Kohtje

Roberto, een plan is een mooi begin. Het mooiste van een plan is als achteraf blijkt dat het uitgekomen is zoals het bedoeld was.. Succes!!

Stoppen na een terugval ging mij meestal redelijk makkelijk af. Meestal was dat het resultaat van weer eens keihard met m'n neus ergens tegenaan lopen.. meestal was dat doodziek zijn. Dat was niet echt remmen, dat was een frontale botsing. Maar als de schade weer enigzins hersteld was, als ik dacht dat alles weer redelijk in orde was, hobbelde ik gewoon verder. Stoppen was niet zo moeilijk.. gestopt blijven gaat het mij om. Daarvoor moest het roer om. Direkt ná zo'n frontale botsing. Niet de omstandigheden moesten veranderen, ik moest veranderen.

Ik heb ook vaak de rem er op gegooid na een terugval. "Onze rem is kapot", wordt hier keer op keer verteld.. Dat had ik ook doorgegkregen. Toch bleef ik elke keer remmen. Zonder resultaat. Toen kreeg ik het advies om niet te remmen maar het roer om te gooien... Het kostte wat moeite, want géén stuurbekrachtiging, maar met een heleboel hulp en inspanning mijnerzijds lukte dat. Mét resultaat.

Al het negatieve wat hier aan het woord alcoholist wordt "toegedicht" is op mij wel van toepassing. Dus ja, ik ben een alcoholist. Ik heb dat etiket opgeplakt gekregen en dat zal ook altijd blijven zitten. De letters op dat etiket zijn wel aan het verbleken, nu ik ruim zes jaar in mijn herstelprogramma zit. Niet iedereen kan meer lezen wat er op dat etiket staat, vooral mensen die me pas later hebben leren kennen kunnen daar geen "chocola meer van maken". Geef mij echter één borrel, en de kans is levensgroot aanwezig dat dat er één teveel is.. dat de negen die daarop met grote waarschijnlijkheid zullen volgen niet genoeg zijn. Alleen door mijn nieuwe kijk op het leven te blijven toepassen kan ik de letters op mijn etiket steeds verder laten vervagen. Ik heb mijn etiket aanvaard, ben blij dat ik weet dat ik dat etiket heb. Niemand hoeft na verloop van tijd mijn etiket meer te kunnen lezen, maar zelf moet ik me er terdege bewust van blijven. Pas toen ik voor mezelf toegaf dat ik alcoholist was kon ik aan mijn herstel gaan werken.

NA (Narcotics Anonymous), in Nederland opererend onder de naam NA-Anonieme Verslaafden, zegt in haar "handboek" in het hoofdstuk HOE HET WERKT het volgende: De enige manier om niet terug te vallen tot actieve verslaving is niet die eerste drug te nemen. Als jij bent zoals wij, dan weet je dat één teveel is en duizend nooit genoeg. Wij leggen hier sterk de nadruk op omdat wij weten dat wanneer wij drugs gebruiken in welke vorm dan ook, of de ene vervangen door de andere, wij onze versla- ving weer helemaal opnieuw de vrije hand laten. Alcohol beschouwen als anders dan andere drugs heeft bij zeer veel verslaafden een terugval veroorzaakt. Voordat wij bij NA kwamen, zagen velen van ons alcohol als iets aparts, maar wij kunnen het ons niet veroorloven hierover verwarring te laten bestaan. Alcohol is een drug. Wij zijn mensen met de ziekte verslaving die zich moeten onthouden van alle drugs om te kunnen herstellen. (meer informatie op www.na-holland.nl) Groetjes en succes, Kohtje.

Min of meer een vervolg, of herschrijving van m'n bericht eerder vandaag (#72).. Ik zit in herstel en soms vergeet ik dat omdat alles steeds makkelijker wordt... Dan realiseer ik me ineens weer dat dat het gevolg is van het (12 stappen) programma, en dan vooral van het daadwerkelijk toepassen daarvan. Want het programma kennen is één ding, het krijgt pas waarde als ik het toepas in m'n dagelijkse leven. Ik treed het leven tegemoet alsof het een cadeautje is. Soms snap ik niet hoe iemand me iets bepaalds cadeau kan doen, maar door het aan te nemen, te bestuderen, te wikken en te wegen, kan ik ontdekken dat ik niets voor niets krijg, dat alles wat ik krijg waarde heeft. Soms om mee te spelen, soms om van te leren. Ik ontdek, onderzoek de dag die ik cadeau krijg voordat ik eventueel het besluit neem zo'n dag als waardeloos te bestempelen en kwaad in een hoekje gooi.. Ik heb ondervonden dat juist in dat hoekje zo'n weggegooid cadeautje tot monsterlijke proporties lijkt uit te groeien, dat het mijn aandacht extra hard trekt.. De waarde zit hem meestal niet in wat ik leuk vind, maar in wat ik nodig heb. Soms gaan die twee samen, maar heel vaak zijn ze tegengesteld aan elkaar. En dan weegt wat ik nodig heb zwaarder dan wat ik leuk vind..

Sinds ik zeseneenhalf jaar geleden in herstel ging volgens de richtlijnen van de 12 Stappen (en 12 Tradities) van AA/NA ben ik mijn reis (leven) ook als fantastisch gaan beleven. Ik zag dat dingen schokkend waren, dat ik moest gaan puin ruimen, dat ik moest gaan werken aan en met mezelf en mijn omgeving. In plaats van me daar voor te verstoppen in een alcoholroes ben ik de confrontatie aangegaan. Ik heb een terugval na negen maanden niet als nederlaag opgevat maar als bewijs dat het programma loslaten fataal voor me is. Het programma als leidraad in mijn leven toelaten betekent voor mij dat ik het leven met al z'n ups en downs neem voor wat het is. Hierdoor gebeuren er dingen die mijn fantasie te boven gaan, zowel positief als negatief. Door ervan uit te gaan dat een zgn. slechte dag een leerzame dag is, kan ik zeggen dat mijn levensreis fantastisch is. Ik word uitgedaagd al mijn talenten in de strijd te gooien om op een bewuste manier om te gaan met dát wat zich aandient. In tegenstelling tot de tijd dat ik alcohol nog als "uitwijkmanoeuvre" gebruikte.. Toen was het leven vaak echt verschrikkelijk.. ik bleef maar uitwijken en omzeilen. M'n spoor was ik totaal bijster. Dat was geen reis, dat was het spoor van een vluchteling.

Agnieta, door het anders te formuleren kun je hetzelfde zeggen en tegelijkertijd jezelf niet zo naar beneden halen. Door het anders te formuleren verklein je het risico om in zelfmedelijden te duiken en geef je jezelf een kans om volwassen met je situatie om te gaan. Hoe?? Door gewoon te zeggen: het is zoals het is. Waarom schuld? En dan nog wel eigen, dikke, dikke, hele domme en onnozele schuld? Je bent toch verslaafd? Nou dan...!! dan heb je toch geen schuld? Je situatie is gewoon een gevolg... Je zou alleen die eerste niet moeten nemen. Alleen dáár kom je verder mee. Maar schuld???? Hooguit even een beetje "niet verstandig" gedaan. Maar niemand is perfect, zelfs jij niet..

hahaha.... die Bolletje. ......na verloop van tijd best ook lekker. 't Is ff wennen weer..... Dat zeggen ze ook van stoppen met roken !!

zoiets, ja

... ik heb wel eens het idee dat ik nou juist al die troep zo "lekker" vind. Niet zozeer de tabak, maar al die smerige toevoegingen.. Net zoals bij alcohol. Het "smerigste" van wijn is alcohol. En laat ik dát nou altijd het lekkerste van wijn (en al die andere drankjes met alcohol) gevonden hebben.. Door al dat "smerige" weg te laten wordt de behoefte eraan alleen maar groter. Het zijn vaak de "smerige" dingen die verslavend op mij werken. Andere voorbeeldjes: vet en zout en suiker in voedsel, (veel) geld in het daglijkse leven, Lelijke Eendjes in vervoersmiddelen, enz. Anders gezegd komt het er vaak op neer dat wat ik leuk en/of lekker vind, niet zo best is volgens de algeheel geldende norm...(?) Daarom ook zal mijn werk aan mijn herstel altijd blijven voortduren. Niet om ooit hersteld te ZIJN, maar om te kunnen blijven genieten. Bewustzijn van mijn "zwakheden" maakt voor mij het leven de moeite waard en de zwaarte van mijn verslavingen draaglijk.

Dat snap ik maar al te goed, Deborah. Maar bedenk dan dat de direkte manier aan toegeven daaraan (alcoholroes) maar een tijdelijke "oplossing" is en dat ondertussen de werkelijke problemen niet opgelost worden, sterker nog, ze krijgen de kans nog groter te worden door bijv. toenemende tijdsdruk.. Rust in je hoofd zal waardevoller en werkelijker zijn wanneer je de onrust daadwerkelijk aanpakt, dus stappen onderneemt om voor onderdak voor je moeder te zorgen.

Deborah, ik weet geen oplossing voor je probleem. Waar ik wel wat van af weet is dat deel dat ik gequoot heb. Ben je nu echt aan het twijfelen, of ben je aan het vechten? Twijfel je of je nu wel of niet drank zult halen? Wil je drinken?? Dan weet je zelf het antwoord al wel, gezien je aanwezigheid op dit forum. Ik vermoed echter dat je in gevecht bent met je drankverslaving. Je weet dat je niet wilt drinken, maar je hele wezen schreeuwt (tegen je verstand in) om drank, om alcohol, om verdoving.. Hoe harder je in gevecht gaat, hoe vermoeider je wordt, en hoe sneller je bereid bent te capituleren. Door niet in gevecht te gaan met je drankzucht, de omstandigheden (met je moeder en haar huisvesting) onder ogen te zien en in plaats van naar de drankwinkel te vliegen, op zoek te gaan naar instanties en/of mensen die je met je werkelijke probleem kunnen helpen, kom je waarschijnlijk verder.. in elk geval hoef je er morgen geen schuld- en andere nare gevoelens aan over te houden. Ik wens je de kalmte toe om jezelf te kunnen bezien...

Ja Snoepje, ik heb ook met veel vallen en opstaan moeten leren. En steeds werd het misschien stukje bij beetje beter, maar bij elke terugval voelde het alsof ik helemaal opnieuw moest beginnen. Als ik nou eens al die ervaringen van terugvallen bij elkaar op kon tellen en er een groot tegengif van kon maken, tja, dan had ik misschien iets van een soort controle over mijn verslaving kunnen opbouwen. Maar ook mij is gebleken dat ik mijn verslaving niet onder controle kan krijgen, eenvoudigweg omdat ik een verslaafde ben. Mijn verslaving is een omstandigheid. Ik kan omstandigheden niet naar mijn hand zetten. Het enige waar ik enige controle over kan proberen uit te oefenen en wat ik kan proberen te veranderen, dat ben ik zelf. Het enige dat ik met élke vluchtpoging, roes, dronkenschap, terugval altijd bij me heb, dat ben ik zelf. Dus als ik mezelf nou onder controle probeer te houden, hoe moeilijk dat soms misschien ook is, dan heeft m'n verslaving per definitie geen kans meer..

Hallo Snoepje, Met verwachtingen hoog stellen als ik (weer eens) gestopt was heb ik het nooit kunnen redden. Mijn verslaving was altijd sterker dan wat ik eigenlijk wilde en druiste altijd tegen mijn verwachtingen in. "Het moet nu gewoon klaar zijn, voor eens en altijd." Hoe vaak ik dat niet voor mezelf gesteld heb.. Altijd was er weer dat "ongezonde verstand", m'n verslaafde manier van denken, die m'n gezonde verstand op het verkeerde been wist te zetten. En toch is het in de kern van de zaak ontzettend simpel. "Neem de eerste niet!!" Om dat simpele te kunnen bewerkstelligen heb ik echter aan alleen mijn gezonde verstand en een flinke portie wilskracht niet genoeg.. dat is in het verleden veel te vaak gebleken. Ik heb hulp gevonden in het 12-Stappen programma. Het is niet dat programma wat me clean houdt, het zijn niet de meetings, het zijn ook echt niet mijn lotgenoten die zelf met herstel bezig zijn. Ik ben het echt helemaal zelf die dat doet. Met hulp, weliswaar, maar ik doe het zélf. Het komt er dus heel simpel gezegd op neer, dat als ik, al dan niet met hulp van wie of wat dan ook, die eerste niet neem, ik "klaar" ben met m'n verslaving, zolang ik dat wil en mét of zónder verwachtingen.. Dat kan ik helemaal op eigen houtje proberen te doen, want ook dan geldt het voorgaande, maar mezelf kennende heb ik meer kans van slagen als ik me onderwerp aan enkele richtlijnen. Richtlijnen die me helpen in geval van trek een zgn. "om-trekkende" beweging te maken.. Dat kost even wat oefening, maar daar is die hulp dan weer erg welkom.

Ik ga niet naar de Hema om koffie te drinken maar naar de Mama. Daarna boodschappen doen, met het hondje lopen en (verder met de) grote opruim en schoonmaak. Dat jullie het maar weten..

Aha, Bolletje.. ik begrijp nu dat je met je lekvrije waterval bedoelde dat ie alleen dáár lekt waar ie moét lekken. Ik had je hele "watervalbouwverhaal" niet meegekregen.. Overigens heb ik niks aan te merken op je uitleg, ik denk alleen dat ik zoiets als wat jij uitlegt eerst met eigen ogen moet zien voordat ik begrijp wat je bedoelt.. , zoals een bak van 500 ltr. water onder je trap, een brievenbuswaterval en vloerkleden die van tegels gemaakt zijn...

Er zijn mensen die er hun beroep van hebben gemaakt, Fruitvlieg. En er zijn ook mensen die die mensen weer bewonderen, waardoor die mensen die er hun beroep van hebben gemaakt succesvol kunnen worden genoemd.

Is dat dan zoiets als een vegetarische kannibaal die alleen groentemannen eet?? (sorry, alweer een aanpassing.. ben het typen een beetje verleerd.)

Bolletje, wat moet ik me voorstellen bij een waterval die niet lekt?

Hallo, weer terug van onze zwerftocht door Frankrijk, voornamelijk Bretagne. Wilde in eerste instantie melden dat ik hier niet meer kom schrijven omdat het hele "verslavingsgebeuren" zo ver van me afstaat, maar realiseer me meteen dat dat grote onzin is. Het feit dat ik dit forum weer heb opgezocht en er notabene meteen al weer een berichtje op zet, zegt genoeg. Ik ben en blijf een alcoholist, ook als ik er wekenlang niet aan denk. Ik ken mezelf onderhand goed genoeg om te weten dat de voornemens die ik vandaag neem, morgen al weer heel wankel kunnen zijn. Dat past helemaal in mijn gedachte dat ik mijn principes van vandaag niet mijn gevangenis van morgen wil laten zijn. Pluk de dag, en neem de dag zoals die zich aandient. Ik kan m'n omstandigheden niet aan mij aanpassen, ik kan wel mezelf aan de omstandigheden aanpassen, of daar op z'n minst een poging toe doen... (een beetje de Franse Slag, zeg maar...) Heb overigens vier heel fijne weken beleefd, met zo'n beetje alle soorten weer die mogelijk zijn, op sneeuw en ijs na. Een heel leuke verwaarloosde camping "ter overname aangeboden" tegengekomen waar het hart (onze harten) vol van is/zijn.. Zo kunnen we de vakantie min of meer nog even voortzetten met (dag)dromen en plannen maken. We gaan nergens van uit, en we sluiten ook niks uit. Vive la Vie, vive la France et vive la Deuche.. En nou weer gewoon doen..

Zooooo..... atelier een beetje opgeruimd, laatste spulletjes bij elkaar gezocht en nu vanmiddag hééél kallumpies an.. Morgen vroeg vertrekken we met ons bussie naar Frankrijk.. 4 weken rondzwerven en laten komen wat er komen gaat. Eigenlijk hetzelfde als wat ik de laatste jaren doe, maar nu in Frankrijk... dat laten komen wat er komen gaat, bedoel ik dan, hè? Zwerven bewaar ik (gelukkig) tot m'n "vrije" tijd. Ga goed allemaal en tot ziens.

Jawel Wijfie, ik snap 'm nog. Onder de mensen ben je wie je denkt dat mensen graag willen dat je bent, en thuis ben je wie je bent op dat moment en dat wil je eigenlijk niet, zou je eigenlijk willen zijn zoals je denkt dat de mensen willen dat je bent.. Met andere woorden, óf je speelt toneel, óf je bent jezelf, en met beide heb je moeite. Je zegt dat de mensen niet willen dat je teruggetrokken en stil bent. Groot vraagteken... welke mensen, en waarom dan niet..? Of is dat een idee in je eigen hoofie..?

Hoi Gipsy25. Of je jezelf voor de gek houdt met alcoholvrij bier drinken kun je alleen zelf bepalen. Drink je alcoholvrij bier als vervanger van alcoholhoudend bier, ja, dan houd je jezelf wel voor de gek. Als je alcoholvrij bier drinkt zonder daarbij ook maar één enkele gedachte aan "gewoon" bier, tja, dan is er niks aan de hand.. dan kun je alcoholvrij bier gewoon als een frisdrankje zien. Je hebt een zgn. wake up call gehad, zeg je. Maar ben je nu ook werkelijk wakker geschudt? En zo ja, wat ga je nu dan doen? Je slikt nu refusal om de angst om te drinken aan te wakkeren. Je hebt zin in drugs.. Van binnen heb je dus nog steeds de behoefte om je te verdoven. Misschien is het zinnig om die behoefte aan drank en drugs te onderzoeken. In je uppie is zo'n onderzoek bijna niet te doen. Het minste geringste zou weer aanleiding zijn om te gaan drinken. Je hebt al zo vaak beloofd (aan jezelf en aan mensen hier op het forum) dat je zou stoppen. En evenzo vaak dronk je weer. Je moet toch wel doorhebben dat beloftes op deze manier niets waard zijn. Je zult misschien inzien dat je verslaving groter is dan je eigenlijk wilt toegeven. Je blijft uitstellen, rechtvaardigingen aandragen, ons voor de gek houden met je beloftes maar boven alles jezelf niet serieus nemen. Die eerste drie zijn inherent aan verslaving, wat ook wel de ziekte van ontkenning wordt genoemd. Dat laatste, jezelf niet serieus nemen, is misschien wel de basis van je verslaving, maar als je (met hulp) leert jezelf wél serieus te nemen, dan is dat de basis van herstel. Het begint allemaal bij jou, bij jouw beleving van het leven, de wereld, jezelf..

Hihi..jopie, een uitdrukking is maar een drol, een overblijfsel.. het gaat niet om de drol, maar om wat de werkelijke waarde was voordat de drol overbleef.. een voedzame maaltijd, zeg maar.