Klassement

Hoi wijnspons welkom hier , ook ik zat op die glijdende schaal naar beneden en ja idd je ligt niet laveloos op een bankje in een park maar daar begint een alcoholist ook niet . Ze beginnen thuis en kunnen nog best goed functioneren ook . Het sluipt erin . Grijp in en gun jezelf een heerlijk nuchter leven . Ik drink nu 6 jaar niet meer en wanneer ik weer eens een fles , die door visite niet is opgedronken, door de gootsteen kieper , ga ik zelfs bijna over mijn nek . Ik hoef echt niet meer en dacht toendertijd dat volledig stoppen het einde van mijn leven zou betekenen. Dat is de verslaving die je dat wijsmaakt. Ik wil nooit meer terug naar die vreselijke tijd

Hoi ! Even voorstellen... Ik ben een vrouw van 41, heb 2 prachtige kinderen (11 en 9 jaar), lieve man, een mooi huis, goede job, maar ik heb echt een probleem met alcohol. Ik ben alcohol zooooo beu !! Ik heb altijd al veel gedronken, maar het loopt echt tegen het absurde aan nu. Ik drink tegenwoordig dagelijks een fles wijn (soms iets meer), voel me dan 's ochtends mega schuldig en belabberd, om dan 's avonds terug een fles wijn te drinken. Mijn man zegt (of ziet het niet) er niets van dat ik zoveel drink. Echt bizar. Ik drink ook vooral thuis. Mijn "leukste" momenten zijn als mijn man een avondje weg is, de kids in bed liggen en ik heerlijk zalig in mijn zetel een film/serie kan zien, lekker wat vapen en wijntjes achterover kan slaan. Dat doe ik een uurtje of 2 en stommel dan naar boven. Ik voel me op dat moment meestal nog goed, het is niet dat ik moet overgeven of ik wazig zie. Zo ver laat ik het nooit komen. Alleen 's morgens sta ik op en voel me wat misselijk en ben 'suffig' en heb ik vaak last van diarree. Tegen de middag is het meestal over. Ik functioneer ook echt nog wel, kids klaar maken voor school, op het werk. Wel merk ik dat ik snel slechtgezind wordt, vooral als het niet vooruit gaat of de kids ruzie maken, dan kan ik echt overreageren en staan roepen. Eind vorige maand is met spoed mijn galblaas verwijderd. 's Nachts binnen op spoed met veel pijn en meteen beslist om de ontstoken galblaas te verwijderen. Ik weet niet of er een link is met alcohol, maar voor mij voelde het zo wel - een teken van mijn lichaam dat het genoeg was. Dan heb ik een week niets gedronken (dat moet echt al jaren geleden geweest zijn dat ik zo lang niets heb gedronken) - flink de app alcoholvrijheid nog eens ingevuld en terecht trots zijn op die uren/dagen dat ik zonder alcohol was, maar toch na die week terug begonnen. Ik dacht om het kalmer aan te kunnen doen, bijvoorbeeld enkel als we weg zijn met vrienden iets drinken, maar toch meteen terug in mijn oude routine gevlogen van thuis te drinken. Ik haat het !! Ik haat het echt zooooo verschrikkelijk hard dat ik niet normaal meer kan drinken. Ik heb geen grens meer, ik kan niet stoppen na 1 of 2 of 3 glazen. Ik moet verder drinken tot de fles op is en dan liefst nog snel een nieuwe openen en 1 glaasje eruit kan drinken, zodat ik de dag nadien het excuus heb dat de fles toch al open is en er terug invliegen. Het gedacht alleen al om voor altijd te stoppen met drinken, maakt me zo droevig... Waarom kan ik nu niet normaal drinken zoals anderen? Wanneer is het zover gekomen? Ik heb al heel veel gelezen op dit forum (al enkele jaren kom ik af en toe eens lezen, meestal 's ochtends als ik weeral spijt heb) en ik volg op instagram ook "sober" accounts, ik heb elk boek over alcoholverslaving in mijn kast staan, dus ik weet echt wel dat er een leuk leven mogelijk is zonder alcohol, maar het is gewoon zo jammer dat ik nooit meer die frisse bubbels van een glaasje champagne op een feest ga mogen proeven. Het hoofd (en lichaam) weet het dus wel, alleen moet het hart nog volgen. Ik ga de groep hier wat actiever volgen en ga toch nog eens een poging ondernemen... Het doet gewoon deugd om het al eens neer te schrijven.

Hallo, Tijdje niet geweest, want ik zat weer aan het bier. Voor m'n verjaardag gaf ik me het cadeau: stoppen met drinken en roken. Heb nou nicotinekauwgom geen klachten. Van de alcohol heb ik meer klachten, koppijn en weinig eetlust. Ook de stoelgang is van het pasje af. Hrb het idee dat roken en drinken hand in hand gaan. Ervaren jullie dat ook zo? Lastigste is het weer door moeten maken van de ontwenningsverschijnselen. 1 biertje en het is weer mis. Ook na 8 maanden. Het kan gewoon niet. Roken evenzo.

Met zijn achten vieren we een feestje vandaag. @Senna34 en @JamesM zal ik maar eerst noemen, want voor hen is het allemaal nog vrij nieuw. Maar ook @Marij1984, @Artemis, @MissSauvignon, @Artemis, @Bob en @water doen er weer een maand bovenop. Blij blij blij, dus.

Goedenavond @alesto, goed dat je de allereerste stap hebt gezet, hier eerlijk schrijven vergt al moed… Nu een plan van aanpak gaan maken, want met alleen zondag halfslachtig zeggen dat je maandag stopt gaat het niet werken. hier schrijven is een mooi begin, maar je zal echt moeten knokken, wij allemaal bewandelen dit pad. succes! Blijf vooral hier want helaas zie ik velen met dergelijke berichten maar een of 2 keer. Gemiste kansen denk ik dan

Hallo @alesto, welkom op ons forum.

voor Bob en James alvast, voor het 1 maart is.

Gefeliciteerd @Puckje. Je mag naar de volgende wagon van onze ADB trein.

Lieve @alesto dat klinkt heel eenzaam. Ik herken de schaamte en het niet durven vertellen. Maar wat je nu doet is jezelf steeds even verdoven om maar niet te hoeven voelen hoe ellendig je je voelt. Om je vervolgens nog rotter te voelen dat je toch weer voor de bijl bent gegaan (ik ken het als geen ander!). Zet de eerste stap, je bent het waard!

Lieve @Wijnspons welkom. Ik herken ook alles 1 op 1. Ook begin 40, moeder van twee fantastische kinderen, mooi huis, leuk werk. Ik kom er steeds meer achter dat ik helaas niet erg van mezelf houd, dat ik me vaak niet goed genoeg voel en slecht ben in grenzen aangeven. Naar anderen, maar ook naar mezelf, want waarom zou je anders een fles wijn drinken? Schrijf hier mee, dagelijks schrijven de meeste mensen op "Ditjes, datjes, dagdraad." Maar ik schrijf ook op mijn eigen draadje. Ik heb veel goede tips gekregen en veel steun toen het niet goed ging. Ik ben er nog lang niet maar ik doe mijn best en heb sinds een week therapie. Tip voor jou misschien nog: naar buiten, en popdcasts luisteren. Ik luister zelf graag naar Koos van Plateringen (veel ervaring verhalen) en Jan Geurtz (inzichten in waarom je doet wat je doet). Wie weet helpt het jou ook.

Wauw! Dit is mijn tekst @Wijnspons Zelf 42 jaar, zoon 13 en dochter 10. Wat je schrijft geldt ook voor mij, alles lijkt voor elkaar, waarom zoeken we dan toch steeds die roes op. Ik ben zelfs een aantal maanden gestopt en voelde me zo trots wanneer ik langs de wijnschappen liep en ik niet de behoefte had om een fles (doos in mijn geval) mee te nemen. Lekker gezond eten, bewegen en goed slapen. Dat wil ik terug, maar ik trap er toch iedere keer weer in. Ik wil de kinderen ook graag het goede voorbeeld geven. Mijn zoon maakt ook steeds vaker opmerkingen, wat me wel wat doet, maar niet genoeg om de knoop door te hakken! Hopelijk kunnen we er samen voor gaan.

Welkom! En ja, zo lees ik je ook, even je hart luchten en delen waar er geen oordeel is naar je toe. Maar aan stoppen lijk je nog niet toe. Zo gaat het natuurlijk vaak, we kennen allemaal de smoezenboeken die ook jij hier schrijft. Het is denk ik een natuurlijk proces dat je naar stoppen toe moet groeien en het ook echt zelf willen, anders geraakt de knop nooit om. En verslaafd ben je ook in de loop van jaren geworden. Die bubbels zijn het niet, want pas na een fles sterker heb je genoeg, en dat de 2e fles open moet is ook het dwangmatige van verslaving. Je hebt al vaker gelezen schrijf je. Doe dat ook eens 's middags of 's avonds, dat is wat serieuzer alvast. Hopelijk hoef je niet eerst rock bottom te gaan. En kun je een vrolijker iemand worden weer, ook voor je kinderen.

Bird, wat een ellende, wat een hel. Het kan heel erg goed zijn dat het ontwenning is. Of om eerlijk te zijn, ik weet eigenlijk wel zeker dat het ontwenning is. Benzo is a bitch. Ik weet er alles van. Zoek maar eens op mijn naam en mijn afbouwreis. Ik ben uiteindelijk 2x opgenomen geweest, achteraf met ontwenningsverschijnselen, heb uiteindelijk 4 maanden op bed gelegen, kon ook totaal geen prikkels verdragen. A hell it was. Maar ik ben er af (lorazepam, uiteindelijk omgezet naar diazepam, ik weet t, rivotril is vele malen erger) en kan redelijk functioneren. Ik heb mijn afbouw gedaan samen met Erik Paling, hij is de expert op t gebied van benzo ontwenning. Google hem maar eens en ik zou eens contact met hem opnemen. En laat je vooral niet afschepen dat het geen ontwenning is, door niemand niet Sterkte