Kohtje

Hé, gelijk-op-gaanster Akelei.. Slapen gaat prima.. snoepen (koekjes, pinda's, plakken worst, kaas etc...) is een aanwezig gevaar. Maar ook hier geef ik niet aan toe. Alle vervangingsmiddelen krijgen dezelfde behandeling als die sigaret. Gevolg: gevoel van enorme leegte, teleurstelling, zelfmedelijden. En dan pas ik mijn herstelprogramma toe.. Ik geef toe dat de dagen hierdoor soms wel wat langer lijken te duren, maar als ik 's avonds m'n bed inkruip, realiseer ik me telkens weer dat de dag gewoon weer 24 uur heeft geduurd, en dat ik alles dus in m'n hoofd weer erger maak dan het feitelijk is. Dat de realiteit dus gewoon zichzelf blijft en zich niets aantrekt van wat ik ervan wil maken. Ik zie ook jouw gevecht en je overwinningen. Maar ook jouw vermoeidheid. Ik word zelf soms ook doodmoe van dat vechten, maar als ik me dan weer overgeef ervaar ik weer de rust en troost van dat het wel goed is zo.. en daar slaap ik dan weer goed op.

Hannah, kijk.. en daarom vind ik jou lief:heart: Als jij bij het strikken van je sandalen misschien af en toe ook nog een extra vinger nodig hebt, dan mag je er een van mij lenen..

Dag allen, Onrust, onrust.. vanaf vandaag kan ik de dagen "niet gerookt" niet meer op de vingers van twee handen tellen, dus ik heb wat extra handen nodig.. die van jullie misschien?? Als ik onder de mensen ben valt het allemaal wel mee. Tussen de niet-rokers voel ik me één van hen, tussen de rokers voel ik me een "overwinnaar". Nu (maandagochtend) zit ik weer alleen in m'n atelier, dus niemand om me heen. Heerlijk vind ik dat, normaal gesproken. Lekker geconcentreerd bezig met pallet klaarmaken, kopje koffie inschenken, muziekje aan en schilderen maar.. Maar nu kan ik me totaal niet concentreren.. de vlagen van gemis van een sigaretje zijn zooooo venijnig, zo alle aandacht opeisend, dat ik de neiging heb om m'n verstand op of onder nul te zetten en gewoon even wat te halen en mezelf "uit m'n lijden te verlossen"... 't Is zo gebeurd als ik dat zou doen. Maar dan komt dat geweten weer om de hoek kijken, dat geweten dat ik niet meer kan sussen of kalmeren door maar te doen wat het eerste bij me opkomt. Dan gaat mijn geweten spreken. Getverderrie.. een sprekend geweten. Dan kan ik dus niet zomaar de gemakkelijkste en op korte termijn meest bevredigende weg kiezen. Dan moet ik dus luisteren naar dat geweten. Het bevalt me helemaal niet, wat dat geweten me allemaal voorhoudt. Zooooo vermoeiend, zooooo wat ik niet wil weten. Vier jaar geleden ben ik een commitment aangegaan met het programma van Narcotics Anonymous (NA). Dat heeft me tot nu toe geen windeieren gelegd. Ben nu ruim drie jaar van de drank af, heb verschillende obsessies waar ik last van had in kaart gebracht en ben daar redelijk succesvol mee aan de slag, en daar hoort nu dat roken dus ook bij. Ik heb leren vertrouwen op een goede "afloop" als ik dingen anders doe dan ik gewend ben/was, d.w.z. dat ik heb leren vertrouwen op krachten/machten die groter zijn dan mijn verslavingsmiddelen, leren vertrouwen dat als ik niet toegeef aan trek/craving/zucht, er op den duur rust en kalmte voor terugkomt. Dat is soms een behoorlijke worsteling, maar uit ervaring weet ik ondertussen dat het mogelijk is en dat het zo werkt voor mij. NA geeft me richtlijnen, suggesties, geheugensteuntjes, reikende handen als ik het even te kwaad krijg. Vandaag trok ik een kaartje "Just for Today" en dat kaartje zegt me precies wat ik vandaag nodig heb: "Hogere Macht, ik heb geleerd te vertrouwen op uw leiding, maar toch heb ik nog steeds mijn eigen ideeën over hoe ik mijn leven wil leiden. Laat me deze ideeën met u delen en laat me dan duidelijk begrijpen wat uw bedoeling is voor mij. Laat dan uiteindelijk uw bedoeling, en niet de mijne bewaarheid worden." In eerste instantie denk ik dan: Ja, doeiii.... maar gelukkig heb ik tegenwoordig ook een tweede instantie en die zegt: Kohtje, LUISTER NOU EENS NAAR EEN ANDER.. en dat doe ik dan maar. Met als gevolg dat ik nu dus ook al weer tien dagen niet gerookt heb. Zo. Terwijl ik dit zo zit te schrijven ben ik al weer zo'n twee trekmomenten verder:) Alle hulpmiddelen die er zijn aangrijpen, niet te trots zijn, niet te gemakzuchtig. En dan nu weer aan het werk. Ik ga maar even een extra doekje opzetten om op af te reageren, denk ik.. een beetje Karel Appelen of zo.. lekker smijten met verf. Hoewel ik daar eigenlijk te netjes voor ben, of moet ik zeggen: te geremd.. Misschien ook eens onderzoeken. Genoeg te doen dus, het begint weer te kriebelen in de goede zin van het woord.. Bedankt voor jullie lezend oog.

Geestelijk een stuk gezonder, dus ik voel me in elk geval wel een stuk rijker, Hannah. Financieel ben ik tevreden.

Hai Rudy, Haha.. ja, ook wel, als ik daar met vakantie was. Maar hier was ik nog best wel kieskeurig.. Dat goedkope slappe bocht werkte niet snel genoeg, en bij de slijter wilde ik niet als "verlopen verslaafde" overkomen, dus kocht altijd wel iets van een beetje merk.. Over "jezelf voor de gek houden" gesproken..

Originally posted by: Cornelia misschien en domme vraag maar waar praten jullie hier over?? of zitten hier de mesen die elkaar al beter kennen?quote> Dag Cornelia, Hier wordt over van alles en nog wat gepraat, bij vlagen flauwekul, maar altijd open voor serieuze dingen. De mensen die hier zitten "kennen" elkaar soms al wat langer maar nieuwkomers zijn altijd welkom. We zijn hier allemaal als nieuwkomer begonnen. De grootste gemene deler van de mensen hier is dat ze een probleem hebben met alcohol en daar wat aan willen doen. Dus als jij bent zoals wij, dan ben je van harte welkom hier.

Ik betaalde ruim 30 euro voor een fles sterke drank. En dat was vaak nog niet eens genoeg voor een dag. En de volgende dag moest ik weer.. en ik werd er nooit echt beter van. Toch schraapte ik elk dubbeltje en kwartje bij elkaar en drukte ik geld van anderen achterover om maar weer aan dat bedrag te komen om mezelf verder de vernieling in te helpen. Het leven is duur, dat ben ik met jullie eens, maar mezelf heel langzaam aan vernietigen was ook geen koopje.

Wat is NORMAAL bij een psycholoog?

Ook heel eerlijk? Ik vind het ook leuk, zo'n slinger, zelfs al moet ik hem delen met Akelei. Ik zei wel dat ik niet stopte om knap gevonden te worden maar om niet meer te hoeven doen wat ik eigenlijk niet wil. Die verslaafde ik echter wil eigenlijk niets anders dan gewoon verslaafd blijven en lekker een sigaretje opsteken.. en dan kan de verslaafde ik die niet wil toegeven aan die verslaving best wel een slingertje gebruiken. Ik zie die slinger gewoon als een beloninkje van mijn Hogere Macht, in dit geval via Fleurtje. En de Hogere Macht zoals ik die begrijp eist dan niet alle eer voor zichzelf op maar laat mij dan bij deze Fleurtje bedanken. Dus, om nou een lang verhaal kort te maken.. dank je wel, Fleur. Overigens, Fleur, gedachten aan drank had ik al nauwelijks meer, en al helemaal geen gevaarlijke gedachten. Maar door nu een nieuw stukje verslaving aan te pakken ben ik me wel weer helemaal bewust van wat het is om weerstand te bieden aan verslaving, om te leren vertrouwen op en werken aan een leven zonder verslaving. En hoe moeilijk een leven zonder verslaving voor een verslaafde is, vooral de eerste tijd. Des te bewonderenswaardiger vind ik al die mensen die hier op het forum, maar ook in de zelfhulpgroepen die ik bezoek en in de klinieken waar ik regelmatig voorlichting geef en/of mijn levensverhaal vertel, zich bewust zijn van dat ze een probleem hebben en ergens de moed vandaan halen om er (al dan niet met direkt succes) iets aan willen doen.. ergens de moed hebben om te willen veranderen. En ik vind het zeer bewonderenswaardig als mensen na mislukte pogingen om te stoppen met gebruiken toch weer de wens kunnen opbrengen om verder te zoeken.. dit geeft voor mij aan hoe wanhopig je kunt worden door je verslaving. Leven in aktieve verslaving was voor mij niet echt een probleem toen ik nog niet had toegegeven dat ik een probleem had.. het was meer een probleem voor anderen. Maar toen ik eenmaal doorkreeg hoe destructief ik was voor mijn omgeving, hoe gevaarlijk zelfs, hoeveel verdriet ik anderen deed, hoeveel angst ik anderen bezorgde, werd het ineens wel MIJN probleem, want IK veranderde niet terwijl ik mijn omgeving aan het kapotmaken was.. pas door aan mijn probleem te werken en mezelf te veranderen kon ik ophouden een gevaar, een bron van angst en verdriet voor de samenleving te zijn. Door me dit te realiseren kan ik nooit meer een gelukkige verslaafde zijn, vind ik geen troost meer in gebruiken maar ontmoet ik er keer op keer mijn vijand en de vijand voor de mensen om mij heen. Ik ben het aan mezelf en mijn omgeving verplicht om te werken aan mijn herstel, nu ik eenmaal heb toegegeven dat ik in gebruik schade aan anderen toebreng. Eindelijk heb ik in de gaten gekregen wat verantwoordelijkheid betekent. Niet altijd alleen m'n eigen huid proberen te "redden", m'n eigen welbevinden voorop stellen, maar mee te doen met wat samenleving heet. Inclusief alle ongemakken die dat met zich meebrengt. Ik ben geen uitzondering, ik ben geen heilige, ik ben niet onkwetsbaar.. ik ben net als iedereen.

Hihi, Witte, het klinkt natuurlijk raar als ik zeg dat ik het zelf ook een mooie posting vind. Maar dat vind ik wel.. Niet omdat ik dat zelf geschreven heb, maar omdat het voor mij zo waar is. Eerlijk zijn naar mezelf houdt me met de neus in de goede richting.

Vandaag begonnen aan de tweede week niet roken. Kom mezelf nog erg vaak tegen, hoor. Pfff.. herstel is niet makkelijk, maar als er mij iets voldoening geeft dan is dat wel herstel.. Ik zat van de week ook regelmatig te denken om toch maar weer een peukie te pakken en me dan aan een soort van afbouwprogramma over te geven. Maar ik denk dat dat voor mij absoluut niet zal werken. Ik ken mezelf goed genoeg om te weten dat dat uitdraait op mezelf bedonderen, op de gekst mogelijke excuses om bijvoorbeeld vandaag ééntje meer te nemen dan m'n afbouwschema voorstelt en het dan morgen wel weer goed te maken, en dat soort dingen. Ik weet dat dat voor mij zo werkt omdat ik dat in het verleden al vaker geprobeerd heb. En waarom zou ik hetzelfde wéér proberen en dan een andere uitkomst verwachten? Voor mij geldt: gewoon, heel simpel, geen mogelijkheid tot sjoemelen: die eerste niet opsteken. De smoesjes, uitvluchten, wijze woorden, troostrijke woorden, zelfbedriegende woorden en -theorieën kriskrassen als razenden door m'n hoofd.. om gek van te worden. Heel vervelend en verwarrend, maar ik ben pas "verloren" als ik er aan toegeef. Zolang ik die eerste niet opsteek sta ik aan de kant van de winnaars..

Hannah, ik vind je tóch lief. Ik kan je soms niet helemaal volgen, maar dat ligt aan mij. Ik weet wel dat je goed van hart bent. Dank je wel voor je compliment!!

Originally posted by: nancy Heb deze quote in m'n agenda opgeschreven... Bedankt.quote> Zulke kadootjes zijn hier op het forum vaak te vinden, Nancy. Ik heb er m'n voordeel mee gedaan en doe dat nog regelmatig. Er zit misschien veel "onzin" in een dagdraad, maar daartussen ook veel "zin". En ik zie regelmatig veel zinnigs in onzin..

Originally posted by: Hannah1 (kreeg het er net uit) quote> is dit een compliment of een zware bevalling?

Voor mij hoeft het niet hoor Hannah. Ik stop niet om knap gevonden te worden, ik stop om niet meer te hoeven doen wat ik eigenlijk niet wil.

Bén, Witte. Ik bén verslaafd. Nu bezig om me aan de ketenen van verslaving te ontworstelen door mét verslaving maar zónder gebruiken een prettig leven op te bouwen. En een rokje en zwarte panty's zullen mij daar niet bij helpen.

?

Of bang dat je besmet raakt?

Jaloers, Hannah??

Heee Witte.. Tja, stoppen met roken heb ik maar één keer gedaan, vorige week. Die eerste niet opsteken is soms nog wel even worstelen, maar het gaat al wat makkelijker worden.. Maar jeetje zeg, wat zijn er veel momentjes en situaties waarin ik even zo'n peukie opstak. Wat heb ik veel momentjes waarin ik me het liefst even verschuil in een rookwolk.. Maar waarom eigenlijk??

en voor Fleurtje. En voor iedereen een beetje "magic".

Akelei en Suikertje, door jullie postings kan ik weer vooruit. Bedankt. En natuurlijk ook door de postings van alle andere "ervaringsdeskundigen".

Hoi Vie. Vond jou altijd een beetje eng.. weet eigenlijk niet (meer) waarom. En nu vind ik je dan ook niet meer eng. Ruim drie jaar droog:present: Ik ook:)

Hoihoi, Als ik op mijn wilskracht moest vertrouwen, had ik allang weer wat te roken in huis gehaald. Tjongejonge, wat wil ik graag buigen/breken voor die nicotineverslaving. Maar ik heb me overgegeven, ik heb toegegeven dat ik machteloos ben en aanvaard de consequenties daarvan maar. De negatieve consequenties zijn vervelend, om niet te zeggen pijnlijk (hevige trek). Maar de positieve consequenties zijn dat ik me bewust ben van een kracht die me hier doorheen "sleept", een kracht die ik zelf niet kan opbrengen en daar laat ik me door leiden. In het volste vertrouwen dat het leven gewoon doorgaat als ik niet aan die trek toegeef. Originally posted by: Hannah1Goedemorgen, dieren gaan vaak op hun baasjes lijken... quote> Ha... hier is het net andersom. Ik heb "mijn dier" als voorbeeld van hoe ik in het leven wil staan. Zorgeloos, argeloos, onbevangen.. genieten van het moment, geen wantrouwen, geen (voor)oordelen etc. Ik heb nog een hoop te leren. Daarom neem ik "mijn dier" ook mee als ik van de zomer een paar maanden in Frankrijk ga werken. Heb mijn grote voorbeeld nog dagelijks nodig, en hij mij ook wel een beetje..

wanneer kun je jezelf nou eigenlijk een gevorderde noemen?