Klassement

Mijn gevoel is bijzonder laag de afgelopen week. Vreselijk vervelend en ik maak me zorgen hoe ik het moet fixen. Het is mogelijk gewoon ontwenning, maar ik pin het allemaal op mijn partner die in mijn ogen te weinig tijd voor me heeft. Ik ben niet in staat me los te koppelen van hem en te bedenken wat ik wil doen. Totaal gebrek aan motivatie en ik heb het idee dat ik het samen met hem iets meer zou hebben. Deels weet ik dat het allemaal niet klopt, en toch voelt het steeds zo. Ik ben niet depressief, maar heb absoluut last van de afbouw in mijn gevoelsleven. Vanmorgen gehuild. Ik ga straks naar mijn zus voor haar verjaardag en ik zie op tegen het rijden naar Amersfoort, want mijn vriend gaat niet mee. Ook als hij mee zou gaan, zou ik er deels tegen opzien, en waarschijnlijk is het eigenlijk best gezellig als ik er ben en zit het ook allemaal tussen mijn oren op het moment, beinvloed door de AD afbouw. Gatverdarrie..... heb soms weer de gedachte: I hate my life... Onzekerheidsvragen spoken door mijn hoofd: Zal ik ooit weer helemaal stabiel zijn? Kan ik ooit mijn droom verwezenlijken en echt mijn eigen afbouw coachings bedrijf bouwen? Zal het erger worden? Moet ik gewoon weer rustiger aan doen? Of doe ik juist te weinig? Moet ik mijzelf meer pushen? Gaat dit nog wel goedkomen? Wat een strijd weer. Ik probeer het te accepteren, maar het is niet makkelijk. Ik heb de beste adviezen voor mensen die ik mag ondersteunen en ga tegelijk zelf ook door zoveel strijd heen nog. Bizar hoe dat naast elkaar kan bestaan. Vannacht en vanmorgen nog hielp ik iemand in Amerika die wel klaar is sinds kort met de afbouw van de Diazepam en die door de griep nu een flinke wave heeft ook en er erg ziek van is en niet kon slapen en bij indutten toch met paniek wakker werd elke keer. Ik weet dan zo goed wat ik moet zeggen, en hij reageerde zelfs met: ik ga dit bewaren en elke keer als ik me slecht voel dit toepassen. Ik schreef hem dit: "Just try to accept life is like this. With pain and suffering. But also with beauty and happiness. You will see more of the second half again very soon. Work on your peace with life. This is how life is. Full of pain, and challenges. Try to make peace with the fact of your own suffering in the middle of it. Try to visualize the suffering as a person you can talk to and say : I accept you in my life and I accept myself. Keep saying it when ever you feel haunted by waves or illness or any other suffering that scares you." Het lijkt erop dat het goed is mijn eigen woorden weer te lezen en toe te passen. Ik voel me rustiger nu ik dit herhaald heb.

Yes, isn't it?

Thx Ad, vind het soms wat onduidelijk en de termen worden ook vaak door elkaar gebruikt merk ik.

Wat dacht je van die president Jeltsin, die stond te dirigeren, met een flinke kegel in z'n kont? En Gorbatsjov met z'n wijnvlek? Die zat er niet voor niets. Overigens dat laatste is een grap hoor, ik vond het een prima kerel.

Laat ze op maat maken! Echt veel beter vond ik. Je kan er superlang mee doen, ze passen perfect, en irriteren niet. En je gooit niet steeds meer materiaal het mileu in ;-) Ik heb vele anderen geprobeerd, en het verschil is echt groot. Ik kan helaas mijn vriend wel horen snurken, dus dat is er niet mee opgelost, maar alle buitengeluiden zijn verdwenen, net als de buren, of mijn bellende vriend in de kamer ernaast. Ik hoor wel gewoon mijn wekker van mijn telefoon. Daarnaast gebruik ik altijd in 1 oor, die op het kussen laat ik vrij( ik slaap altijd op mijn zij.) Als ik een rugslaper was, zou ik gewoon met twee in slapen vermoed ik. Je betaald inmalig wel een hoger bedrag, maar je kan ze heel makkelijk reinigen. Oh en mocht je zoals ik gevoelig zijn voor de druk die je op je oren kan voelen, vraag dan om een ventilatie erin. Hadden ze bij mij eerst niet gedaan en dat had ik wel nodig. Heb ze opgestuurd en weer met ventilatiegaatjes teruggekregen, zonder meerprijs.