Klassement

Claartje, hoi, even ingelogd voor jou. Is dit het nou?, vraag je. Dat is precies wat ik dacht na een paar weken onthouding. Het antwoord is voor mijzelf geweest: dit is slechts het begin. Het begin van een pad, het pad van herstel. Dat bestaat uit heel veel voelen, denken, doen, beleven, huilen, lachen, werken aan jezelf en: verandering op alle vlakken. Voor mij was en is dit het ware levenspad, een weg waarop ik mezelf vond en vind, met als doel: mijzelf zijn. Ik ben zo ongelooflijk dankbaar dat ik dit pad ben ingeslagen! Het was en is levensveranderend. En ik ben heel, heel tevreden en gelukkig met wie ik vond en wie ik nu ben. Je doet het super Claartje! Knuf van yo

He, ik mis het forum! Snel een berichtje uit de pc om de verbinding weer even tot stand te krijgen! Ik lees mee maar kom aan deelnemen even niet goed toe. De laptop is stuk en ik "mag" binnen niet roken.... dussz (!), daarbij nog steeds volop klussen en werk etc. Maar ja, dat houd me van de straat... al ben ik dus heel veel buiten (weer of geen weer) ! Lekker tussen het groen hier. Vandaag de laatste loodjes van het heggen snoeien (zo'n 35 meter). Ik baal er wel es van dat allemaal alleen te moeten doen, maar enfin. Wel zweten... en morgen verder met een lastige klimop. Dat ga ik zittende doen. Oh en dan dat aanvegen en in zakken stoppen....( pff, zeur-zeur...) Tussendoor nog steeds gezelligheid met mijn buurvrouw. Rare zomer dit. Nog los van het weer, geraak ik in beslag genomen van een klusflow... er staat nog een schuur te wachten die geschuurd en geverfd moet. Iemand zin om een weekje te komen logeren en helpen?? (eigen kamer beschikbaar) Verder de gewone ups en downs. Blij met alle dagen na de alcohol-loze.... die zijn zoveel beter voor mijn gemoed! En binnenkort hoor ik in hoeverre ik goedgekeurd wordt door de uwv. Uit de ziektewet; waarschijnlijk wel. Ik neem eigenlijk alles momenteel een beetje voor hoe het komt. Wat kun je anders?? Binnenkort op vakantie en alle drukte hier even me achterlaten, lijkt me best fijn even, al is het maar een week. .... En... ik ga zo meteen in de hangmat slapen! Dat wil zeggen... proberen (want er zijn buren druk aan het kletsen nog en er is ook verkeer in de verte) Als het niet lukt dan slaap ik overdag in de hangmat verder! Wat een temperaturen ineens...! Vind dat slapen buiten wel spannend! Ik hoop dat het jullie goed gaat, speciaal even voor Kruidenthee, Gipsy, Lars, Jannigje, Erik, Nadia, Koh en Gerrit, ZBB, Aggie en Wijfie, Monster en Hut en verder iedereen die zijn duvelse best doet om iets goeds uit dit leven te slepen, ondanks de narigheid die er ook is en de trek naar het grote vluchten... Lieve mensen, welterusten! ...

Kruidje, zijn we niet allemaal even ver? Eén armlengte immers? Wat is cleantijd nou helemaal waard; applaus voor iemand die 5 jaar clean is ....... en stilvallen als iemand na een val weer opstaat en 'pas' een maand weer clean is? "We zijn het allemaal waard (...)" dit is jouw tekst en dit is zó waar. Omdat het cliché is geworden, vergeet ik soms hoe fundamenteel het is om te beseffen hoe onmetelijk de waarde van ieder mens is. Ook jij en ik zijn dat. De moeite waard; ALLE moeite waard. En nog méér zelfs. Mooi hè?

Gped dat je het niet gedaan hebt rapilos En goed van alle andere die nuchter zijn gebleven! Ik meld me droog af

Lekker wat opgeruimd, wat administratie gedaan die was blijven liggen en me verder rustig gehouden. Meld me droog af.

Mooi gezegd door yogajuf.... Ja dit is het dan... Geniet ervan, nog heel lang

Ik ben terug uit Nijmegen. Was veels te warm om langer te blijven. Maar... nuchter gebleven en daar ben ik trots op

Hej, Hoe gaat het met iedereen ? Is eventjes geleden... Hier gaat het in slakkengang vooruit ! Ondertussen op 2.93 mg Diaz. Een tijdje wat sneller willen gaan en deed niets anders meer als wenen. De raad gekregen om eventjes op mijn dosis te blijven staan en ik kon de vooruitgang voelen. Dus nu ga ik met .01 naar beneden en houd een dag of 5 aan en als dit ok gaat ga 'k verder. Zijn net een weekje weg geweest en moet zeggen ; ik was er wat argwanend tegenover maar het is goed meegevallen. Bezig blijven is dus echt de boodschap en als 't niet gaat gewoon aan toegeven. Buiten een ochtend- en nachtelijke misselijkheidsaanval heb ik het wel gered ! Lang leve de gemberthee ! Nu ik zo traag ga heb ik echt het gevoel dat mijn lichaam meer tot rust komt en dat de neveneffecten vrij beperkt blijven. Het duurt me vast een eeuwigheid eer ik hiermee klaar ben maar als ik nog dingen kan doen ben ik blij zonder teveel last. Ik weet dat de meeste hiermee al klaar zijn .. maar ik zit nog eventjes in de benzotrein ! Veel succes iedereen en hoop dat iedereen zich snel weer beter mag voelen ! Niks is erger dan je gevangen te voelen in je eigen lichaam ! “The meaning of life is to find your gift. The purpose of life is to give it away.” Vond ik mooi om mee te eindigen ! x

Dewi, Klopt het dat je nu pillen van 2 mg gebruikt ? Anders kan ik het niet volgen, maar dat kan best aan mij liggen ... Je zou 1 mg lormetazepam ook kunnen vergelijken met 20 mg temazepam ... Vindt je huisarts dat ook weinig ? Op zich zou een huisarts daar niet moeilijk over mogen doen. Hij is immers diegene die je al die jaren dat middel op die dosis heeft voorgeschreven, tegen de richtlijnen in ! Dus ik zou zeggen, spreek hem daar rustig op aan ! Misschien kun je wel ineens stoppen, misschien niet. Dat blijft inschatten, en als iemand dat kan ben jij dat zelf. Artsen en apothekers hebben er vaak de ballen verstand van. Overigens is lormetazepam technisch gezien een "high potency" benzodiazepine, net zoals clonazepam, alprazolam, lorazepam. Sterker dan het lijkt, de "ene mg" kan bedrieglijk zijn. Mij is ook "slechts" 2 mg clonazepam voorgeschreven. Ook bij een echte lage dosis kan fysieke afhankelijkheid onstaan en zeer problematisch zijn. Ik wil zeker niet roepen dat je heel langzaam moet afbouwen als je er misschien ook snel vanaf kunt. Misschien (!) is het ergste binnen vier weken voorbij. Misschien is het ook een kwestie van uitproberen ? Ik zou zeggen, maak je eigen inschatting en trek je eigen plan.

Dewi, Mijn dokter heeft mij dit vorig jaar ook gezegd met als resultaat reeds 15 maanden ontwenning. Hij klonk toen heel erg overtuigd vandaar dat ik hem ook geloofde. Toen ik hem na 5 maanden HEL terug opbelde en hem vertelde dat mijn leven om zeep was zei hij toen arrogant dat hij er ook niks aan kon doen dat mijn lichaam zo reageert. De ontwenningsverschijnselen waren verschrikkelijk en ik wens dit niemand toe. Dewi ik denk dat er hier genoeg aangrijpende verhalen staan. Eenmaal in een withdrawal is er geen terugkeer meer mogelijk en moet je de rit uitzitten en dit kan heel lang duren. De hoeveelheden zijn echt niet van belang maar wel de reactie van jou hersens bij het plots stop zetten van het medicijn en dat kan geen enkele dokter voorspellen of misschien heeft hij dan een glazen bol. Veel succes.

Arie, ik begrijp helemaal wat je voelt en kan jouw gedachten goed volgen. Wat jij beschrijft is hetgeen bij mij het langst geduurd heeft. Als je te hard gaat met minderen moet je misschien even een soort platform vinden in de vrije val waardoor je kunt stabiliseren en daarna ga je weer verder. Zolang je maar niet omhoog gaat komt er uiteindelijk een einde aan en klim je weer omhoog. En ja die irritaties met de partner herken ik maar al te goed. Onderschatten, overschatten het maakt niet uit. Neem maar van me aan dat de "issues met de anderen" gewoon weer verdwijnen zodra je weer goed in je vel gaat zitten. Fijn dat je een update schrijft.

Twee mooie dagen gehad, echter vandaag is weer zo'n vage dag. Begon gisteravond al met zoals gewoonlijk irritatie met mn vriendin. Ik heb het gevoel dat ik mij heel erg vastklamp aan haar in deze tijden, wat ten koste gaat van haar bewegingsvrijheid. Ik probeer dat wel los te laten. Het is erg zwart-wit denken wat ik nu ervaar. Zoals altijd hou ik mij vast aan het gegeven dat dit van voorbijgaande aard is en dat het allemaal in de toekomst (hopelijk) wel in balans geraakt. Vanavond zou ik weer een milligram gaan minderen, maar ik zie daar erg tegenop. Momenteel ben ik zeer angstig naar bijna allerlei dingen/activiteiten. Aan de andere kant kan ik gewoon niet wachten om benzovrij te zijn, en dan echt te herstellen. Angst voor alles. Mijn eigen gedachten zijn angstig. Doodnormale dingen doen boezemt mij angst in. De angst om af te bouwen is groot etc. Die twee goeie dagen waren echt goed! Dubbelzien was weggezakt de afgelopen dagen, dus ik heb sinds tijden een hele krant uitgelezen. Eindelijk was er iets van innerlijke rust te vinden...tot gisteravond. Maar de herinnering aan die twee dagen sterkt mij enorm. Soms vraag ik mij af of ik deze rit nu overschat en er teveel waarde aan hecht of dat de buitenwereld inc. alles en iedereen en in het bijzonder mijn familie en vrienden, deze situatie onderschat...? Ik ben van mening dat het laatste het geval is , al ben ik natuurlijk vrij bevooroordeeld aangezien ik de hoofdrol speel in dit drama. Voel me toch gesterkt in het feit dat ik erg ver ben nu en dat geeft wel kracht om door te zetten. Want zoals vele van jullie zeggen: het wordt beter! Daar hou ik mij in dagen zoals deze aan vast. Prettige dag!

Proficiat met je eerste week! Goed gedaan...

Lars, de strekking van het verhaal is dat depressies gaan en komen en dat jij niet depressief bent maar depressie(s) HEBT. Men zegt heel snel; jij bent ...... maar jij bent zoveel méér en wat je hebt maakt niet je hele leven uit. Door zo te denken, kun je het iets minder groot maken, en je tegelijkertijd realiseren wat er nog meer is dat jij hebt en bent. Dat maakt het niet makkelijker misschien, maar voor mij was het ooit de weg uit mijn depressie van ruim 3 jaar. (en ik maar denken dat ik die gedachte uit het filmpje Zelf bedacht had☺) ik ga te fietsen met Kees en daarna meteen door richting strand Heb een goede dag! en ben er blij mee☺

Ha Lady Jane

Lars, Is drank ook niet een medicatie? En daar ben je niet bang voor? Ik zou zeggen probeer het... Alles beter dan weer terugvallen in de drank. Btw. Alles oké hier. Minder aanwezig door trol ervaring. Maar ga doorrrrr op mijn verkozen pad.

Dagpact; Claartje Lars jowan Agnieta Rapilos

Ha ha, worden we nu honden Jane? Nee hoor, Kate en ik zien er heel anders uit. Kijk, dit deden we gisteren nog. Jij ook feli's Kate!

Ik ben er weer en ik ben nuchter en het leven is goed.

Lieve mensen. Ik lees steeds jullie berichten. Alles wat jullie beschrijven heb ik ook gehad. Zonder uitzondering. Wat ellendig in haar laatste berichtje schreef pakte me ook even. Het gevoel dat andere mensen aan je kunnen zien dat er van alles fout zit in je hoofd. En daar werd ik zo vreselijk onzeker van. Ik was nu eenmaal genoodzaakt als ondernemer om naar zogenaamde netwerkborrels te gaan om nieuwe klanten te werven. Dat was een regelrechte marteling voor me. Ik zag daar zo vreselijk tegenop en ben ook een aantal keren niet gegaan. En als ik ging dan had ik constant het idee dat ik onzin stond te praten of had het idee dat zakenrelaties door zouden hebben dat mijn brein niet goed was. Ik heb toen familie en vrienden en natuurlijk mijn vrouw gevraagd of ze echt eerlijk konden zeggen wat ze aan me zagen. Niemand zag wat. Mijn eigen moeder ook niet. Mijn beste vrienden ook niet. En natuurlijk zie je niks aan ons. Dat is ook het probleem. Het is iets in ons hoofd en in ons lijf dat we alleen zelf meemaken en wat niet te beschrijven is. Daarom bagatelliseren artsen en deskundigen het waarschijnlijk ook, je kunt niks aan ons zien. Helemaal niks. Het is met geen enkel medisch instrument te meten dus dan bestaat het ook niet, aldus de wetenschappers. Kanarie, ik vraag me af of 30 km fietsen nou wel zo goed is. Doe het gewoon wat rustiger aan de komende tijd. Als je helemaal hersteld kun je dat beter oppakken. Luister naar je lijf en wat je aankunt. Stel grenzen voor jezelf.

trots op jullie

http://www.merryjoyousfree.com @Bert2 lees zijn boek. Don Killian. Ook fijn voor onze geliefden. Je kunt er doorheen komen. Don is jarenlang 13 jaar verslaafd geweest aan alcohol en Rivotrill 4 mg en 10tal andere psychische drugs. Hij is overal vanaf gekomen. Ja het was een hel maar hij is nu een van de gelukkigste mensen op aarde! Er is hoop. Hoop op een fijn leven zonder "medicatie" . Hij is een held. Net als jullie allemaal. Ik heb erg veel gehad aan zijn steun. Je kunt hem mailen. Hij antwoordt altijd of via mail of via zijn videos. Het boek is een en al herkenning. Ik heb alles gearceerd wat mij ook is overkomen maar ook datgene wat mij hoop geeft. Zijn boek is natuurlijk in het Engels maar leest heel makkelijk weg. Nu ik het uit heb geef ik het exemplaar met mijn arceringen aan mijn geliefden. Zodat ze weten wat ik heb moeten doorstaan en het genezingsproces en de withdrawal beter begrijpen. Ook jij kan er vanaf. Doe het zo door gaan is geen optie! Ik weet wat je door maakt...oja boek is te bestellen via Amazon.com Sterkte weer!

Ow Ow Ow, ik ben jullie niet vergeten hoor Momenteel geen alcohol helemaal niets geen druppel, soms nog weleens last van maar dat valt nog wel mee Ben bezig met schuldhulp met een maatje of iets dergelijks om de puinhoop van de afgelopen jaren aan het opruimen. Groetjes,