaste afstand.

je groeit alleen maar verder heb ik geleerd in welke richting je past.

ik moet nog steeds kak ruimen omdat een kat gescheten heeft in mijn vangbak. Maar als mensen niet willen begrijpen dat dieren houden hoofdzakelijk schoonmaken is. Kattenbak schoon scheppen en als je gaat wandelen met je hond poepzakje mee. Als mensen dat al normale zaak zouden vinden zouden wij dieren hulpverleners minder werk hebben.

Dieren helpen is stront ruimen altijd maar als je dat trekt dan kom je verder want vrijwilligers haken dan vrij vaak af. In het begin voel je je een sloof, maar als mensen vertrouwen in je krijgen krijg je ook nieuwe taken. En zo kom je in de dierenwereld. En de plek waar je hoort.

Heb je iets van die kennis opgepikt en pas je het toe Myle?