Jannigje

Dat klinkt akelig, ik kan er me van alles bij voorstellen, maar dat is dan mijn invulling. Dat tasten is één ding, maar tasten gevolgd door frustratie is iets heel anders. Geen weg vinden, mogelijk in cirkels ronddraaien, of zelfs achteruit gaan (wat niet slecht hoeft te zijn natuurlijk). Ik gun je een lichtje waar je je op kunt richten. Van tasten naar rennen en dan in de duisternis, daar krijg ik allerlei niet al te prettige beelden bij van builen, schrammen, kapotte bril ed. Dat geeft wel aan dat ik geen optimist ben vrees ik. En dat ik weinig vertrouwen heb. Dapper van je. Aardige woordkeus ook “ frisse benadering”

Lekker, dank je wel. Ik kon de broodjes ook niet weerstaan, maar ik heb me ingehouden. Het is bij één gebleven.

Je hebt gelijk wat de uitverkoop betreft, ik heb er gewoon helemaal niet meer aan gedacht. Ik heb er trouwens nu ook geen energie voor, maar misschien kan ik die vinden.

“Voorpret draagt bij aan je geluksgevoel. Fantaseren over hoe iets zal zijn of je ergens een voorstelling van maken, betekent dat je direct geniet. En als je op voorhand ergens van geniet, maak je in je hoofd dezelfde blije stoffen aan als tijdens een echte mooie gebeurtenis. Dit gebeurt ook bij voorpret, sterker nog bij voorpret geniet je zelfs dubbel. Je geniet tijdens het maken van je plannen oftewel het kiezen van een bestemming én van het idee van op reis gaan: het vooruitzicht.”

Niets doms aan volgens mij. Het is nieuw, nog geen routine dus logisch dat je jezelf eraan moest helpen herinneren. Want wat Rosee ook al zegt, er is altijd wel iets anders dat belangrijk is of in ieder geval belangrijker is dan jijzelf (in jouw ogen). Ik vind het wel slim hoor.

Goed bezig , op beide fronten. Uitverkoop? Ik had er niet eens aan gedacht. Sinds se Corona ben ik alleen in de super of de bouwmarkt geweest, OJa en bij Intratuin. Verder kom ik nergens realiseer ik me. Wat heerlijk dat je alles l zo goed hebt geregeld. Volgens prof. Scherder is voorpret heel goed voor de hersenen en dus voor de mens. Je maakt allerlei geluksstofjes aan geloof ik.

@Quinn hoe gaat het.? En @Monster, lees jij nog mee of ben je helemaal uit beeld? @Soothe, ik denk regelmatig aan je als ik mooie muziek hoor. Gaat het met je? @huttula, jou heb ik ook al lang niet meer gezien of gehoord? Ik hoop dat het goed met jullie gaat.

Drie maanden? Goed gedaan

Ja, dat klopt absoluut. Dat herken ik volledig. Ik merk dat ik hyper alert ben, me constant bewust van wat, waar, hoe op een nare manier. Wat ik ook doe, waar ik ook ben er is inderdaad geen ontspanning meer. Wel angst inderdaad, angst het toch niet te redden. Wanhopig proberen níet weg te zakken en daarbij dan nog om te gaan met de aannames “dat ik me nu natuurlijk veel beter voel in mijn huis met tuin “

Ik heb opgezocht wat het verschil is tussen ontheemd en ontworteld. Gevoelsmatig is er een verschil maar ik kan het niet goed benoemen. Ontheemd: 1 Huis en haard ontvloden 2) Verdreven 3) Verlaten 4) Zonder tehuis 5) Zonder uit de vertrouwde omgeving verjaagd of weggevoerd, vluchteling in eigen land Ontwortelen: 1.Met wortel en al uitrukken 2) Rooien 3) Uit de grond rukken 4) Uitroeien 5 met wortel en tak uit de grond rukken: de storm had de beuk ontworteld; een ontworteld mens uit zijn vertrouwde omgeving weggerukt

68,5

Dat klopt wel @Jopie, er is niets meer vanzelfsprekend. Misschien geldt dat voor veel mensen in deze coronatijd, maar voor mij zeer zeker. Ik heb heel erg geknokt om een aantal dingen voor elkaar te krijgen, om ze te durven en te doen. En opeens valt bijna alles weg. Misschien komt een deel op den duur terug in een of andere vorm, maar voor het museum geldt dat zeker niet. De fijne mensen zijn weg en komen niet terug. Er is er nog een over en die gaat over een paar maanden met pensioen. Het is toch ongelofelijk dat juist de vijf mensen die ik heel graag mag, met wie ik iets had daar, allemaal zijn ontslagen. Ik ben daar deels om ook sociale contacten te hebben, om uit mijn isolement te komen. Nu zal ik mijn werk doen en verder nauwelijks mensen spreken. Ik vind het echt vreselijk. Afgelopen dinsdag is mij gevraagd of ik ook werkzaamheden wil doen die eerder niet door vrijwilligers mochten worden gedaan, tja .... Waar we eerst met zijn vieren waren per dienst zijn we nu met twee. Volgens mij is het niet verantwoord want als er iets met een bezoeker gebeurt kan het zijn dat er niemand in de buurt is. Het voelt (en is volgens mij ook ) onveilig. Het voelt ook bijna als verraad als ik nu werkzaamheden ga doen die mijn ontslagen collega’s deden. Vrijwilligers horen additioneel te zijn, maar worden nu opeens van levensbelang. Ik mis het zingen ook heel erg, meer dan ik had verwacht. Ik blijk het heel erg nodig te hebben, fysiek en mentaal. Zingen doet iets met je lijf én met je geest. Ik draai nu al maanden het Requiem van Mozart in de auto, soms heel hard, meestal met een brok in mijn keel, soms in tranen, altijd meezingend. En mijn huis is mijn huis nog niet, de buurt nog niet de mijne. Ik ben nog elke keer verbaasd dat ik hier woon, voel me ... Ja wat of hoe eigenlijk? Dat weet ik niet goed.

Ach @Bor wat afschuwelijk. Weet je al wanneer je hem mag spreken of zien?

Op een veilige manier de verjaardag van een vriendin gevierd, eindelijk, met minder mensen maar met meer afstand.

Mooi @takeiteasy, goed voor jezelf gezorgd.

Gefeliciteerd mevrouw Van Alles, vroeger genaamd @niks

En goedemiddag.

Nee Jopie, dit gaat echt niet altijd op. Ik denk dat je mensen die werkelijk iets mankeren en die wel van alles proberen om fit te blijven, hun core te verstevigen of wat dan ook te kort doet. Pijnvrij liggen, zitten, lopen , noem maar op is echt niet voor iedereen altijd mogelijk als ze maar zouden........(vul maar in). Mensen kunnen veel zelf doen en dat is belangrijk en essentieel, maar er is een grens.

Welkom Zara. Je hebt de refusal via de huisarts? Hij/zij is dus in ieder geval op de hoogte, krijg je verder ook steun van die kant? En zijn er anderen (buiten het forum) die weten van je stap en op wie je terug kunt vallen?

Fijne dag en van harte gefeliciteerd.

Ik hoop dat je kunt slapen @Bor , ik zing zachtjes een mooi slaapliedje voor je.

Grrrr, daar kan ik zó boos van worden. Iedereen kan een fout maken, ook artsen, maar waarom dat niet toegeven? Zijn ze bang om aangeklaagd te worden of zo? Excuses zouden mij hebben geholpen. Ik kreeg ze ook niet, ben ze gaan halen uiteindelijk. Wat akelig dat je nog steeds niet kunt lopen, ik hoop dat een andere arts je wél kan helpen ! Succes. (klavertjevier vier voor geluk)

Ja hoor, gooi het er maar uit! En zij weet het misschien allemaal al, maar daar gaat het niet om hè, het gaat erom dat jij je verdriet kunt uiten en verwerken. Dus ja, blijven herhalen, zolang het nodig is.

Ík zou je dat niet aanraden.

Doen...... of níet doen, dat is vandaag the question.