Wijnspons

Dagpact: Beatrix Maja Fonny Alesto Toos Yana Jac Nienes Wijnspons

Die constante druk, die stomme stem die altijd maar denkt aan ‘wanneer kan ik iets drinken’, daar heb ik het het moeilijkste mee. ik vrees idd ook dat die niet gaat verdwijnen als ik ‘minder’. Ik vind het zo ongelofelijk dat je op zo’n korte tijd kan veranderen in een verslaafde. Tot niet zo heel lang geleden beperkte mijn drinken zich enkel tot in het weekend als we iets gingen doen. Het is er stilletjes ingeslopen toen we ook thuis in de week zijn beginnen drinken… en nu is die constante stem er in mijn hoofd die de behoefte heeft om elke dag te drinken…

Ja het is alleen zo dat al onze uitstappen gericht zijn op dat zuipen. Feestjes thuis, feestjes op restaurant, weekendjes weg met bbq en veeeel drank….. en mijn man houdt ook zoveel van ons leven zoals het is nu. Als ik zeg: we doen dit niet meer mee, dan verandert alles…

Jac, aan die aversiepillen heb ik ook al gedacht… een goede vriendin van me is dokter, dus die kan me er wel aan helpen. het 4 dagen niet drinken in de week is misschien wel iets dat moet lukken. Momenteel zit ik aan 1 a 2 alcoholvrije dagen per week.

Hey sorry, ben terug opgenomen geweest in het ziekenhuis voor complicaties van mijn buik en dit forum is even in de vergeethoek verdwenen. Moest zien dat ik het thuis allemaal rondgewerkt kreeg. Ondertussen alles beter met de buik. Met het drinken niet zo... Zoals Lady Jane zegt : het stoppen zit er nog niet meteen in. Ik heb die klik in mijn hoofd nog niet kunnen maken. Ja, 's ochtends wel, maar tegen de late namiddag komt de wijnheks in mijn hoofd aankloppen en zegt : 'hmmmm het is bijna tijd voor je eerste glasje' en dan zijn we weer vertrokken. Tip van Nienes : de podcasts : heb ik allemaal al beluisterd. Allan Car, Reframe app, alcoholvrij app, maxx app, boeken over leververvetting, over verslaving, films over verslaving... alles heb ik al geprobeerd. Naar AA stappen is voor mij (voorlopig) een stap te ver. Ik heb ook echt teveel schrik dat mensen het te weten gaan komen dat ik teveel drink. Ik zou het graag zelf willen oplossen. Maar het ding is dat wij een heel sociaal leven hebben. En met heel sociaal bedoel ik 3 x per week restaurant en zeker 3 tot 4 keer per week met vrienden (ook allemaal stevige drinkers) afspreken. Allemaal mensen die zeggen "wij drinken toch allemaal veel - daar is toch niets mis mee". Dat gaat het allermoeilijkste zijn. En het is niet zo dat het geen goede vrienden zijn - daar heb ik ook veel over gelezen, dat je veel 'drinkbuddies' kwijt speelt als je stopt met drinken - want het zijn stuk voor stuk echt heel erg goede vrienden die ik al jaaaaren ken. Het is zooo moeilijk pffff

Hoi ! Even voorstellen... Ik ben een vrouw van 41, heb 2 prachtige kinderen (11 en 9 jaar), lieve man, een mooi huis, goede job, maar ik heb echt een probleem met alcohol. Ik ben alcohol zooooo beu !! Ik heb altijd al veel gedronken, maar het loopt echt tegen het absurde aan nu. Ik drink tegenwoordig dagelijks een fles wijn (soms iets meer), voel me dan 's ochtends mega schuldig en belabberd, om dan 's avonds terug een fles wijn te drinken. Mijn man zegt (of ziet het niet) er niets van dat ik zoveel drink. Echt bizar. Ik drink ook vooral thuis. Mijn "leukste" momenten zijn als mijn man een avondje weg is, de kids in bed liggen en ik heerlijk zalig in mijn zetel een film/serie kan zien, lekker wat vapen en wijntjes achterover kan slaan. Dat doe ik een uurtje of 2 en stommel dan naar boven. Ik voel me op dat moment meestal nog goed, het is niet dat ik moet overgeven of ik wazig zie. Zo ver laat ik het nooit komen. Alleen 's morgens sta ik op en voel me wat misselijk en ben 'suffig' en heb ik vaak last van diarree. Tegen de middag is het meestal over. Ik functioneer ook echt nog wel, kids klaar maken voor school, op het werk. Wel merk ik dat ik snel slechtgezind wordt, vooral als het niet vooruit gaat of de kids ruzie maken, dan kan ik echt overreageren en staan roepen. Eind vorige maand is met spoed mijn galblaas verwijderd. 's Nachts binnen op spoed met veel pijn en meteen beslist om de ontstoken galblaas te verwijderen. Ik weet niet of er een link is met alcohol, maar voor mij voelde het zo wel - een teken van mijn lichaam dat het genoeg was. Dan heb ik een week niets gedronken (dat moet echt al jaren geleden geweest zijn dat ik zo lang niets heb gedronken) - flink de app alcoholvrijheid nog eens ingevuld en terecht trots zijn op die uren/dagen dat ik zonder alcohol was, maar toch na die week terug begonnen. Ik dacht om het kalmer aan te kunnen doen, bijvoorbeeld enkel als we weg zijn met vrienden iets drinken, maar toch meteen terug in mijn oude routine gevlogen van thuis te drinken. Ik haat het !! Ik haat het echt zooooo verschrikkelijk hard dat ik niet normaal meer kan drinken. Ik heb geen grens meer, ik kan niet stoppen na 1 of 2 of 3 glazen. Ik moet verder drinken tot de fles op is en dan liefst nog snel een nieuwe openen en 1 glaasje eruit kan drinken, zodat ik de dag nadien het excuus heb dat de fles toch al open is en er terug invliegen. Het gedacht alleen al om voor altijd te stoppen met drinken, maakt me zo droevig... Waarom kan ik nu niet normaal drinken zoals anderen? Wanneer is het zover gekomen? Ik heb al heel veel gelezen op dit forum (al enkele jaren kom ik af en toe eens lezen, meestal 's ochtends als ik weeral spijt heb) en ik volg op instagram ook "sober" accounts, ik heb elk boek over alcoholverslaving in mijn kast staan, dus ik weet echt wel dat er een leuk leven mogelijk is zonder alcohol, maar het is gewoon zo jammer dat ik nooit meer die frisse bubbels van een glaasje champagne op een feest ga mogen proeven. Het hoofd (en lichaam) weet het dus wel, alleen moet het hart nog volgen. Ik ga de groep hier wat actiever volgen en ga toch nog eens een poging ondernemen... Het doet gewoon deugd om het al eens neer te schrijven.