Kohtje

Ja, romanticus.. pas op met wat je wenst. Die dieren vooral. (Ik zie dan een enorme mieren-, wespen- en/of vliegenhoeveelheid voor me. En dat is nog maar het topje van de pessimistische (ijs)berg.. ) Die twee walletjes, ja, daar ben ik ook erg van. Allenigheid, heerlijk. Maar niet alleen.

Jullie zijn al vertrokken, toch? Goede, gezellige, leuke,droge en veilige reis allemaal. Als dat alles is dan ben je er volgens mij op vooruitgegaan in vergelijking met hoe je er in je 'betere tijd' aan toe was..

DHL heeft het hier nu al een paar keer geflikt om aan te bellen, pakketje neer te leggen en dan meteen weg te rijden. Tegen dat ik dan beneden ben zie ik dat gele wagentje al aan het eind van de straat rijden. Ligt dat pakketje gewoon op straat. De voordeur grenst direct aan de straat. En er loopt hier de hele dag van alles en nog wat langs. Voor hetzelfde geld ben ik een half uur met de hond weg, of zelfs de hele dag niet thuis. Heb al eens een klacht ingediend, maar daar doen ze 'niets op uit'.. Voordeel is wel dat het een rem zet op m'n internetaankopen.

Wat vind je eng aan een digitale plek in je hart, Reacher? Of eigenlijk moet ik eerst vragen wat een digitale plek in je hart is. Een 'week voor kerstmis gevoel' ().. zat me te bedenken wat ik me daar zelf bij voorstel. Sja... beetje wattig gevoel geloof ik. Prettig wattig wel. Soort van door-een-roze-bril-kijken gevoel. En dan eigenlijk ook, als we thuis zijn, de tv op 'het glazen huis'.. wat dit jaar weer terugkomt, las ik. Maar zover is het hier nog niet. Nog van allerlei 'moeten'dingetjes te doen. Dat 'week voor kerstmis gevoel' ontstaat hier doorgaans pas een week voor kerstmis. Jammer wel, zou het wel het hele jaar door willen hebben.

Dag dag allemaal. Hier vandaag een beetje zateren. Tot lateren.

Hier kwam, wat eten betreft, de hele afgelopen week nog een keer voorbij. Oftewel, kliekjesdag. Idiote combinatie maar lekker. En genoeg. Ik hou de laatste tijd elke dag wat over. Eerder at ik altijd door tot het op was, dat lukt me niet meer. Ik probeer elke dag wel wat minder te koken, maar heb altijd het idee dat het dan niet genoeg is.. nou ja, zo is hier kliekjesdag ontstaan. En het bevalt goed.

Nu weet je het écht zeker? Zo leer je dan toch elke keer weer wat bij, hè? Sterkte en beterschap.

Goeiemorgen. Aan de ene kant denk ik: moet ik ook niet eens een nieuwe naam of op z'n minst een nieuwe avatar? Aan de andere kant denk ik: ik kan niet zo goed tegen veranderingen, dus waarom zou ik? Daar komt nog bij dat ik niet goed thuis ben in het gerommel in m'n profiel. Ik weet niet meer hoe ik m'n huidige avatar ooit voor elkaar gekregen heb en ik heb de puf niet om me daar nu in te gaan verdiepen. Dus ik blijf maar gewoon wat ik al tijden ben: mezelf. Het moeilijke plaatsen van berichtjes lijkt (bij mij) trouwens verleden tijd. Maar dat terzijde.

Zie je wel, nance?

Wat dát betreft kun je dit forum, dat wel eens een kippenhok genoemd is, ook beschouwen als een volière met voor (alweer bijna) elk wat wils.

Nou ja, je moet maar zo denken, Nancy: voor (bijna) ieder oor is er wel een vogeltje dat precies goed gebekt is.

Dat haalde ik er niet uit, nancy. Ik heb vaak meer woorden nodig, zowel om iets te begrijpen als om iets uit te leggen. Té veel woorden snap ik echter vaak ook weer niet. Het komt ook nog regelmatig voor dat ik iets met precies de juiste hoeveelheid woorden tóch niet begrijp. En, om het plaatje compleet te maken, een enkele keer snap ik iets zonder dat er een woord gevallen is..

Wit met rode kruisjesuitslag.. (?)

Niets, maar dan ook NIETS kan ons ervan weerhouden om te drinken. Maar we kunnen wel onszélf overtuigen om niet meer te drinken. Eventueel met hulp. Van AA, of wie of wat dan ook. Het alom bekende: zélf maar niet noodgedwongen alléén. Handvatten zijn er genoeg, je moet ze wel oppakken en er sturing mee aan je leven geven.

@Quinn, 't lijkt wel of je daar meteen meespeelt in een Amerikaanse serie of film.. i.p.v. mee gaan om te zuipen naar de Eej Eej.. Knap besluit, hoor. Hoe vond je het?

De kans is groot dat je dat inderdaad al geplaatst had en dat ik weer eens wat gemist heb. Dat gebeurt me met grote regelmaat. Dat neemt niet weg dat zoiets flink AUW AUW doet en erg frustrerend is. Ik loop zelf al bijna 30 jaar met scheve schouders na een aandoening en heb daardoor spier- en zenuwpijnen in m'n armen en handen waar niets aan te doen is. Alleen pijnstilling geeft wat verlichting. Sterkte, Claudius. En ja, goed dat je nog een tijd min of meer verbonden blijft aan de kliniek. Al ga je dan niet met reuzenstappen vooruit, probeer niet te gaan drinken want dan ga je in één keer weer met een reuzenstap áchteruit. En dat zou je niet moeten willen.

Hoe gaat het nu met je spierpijnen? Al wat meer bekend over de oorzaak daarvan?

Proberen jullie Delarope nu verbaal weg te bombarderen? Ik denk dat het allemaal te groot gemaakt wordt, terwijl onderhand wel duidelijk is dat Delarope tegelijkertijd van gewapend beton is, dus niet kapot te krijgen, als dat ie van water is, en dus overal wel een kiertje vindt om (weer) doorheen te sijpelen. Door z'n naamsverwisselingen te accepteren (al kost het me altijd even voor ik dat in de gaten heb), te accepteren dat hij tijdens dronkenschap van vervelend tot grof tot beledigend wordt (dan negeer ik z'n berichten), kan ik het regellmatig wel met z'n nuchtere berichten eens zijn. Niet dat ik de manier waarop nou altijd even fraai vind, maar wel scherp. Erg ego-doorprikkend. En dat is pijnlijk, erg pijnlijk meestal. Ik ben hier in het verleden meerdere keren behoorlijk in m'n kuif gepikt, op m'n tenen getrapt, voor gek gezet, beledigd en noem maar op. Tenminste, zo kwam dat op me over. Dat had verschillende oorzaken. Maar het kwam altijd neer op denken dat ik gelijk had, vinden dat er tegen me samengespannen werd,vinden dat ik medelijden verdiende en vooral vinden dat ik niet serieus genomen werd. Dan nam ik een tijdje afstand van het forum, vol wrokgevoelens, zelfs met vurige haat naar meerdere forumleden, ervan overtuigd dat ik hier nooit meer zou terugkeren voordat die bepaalde personen hier verdwenen zouden zijn. Onderwijl wel overdenkend hoe zoiets nou kon gebeuren en proberen verder te kijken dan m'n neus lang is. En meestal kwam ik tot de conclusie dat m'n trots, m'n 'teergevoeligheid', m'n ego me ervan weerhield 'de knetterharde waarheid' te onderkennen, met weer als gevolg: schaamte om m'n gedrag, een rood hoofd (dat niemand kon zien), en moeite om toe te geven dat ik iets te leren had. Maar hoe pijnlijk (op het kwetsende af) de boodschap dan ook bij me binnenkwam, door hem zo open en eerlijk mogelijk bij me door te laten dringen, hoe meer me duidelijk werd wat me zo raakte en kwetste, en hoe meer me duidelijk werd wat ik anders zou kunnen proberen te doen. Eén van de balangrijkste (voor mij) dingen die ik me ter harte heb genomen is dat ik met medelijden krijgen nog nooit een steek ben opgeschoten maar door keiharde schoppen onder m'n kont en klappen in m'n gezicht (figuurlijk allemaal) pogingen bij mezelf ondernam om zulke klappen en schoppen niet meer, of in elk geval minder te krijgen. Sinds we hier like's, thanks', sad's en confused's kunnen plaatsen is mijn gevoel van 'samenspannen' in sommige gevallen toegenomen. Onenigheden worden niet meer zozeer uitgesproken alswel door één of enkele goedgebekt(e) perso(o)n(en) verwoord, en een enorme sliert like's geeft één zo'n persoonlijke mening dan een enorme ongenuanceerde (want niet meer éénpersoons) waarde. In geval van een eenvoudig (leuk) berichtje vind ik daar niets mis mee, maar in geval van een meningsverschil (met iemand) komt het erg massaal en groot (mastodonterig) en dus dreigend op me over. Nou ja, ik plaats dit bericht op het gevaar af een 'heuler met de vijand' te worden gevonden, maar zo zie ik mezelf niet. Ik zie mezelf echter ook liever niet als 'heuler met de grote meerderheid'.

Goedegisteren allemaal.

Die wolk daar links.... is dat een cumulus vliegtuigus of een cumulus zeemeeuwus? Wat kan de natuur toch soms kitscherig aandoen, niet? O, en natuurlijk allemaal weer goedemorgen.

Ik voldoe daar zeker wel aan, dus zal hij wel voor mij bedoeld zijn.

Ja, ik vind dat ook bewonderenswaardig. Ik voelde zelf de nood, toen ik hem zo heen en weer zag springen.. gun mezelf dan nauwelijks de tijd om me een beetje aan te kleden. Door de haast kreeg ik de veters van m'n schoenen niet eens goed dicht. Met losse veters naar dat grasperkje gebeend en pas daar kon ik m'n veters een beetje vastknopen. Had er, al met al, zelf een beetje buikkrampen van.

@Jannigje, was je gisteren jarig of ben je dat vandaag? De verjaardagskalender van dit forum krijg ik niet meer actief. Maar hoe dan ook, het steekt allemaal niet op een dagje... van harte gefeliciteerd met je verjaardag, meis.

Vandaag een wat langzame opstart. Maar alsnog een goedemorgen allen. Vannacht om een uur of twee werd ik wakker omdat het hondje steeds zo heen en weer aan het trippelen was. Die pootjes (nagels) op laminaat, dat klinkt wel. Gelukkig voor hem want toen ik dus even keek wat ie nou allemaal aan het doen was, kwam ie meteen naar me toe en met een wanhopige blik in z'n ogen liep ie meteen de gang op naar de trap en weer terug... Duidelijk. Hoge nood. Dus als de wiedeweerga wat kleren en schoenen aan en hup naar buiten. Die malloot móet gras onder zich hebben, dus hij trok me de nacht door naar de IJssel, alwaar het dichtstbijzijnde strookje gras ligt. En ja, de nood was érg, érg hoog, een beetje aan de dunne. Lastig opruimen ook. Heb zowat een hele pol gras uit dat perkje getrokken.. Ik heb hem nog nooit zo blij gezien als toen we daarna weer richting huis 'huppelden'.. Vandaag lijkt ie trouwens weer helemaal in orde. De kennelhoest is ook over, dus ik hoop dat het nu allemaal weer een beetje rustig gaat.

Ja ooit.. toen ik nog jong was. Nu ben ik daar gewoon te oud voor.