Als ik gisteren iemand echt beledigd heb, dan spijt me dat oprecht. Ik heb het Dagpact gisteren niet gehaald en vandaag ga ik er niet eens aan beginnen. Ik kan de reacties van gisteren ook niet lezen. Ik schaam me te diep.
Er moest iets knallen en het spijt me dat jullie daar bij betrokken zijn.
Ik ben gestopt met roken, na zó'n 38 jaar. Reden: vorige week een enorme hoestbui, waarna ik een mond vol bloed had. Ik durfde de huisarts niet te spreken.
Die zoon van mij, die harddrugs gebruikt, die leek clean, maar dat was hij niet. Zijn broer was bij hem en heeft midden i de nacht zeer verontrustende berichten naar mij verstuurd, op mijn logeeradres. Ik zag dat pas 's morgens. Ik kreeg geen contact, noch met de oudste, noch met de jongste. Ik heb de politie gebeld, die mochten niks zeggen. Wel raadden ze me aan om bij de dichtstbijzijnde politiepost langs te gaan. Ik ben eerst langs huis gegaan, die treinreis zal ik nooit vergeten, ik dacht dat ik elk moment van mijn stokje kon gaan. In huis was er niemand. De glazen deur naar de hal lag in gruzelementen, het was een grote troep.
Allebei de jongens hebben vastgezeten. Ze hadden gevochten. Voor ik daar achter was. Ze mogen met de nieuwe privacywet echt niks méér zeggen. Kon het toen nog erger? Ja natuurlijk! Gisterenmorgen zit ik met verslaafde zoon te praten, ik DACHT een normaal gesprek. Maar opeens pakt hij zijn telefoon en belt 112. Ik hoor hem zeggen dat zijn moeder in een psychose zit ( ik dus), binnen no time staan er 4 politieagenten hier voor de deur.
En toen krapte er iets.