Etty

"s nachts wel fijn lijkt me? Overdag misschien wat saai?

Goedemorgen @niks, Ja, kan ik me voorstellen. Slapen in een ziekenhuis lijkt me erg wennen. Lig je met meerdere mensen?

Er is weinig wat mensen uitspoken wat ik niet op de één of andere manier ook in mezelf herken. Neigingen, gedachten. Gelukkig heb ik ook ontdekt dat ik dat niet ben, dat het niets zegt over wie ik ben maar alleen over wat ik heb meegemaakt en gezien. Dan kom ik losser te staan van wat ik denk en hoef ik de gedachten niet als opdrachten te zien die ik moet uitvoeren. Of als objectieve waarheid over iets of iemand. Geen etiketten maar patronen van gedrag, ik kan er soms wat mee het bij een ander te zien. Dan zie ik het opeens: dat doe ik ook. In het piepklein meestal, waardoor ik het zou kunnen verdoezelen voor mezelf. Dan irriteer ik me vaak aan die ander, omdat ik bij mezelf nog iets wil hooghouden.

Zien dat mensen zich kwetsbaar opstellen en daarop vriendelijkheid ontvangen, kunnen een diepe wond openen bij degenen die als kind hebben geleerd nooit maar dan ook nooit te laten zien dat je kwetsbaar bent. Om zichzelf te beschermen. Zien dat iemand zich niet beschermt en ook nog vriendelijkheid krijgt als reactie, strookt niet met de eigen beleefde werkelijkheid: dat de wereld keihard is en er geen vriendelijkheid is zonder dat daar wat tegenover hoort te staan. Als iemand aardig is dan zal het wel nep zijn, en dat moet worden ontmaskerd. Je kwetsbaar opstellen in de buurt van iemand die daar last van heeft, en waarvan je op je vingers kunt natellen dat je er weer van langs krijgt, daarbij kun je je afvragen waarom je dat doet. Het kan ook zijn dat je zelf in een afweermechanisme zit waarin je je probeert te beschermen door te blijven hopen dat als je maar laat zien hoe zwak je bent, dat ze dan wel voor je gaan zorgen, zoiets. Twee verschillende beschermingsmechanismen die elkaar feilloos weten te vinden: de sadist en het slachtoffer. Ik herken me wel in beiden, denk ik.

Goedemorgen, Sterkte @Maja, ik vind dit voor jou en je moeder een verschrikkelijke situatie en ik wilde dat we het met z'n allen anders hadden ingericht.

Technisch gesproken is dat denken dat je superieur bent. En dat is een strategie. Geen behoefte. De behoefte die eronder zou kunnen zitten is de behoefte aan bijv. zelfvertrouwen, zelfwaardering. Die wordt niet vervuld door te denken dat ik beter ben, al kan dat even zo voelen. Als je dingen zou ondernemen waar je zelfvertrouwen van krijgt, dan heb je waarschijnlijk geen zin meer in de strategieën die niet werken.

Ik heb het idee @Alcoholist, dat je vaak reageert vanuit de overtuiging dat de ander makkelijk praten heeft, omdat ie in andere omstandigheden leeft dan jij. Dus eigenlijk geen recht van spreken heeft als het gaat om het tonen van begrip naar anderen, laat staan het geven van tips. Maar ook haal je uit naar iemand die het niet zo voor elkaar heeft en een ander wil aanmoedigen. Dat is tegenstrijdig. Al je acties lijken er op uit te zijn om zelf eens de onverdeelde aandacht te krijgen. gezien, erkend en begrepen te worden. Vanzelfsprekend, zonder dat daar van jouw kant iets tegenover hoeft te staan. Zonder uit te reiken en jezelf te laten zien zal dat nooit gebeuren maar dat lijk je niet te zien. Je lijkt niet te kunnen verdragen dat de ander er steeds met die aandacht vandoor gaat, waardoor je ze wel moet afkeuren om niet te voelen wat je zelf mist. Of je nou degene die de aandacht krijgt afkeurt en kwetst, of degene die het geeft, dat maakt niet zoveel uit. Trollen is geen behoefte. Het is een strategie waarmee je vooral jezelf hebt. Zou je je niet eens begrepen willen voelen?

Goedemorgen, @Yvonne, volgens weeronline krijgt de dag het cijfer 10, al komt er in het noorden wat bewolking (daar zit jij toch? )

Als ik het geweldloze communicatiemodel erbij pak, waar ervanuit gegaan wordt dat achter elk gedrag een behoefte zit, welke zou dat dan zijn in dit geval inderdaad? De behoefte om te kwetsen is in dit model geen behoefte. Het kwetsen is de strategie. Behoeften zijn positief noch negatief.

Goedemorgen, Ik ben gaandeweg op een gewicht aanbeland dat niet lager mag worden. Geen excuus meer het kopen van kleding uit te stellen. En het wordt hoog tijd mijn blokkades daaromtrent op te heffen vind ik. Vandaag de stad in, naar de film en een beetje shoppen.

Goedemorgen, Dit zijn allemaal zalige dagen: werken, wandelen in de duinen bij prachtig weer (even liggen in het zand), lekker eten in de avond, en elke ochtend fris wakker worden.

Goedemorgen Yvonne en iedereen, Het weer is heerlijk, maar ga toch veel binnen zitten vandaag. Werk moet af, te lang uitgesteld omdat ik liever ging wandelen.

Welkom Rory, Mensen die af en toe een glas wijn drinken en nooit een alcoholprobleem hebben gehad, zijn er in de rest van de tijd niet mee bezig. Zou het voor mij een optie zijn, dat glas af en toe, dan zou het wel vaak in mijn gedachten zijn. Ik zou de inname misschien wel kunnen beperken tot een hoeveelheid waar niemand over zou zeuren en ik me de volgende dag niet voor zou schamen, maar juist dat er mee bezig zijn, dat heimelijk verlangen, wat ik eigenlijk niet eens doorheb, het is zo leven in : straks. Ik leer niet eindelijk eens te genieten van wat er nu gebeurt, of stil te staan bij hoe ik me nu echt voel, maar leer alleen meer geduld hebben totdat het weer mag. Uitstellen. De afhankelijkheid blijft op de achtergrond een rol spelen. Dat is wat IK gemerkt heb, voor een ander hoeft het niet zo te zijn. En wat je zegt over de gok nemen: iemand voor wie alcohol niet belangrijk is, die niet ergens toch afhankelijk is, zou dat nooit doen. En wat fijn dat het nuchtere leven je zo goed af lijkt te gaan, en dat jouw gezin achter je staat!

Dat rijm ik dan weer niet met: meer begrip is altijd goed

Mij zou het niet zoveel kunnen schelen, ik zou het wel interessant vinden. Maar ik sta helemaal open om in gesprek te gaan met mijn partner, kinderen, over eventuele gevolgen van mijn drankmisbruik. Inmiddels. Dat is wel eens anders geweest. De schuld en schaamtegevoelens waren erg sterk. Drinken om niet te voelen hoe ik tekort schoot een onderdeel van het patroon. En daarna weer die vreselijke gevoelens en het voornemen om nooit weer... Het gaat dan niet over wat je de ander aandoet, niet op de lange termijn, maar wat je jezelf aandoet. Daar zit zoals ik het zie ook de meeste kans van slagen als je op de lange termijn van de drank af wilt blijven. De schaamte kunnen laten vallen werkt voor mij heel helend en dat lukt eigenlijk alleen als ik erop vertrouw dat de ander weet waar ik het over heb. Ik weet niet of ik het in het begin had getrokken. Zou het gemixed geweest zijn. Het lijkt me vrij normaal dat niet iedere naaste even begripvol is, zoals ook de mens met het alcoholprobleem dat niet is. Het zou wel mooi zijn om gemixte groepen te hebben, voor degenen die eraan toe zijn.

Eens. Maar andersom, wat is dan de meerwaarde? Meer begrip krijgen voor de naasten? Dat kan glibberig worden.

Omdat het wel beviel bedoel je, toen het niet meer kon?

Als ik zou accepteren van mezelf dat ik geen : mijn huis is een zoete inval-type ben, dan zou ik dingen veel meer naar mijn eigen hand zetten, zodat het beter te pruimen wordt voor mij. Trekken aan een dood paard-gesprekken zou ik dan vervangen door iets ludieks, en ik zou ook een camper in de tuin zetten, wat hier niet kan want een piepkleine tuin. Ik kan natuurlijk wel in een hotel in de buurt gaan zitten. 'Kom gezellig logeren, dan boeken wij ff een hotelletje, zien we jullie bij het ontbijt".

Goedemorgen, Je moet mazzel hebben met je schoonfamilie, je kiest ze niet zelf uit. (misschien niet eens zo'n slecht idee...). Omgekeerd geldt het natuurlijk ook. Maar een hok vol visite, met hier en daar een vloerkleed waar wat onder is geveegd en iemand over zou kunnen struikelen, hard werken vind ik dat.

Precies, dat. Uitspreken wat er aan angstgedachten leeft, zodat het geen verhaal wordt dat gaat rondzingen, en wat je gaat onderdrukken omdat het in het rationele hoofd belachelijk klinkt. Ondergronds blijft de angst toch. En vertaalt zich in fysieke verschijnselen. Hyperventilatie. Neem de tijd... Er is veel over bekend denk ik, vele wegen naar Rome. Daar zal zeker iets bij zitten wat passend is voor jou.

Toen ik in de duinen liep zag ik een man hardlopen, je hoorde hem op afstand hijgen en puffen, zijn gezicht knalrood. Dat ziet er dan niet aantrekkelijk uit, dat je denkt van: leuke hobby dat hardlopen. Maar je weet als hij het volhoudt loopt ie over 10 weken als een hinde, en heeft ie zelfs de kracht om even een glimlach te geven in het voorbijgaan. Denken dat hij het beter kan opgeven omdat hij duidelijk nog geen conditie heeft, is dat vergelijkbaar met zeggen: ik heb geen zin in dat depri gedoe?

Als een scheet in de wind. Het forum heeft last van iemand die zich niet aan de regels houdt. Kwestie van geduld wanneer de moderatoren daar iets mee doen. Zo fijn om te lezen als voorbeeld hoe de kwaliteit van je leven verbetert als je niet meer tegen je zin drinkt!

Goedemorgen, Hier ook filterkoffie. Ooit een espressoapparaat gehad, maar die nam te veel ruimte in en het geluid van het malen maakte de kinderen wakker als we met een lekker kopje koffie even rustig wakker wilden worden. En gefilterde koffie houdt wat foute stofjes tegen begrijp ik. Ik heb niet liggen malen en piekeren vannacht, ondanks dat er heftige emotionele toestanden zijn momenteel. Dat is toch wel het grote voordeel van thee in plaats van een fles wijn in de avond. En misschien ook wel één van de vruchten van het inzicht dat je niet elk verhaal dat je jezelf vertelt hoeft te geloven.

Ik omring me het liefst met mensen die door hoe ze zich gedragen, me herinneren aan een kant die ik ook heb. Die ik wil ontwikkelen. Maar die nog niet stevig verankerd is, zodat ik er mee opsta. Qua drank zijn dat mensen die iets positiefs zien in een leven zonder alcohol. Mensen aan wie ik me een beetje kan optrekken. Totdat ik het zelf kan. Mijn automatismen brengen me in situaties waarin ik probeer zelf zo'n mens te zijn voor anderen. Maar het (misschien nog)niet te geven heb. En dan lijkt het alsof ze me omlaag trekken. Het zijn juist dan mensen die eigenlijk niet te motiveren zijn. Dan gaat het net als vroeger voelen, tussen de mensen die geen enkele zelfreflectie toonden, en dus ook geen hoop op verbetering. Dat gevoel in het nu hebben klopt dan niet uiteraard, mensen trekken je niet letterlijk omlaag, dat doe je zelf met je gedachten, maar als ik last heb van die gevoelens is mezelf bloot stellen aan een bepaald soort gedrag van anderen gewoon niet goed voor mij. Ik moet mezelf eraan herinneren dat ik een keuze heb. Dat het niet hoeft. Anders kiezen brengt me in een andere rol: iemand die zich optrekt aan anderen, misschien zelfs wel leiding, sturing aanvaart. Iemand die zich durft op te stellen als een leerling en daar is vertrouwen voor nodig. Dat het leuk is om mij iets te leren, te geven, zonder dat er iets voor terug hoeft.