Etty

Werd jij ook losser @Rosee? Ik merk dat ik er altijd even in moet komen. Maar dat ik ook zonder alcohol losser word. Als ik met mensen ben die de overtuiging hebben dat de ontspanning en de losheid in de fles zit, dan ben ik altijd blij als ze de eerste achter de kiezen hebben: nu wordt het gezellig. Soms willen ze met me meedoen dan, en vaak blijft het dan wat tam. Er mist iets.

Als ik het zo voor me zie dan zou ik zeggen dat in acute situaties de handeling het meest belangrijk: eten, medicijnen, onderdak. iemand voor een auto wegtrekken. Niet lullen maar poetsen. Wilde je daar iets voor terug hebben eigenlijk, jammer dan. Hulp vanuit de 'verkeerde' intentie, daar heb ik gedachten bij die gaan over opgedrongen hulp, afhankelijk makende hulp, chantage. Lange termijn. Goed of slecht, ik vermoed dat we allemaal ergens heen en weer zwengelen.

Ik denk na over geven. Helpen. Wat wil ik, kan ik, moet ik van mezelf? Ik moet denken aan Marshall Rosenberg die het had over 'Natural giving': "Anything we do in life which is not out of that energy, we pay for and everybody else pays for. Anything we do to avoid punishment, everybody pays for. Everything we do for a reward, everybody pays for. Everything we do to make people like us, everybody pays for. Everything we do out of guilt, shame, duty, or obligation, everybody pays for. " Voor wat hoort wat. Do gooders en good doers. Wat ben ik? Zou ik ook helpen als niemand het zou weten, als ik het aan niemand zou vertellen? We hebben het erover, mijn lief en ik. Over onze altruïstische kant. Eigenlijk zijn we dat best wel, vinden we, maar waar is het bewijs? We hebben ooit alle donaties stop gezet omdat we op zwart zaad zaten, en zijn er niet weer mee begonnen. Nu steunen we alleen nog milieudefensie en ook alleen maar omdat we ons nichtje op straat tegenkwamen en zij als bijbaantje voor goede doelen aan het werven was. We besluiten een deel van ons maandbudget voortaan vrij te maken om doelen te steunen waar wij wat mee hebben, en daarmee een deel te reserveren voor acute situaties. Zoals nu. Mijn voorwaarde is dat we dat als oefening aan niemand zullen vertellen, uit onszelf. Juist omdat dat tegennatuurlijk voelt. Het Rode kruis zal het een worst zijn of ik geld doneer en daarmee fatsoen en aanzien wil kopen. Toen ik klein was was de tweede wereldoorlog nog niet zo lang geleden. De oma's en opa's hadden deze oorlog allemaal meegemaakt terwijl ze al een gezin hadden. In de verhalen over hun ervaringen ging het vaak over het verzet, en daar begon het dan, het opbieden tegen elkaar met wat wie dan wel had gedaan om zijn leven te riskeren. Het ergste verhaal kreeg de meeste goedkeuring. Wat mij als kind enorm aangreep was dat die verhalen niet helemaal waar hoefden te zijn. Dat je waardering kunt oogsten met leugens. Met dikdoenerij. Ik zie dat ik mezelf heb teruggehouden van doneren, geven van tijd en geld, omdat ik in mezelf ook wel dat soort dikdoenerij bespeur, en het niet vanuit die energie wil doen. En me wel wil ergeren aan mensen op wie ik plak dat ze dat wel doen. Die zich menen op te offeren en daar zelfgenoegzaam over zijn. Per saldo levert dat geen enkel goed doel een cent op. De gekozen middenweg is nu het aan niemand vertellen en dat dan weer heel nobel vinden van mezelf:)

Jee @bumperjim, wat zit je te katten. Hard roepen welke goede daden je gaat verrichten in de toekomst en dan anderen de maat gaan nemen.

Ik denk bij diepgang ook niet perse aan privacy. Een visie gebaseerd op de eigen ervaring heeft ook zijn beperkingen. Je gaat al snel invullen. Diepgang ontstaat denk ik juist voorbij het gekleurde eigen perspectief, het ontstaat vanuit nieuwsgierigheid. En voor nieuwsgierigheid moet je ruimte hebben, dingen (even) los kunnen zien van de eigen ervaring, mening.

Ik wil ook weer naar Parijs! In de lente gaan @nancy, dan is er veel bloesem, prachtig. Parc des Buttes-Chaumont is een aanrader wat mij betreft.

Goedemorgen, @Cleo66 gefeliciteerd, dat je maar een oud en wijs besje mag worden:) Lijkt me heerlijk even naar de zon @Lika, veel plezier. Vanochtend zoon op bezoek. Gezellig bijpraten over nieuwe baan en relatie. Vanmiddag naar het filmhuis wandelen voor een vroege voorstelling. En daarna weer lekker koken, en laat eten.

Goedemorgen, Veel wakker geweest, opvliegers, kat loopt te roepen/miauwen, volgens de dierenarts zou ze dement kunnen zijn. Dat denken wij ook. Beestje. Het valt me op dat ik 's nachts niet meer pieker. Bob spreekt tegen me zodra het gejammer begint: 'stop it!' Dekens van me af slaan om op te drogen, de kat roepen die dan op mijn stem afkomt en naast me komt liggen, en ik slaap weer in. Vandaag koffie drinken met een nieuwe klant. De zaken beginnen te lopen.

Nou @lady jane, het was geen film voor mij. Ik verveelde me. Viel in slaap. Maar dat zegt iets over mij natuurlijk.

Goedemorgen, Goede film en fijne actrice inderdaad @Artemis. Ben ook een filmfan, heb een Cineville pasje en ga elke week. Het verveelt me nooit.

Oh wat leuk @Oskar! Magisch moment. Ik heb heel wat films gezien dankzij mijn kinderen, die ik anders niet gezien zou hebben. En erg genoten.

Ja klopt @Oskar. Spiderman heb ik de trailer van gezien, vet! Zonder een kind op het puntje van zijn stoel naast je vind ik het voor mezelf wat minder dan. Veel plezier!

Nee @lady jane'The tragedy of Lady Macbeth'. 'The power of the dog' (van Jane Campion trouwens) heb ik voor de lockdown nog kunnen zien. Inderdaad goede film! Vinden ze bij de Oscars ook geloof ik, 12 nominaties. Netflix heeft meer films bijna tegelijkertijd met het uitkomen in de cinema's. Meestal heb ik hem al gezien. Er gaat niets boven het grote doek vind ik.

En hoe ging het, je eerste stopdag? Succes!

Goedemorgen, Gisteren een hele fijne strandwandeling gemaakt. En weer eens ergens koffie gedronken. Ik verheug me op vanavond, filmhuis. De nieuwe van Joel Coen. Zonder Ethan blijkbaar.

Winter pilav maakt mijn lief voor me. En dat is lekker! Dat weet ik omdat we dat gisteren ook hebben gemaakt, voor het eerst.

Hoeveel kansen?

Ja dat snap ik, ik las het. Het gevolg van haar reactie is wel dat zij dan de volgende pijlen krijgt. En zich terugtrekt. Je weet wie het zegt en toch…

Maar dat ziet verder niemand. En dan lijkt het toch alsof je de dingen die gezegd worden gewoon kunt zeggen hier. Ik zal voortaan even deze knippen en plakken als ik weer zo'n bericht zie: "Het forum wordt dagelijks gemodereerd maar we hebben niet de bemensing om het 24 uur per dag in de gaten houden. Soms kan het daarom iets langer duren voor we kunnen ingrijpen. Probeer tot die tijd vervelende berichten niet te voeden. Negeer ze, schrijf geen reactie, ga er niet op in. Dat werkt het beste. Samen houden we het forum leuk. de moderator"

Vandaag lekker naar het strand. Eerst werken. Begin in een soort thuiswerkritme te komen. Ik ben eigen baas, en dat gaat ook steeds meer zo voelen. En @Oskar, fijn dat je er weer bent.

Goedemorgen, Mijn moeder veranderde na twee glazen in een boze zuignap, maar ik vind het bijna wonderlijk hoe venijning deze meneer wordt. Er zou een waarschuwing op de fles moeten staan: 'dit is een toverdrank, u weet van te voren niet welke kleur u aan zult nemen. Pas op met mensen' Wat ik fijn vond was dat de berichten snel weg waren, dank u @moderator.

Dikke knuffel. Sterkte met de zwaarte. En gedeelde smart....

En alles wat we erbij bedenken, en zo serieus nemen in onszelf, al die werkelijkheidjes, het gesomber, het gehuppel: toeval. Die gedachte denken kan soms dat hele denken van mij stil laten vallen. Rust in de kop. Heerlijk:)

@Rosee ik weet het niet meer, misschien was het ook wel een documentaire. Iemand? Maar ik denk er nog vaak aan. Het ging over: stel dat je ergens als molecucuul ronddwarrelt in een onbewuste slaapstand en iemand komt langs en zegt: wil jij met een heleboel andere moleculen een jaartje of wat samen een menselijk lichaam vormen? En dat iemand je dat vraagt is een kans van één op de biljoen, of 100 triljoen? Dan lijkt het opeens alsof je een soort van uitverkoren bent, een lot uit de loterij gewonnen hebt, een mazzelaar. Een reis gewonnen hebt. Gewoon puur dat je leeft, hier rondloopt, ruikt, ziet, hoort. Toeval.

Ik zocht een symbool voor helderheid, als in een helder hoofd en niet bezopen, maar ook helder krijgen waarom ik toch steeds weer voor de bijl ga. Want mijn hoofd kan niets met 'gewoon de eerste niet nemen'. Net als dat je tegen een kind niet moet zeggen: 'niet vallen'.