Kohtje

Ah... Nou, maak er, hoe dan ook, maar het beste van. Beter zo dan dat er helemaal niemand komt. Voor zover mogelijk: fijne dag. :rose:

Ben jij misschien een Turkse kabouter? Ik weet nog dat we vroeger bij mijn vader met maximaal drie personen op bezoek mochten komen. Naast hem lag een Turkse man. Die had altijd de hele familie + op bezoek.. soms wel een man of vijftien. Och, nou ja, het zijn andere tijden. Ik ben al lang niet meer in een ziekenhuis op ziekenbezoek geweest. (godzijdank)

Zullen die daar nog zijn dan, kaboutertje. Zijn die niet allemaal in de buurt van het ziekenhuis om jou 's nachts te bezoeken?

En niet te vergeten al die lekkere dingetjes....

Uiteraard is het gras in Nunspeet groener. Er gaat niets boven een face to face meeting. Inclusief intonatie, mimiek, etc.. al die dingen die op een forum soms zo node gemist worden.

Ha, tuurlijk neem ik het ook op voor kaboutertje. Sorry, kaboutertje, zal me tot jou richten. Het gaat immers om jou. Ik neem het voor jou op, kaboutertje. Net als dat ik het op neem voor de (nog lijdende) alcoholist en niet voor de ziekte verslaving met al z'n sterkmakende troeven. Die ziekte is sterker dan ik ben. Maar met overgave bedoel ik overgave aan dat wat groter is dan jezelf. In jouw geval een arts met beroepsverenigingen en collega's. Vechten tegen iets dat groter is dan jezelf is vermoeiend, frustrerend, onnodig verlengend en een kleine, zoniet geen kans dat je wint. Door overgave, je lot als het ware uit handen te geven, hoef je je niet meer bezig te houden met je ziekte (in zowel het geval ziekenhuis als verslaving) maar kun je je bezighouden met herstel. Niet je ziekte als tegenwerkende kracht zien, als een einde, maar als springplank naar een betere toekomst, een begin. Dat lukt alleen als je de situatie waarin je nu verkeert accepteert. Diep ademhalen en gáán... Je bent niet in één dag ziek geworden, dus herstel zal ook tijd en inspanning vergen. Inspanning om je vooruit te brengen, geen inspanning om het anderen en jezelf moeilijker te maken.

Kaboutertje, rust vinden lukt denk ik alleen als je stopt met "rondschoppen", en al helemaal met jezelf een schop onder de kont geven. Overgave is makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik ook wel. Maar door je alleen al maar af te vragen waaróm dat zo is kom je al dichter bij jezelf en wordt het duidelijker dat verzet het proces alleen maar verlengt. Uiteindelijk lig je in het ziekenhuis om er zélf beter van te worden. Niet omdat het ziekenhuispersoneel jou daar zo graag ziet. Misschien moet je jezelf maar eens als deel van de machine zien en meewerken. Als patiënt en personeel samenwerken lopen de processen het soepelst en het snelst.

Goedemorgen, Dagpact: Blondie Anette Kaboutertje BillyBob Joris Ietjefietje jowan Kohtje Als ik zo naar buiten kijk en de berichten hier over de meeting van vandaag lees, krijg ik een beetje spijt dat ik me niet heb opgegeven. Misschien een volgende meeting weer. Sneuer vind ik het voor kaboutertje, die heeft in dit geval niet te kiezen. Maar ook voor jou, kaboutertje, zal er een herkansing komen, daar ben ik van overtuigd. Erik, van harte gefeliciteerd. Wel apart om je verjaardag te vieren met louter "lotgenoten".. waarvan je er verschillende nog niet eens persoonlijk kent ook... Geniet ervan. jOwan, ouwe reus. Mooi om je gisteravond zo te lezen in je gesprekje met kaboutertje. Hug!! Iedereen een mooie zondag gewenst.

Naarmate ik ouder word wordt het makkelijker. Ik hoor de vraag niet altijd meer...

Kopen is nog geen drinken, hè? En dat je wodka niet zou ruiken is volgens mij een fabel. Mijn vrouw rook 't al als ik er alleen maar aan geroken had..(bij wijze van spreken dan )

Ik noem dit voor mezelf ook wel "het gebed zonder end". Met één keer deze wens uit te spreken ben ik er niet. Keer op keer moet ik me deze wens voorhouden opdat ik mezelf er aan herinner dat ik de loop van de dingen niet naar mijn hand kan zetten en dat ik er beter aan doe me te voegen naar wat zich aandient..

Ik drink vandaag in elk geval niet. Dat moet vol te houden zijn. De rest van mijn leven weet ik niet. Stel dat dat nog heel veel is.. daar doe ik dan nu nog liever geen uitspraak over.

Meld me af voor het dagpact. Droog. Fijne avond nog.

boek van Ilja Gort om in de stemming te blijven/komen?

Goedemorgen, Dagpact: Kaboutertje Lucide Joris Blondie jowan Agnieta Kohtje

droge afmelding.

Wil ik me vanavond af kunnen melden voor het dagpact, moet ik me eerst aanmelden. Bij deze dus.. Dagpact; Kaboutertje Lucide amandel Joris jowan Blondie Ietjefietje Agnieta Anette NBW Wijfie Kohtje

Afmelden voor het dagpact. Succesvol. Welterusten.

ja, hoor es, MijnGerrit, zo kun je hier niks meer schrijven. Zo hou je ook geen rekening met vegetariërs en bloemkoolhaters.. En kaboutertje kan er wel tegen, gezien haar reaktie van 17:13 uur... Smakelijk, kaboutertje.. je stinkt in elk geval niet naar knoflook, morgen.

Ha, MijnGerrit, hier hetzelfde maar zónder kerrie en knoflook. O, en kruidenthee, ook hetzelfde, maar zonder nasi kruiden. Hier gehaktballen van de Jumbo.. Eigenlijk geen idee wat daar in zit. Misschien wel kerrie, knoflook én nassi kruiden..

Je kunt ook zeggen: soms heb je hulp nodig die je niet wilt.

Als je bedoelt hoe het kan dat het leven ons dubbel zo hard terugpakt als de roes voorbij is, da's niet zo ingewikkeld, Agnieta. In een roes zetten we onszelf stil. Het leven gaat door. Roes uitgewerkt? Dan kijken we tegen een achterstand aan.. dus inhalen. Plus dat het leven zelf óók nog eens doorgaat. Dat inhalen is dus een hele klus. Het lijkt soms zelfs of de achterstand alleen maar groter wordt. Maar door op z'n minst niet wéér in een roes onszelf stil te zetten, hebben we door hard werken, af en toe (of vaak) slikken en doorbijten, door vrede met onszelf te hebben dat we in elk geval doen wat we kunnen, op z'n minst een kans weer op één lijn met het leven zelf te komen. Eénmaal weer op één lijn met het leven zelf is het soms al moeilijk genoeg om mee te "kabbelen", laat staan hoe moeilijk het is om te vluchten in een roes en daarna weer tegen óók nog eens een achterstand aan te kijken...........etc.

Okee, ook een flink aantal "hoera's" voor de dame die voor de verandering op tijd naar huis is gegaan en na een bakkie thee effe plat gaat...

Drie keer "hoera" voor de psycholoog/psychologe van kaboutertje. En zes keer "hoera" voor kaboutertje omdat ze toegeeft dat de psycholoog/psychologe sommige dingen misschien een beetje goed ziet..

Dat lijkt niet zo, dat is zo. Dat is gewoon een gevolg van het verloop van tijd. En dat heet leven!! Het leven is dynamisch. Iets wat we proberen te ontlopen/ontkennen door in een (alcohol)roes te verdwijnen, maar wat ons dubbel zo hard "terugpakt" als de roes voorbij is.