Klassement

Nee hoor kijk niet op tegen de feestdagen, was het jaar ervoor al puur geminderd en met 3 jonge kinderen en een man met eigen boerenbedrijf heb je tijdens kerst toch niet veel tijd om je eigen te bezatten …. Het zijn bij mij vooral de onverwachtse momenten, ineens voor een rode fles wijn in de supermarkt staan, of in de zomer als je langs een terrasje loopt…. Heel gek eigenlijk maar het is net als het gemis van mijn ouders die overleden zijn, dat overvalt me ook op onverwachte momenten…. Kijk ook niet zozeer uit naar een jaar, de tijd vliegt evengoed voorbij! Hoewel ik daar natuurlijk wel heel trots op ben. Misschien geniet ik gewoon meer per dag en van alles en iedereen om me heen, het fris wakker worden en het altijd scherp zijn alles beleven. Fijn weekend!!

Ja dat beeld is wat de meeste mensen hebben bij een alcoholist. . gisteren was gisteren.. vandaag een nieuwe dag. Ik merk wel dat ik nu al weer een stemmetje heb die zegt.. ohh nu voel je je wel oke.. dus drinken kan best. Maar ik wil dat niet. Dat stemmetje is zoo overheersend. Ook het gevoel.. hoe doe ik dat dan vanavond. Hoe kom ik de avond dan " ontspannen" door. Hoe trek ik dan mogelijke onrust en gevoelens zonder te verdoven. De spanning daarover worden dan ook nog eens aangemoedigd door dat stemmetje. Als ik die nu eens uit mijn hoofd kon schoppen! Ik blijf vandaag veel lezen op deze forum. En misschien toch maar weg blijven van de supermarkt vandaag! Dank je wel dat je met me wil afspreken vandaag geen eerste drankje te nemen! Ik spreek dit graag met je af! Liefs

Een buiging voor @Claudius, @VIII, @19Geeky91, @Quera en @BillyBob.

de decembermaand is in zicht dan vertrekt onze arrenslee iedereen is welkom! We kunnen elkaar steunen en binnenboord houden. We doen dit met zijn allen. Wie stapt er in ? ( de kleur rood is niet schreeuwend bedoeld, maar is de virtuele versiering )

De eerste maand zit er al weer op, @Oskar. Lekker doorgaan zo. Bravo, @Myriam9.

Luister naar dat stemmetje. Denk aan wat je wél wilt, en niet aan wat je niet wilt. Wat ga je doen om ontspanning te vinden? Om de borreltijd door te komen? Bij mij was vrijdag rond 17 uur heel lang onweerstaanbaar. Het duurde vijf weken voordat ik dit een normale tijd vond, die gewoon voorbij gaat. Een tijd die je ook anders kunt invullen. Ik ben op zoek gegaan naar afleiding en naar alternatieve drankjes. Wat ga jij drinken?

@Sab nu is het lastig, zeker ik heb dat ook, maar probeer je morgenochtend voor te stellen…hoe je je dan voelt, trots, schoon en lichamelijk ook wat beter. Ga of tijd naar bed en plan iets leuks/lekkers voor jezelf. Mooie film. Warme chocolademelk, een boek een gebakje, whatever. En als je jezelf niet vertrouwd in de supermarkt. Niet gaan! Ik heb de eerste weken smorgens om 8 uur mijn boodschappen gehaald. Dan is er (bij mij) (nog) geen trek. maar nu eerst vandaag Meis, dag 1! Wij kunnen dit!

Dank je Fonny

Ik begrijp je helemaal. Maar jij bent vaak degene geweest die bij mij aangaf ‘richt je op alle positieve bijdragen’. Het is zeker goed om naast het forum je bij anderen te uiten maar hier zijn er ook forummers die met je mee willen denken. Hoe gaat het?

Goedemorgen Sab, je bent echt niet alleen, het is iets waar niemand mee te koop loopt. En we liggen niet onder de brug met enig bezit een winkelwagentje…. Het beeld dat deze mensen echt alcoholisten zijn is er 1 die we graag aanhouden. Want dat is lekker ver van ons af. Maar verreweg de meesten zijn mensen zoals jij en ik. We lijden in stilte, maar gelukkig is er een forum als dit.. dat het gisteren niet gelukt is…. Wel daar kan je niks meer aan veranderen. Verspil daar ook geen energie meer aan. wat je wel kan doen is vandaag beslissen dat je de eerste niet neemt… ik doe dat ook, zullen we dat vandaag samen afspreken? liefs

Welkom Sab!

Goed gedaan @Zbb.Morgen voel je je vast al wat beter. Ben alweer thuis.Was niet een van de geweldigste optredens.Anderhalf uur onderweg geweest voor 20 minuutjes optreden en dan ook nog belangeloos.Weinig belangstelling vanuit het publiek en voor de mannen was er geen bier.Tsja, dan zijn ze chagrijnig.Nu wel lekker op tijd thuis en straks iets makkelijks eten.Had hier geen rekening mee gehouden, omdat het de bedoeling was, dat we mee zouden eten.Tsja, het leven van een artiest gaat niet altijd over rozen .

Hoi iedereen, ik heb al jullie antwoorden met veel aandacht gelezen. Eerst en vooral superhard bedankt voor jullie feedback en jullie eerlijke kritische vragen die tot nadenken stemmen! Dankzij jullie en het forum sluit ik op dit moment dag 2 op een goede manier af, met vandaag toch wat meer last dan gisteren door een slechte nacht en een drukke dag met veel prikkels vandaag. Voor ik op dit forum belandde heb ik mij ook al zitten inlezen op internet, postcasts zitten luisteren in de auto (bv. Koos - eerlijk over alcohol). De info en andere ervaringen op zich helpen me al een stuk om op wilskracht mezelf te dwingen om nu echt die knop te gaan omdraaien. Aan de andere kant lees en hoor ik, dat de inspanning puur op wilskracht/discipline gedoemd is om te mislukken. Dat je het écht moet willen, en vooral andere levenskeuzes moet willen maken. Ik weet gewoon eerlijk waar niet of ik al zover ben. Ik ben nog altijd in het stadium van 'ooit moet het me toch wel eens opnieuw lukken om een glaasje met oudejaar te drinken, 1 aperitiefje op restaurant'. Het voelt echt nog minder gezellig om te denken 'nee, nooit meer'. Ik word dan ook kwaad op mezelf, want ik was al die jaren wél een matige drinker. Ik hoor van sommige mensen dat ze bij zichzelf meteen voelden dat het 'foute boel' was toen ze voor de eerste keer met alcohol in contact kwamen. Ik heb dat dus heel lang niet gehad. In mijn late tienerjaren ben ik tijdens een après-ski 1 keer zo slecht geweest, dat ik sedertdien nooit nog tot het randje ging. Ik kon het altijd perfect doseren tot het zich wat 'leuk' voelen, en daarna kon ik stoppen. Het is pas door relatieproblemen dat ik meer ben beginnen drinken, op zoek echt naar die ontspanning, naar die verdoving. Wij hebben doorheen onze relatie reeds een aantal zaken geprobeerd: jaren geleden ik alleen in therapie (man wou toen niet mee), om mijn grenzen te leren aangeven, en vooral om mezelf te wapenen tegen de woede-aanvallen waar ik echt zwaarder en zwaarder onder begon te lijden. Onze relatie is altijd een hele grote rollercoaster geweest. Mijn man heeft een goed hart, maar heeft heel wat jeugdtrauma's meegemaakt waardoor het voor hem niet makkelijk is om op een rustige manier in een relatie te staan en met alle stresstriggers van een gezin en werken om te gaan. We zijn een aantal jaar terug ook nog in relatietherapie geweest, maar hij had het gevoel dat we er eerder meer ruzie door kregen dan dat het iets oploste, dus zijn we daar mee gestopt. Door mijn burn-out in de COVID periode ben ik echt meer beginnen drinken en alle stressoren die daarna erbij kwamen in ons leven waren alleen nog maar triggers om dat gedrag verder te zetten. Ik wist natuurlijk zelf wel dat ik de slechte kant op ging, maar ik dacht toch vaak ('foert, het is nog het enige wat ik heb'). Na een intense discussie dit voorjaar, die helemaal escaleerde, heb ik op een weekend veel te veel gedronken en daar ook medicatie bij genomen. Ik had reeds angstremmers liggen omdat ik sedert het begin van mijn burn-out geregeld last had van paniekaanvallen. De medicatie hielp om dergelijke crisissen de baas te blijven. Omdat ik toen echt te veel gedronken had, herinner ik me niet meer hoeveel ik er toen had genomen. Foute boel. Ik zocht toen echt naar een uitweg. Ik was ook zo heel erg kwaad op alles en iedereen en de wereld, maar vooral op mijn partner, die naar mijn gevoel mij zo liet voelen. Daarop heb ik me zelf aangeboden op de spoedafdeling. Mijn man heeft me toen gebracht. Hij was toen wel erg geschrokken. Moest voor de eerste keer in zijn leven een week alleen zorgen voor de kinderen. Ik heb me vrijwillig laten opnemen op een psychiatrische afdeling om me te laten begeleiden. Daar werden er ook antidepressiva voorgeschreven. Uit schuldgevoel naar de kindjes toe ben ik slechts een week gebleven, en heb toen zelf ontslag gevraagd. Voor iedereen die vastzit in een vicieuze cirkel kan ik zo'n moment om eens volledig uit je context getrokken te worden, wel alleen maar aanraden! Ik ben toen naar huis gegaan, maar werd wel nog steeds intensief opgevolgd door de psychiater, en ging 2wekelijks naar de psycholoog. Ik heb heel mijn verhaal kunnen doen, en dat heeft mij allemaal veel deugd gedaan. Mijn man erkent ook dat hij problemen heeft (eindelijk). Hij is toen op eigen houtje naar een psycholoog beginnen gaan om te werken rond zijn jeugdtrauma's. Hij kreeg ook betablokkers om zijn woede te controleren, maar die lijken weinig effect te hebben. Hij gaat in ieder geval nog steeds, en dat is voor hem een grote stap na jaren van ontkenning, kwaadheid, aangeven dat ik onze relatie herleid tot een dader-slachtofferschap...zucht. Door alle crisissen heen dit jaar, zijn we eindelijk ergens op de goede weg. We zijn terug verhuisd naar een wijk waar we ons goed voelen (hoewel heel erg jammer van onze financiële kater, zorgt vaak voor spanningen). We zijn beiden nog 2wekelijks apart in begeleiding bij een psycholoog. Ik ga binnenkort ook terug naar de huisarts, gezien mijn 'progressie'. De psychiater vindt het niet nodig om mij nog langer op te volgen. In hééél dit proces, heb ik mijn hulpverleners echter niet specifiek ingelicht van mijn problemen die ik ontwikkeld heb met alcohol. Ik heb hele heftige verhalen verteld, maar dat? Ik weet niet, die schaamte bij mij zit zo heel erg diep! Emotioneel gezien zit ik nu terug op een betere plek. Ik woon graag in mijn nieuwe huisje, ik ben veranderd van job, iets wat me veel beter ligt,... met de kids gaat het prima. De zorg voor mijn mama is nog steeds een mentale uitdaging gezien ze zich mentaal echt niet goed voelt...ze is terminaal, maar wel stabiel. Ze is er nog, en ze kan een fijne oma zijn. Ze ondersteunt me ook erg in de zorg voor de kinderen. Maar ze drinkt ook veel te veel,...zucht. Ik heb het ook altijd gezien in de familie,...stress wegdrinken. Dat doet mijn mama al bijna haar hele volwassen leven. Mentaal zit ik dus redelijk goed, maar de alcohol is dus echt een probleem geworden. Ik had me ingeschreven voor on-line hulp op een andere site, maar zij zeiden dat ze niet aan dubbele begeleiding deden. Als je al in behandeling bent, dan gaan zij geen meer opstarten. Ze wilden enkel werken rond de vraag waarom ik het niet aandurfde om met mijn eigen psycholoog over mijn relatie met alcohol te praten. Ik zoek echter hulp bij ervaringsdeskundigen, bij een dagpact die me kan helpen me te verplichten me aan bepaalde concrete doelen te houden. Ik ben blij dat ik jullie 'frummers' (zo noemen jullie het :-)?) gevonden heb. Het helpt me alvast al door die eerste 72Hr. Sorry voor de grote boterham. Ik schrijf het allemaal wat van me af... Liefs

Gisteren een drukke dag gehad. Eerst werken, om 17.00 uur in de auto,100 km enkele reis, CODA zelfhulpgroep, daarna nog individuele therapie. Maar met wat een mooi gevoel zat ik s avonds om 22.30 uur weer in de auto op weg naar huis... Tijdens de individuele sessie moest ik van mijn therapeut een G schema maken: gebeurtenis, gedachten , gevoelens, gevolg. Iets wat ik vaker heb gedaan, uiteraard. Gebeurtenis beschreven, gedachten/gevoelens. En ineens stond het er : "ik ben minder waard dan een ander". Door mijzelf voluit geschreven op het bord, zo duidelijk. Dé automatische gedachte waar vrijwel alles aan gekoppeld is bij mij. De oer- overtuiging van waaruit ik al jaren handel. Mijn verslavingen, mijn gedrag...... Het me niet gezien voelen, het steeds bevestiging zoeken, steeds lief en aardig gevonden willen worden. Het alles willen doen om de ander te pleasen, steeds grenzen verleggen omdat 'als ik maar beter mijn best doe.......' Ik kijk ernaar, merk dat het me goed doet dat het er staat. En ondanks dat veel van mijn gedrag en automatische gedachten hieraan nog steeds gekoppeld zijn ( omdat ik van vroeger uit niet beter weet) , mag ik ook constateren dat ik niet in huilen uitbarst. Het me niet zo erg raakt dat ik er compleet van slag van raak. En waarom niet? Omdat ik m niet helemaal meer geloof. Ik weet inmiddels dat ik waarde heb , voor mijn kinderen, mijn familie,mijn vrienden, mijn fellows, maar vooral ook voor mezelf. En terwijl ik naar deze zin kijk op het bord, voel ik me toch sterk. Ik weet dat ik deze zin, deze overtuiging ga uitdagen de komende tijd en dat het verder in waarde zal afnemen, het zijn kracht zal verliezen. Het is nu december 2016, de kerstboom staat, ik heb er zin in. Ik ga de maand gebruiken om te genieten maar daarnaast ook om schoon schip te maken, opruiming te houden. Opruiming in mijn huis, opruiming in mijn hoofd, en misschien ook wel in mijn hart. Ruimte maken voor MIJ. Ik voel de behoefte om schoon schip te maken zodat ik 'opgeruimd" en vol overtuiging het nieuwe jaar in kan. Ook voel ik de behoefte om plannen te maken, piketpaaltjes uit te zetten, het hoeft niet groot of ver ,maar wel bewust. Mijn voorbeeld hierin hier op het forum is toch wel Erik. Hoop hem nog eens een groet te sturen aankomend jaar vanaf een plek waar ik in mijn eentje op ontdekking ben, naar de wereld en vooral naar mezelf. Eind 2015 riep ik , na een desastreus jaar: "2016 wordt helemaal mijn jaar". Vaak heb ik gedurende dit jaar gedacht dat deze uitspraak helemaal niet klopte, dat ik er zo naast zat, door alles wat er op mijn pad kwam. Maar nu, terugkijkend, denk ik dat ik een behoorlijk goede vooruitziende bik heb gehad. 2016 was mijn jaar, het jaar waarin ik eindelijk mezelf centraal heb gesteld. Ik wens iedereen een mooie decembermaand. Laten we omkijken naar elkaar.. Laten we vooral de liefde laten stromen Vergeef... Koester je dierbaren en vergeet niet: "Ieder mens is prachtig en speciaal op zijn eigen manier, ook jij !" Lieve groet Anette