Klassement

Hier ook weer een droge dag. Is wel een beetje lastig, krijg van mijn vriend onbegrip omdat ik niet eens één wijntje wil drinken. Maar ik peins er niet over.

Hey lieve Lars! Voor JEZELF natuurlijk! Let maar es op, dat als je dingen doet die jezelf leuk vindt, je daar anderen mee aansteekt. Zo zal er vast en zeker eens taart zijn als ik es langskom; ja toch? Zeg niet dat dat niet zo is!! Dan maak je me blij. ZO, punt hihi (via pb dan maar es afspreken)

Lika is lief Basta natuurlijk ook, maar die heeft zin aan een taartje Dat lees ik er zo uit.

Ha Lars, wat een gedoe gisteren, ik begrijp het zo goed dat alles of niets, frustrerend is het. Maar we gaan het leren Lars. Veel plezier vandaag!

Lag gisterenavond in bed te denken, wat voelden jullie met het afkicken, hoe lang hebben jullie geslikt en hoelang hebben de verschijnselen geduurd? Pas sinds gisteren realiseer ik me dat ik misschien met afkickverschijnselen te maken heb. Vaak vreselijk somber, en dat kan zomaar even weer verdwijnen. Onrust. Me hulpeloos voelen t.o. die gevoelens ik kan er helemaal niets tegen doen, dat is nog het ergste van alles. Paniekerig hoelang nog enz. Voor mij erg belangrijk te weten dat ik niet de enigste op de wereld ben die die gevoelens heeft maar dat er mensen zijn die dit herkennen. Vind dit veel moeilijker dan het stoppen met roken en drinken. Dit is veel heftiger en doet meer pijn. Hoop dat jullie dit herkennen.

Denk dat ik hier maar eens wat berichtjes ga plaatsen, gewoon omdat ik net tot de ontdekking ben gekomen dat de rotgevoelens die ik al een tijd heb, te maken kunnen hebben met het slikken en afbouwen van de Lorazepam. ff kijken of ik m'n berichtje kan plaatsen......................................Oké. Oktober 2 jaar geleden zakte ik weer in een winterdepr. In febr. uiteindelijk mijn h.arts gebeld en 's middags had ik hier thuis 90 Lora's liggen 1 mg. en moest er 4 per dag slikken. In maart kreeg ik een herseninfarct. Nu bijna twee jaar later ben ik lichamelijk goed hersteld en ben ook al heel vlug zelf aan het afbouwen gegaan naar 1 1/4 tabl. per dag, voelde dat dat nodig was. Dat vond mijn neuropsychiater ook. Nou heb ik volgens mij veel te vlug afgebouwd, maar het ging zo goed, dus vol trots gaf ik de rest van de medicatie aan hem. HAD IK DAT NOU MAAR NOOIT GEDAAN. Eens gegeven blijft gegeven dacht hij, en ik vond het toen nog een fluitje van een cent, nog ff kijken hoe het uitpakt en dan langzaam medicatie opbouwen voor mijn dip. gevoelens, overgehouden aan het infarct. Nou voel ik me al een hele tijd gespannen, heel boos, en rot en soms heb ik het gevoel dat ik gek word van de onrust. Dan zie ik het niet meer zitten. Toen ik net dacht dat het wel eens ontwenningsverschijnselen kunnen zijn werd het gelukkig een stuk rustiger. Het is nu afgelopen vrijdag één week geleden dat ik de laatste 1/4 tablet heb geslikt en vraag me af hoelang je last blijft houden van die verschijnselen. Ik raak echt in paniek en das niet prettig als je alleen woont.

Absolute eerlijkheid bestaat niet, als jij je zeker genoeg voelt, Rosa, 10 punten. DenietsmetdeAAhebbendebedwaartse

Smart ja dan gaan we taart eten. @basta morgen ga ik voor de eerste keer heen. Ga nu slapen.

Ging het goed in de bakkerij? Leuke klus zeg. En Reacher, ben jij nu eindelijk weer eens gewoon 37 graden?

Ik schreef het in mijn vorige berichtje eigenlijk verkeerd. Ik heb niet verteld dat ik alcoholist ben maar verteld dat ik vond dat ik wat teveel dronk en daarom een periode helemaal niet heb gedronken. En dat me dat wel goed beviel en daarmee door wil gaan. Ik ga niet vertellen dat ik een doorgewinterde alcoholist ben. Daar schaam ik me nog steeds voor. Ook al sta ik nu alweer een aardige tijd droog.

Jij mij ook, lieve Lars. Echt wel! Het is altijd gemakkelijker naar een ander te kijken dan naar jezelf. Slaap lekker.

Ook droog hier en gewoon welterusten.

Ik meld me sober af voor de dagpact. Buonanotte.

Hey Lars, Stom he, dat je je vantevoren al bang maakt dat het niet zal lukken. Ff omdenken: er onbevooroordeeld instappen, nieuwsgierig en iets leuk mogen gaan ondernemen? Of een Pippiuitspraak: 'Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan" O, wat makkelijk gezegd..en ik durf het te zeggen, omdat ik best wat herken in je woorden. En die van Lika en vele anderen hier. Inderdaad...omlaag die lat...je legt m zelf op die hoogte, je kunt hem zelf ook weer op een andere plek leggen. Acceptatie...het is soms zó moeilijk...maar wel de eerste stap. Succes Lars!

Lieve Lars, ik ben weer voorzichtig aan het werk en doe nu al bijna een maand over ongeveer niets. Ik maak me zorgen dat ik eruit word gegooid, ze me niet willen etc. Maar voor wie leg ik de lat zo hoog? Aan wie moet ik me bewijzen? Het zit in onszelf waarschijnlijk. Dat is frustrerend. Tuurlijk maak je je zorgen om die taarten te bakken. Bekritiseer jezelf niet om dat gevoel. Het is zo. Net als de zorg die je nodig hebt. Het is zo. Maar het is ook zo dat je het aanbod hebt gekregen om taarten te bakken. Het is ook zo dat je hier op het forum veel brengt. Het is er allemaal Lars.

Ik ben nu een boek aan het lezen over mindful opvoeden. Misschien had mama-spreeuw dat niet genoeg gedaan? Jannigje, ik onthoud vandaag als de dag dat jij eerder was dan Yvonne.

Och lieve Herstel als ik wil kan ik zoveel leuke dingen doen hier. Schuur inrichten, vijver verder schoon maken, Gamen m'n grootste hobby tja en puzzelen als je een legpuzzel bedoeld, daar heb ik al een tijd aan zitten denken. Dadelijk nog een grote hobby van me een bord gyros eten, thuis gebracht en wel. God wat voel ik me anders zeg nadat ik denk dat die zorgen en spanningen komen van ontwenningsverschijnselen. Heerlijk weer een dag rust.

De NS hè?!!

Wat een nare baby spreeuw je zou als ouder-vogel gewoon expres van de leg gaan en geen kindjes meer krijgen! Ik denk dat je balkon heel mooi gaat worden! En als ze langer werk hebben blijven de duiven misschien juist wel voor altijd weg. Inderdaad fijn dat de arts zich zo over je welzijn buigt Jannigje. Kan me tegelijkertijd ook zo voorstellen dat je je zorgen maakt, je weet niet wat je te wachten staat en het is allemaal onzeker tot je de behandeling achter de rug hebt. Dikke kus van een mee voeler

Dag Bolletje, Hier vind je mijn verhaal: https://forum.verslavingdebaas.nl/topic/9959-het-begint-nu-toch-wel-wat-moeilijker-te-worden/ Heel onderaan.

Nu ik eenmaal begonnen ben, is het gedoe gelukkig te overzien. Het is een gigantisch gesjouw, maar het lukt. Nu nog 10 grote potten en één pruimenboom, mijn trots. Dat moet allemaal binnen staan, want buiten aande voorkant staat al vol. Ik ben heel benieuwd hoe lang het allemaal gaat duren, want er moet van alles geschilderd worden, voor én achter. Kan weken duren. Maar goed eerst dit en dan maar verder zien. Ik kwam misschien niet duidelijk over in het stukje over mijn lever. Ik ga er ook absoluut van uit dat hij/ze mij zo goed mogelijk proberen te helpen. Ik bedoelde dat eigenlijk ook te zeggen: het onderzoek is nog niet eens officieel gepubliceerd en toch willen hij en zijn collega's het al proberen. Hij had ook voor de oude vertrouwde, methode kunnen kiezen, maar dat doet hij niet. Én hij doet het in overleg met mij, dat vind ik ook wel bijzonder. Wat het lastig maakt is de onzekerheid, het afwachten, geduld hebben, proberen het op me af te laten komen zonder me suf te piekeren. En die duiven!? Tjsa , dat gevecht blijft wel bestaan . Straks op een schoon balkon!! Over de Duvel gesproken! Weg!! Ik wilde kijken en reageren op je link en nu is hij weg?

Goeie morgen Sneeuwhoen en Covenant. Dank voor jullie reactie. Ja het is geen makkelijke tijd geweest de afgelopen twee jaar, maar ik weet dat dit forum me kan helpen ben al 8 jaar bij het forum alcohol de baas en er 7 jaar helemaal vanaf dus moet me dit ook lukken en dat gaat het ook. Ik wist alleen niet waar die onrust, angst en paniek vandaan kwam. Nu dat hoogstwaarschijnlijk te maken heeft met het afkicken is het in mijn bovenkamer weer wat rustiger. Covenant natuurlijk houd jij het vol, we doen het samen hier. We gaan samen door deze moeilijke tijd. Maar veel schrijven wat je voelt want wat zijn jouw ontwenningsverschijnselen? En rust je ook? Dat doe ik wel maar het belangrijkste is voor mij delen en herkennen. Zo nu ff 1 uurtje rust.

Dag Bolletje, Je bent niet alleen ook ik ben aan het afbouwen van lorazepam en ook ik zit met ontwenningsverschijnselen. Ik hoop dat ik het volhou want ik heb nog 1 stap te gaan. Ik had altijd gedacht dat gemakkelijker zou zijn. Ik zit nu op een 0,25 mg. Als dat rot gevoel blijft dan ga ik terug naar 0,5mg en dan ga ik langzamer afbouwen per 0,1 mg. Daarnaast ben ik blij dat ik dit forum heb gevonden zo ik toch wat morele steun heb en niet het gevoel heb dat ik er alleen voor sta. Dus volhouden is de boodschap.

Bolletje, Je kunt het zo gek niet bedenken, of ik heb dit of dat ontwenningsverschijnsel wel gehad. Ik kan er een boek mee vullen. Probeer bij de dag te overleven. Niet te ver vooruit te kijken. Niemand kan jou helaas zeggen, hoe lang het duurt. Probeer de momenten dat je je ertoe in staat voelt iets te doen, maakt niet uit wat. Ramen lappen, kast opruimen, de kat toespreken enz enz. Lukt boodschappen doen nog? Koop dan iets ,wat je lekker vindt. Praktische dagelijkse dingen, die ervoor zorgen, dat je nog wat structuur houdt. Nee, het valt helemaal niet mee, we weten er alles van. Ik geef je een wilde perzik, die al rijp is. Eet hem lekker op !

Dag Bolletje, Jeetje, jij hebt wat voor je kiezen gekregen zeg! Gelukkig, dat je goed bent hersteld... Nu de lorazepam nog. Ja, je hebt te snel afgebouwd en worstelt nu met de gevolgen. Het kan nog wel even duren, voordat paniek en andere nare symptomen verdwijnen. Geef jezelf niet op de kop hoor, als straf voor jouw overmoed. Die arts had beter moeten weten. Je doet reuze je best. Je kunt hier zoveel berichtjes posten, als je wilt. Misschien kan dit jou helpen, om deze lastige periode door te komen. Sterkte ! Sneeuwhoen

Ja dat gaat door. Morgen begin ik daarmee. Niet alleen taart ook cake en dat soort dingen.

De Jeugd van Tegenwoordig. Het leek voedertijd voor de jonge spreeuwen, op drie plaatsen tegelijk waren moeder of vader spreeuw hun ongeduldige kroost hapjes aan het toestoppen. Zoveel tegelijk had ik nog niet gezien. Wat een ongeduldige en verwende beestjes, die jonkies. Ze hadden het ene hapje nog niet achter de spreekwoordelijke kiezen of ze bedelden alweer luidruchtig om het volgende. Vermoeiend voor die arme ouders. Nu en dat hipte pa of ma gauw even weg, als de jongeling de aandacht even liet verslappen. Ik snap dat wel, geen moment voor henzelf die arme ouders. Maar dat waren echt maar korte momenten, want hup, daar kwam de schooier ijlings aan gehipt. Maar goed het verliep wel in harmonie. Maar toen: daar waren er weer twee. Ma spreeuw (denk ik) was druk in de weer voor junior. Maar dankbaar? Ho maar!!! Nu kennen vogeltjes dat gevoel waarschijnlijk niet, dus dat kan ik hem dan niet kwalijk nemen. Maar opeens: begint hij ongeduldig zijn moeder te pikken! Schikt op!!! Waar blijven de hapjes!!! Pik in haar rug. Zij vluchtte weg, hij er achter aan!!! Hapje, slik, pik etc etc. Het ging maar door. Geen ontkomen aan. Hij pikte haar echt elke keer venijnig in haar rug!!! Nou ja zeg, waar moet dat heen? Er bestaat vast geen meldpunt voor moeilijk opvoedbare, gewelddadige jonge spreeuwen?!

Dus droog én wit Je klinkt goed!

Ben je al onderweg? Zolang reizen is het ook weer niet of ben je ergens gestrand?