Kohtje

Ik handel, wat dit betreft, niet vanuit een paniekgevoel maar het geeft me toch wel een (misschien vals) soort gemoedsrust. En dat van die sigaretten en drank, die las ik ergens en vond ik zo gek nog niet eens, maar die voorraden heb ik niet.

Wat (voor de afgekickten onder ons) wel een goeie is qua noodpakket is: altijd een paar sloffen sigaretten en/of flessen drank achter de hand houden als ruilmiddel voor het geval er niet (meer) betaald kan worden (hetzij elektronisch, hetzij met cash geld)... Die drank kan ik wel bewaren voor dat doel, sigaretten moet ik, denk ik, regelmatig aanvullen... 😒 Een draagbaar waterfiltertje heb ik wel, gaat altijd mee op vakantie om sowieso het drinkwater uit de campertank te filteren. En verder heb ik altijd de camper 'startklaar' staan, dus altijd stroom, gas, water en (droog)toilet klaar voor (nood)gebruik.

Allereerst en vooral: gefeliciteerd @brazer met je (bijna) vijfjarige alcoholloze leven. Ten tweede even een reactie op de quote hierboven: datzelfde ervaar ik ook. Alcohol m.b.t. m'n (over)leven is totaal niet meer interessant, niet meer iets waar ik strijd mee lever. Ik vond dat eerst wel wonderlijk, want hoe centraal stond alcohol ten tijde van de verslaving, als iets onontkoombaars, onvermijdbaars, 'deel van MIJ' zijnde... Later veranderde wonderlijk in logisch. Wat je geen aandacht (meer) aan geeft groeit niet en verschrompelt zelfs, tot het op een gegeven moment "PINGGGGG, PFFFFTT" als een zeepbel in het 'niets' verdwijnt. Het wonderlijke is er dus van af. Naast dat ik het natuurlijk als een opluchting beschouw, voel ik ook iets wat lijkt op 'jammer'... Want na me jarenlang hier op het forum goed thuis gevoeld te hebben had ik dat op een gegeven moment niet meer zo. Het klinkt waarschijnlijk hooghartig als ik zeg dat ik steeds minder connectie voelde met de 'strijdende alcoholist', maar zo bedoel ik het niet. Ik wéét nog heel goed waar ik zat toen ik me hier aanmeldde, hoe nodig ik het had om met lotgenoten ervaringen uit te wisselen, maar in de loop der jaren verdampte die noodzaak. Ik merkte dat ik steeds minder kon halen uit dit forum en door alleen nog maar te brengen voelde ik dat ik steeds meer een schoolmeestertje werd. Maar die jarenlange aanwezigheid hier maakt wel dat ik, net als jij, uit nieuwsgierigheid en de behoefte om 'ergens bij te horen' toch nog met regelmaat mee lees en dus ook af en toe nog wat neerpen. Vandaar dat gevoel van 'jammer'. Ik wil hier nog altijd wel bijhoren, maar voel me er niet meer echt bijhoren. Jammer.

Nog even... Door de bank genomen ben ik best ouderwets. Nu zie ik net nog even mijn laatste berichtje hierboven en dan valt me ineens het woordje goededag op. "Er klopt iets niet", dacht ik. "Er moet nog een 'n' tussen, geloof ik. Even nakijken dus." M'n ouderwetse ik had dus inderdaad een 'n' in goededag moeten zetten. Goedendag dus. Maar tegenwoordig wordt 'goededag' (en 'goedeavond') ook goed gerekend. Ik schreef goedendag dus eigenlijk fout, maar omdat langdurig en veelvoudig gemaakte fouten uiteindelijk gedoogd en tenslotte goedgekeurd worden, mag ik deze ouderwetse fout dus toch met een krul en een zoen van de juf laten staan. Pffffff!! 🫤

Even goededag zeggen en laten weten dat qua droogstaan er (nog) niets is veranderd. Ik wens alle 'worstelaars' een ruime overwinning in de strijd. ☀️🌞☀️

Als alcohol dus illegaal was geweest had je wel binnen hun vakgebied gepast. Want drugs zijn drugs. Maar helaas is niet alles illegaal.

@Oskar woensdag 21 mei 1925 🙂

Ach, kijk nou eens. Ik kijk hier nu en dan nog wel eens mee en inloggen doe ik echt nog maar heel af en toe, meer niet dan wel, maar nu keek ik hier weer even en zie een woord dat onmiddellijk mijn aandacht trekt en dat me ineens de onweerstaanbare drang geeft om toch even in te loggen en wat te schrijven. Van onweerstaanbare drang heb ik (nog) altijd veel last, maar vroeger heette die drang "trek", gerelateerd aan drank, en nu is het gewoon onweerstaanbare drang in het algemeen maar nooit meer betrekking hebbende op drank, m.u.v. koffie. Nou ja, sorry, ik gebruik weer ouderwets erg veel woorden om eigenlijk bijna niets te vertellen. Het woord waardoor ik getriggerd werd was 'Zweden'. Aankomende zomer mogen we weer. Dit keer gaan we echter, met het campertje uiteraard, via een omweggetje, via de Baltische staten. Zoals misschien bij een enkeling bekend, kwam mijn vader daar vandaan (Riga) maar uiteraard konden we daar vroeger nooit eens op vakantie naar toe om familie te bezoeken. We zagen hier elke zomer de Turken (er zaten en zitten er hier in de stad erg veel, zoveel dat hier zelfs een Turks consulaat gevestigd is) met volgeladen oude Mercedessen, Ford Taunussen en Ford Transits met hele gezinnen richting hun vaderland vertrekken (en weken later afgepeigerd weer terugkeren), maar voor ons zat zoiets er niet in, dankzij het IJzeren Gordijn en het statenloos zijn van m'n vader. Toen ik volwassen, het ijzeren gordijn neergehaald en mijn vader overleden was, was bij mij de behoefte om die kant op te gaan er niet meer. Maar nu, met de voortgang der jaren en de dreigende situatie in (o.a.) Oost Europa kwam toch de behoefte om die kant een keer op te gaan voordat het om wat voor reden misschien niet meer kán. Per slot van rekening ligt een gedeelte van m'n wortels daar en heb ik het sterke vermoeden dat ik m'n zwaarmoedige kanten ook aan dát wortelgedeelte 'te danken' heb 😒. Eens kijken/ervaren of dat vermoeden inderdaad enigszins te bevestigen is. Nog steeds sta ik niet jubelend te juichen bij het idee die kant op te gaan, maar aan de andere kant spreekt het verkennen van nieuwe horizonten me ook wel weer aan. De bedoeling is om via Polen de Baltische staten in te gaan en dan om in Estland de veerboot naar Finland te nemen. We moeten dan wel voor de honden in Estland op zoek naar een dierenarts omdat die ze een ontwormingspil moet geven en het dierenpaspoort moet tekenen tussen de 1 en 5 dagen vóór we Finland in gaan. Dan in Finland de plek bezoeken waar we in 1992 een wereldmeeting met 'lelijk eendjes' bezocht hebben (Sjeesus, 33 jaar geleden alweer...😶) en dan richting Rovaniemi om nog eens bij de echte kerstman op bezoek te gaan Dat is dus ook al 33 jaar geleden voor het laatst (en eerst) geweest. Daarna het ons inmiddels zeer vertrouwde Zweden weer in en daar langzaamaan de terugreis aanvaarden. Mijn ega werkt nu nog 2 dagen per week, maar omdat ze sinds een aantal maanden ook gepensioneerd is mag ze wat langer vakantie opnemen. We hebben dit jaar vijf weken te besteden aan deze reis. Dat lijkt me wel genoeg. Al met al is het voor ons in elk geval best een avontuur waar ik, ondanks m'n in m'n jeugd ingepaplepelde aversie tegen Oost Europa, toch wel naar uitkijk. Zo. Dit wilde ik even kwijt nadat ik eenmaal ingelogd had, nadat ik dus door @bumperjim getriggerd werd, waarvoor bedankt. ❤️ Groetjes voor iedereen hier.

Och @bumperjim en je hele gezin.... ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ En jullie allemaal heel veel sterkte en vooral ook kalmte.

Zelfs dát wordt bij mij minder.. 😟

Dag Claudius. Ik las jouw laatste berichtjes en m'n oog viel op dit: ...tegen mij zegde ze in verleden als ik niet blaas dat dit gelijk staat met positief blazen. Positief blazen betekend een nieuwe opname en zoals de psychiater al meermaals gedreigd heeft een definitieve opname. Maar is dit werklijk zo ? Of is het slechts bangmakerij? Mijn vraag: hoe kunnen ze je dreigen met definitieve opname? Heb je in het verleden onder invloed een misdrijf begaan?

Hoi Bob. Beetje laat, ik weet het, maar alsnog een korte reactie. Ik kan uiteraard niks beloven, maar mocht ik door weet ik veel wat voor omstandigheden in de verleiding komen om iets alcoholisch te gaan nuttigen, dan zal ik hopelijk in staat zijn om daar weerstand aan te bieden. Die verleiding ben ik al in geen jaren meer tegengekomen, maar juist daarom hoop ik dat ik de signalen nog tijdig weet te herkennen. Laat me dus nog maar staan in dit lijstje, want ja, in principe wil ik gewoon doorgaan met een alcoholloos leven. Groetjes.

O, sorry. De deur stond open dus ik kon hier zo naar binnen wandelen. Maar het lijkt er op dat de huiskamer vandaag maar heel even open is geweest en nu gesloten. Nou, dan ga ik maar weer.

Niet om het één of ander, @Woman, maar ik ben enorm nieuwsgierig naar dat "enz".. 😉

Als je er op z'n minst maar voor zorgt dat er iemand in de buurt is die hulp kan inroepen als het helemaal mis gaat.

Haha, @Moeps, zou grappig zijn, ja. De kans is aanwezig want ons voornemen om volgende week een weekje naar Denemarken te gaan is een week opgeschoven. Dus, wie weet... 🙂

Ja lieve Rapilos, maar dat is ons (mensen) idee van een veilig huis. Straathonden zijn niet anders gewend dan op straat te leven, daar hun kostje bij elkaar te scharrelen. Ze zijn totaal niet gewend aan in een huis leven en op (onze) gezette tijden uit te gaan en/of te moeten slapen. Dat ze op straat leven wil niet per se zeggen dat ze ongelukkig zijn. Daar is uiteraard wel sprake van als ze opgesloten, geketend, mishandeld en verwaarloosd worden. Door te denken dat je een 'vrije' hond uit het buitenland redt door hem hier in huis te halen, is de kans groot dat je zo'n dier juist een rugzakje bezorgd. Ze zijn vaak totaal niet gewend aan onze omstandigheden, aan in een huis wonen, aan 'luisteren' en bijvoorbeeld stadsleven of autorijden en ga zo maar door... Ik weet dat er in onze asiels ook veel probleemhonden zitten, maar er zijn er ook die vanwege familieomstandigheden (gezinsuitbreiding, allergie, sterfgevallen of 'gewoon' niet meer gewenst, etc.) in een asiel terecht komen. Het is ook fantastisch als je zó'n beestje (weer) een veilig huis kan geven. En pas op met die sites met buitenlandse 'zielige honden'. Daar is het moeilijk het kaf van het koren te scheiden. Het risico van een (emotionele) miskoop wordt een stuk kleiner als je via Nederlandse asiels zoekt. Daar kun je de honden ook zelf eerst in levende lijve ontmoeten voordat je zo'n vriendje/vriendinnetje voor vele jaren mee naar huis neemt en kun je altijd terecht voor raad en daad als er problemen met je nieuwe huisgenoot zijn. PS. ik word niet gesponsord door Nederlandse asiels of zo. Maar het gevaar van sites met zielige buitenlandse hondjes is dat foto's met een zielig verhaal op heel veel mensen een onweerstaanbaar reddingseffect hebben. Dat siert die mensen, maar er wordt door anderen met grote regelmaat misbruik van gemaakt...

@rapilos, waarom uit het buitenland?

Daar zou ik dan maar gauw mee beginnen, @Claudius want voor je het weet is het maandag. Veel succes met je sollicitatie, dat meen ik oprecht. 🤞

Verklaar me maar voor gek of erger, maar ik kan het niet helpen dat ik hier Sonja Barend heel duidelijk in herken... 🫤

Allereerst: je zit lekker op de rit, @Wendy75. Wat JamesM hierboven zegt ben ik met hem eens. Jij ook, hopelijk. Daar komt nog bij dat als jouw man op de hoogte is van jouw (naar ik aanneem serieuze) voornemen om een jaar (en misschien wel altijd, maar dit nu even terzijde) niet te drinken, hij je een figuurlijke schop onder den bips (lees: hulp/steun) kan geven op momenten dat je overweegt om het bijltje er bij neer te gooien. Als je het hem verteld met het 'advies' van die 'figuurlijke (!!!!) schop erbij, dan kunnen jullie daar in de toekomst allebei garen bij spinnen. En ook nog even over dit: [....] mijn voornemen om tenminste een jaar niet te gaan drinken (ik wil natuurlijk nooit meer, maar dat klinkt te oneindig [....] Wat is er in hemelsnaam tégen 'oneindig' als je nooit meer wil drinken. Nou ja, ik snap het wel want heb zelf altijd, en nu nog steeds onbewust, de 'dag voor dag methode' gehanteerd, maar niet uit angst voor oneidigheid of eeuwigheid. Die 'dag voor dag' houdt het overzichtelijk en hanteerbaar op wat moeilijker (twijfel)momenten maar is niet bedoeld voor die ene dag op zich om niet te drinken, maar om er dagelijks een dag aan toe te voegen. Tot in lengte van jaren, tot in het oneindige....

Wendy, willen stoppen met drinken heeft niets te maken met te veel weekendjes weg, etentjes met vrienden waar iedereen drinkt en met een al dan niet 'druk vaarwater'. Als je wilt stoppen met drinken is het simpelweg alleen maar een kwestie van niet meer drinken, ongeacht de omstandigheden waarin je je bevindt. Om dat te kunnen/leren zijn er vele programma's, therapieën, behandelingen waar je mee aan de slag kunt. Je omstandigheden/omgeving als oorzaak zien voor het niet kunnen stoppen met drinken is niets meer of minder dan je (ongewenste) drinken een vorm van rechtvaardiging te geven, waar het niets anders is als een smoes om de vervelende gevoelens die bijna altijd bij stoppen met drinken horen (nog even) niet te hoeven ondergaan. Wat hierboven al werd gezegd: rustiger vaarwater komt niet zolang je in dat wat drukkere vaarwater een excuus cq rechtvaardiging vindt om 'dan toch maar wat te drinken'.

@Dune, van die rode 0.0 krijg je noch een kater, noch een roes. Om dat laatste ging het toch voornamelijk bij het drinken van (rode) wijn. "Ik vind het beeld ook mooi een prachtig glas in de handen...", zeg je. Dus daarmee zeg je feitelijk dat het je geen donder uitmaakt wát je drinkt, als het er maar "mooi" uitziet. Je zou dus eigenlijk ook met rood crêpepapier een glas water kunnen kleuren en dat in je handen houden... Als je, toen je nog wel dronk, een 'gewoon' glas wijn had gehad dat smaakte naar de 0.0 'wijn', zou je dat dan lekker hebben gevonden? Even afgezien van de alcohol, dus puur de smaak... De meeste alcoholvrije wijnen smaken weinig tot niets als echte wijn. Gewoon meedoen met de rest zit 'm toch niet in de inhoud en kleur van je glas? Een "mooi" glaasje... dát is pas bedrog naar jezelf, je denkt er van alles bij terwijl het gewoon om een hol stuk glaswerk gaat met een drinkbare inhoud.

Sterkte en ik duim met je mee, @Spirit. Nu het dan toch even over honden gaat, wij hebben sinds een maandje of twee een tweede hondje in huis. Nou ja, in huis... De twee hondjes zijn mee geweest in het campertje tijdens onze rondreis door Zweden en dat ging uitermate goed. Dat tweede hondje is een teefje van 6 jaar dat na drie nestjes op de wereld te hebben gezet voor de fokker, met pensioen mocht en er werd een nieuw huis voor haar gezocht. Dat is dus ons huis geworden. We hadden al een reu (die 8 jaar oud is) en het was de bedoeling dat Milou zo spoedig mogelijk gesteriliseerd zou worden, voordat ze eind september weer loops zou worden. We waren echter nog maar net thuis na de vakantie of ze werd al loops. Ochejeetje, wat een trammelant.. Reu helemaal door het dolle, teefje helemaal gek door hem, wij helemaal op tilt om ze uit elkaar te houden. Nu is Milou na overleg tijdelijk weer naar de fokker waar ze met alleen teefjes om haar heen haar rust krijgt, onze reu keert ook weer langzaam terug in de normaalstand en wij kunnen ook weer door met het gewone leven. Een week of drie zal het al met al duren. Ze is nu anderhalve week weg, maar ook al was ze nog maar kort bij ons, we missen haar enorm en het lijkt wel of ze al een maand weg is. Met smart wachten we op het bericht dat ze weer opgehaald kan worden. 't Is zo'n snoepie...

Hoi @Woman, meestal heeft zo'n put een waterslot (sifon) waar water in blijft staan om de afvoer van het riool voor stank af te sluiten. Het kan zijn, bijvoorbeeld door de warmte, en/of doordat de put niet regelmatig gebruikt wordt dat het water in dit slot verdampt is en dan is een emmertje water leeggooien in de put al genoeg om de stank weer tegen te houden. Af en toe een emmertje water erin leeggooien zou dan voldoende moeten helpen. Je kan aan dit water eventueel nog wat azijn of citroenzuur toevoegen, maar veel extra's doet dit niet. Ik hoop voor je dat deze eenvoudige handeling afdoende werkt.