Kohtje

Ik gebruik niet snel dit dingetje.. maar ik ben best een beetje . Niet de hele dag door, hoor. Maar zo af en toe.... Als ik me dan bedenk dat ... tja, 'k weet niet wat ik me eigenlijk bedenk.. maar dan ineens is 't weer om mezelf..

ok, meis.. het is zoals het is..

Helemaal eens.. Behalve dan dat het hier geen Achterhoek is maar Salland..

Misselijkmakend??? Hoopvol, zou ik zeggen.

Hoe staat het ervoor? Tja, ik weet niets anders te bedenken dan "dat het ervoor staat"... Momenteel weet ik maar één oplossing. Mijn verstand zegt: neem nou maar één sigaretje.. ééntje maar. Dan kun je er weer even tegen. Ik verklaar mezelf hierbij dus maar even voor "onverstandig" en doe even niet wat mijn verstand me ingeeft. Dit is niet verstandig, dit gaat mijn verstand te boven.. Ik verlaat me op krachten die de mijne teboven gaan.

Hanneke, een AA/NA groet terug. Volgens NA gebruik is dat een hug!! Je vindt dat het Programma z'n werk maar moet doen. Maar het is zoals lady jane zegt: jij kan het Programma laten werken door zelf het voetenwerk te verrichten.. Als jij niks doet, werkt het Programma ook niet. Je fietst ook niet door de fiets te laten werken maar door te trappen..

Goedemorgen, Ik maak me ook wel een beetje zorgen.. Als ik het nieuws moet geloven is dat onterecht. M'n vroegere sponsor woont vlak bij de grote brand die momenteel hier in de binnenstad woedt, ik zag zijn woonruimte in de beelden vlak naast de vlammen. Heb al geprobeerd hem te bellen en te sms-en, maar tot dusverre geen antwoord. Nou ja, kan me voorstellen dat ie even wat anders aan z'n hoofd heeft..

Zit het waarschijnlijk toch in je aard om je wat zorgen te maken..

Met afbouwen bedoel ik: met behulp van nicotinepleisters, nicotinekauwgom, nicotinezuigtabletten en/of de E-smoker. Met cold turkey bedoel ik gewoon stoppen.. (al dan niet met hulpmiddelen als bv. laseren, acupunctuur, hypnose e.d.) Graag lees ik persoonlijke ervaringen, zowel succesvolle alsook mislukkingen. Ik ben zelf meer van de cold turkey methode, maar dat komt doordat mijn boerenverstand me zegt dat je het lijden niet langer moet maken dan nodig is.. Daarbij ben ik dan ook nog van de "geen hulpmiddelen". Ik weet niet of minderen een optie is. Ik ken (nog) niemand die van verstokte roker tot "sociaal"roker is verworden. (als er tegenwoordig nog zoiets mogelijk is als sociaal roken...) Ik heb ook eigenlijk nog nooit gehoord van een aanvaardbare hoeveelheid sigaretten (of nicotine-eenheden) voor mannen en vrouwen, zoals dat bij alcohol het geval is..

Ludwig, hoi.. Ik zie het roken wel als in een roes geraken.. de roes van het eventjes geen ontwenningsverschijnselen voelen. Zowel lichamelijk al mentaal. En het ontrafelen van het hoe en waarom zie ik als een spiritueel bezig zijn. Niet alleen de (wetenschappelijke) feiten van hoe nicotine op ons lichaam en geest inwerkt ontrafelen maar ook hoe ik me laat leiden door de gedachte dat een sigaret alle problemen weer even oplost.. en hoe ik mezelf de rust en kalmte kan geven om te aanvaarden dat ik geen sigaret nodig heb. Ik ontspan me niet door te roken, ik bouw er juist weer nieuwe spanning mee op, van de grond af aan. Ik houd er mijn verslaving mee in stand. Ontwenningsverschijnselen treden ook hier bij mij op. Rusteloos slapen, slecht concentratievermogen, licht geraakt, moeite om iets leuk of fijn te vinden.. Noem het dan maar eens géén roes die ik bereik door het opsteken van één sigaretje.. Hoe lang ik écht clean ben? Tja, eigenlijk zit er nog van alles waardoor ik moet zeggen dat ik op geen stukken na clean ben. Ik heb een soort van prioriteitenlijstje opgesteld. Alcohol (mijn "drug of choise") stond daarop nr. 1. Alcohol ontregelde niet alleen mijn leven, maar ook dat van mensen om mij heen. Clean sinds 13 december 2008. Maar ik kom zoveel uitingen van verslaving tegen tijdens mijn herstel dat ik eraan twijfel of ik ooit helemaal clean zal worden. Heb ik het één bedwongen, steek het ander ineens de kop op.. zoals daar zijn: roken (nu clean sinds 10 december 2013) vreetbuien (nog niet clean) dwangmatig spaken tellen van lichtmetalen velgen onder geparkeerde auto's met een maximum van 10. (nog niet helemaal clean) koffie (nog niet eens de wens om clean te worden) controle willen hebben over mijn leven en dat van anderen (gaat op en af) enz. enz. enz... Door bewust aan mijn herstel te blijven werken laat ik mezelf én anderen zien dat ik niet bij de pakken neerzit en kan ik proberen de schade te herstellen of op z'n minst binnen de perken te houden. Ik probeer mezelf te vergeven voor mijn niet perfect zijn en kan daardoor ook anderen makkelijker begrijpen in hun niet perfect zijn. Ludwig... éénmaal het besluit genomen te willen stoppen is eigenlijk niets meer leuk: het stoppen niet (ik mis iets), maar ook het roken niet (ik heb gefaald).. Door mijn idee iets te missen z'n geloofwaardigheid te ontnemen kan ik stoppen. Ik kan dat alleen door toe te geven dat mijn idee nog nooit tot de oplossing heeft geleidt. Dat mijn idee me knap in de weg zit.

Fijn om dat baardige koppie van je weer te zien, Bolletje.. Tja, een kaduuke pc is erger dan géén pc.. Wie is Soothe?

Ik log wel even voor je in, Toine. Mogge.

Ik heb van 13 april 1991 tot 20 juli 1994 niet gerookt.. iets meer dan 3 jaar dus. Na het besluit van m'n vrouw en mij tijdens een barbecue bij de buren om naar Frankrijk te verhuizen en met de "nodige" wijntjes achter de kiezen was de euforie zo immens dat één sigaretje geen kwaad kon en alleen maar aan de feestvreugde kon bijdragen. Hoe gek kun je jezelf maken, en hoe vervelend en hardnekkig zijn dan de gevolgen? Sinds die 20e juli 1994 is er veel anders gegaan dan "gepland". We wonen nog steeds in Nederland, ik ben (wij zijn) zowat aan alcoholisme ten onder gegaan en na dat ene onschuldige sigaretje zit ik hier nu (ruim negentien jaar later) nóg te mekkeren over stoppen met roken. Ik heb mijn ziekte verslaving leren "doorzien", ik heb een manier gevonden om niet meer afhankelijk te zijn van alcohol. Dus zou je zeggen dat ik diezelfde manier ook zou moeten kunnen toepassen op nicotineverslaving. Maar ergens doe ik iets niet goed, zie ik iets over het hoofd. Ergens zit er een lek in mijn vertrouwen dat het goed is zoals het is, ook zónder nicotine. Elke ochtend, nu al tien keer achter elkaar, is er een enorme inwendige strijd als ik de dag wil beginnen. Mijn ziekte zegt me dat ik niet kan beginnen zonder nicotine, mijn geweten zegt me dat dat best wel kan, en door die strijd begint de dag dus pas als ik tegen mijn zin in begin met het begin... een uur later dan gewoonlijk. Nou ja, eenmaal begonnen aan de dag, dan gaat het wel weer, maar ik begin op te zien tegen de ochtenden. Tegen die strijd. Lichamelijk zou ik nu toch afgekicked moeten zijn van nicotine. Mentaal is er nog wanorde. Spiritueel is er werk aan de winkel. Vanuit de chaos in mijn denken op zoek naar rust. Gelukkig heb ik daar steun en begrip van medeverslaafden in herstel en mijn sponsor. Door persoonlijke ervaringsverhalen die alle aspecten van het leven met een verslaving bestrijken kan ik mijn eigen knelpunten herkennen en door daar mee aan het werk te gaan mijn eigen weg zoeken. Het verschil tussen een alcohol-, drugs-, of nicotine verslaving zit hem niet zozeer in het middel alswel in mijn manier van denken. Het middel is slechts een uitingsvorm van mijn ziekte verslaving. Ik dénk iets nodig te hebben wat ik helemaal niet nodig heb. Die gedachte moet ik ontkrachten. Ik ben een kleuter in herstel..

Hoi, ik ben Kohtje, 56 jaar. Ik ben nu vijf jaar van de drank af, met roken is me dat tot nu toe niet langer gelukt dan 9 dagen. Het lijkt zo makkelijk, gewoon die eerste niet nemen. Maar tussen mijn willen en mijn doen zit steeds die stoorzender die ze verslaving noemen. Ik hoop dat dit forum me kan inspireren een manier te vinden om die stoorzender het zwijgen op te leggen.

Ja, Ludwig.. meteen nadat ik m'n vraag had gesteld zag ik bij de "startpagina" dat het rokendebaas forum nu onder het alcoholdebaas forum is gezet..

Ja, wie weet? Weet jij of dat rookforum nou hier d'r bij komt of helemaal apart van hier?

Hmmmm... durf het bijna niet te zeggen.. hogere macht-werk????

Illustratief vind ik dit.. iets niet volbrengen, iets op kunnen/durven geven en erkennen dat het genoeg is. Als iets genoeg is geweest, dan is het dus eigenlijk tóch volbracht. Niet op de manier die we voor ogen hadden, maar genoeg is genoeg. Luisteren naar wat ons ingegeven wordt, dúrven luisteren naar wat ons ingegeven wordt, door wie of wat dan ook, is vaak het moeilijkste, het meest beangstigende of frustrerende wat er is, maar het brengt ons dichter bij onszelf dan we ooit met ons verstand kunnen komen.

Ludwig, dat ene kleine berichtje van gisteren van jou, dat "blèèèèèèèh " -berichtje, spreekt voor mij boekdelen.. Al die frustratie die daaruit spreekt/schreeuwt!! Ik herken dat zo goed bij mezelf, zo voelde ik dat ook altijd als ik weer eens een goed voornemen "in rook zag opgaan"..(in dit geval dus letterlijk). En hier heb ik dus veel hulp gevonden in het aanvaarden van een hogere macht. Je kunt deze hogere macht fictief noemen of voor mijn part virtueel of gebakken lucht. Voor mij is het een hulpmiddel geworden (niet meer en niet minder) om me te helpen als ik mijn eigen wil niet meer in de hand had. Het maakt m'n referentiekader van tweedimensionaal nu driedimensionaal. Aan de ene kant helpt het me om de momenten dat ik dreig gek te worden boven mezelf uit te stijgen en de (verslavings)drang die me elke keer mijn goede voornemens (= mijn eigen wil) de nek om wil draaien los te laten. M.a.w. ik krijg de moed om dan maar gek te worden, om die enorme behoefte naar dat verslavende middel niet te voeden. Aan de andere kant geeft diezelfde hogere macht me de troost die ik nodig heb om mezelf niet als totaal mislukt te zien als ik tóch weer toegegeven heb, als ik toch weer zgn. de fout ben ingegaan.. Door mezelf nu niet als 'eindprodukt' te zien maar als 'tijdelijke oplossing' geef ik mezelf elk moment de kans om het nu dan wél goed te doen. Dat het dit keer niet gelukt is wil niet zeggen dat alles verloren is, Ludwig. Nu tijdelijk is niet bereikt wat je voor ogen had, jouw wil is niet geschiedt. Het resultaat (dat je weer rookt) is maar een tussenstation.. de trein vertrekt vandaag weer opnieuw naar een onbekende eindbestemming. Je kunt er elk moment in stappen. Laat je leiden door die trein, je "hogere macht". Als jij in die trein blijft zitten en niet toegeeft aan de drang om bij elke halte uit te willen stappen of aan de noodrem te trekken om weer even een sigaretje te roken, komt alles goed. Mocht dat echter toch gebeuren.. niet getreurd, elke dag vertrekt er een "nieuwe" trein. (Die trein is al wel eerder gebruikt op dit forum in het verleden. Maar we leven in de tijd van het recyclen, dus...)

Môgge, kan hier nauwelijks m'n scherm bekijken doordat een net opkomende grote zon me recht in m'n snuit schijnt..

Nou mark, vooruit.. je mag het proberen. Maar nu wil je dat ik je een pb stuur.. wat moet ik daar dan in zeggen?

Vandaag is het dus wél dag acht. Geen gebietste sigaretjes en zo.. Maar ik moet zeggen dat de euforie van het niet roken een beetje in het niet verdwijnt bij het zwaard van Damocles dat het debacle van wel een sigaret opsteken vormt, of simpel gezegd: de angst voor falen is sterker dan de vreugde van slagen. Nou ja, voorlopig werkt het.. Alle begin is moeilijk. Ik ben me nog aan het inleven in het feit dat een sigaret roken niets toevoegt, eerder beperkt. Moet nog "even" af van de gedachte dat ik iets mis, dat me iets is afgenomen. Daar heb ik gelukkig weer deze (learning) dag voor kado gekregen. Ludwig, hoe gaat het met jou?

Ach mark, er is al zo vaak geprobeerd het me uit te leggen, vaak ook met plezier zoals jij dat wilt doen. Maar mijn interesse om het te leren is verbleekt na al die mislukte pogingen. Ik red me wel en, zoals ik net zei, ik heb er vrede mee. Wat niet wegneemt dat ik je aanbod erg aardig vind. Misschien maak ik er in een vlaag van verstandsverbijstering nog wel eens gebruik van, hihi.. Ben trouwens wel benieuwd of je "avontuur" op Texel doorgaat. Maar dat zal ik hier nog wel lezen, denk ik zo.

Môgge, Als ik zo zie wat men allemaal uithaalt om een muziekje, een plaatje, een weet-ik-wat in een berichtje te plaatsen dan word ik een beetje zenuwachtig.. dan denk ik: hoe dóen ze dat toch allemaal en dan voel ik me erg achterlijk als ik me bedenk dat ik er niets van snap als dan in zogenaamd simpele bewoordingen wordt uitgelegd hoe dat allemaal werkt.. Kopiëren, plakken, browsers, huppeldepup en weet ik veel.. allemaal termen die voor een ander nogal logisch lijken, en ik heb géén idee waar het over gaat. Maar ja, dan bedenk ik me dat ik me tot nu toe altijd heb kunnen redden met de beperkte computerkennis die ik heb. Ik heb me zelfs op dit vernieuwde forum na veel gemopper en aanvankelijke onzekerheid weer een plekje kunnen geven met zelfs een eigen avatar (voor mij een toppunt van kunnen), en hou het dan maar bij enkel woorden. Van mij (voorlopig) dus (nog) geen plaatjes, muziekjes, gekke filmpjes, linkjes enzo.. alleen maar "droge kost". Gelukkig kan ik me met woorden nog wel aardig uitleven. Ik ben gewoon blij dat ik hier kan zijn en moet me niet blindstaren op dingen die ik niet kan. En me neerleggen bij de beperkingen die ik heb. Beperkingen die ik overigens pas ervaar als beperkingen als ik het anderen anders zie doen.. de buurman heeft een nieuwe grotere auto, dan is die van mij toch wel erg minnetjes ineens.. En dan moet ik weer even op zoek naar m'n eigenwaarde en me bedenken dat meer niet altijd beter is en dat ik blij moet zijn met wat ik heb en kan. En da's best veel, eigenlijk.. doeidoei.