Jannigje

Nou ja, niet te geloven. Ik was deze keer keurig op tijd om het door te geven , maar heb niet op plaatsen gedrukt, dus… Wederom excuus @Yvonne, dit begint een slechte gewoonte te worden. 68 opnieuw

Fijn voor jou en ook voor jou @nancy, ik kan me jullie opluchting voorstellen.

Galg en rad stonden vroeger op de Volewijk, dat ligt, voor het grootste deel vergeten denk ik, in Amsterdam Noord.

Daar heb je helemaal gelijk in @Musashi, het zit in onszelf. Goed om dit voor jezelf nu zo helder te hebben, dan heb je meer keuze en dat is fijn.

Dank je voor je bericht @Bert1953, ik ben er al dagen op aan het kauwen, erover aan het nadenken. Ik reageer nog op een ander moment, ik heb de rust nu niet.

Mijn oudste broer is voor het eerst in ruim 30 jaar bij mij op de koffie geweest, ik was er nerveus van. Vreemde gewaarwording om na zoveel tijd weer eens de gastvrouw te zijn. En ik blijf toch het jonge zusje dat graag de goedkeuring van haar grote broer wil hebben/krijgen. Dat blijkt/is niet leeftijd gebonden , voor mij niet in ieder geval.

Wat fijn voor je!! Ik gun het je zo na alle ellende die je hebt moeten doorstaan. @lady jane: voorlopig goede berichten , ik hoop voor je dat het zo blijft. @Kohtje, veel plezier vandaag, als behalve het week je lijf ook mee wil werken wordt het echt een geweldige dag. @niks,vakantie met bonus ook nog, mogelijke vriendschap, mooi hoor. Ha @Quinn, koffie gevonden? @Claudius, nogmaals beterschap. Ben ik nog iemand vergeten?

Op zich niet, zeker als je je er niet van bewust bent. Ik was me er terdege van bewust en heb het toch in mijn voordeel weten te gebruiken. Tijdens die reizen heb ik spectaculaire natuur gezien, mooie mensen gezien en ontmoet, bijzondere architectuur etc. Het heeft mij wel degelijk iets gebracht.

Oh ja @Claudius, beterschap en sterkte!

Vakantie is voor mij lang heel dubbel geweest. Nadat ik ben gescheiden ben ik met groepsreizen meegegaan. Alleen durf(de) ik niet en ik wilde niet zielig thuis blijven zitten. Die reizen waren ook een soort compensatie voor wat ik niet had, ik kon niet met een gezin op stap want ik had geen gezin. Dan maar naar een ver land. Ik heb een aantal verre reizen gemaakt en daar ben ik blij om. Andere culturen, talen, mensen, eten, klimaat etc. Interessant, boeiend, leerzaam. Soms ook wel gruwelijk eenzaam in zo’n groep, maar ja dat hoorde er ook bij. Zo’n vakantie was echt een project: van te voren inlezen, mij verdiepen in land en cultuur en na terugkomst alles nog eens meemaken door het maken van de fotoboeken. Hoewel ik daar na een paar keer wel mee gestopt ben. Het was ook deels een vlucht uit mijn bestaan hier waarin ik niet gelukkig was. Natuurlijk neem je jezelf mee, maar ik was toch een aantal weken verlost van mijn bestaan hier. En dan kwam ik weer terug, tja.

Jeetje wat een pech voor jullie. Hier heeft het al > 50 mm geregend in de afgelopen dagen.

Eenmaal volwassen heb ik een functie gehad in een kerkbestuur, maar ik voelde me daar niet thuis omdat ik heel andere ideeën bleek te hebben en de kerk vaak liefdeloos vond ipv liefdevol.

Waar dan? Niet bij mij. Misschien heeft PostNL vertraging?

Een liefdevol duwtje voor jou om je te helpen over te steken. Als @Reacherdan aan komt rijden kun je zo instappen en meerijden. En als ik de beschrijving goed lees mag ik ook meeliften in de roze bolide.

Tjonge, dat lijkt me vreselijk ! Als dat niet goed zit!

Welterusten @ikkanhet, ik hoop echt voor je dat je kunt slapen vannacht. welterusten @Reacher En ook iedereen die straks gaat slapen.

Ik zal nooit meer klagen over mijn gebit! Doe ik al lang niet meer trouwens, ik heb heel veel wortelkanaalbehandeling gehad en nu de nodige kronen, maar als ik jullie lees. Brrrrrr wat ellendig. Is een frame een soort brug die aan tanden ter weerszijde wordt vastgezet? @Reacher, jouw verhaal klinkt als middeleeuwse martelpraktijken.

Chili-olie? Dat klinkt lekker. Nog nooit van gehoord.

Ja dat kan ik me voorstellen, maar je zou het nog moeilijker hebben als je daaraan toe zou geven. Stel je voor dat je niet helder aanwezig zou zijn bij die gesprekken! Jullie moeten het natuurlijk hebben over de zorg voor jullie kind. Nuchter kun jij jouw wensen vast veel beter duidelijk kenbaar maken. Maar Het ís een rottijd en helaas moet je daar doorheen.

In God geloven kan mensen veel troost bieden als zij tegenslagen te verwerken krijgen, hoewel hun geloof dan misschien ook wel op de proef wordt gesteld.

Ik wilde een gesprek met haar om te horen wat er nou toch aan de hand was en het daarover hebben. In dat gesprek wilde ik de kans krijgen om ook mijn kant van het verhaal te laten horen. Of er daarna nog een hernieuwing of voortzetting van de vriendschap mogelijk was hield ik nog open. En ja, ik verwachtte eerlijk gezegd die kans, of beter ik wilde die kans. Voor mij was dat wel een voorwaarde om als vrienden verder te kunnen. Ik had haar alle ruimte gegeven die ze wilde en nodig had maar nu wilde ik ook de ruimte om mijn kant te laten horen. Toen die ruimte er niet bleek te zijn had ik niet de behoefte om dan nog moeite te doen om de vriendschap te herstellen. Ik dacht dat de vriendschap gelijkwaardig was en ook oprecht. Maar bij haar speelden blijkbaar verwachtingen die ik niet kende, ik realiseerde me totaal niet dat haar “hulp” voor haar betekende dat ik vervolgens dan wel moest doen wat zij vond dat ik moest doen. Bijvoorbeeld een therapeute die zij voorstelde bleek geen suggestie maar bijna een eis. Toen dat voor mij om verschillende redenen niet werkte voelde zij zich persoonlijk aangevallen en tekort gedaan. (Mijn interpretatie) Want oud is: bang dat ik niet mag blijven, dat ze me niet meer aardig vindt Nieuw is: ik wil me niet meer altijd in allerlei bochten moeten wringen, dat heb ik mijn hele leven gedaan en dat wil ik niet meer. Hoe eng ook! Maar durf ik dat?

Hoe bedoel je? Niet meer doen wat ik altijd doe/deed?

Ik word opeens zo ongelofelijk pissig! Ik heb geluisterd, niet moeilijk gedaan, wel een paar dingen gezegd, maar verder gerespecteerd wat zíj wilde. Het had ook geen zin om tegen iemand die niet wil luisteren, die daar helemaal geen ruimte voor heeft, te zeggen wat ik wel had willen zeggen. Dat realiseer ik me ook wel. Maar verdomme nog aan toe (mag dat eigenlijk of wordt dit een strafpunt), ik heb weer de kans niet gekregen om te zeggen wat ik belangrijk vind, hoe het voor mij was en is!. Bah! Rationeel is het waarschijnlijk het beste, maar ik heb nu toch echt de pest in. Hoe kan ik (een volgende keer) voorkomen dat ik weer alleen de “ontvangende partij” ben die aanhoort, redelijk blijft, begrip heeft, niet moeilijk wil doen, het niet op de spits wil drijven en zwijgt? (De boosheid van nu heeft veel te maken met het gedoe met mijn zus waarin al decennia hetzelfde speelt.)

Ik kom je gezelschap houden vandaag @Quinn Een nieuwe dag, weer aan de bak

“Ooit duren de betere periodes langer” klinkt voor mij als een utopie, daarbij niet zeggend dat het niet zo zou kunnen zijn, maar vanuit eigen ervaring sprekend kan ik dit niet beamen.