kruidenthee67

Welkom Devi. Ik kan je op dit moment niet concreet helpen. Herkenning in je verhaal, dat wel. Wat in me opkomt is medicatie om de trek te verminderen? En dan is verder gaan kijken wat nou de reden is van toch steeds die slok? Zodat je daar verandering in aan kunt brengen? Er zullen in de loop van de dag zeker nog meer helpende reacties komen. En er is een schat aan ervaringen te lezen hier op het forum. Heel veel succes alvast.

Ja, LJ...dat is het precies. En ook dat is een 'lastige', want daarmee leg ik ook een lat. Snap je? Het niet drinken koppelen aan belangrijke datums, gebeurtenissen, personen... En het dan toch doen...met schuld en schaamte als gevolg... Dank voor je reactie want het is wel wat ik voelde. En bedoelde met het kan en mag niet. Voel me ook wel sterk genoeg, maar merk ook de triggers. Dus moet er wel alert op zijn. Want het blijft een optie..alleen voor mij niet. Dat is misschien beter verwoord.

Dank voor de knuffels. Ik zou het liefst in geuren en kleuren vertellen hoe bijzonder het gister was. Afscheid vieren, ja vieren, intens, warm, verdrietig, veel tranen veel lachen...alles echt, NU. Zó waardevol en ook 'rauw'. Nu wachten...op het definitieve moment. Het is goed zo. 'Dranktechnisch' gevaarlijk..alle triggers komen voorbij. Maar het is echt geen optie. Kan en mag niet. Hier af en toe zijn helpt me. Hubbie is er niet tot vrijdag. Maar toch is ie dichtbij

Succes Lisette! Enne..jouw draad, mag jij schrijven wat jij wilt. Wat voor jou nodig is om je plan te halen!

Succes Lika, Je werkt aan jezelf, en dat is super effectief in combinatie met stoppen met alcohol. Succes!

WEEKPACT 9/1/2017 Bol Lika Kruidenthee

Dank je Quinn.

Heerlijk onderwerp! Maarre...ingewikkeld vind ik ook altijd. Zeker boeiend om over te sparren. Ik heb gewoon wat meer herhaling nodig, voordat het echt landt. Heb een hele geduldige man... En ik snap hoe fijn het is om niet te drinken

Ook dat is een gedachte

Hey Basta, alles of niets he? Ook in alcoholgehunker. Of valt dat in de categorie 'gedachten'? Hier wordt het wat gelijkmatiger. Ik ben me ervan bewust dat die gedachten er zijn. Wellicht ook nog wel voor langere tijd...soit. Ik herken je gevoel van opluchting en vrijheid...zo van hehe, ff rust. En ondertussen bang: wanneer komt die weerstand, strijd weer terug?

Oe...wat fijn dat jouw uitglijder dit effect had.... Ik ben ook wel benieuwd hoe jij de stress nu de kop biedt. Spanning, positief of negatief is voor mij ook wel een bekende trigger. In ieder geval ben je hartstikke goed bezig!

Dikke knuffel En laat je straks maar eens ff flink knuffelen!

Dank jullie wel. We hebben gisteren met de vriendinnen bij elkaar gezeten, gehuild en gelachen. Ook veel besproken...veel geregel. Nog mooie en bijzondere dingen. Het wordt druk de komende dagen, weken? Nee geen weken meer. Welke muziek wil ze, en wat kunnen we samen live regelen. Een samenzijn na het weekend gepland waarin we samen, met haar het vervoermiddel op haar laatste reis zullen oppimpen. Ja heftig, maar ook bijzonder en waardevol. Het is nog onwerkelijk. En ja, verdovingsgedachten zweven soms voorbij, maar zijn geen optie 'Nee' zeg Marnix Pauwels dan. Hardop

Je klinkt wat standvastiger, fijn Sita. Hier een zonnetje en vrieskou, ook niet verkeerd, maar buiten zitten en vogelgeluiden is er nu ff niet bij. Goeie dag gewenst.

Even een update, voor mezelf en voor wie het wil lezen Met mij gaat het best prima. Altijd 'gevaarlijk' om hardop te zeggen. Alsof ik dan over me afroep dat het weer mis zal gaan (wat een gedachten he?) Het lezen van 'Vrij' brengt me echt wat. Alsof alle materie die ik afgelopen jaren heb opgenomen, gelezen, gehoord etc nu binnenkomt. Ik houd een dagboekje bij, de discipline om te schrijven blijft lastig, maar het is wel ok. Verder heftige periode nu omdat een goede vriendin aan de laatste fase van haar leven is begonnen. En ik dat samen met een groepje meiden van dichtbij mag meemaken. Dat is waardevol en mooi en héééél verdrietig. Het gaat om dagen, een paar weken misschien. Gisteren leverde me dat een trekmoment op, aan het eind van de dag. Het begon met sluimerende gedachten, daarna onrust en 'drang'. Gelukkig was ik niet alleen thuis en heb het uitgesproken naar man. Ben gaan koken, samen eten en toen was het weg. Honger, dorst...maar ook adrenaline en opwinding van de spannende tijd en dingen die geregeld moeten worden. We hebben het later op de avond nog besproken. Dat was goed. En ik ben zó blij dat ik er wel echt kan zijn. Drank is geen optie. Maar werd toch op een bepaalde manier overvallen. Het zal vast nog vaker gebeuren. De truc is om het 'te laten gebeuren', geen paniek en vertrouwen dat het ook weer voorbij gaat. Verder merk ik dat ik minder ruimte voel om betrokken te zijn bij het lief en leed hier. Af en toe een oordeel voel opkomen als ik wat lees Dus hou ik maar wat afstand en reageer niet te snel. Da's ook prima voor nu.

Goed gedaan Pelle!

Eerlijk? Ik begrijp er geen biet van dat het in je opkomt om te drinken. De rest heb ik geen mening over, maar dat drinken lijkt me zó duidelijk.

Niet dus

Welkom en succes!

Ik weet niet precies 'hoe?' Accepteren dat 'feedback' krijgt? Dit niet zien als 'dat ze je aanvallen'? Willen leren? Dat kleine jongetje herkennen, en kunnen zeggen: daar heb je m weer. En dan de feedback kunnen zien als hulp? Het zit uiteindelijk in je zelf, maar met de ander.

Sja...da's niet zo'n gek idee Lars, stoppen met verzet....

Succes Sita, Je klinkt gemotiveerd. En als het ff niet lukt, lastige momenten gaan ook weer voorbij. Je kunt het!

Hihi