Hallo. Doodeng.

[Lika]

Mijn man en ik hebben nog geen idee of en zo ja hoe verder. Vooralsnog leidt dit niet tot problemen. Hij vindt het 'al bijna niet meer raar klinken' zei hij gisteren.

Kinderen (11 en 13 ) weten van niets. Hoeft ook nog niet. We hebben wel verteld dat wij een conflict hebben. Maar de sfeer in huis is prima. Op dit moment beter dan in de afgelopen maanden. Voor alles is een moment, denk ik dan maar.

Gisteren zei mijn man 'misschien hebben we wel nooit echt van elkaar gehouden'. (Tuurlijk wel, maar niet op die ene manier ...misschien , misschien) 

We hadden elkaar nodig, dat is zeker. 

En een burnout nuchter overleven zorgt er dus blijkbaar voor dat je niet meer met jezelf door 1 deur kunt als je 'had ik maar.....' gevoelens toelaat. Ik KAN dat niet meer. Kan alleen nog maar eerlijk zijn naar mezelf.

Lastig, want hoe dat te doen zonder anderen te kwetsen? Dat kan. Dat ontdek ik nu. Het buitenland leert me ook veel. Geduld hebben bijvoorbeeld. Zonder iets weg te duwen. Zonder je kop in het zand te steken. Zonder de boel op de spits te willen drijven. Je punt te willen maken. Maar dat je goed voor jezelf moet zorgen. Dat dat heel belangrijk is. Dat je dan pas voor anderen kunt zorgen. Nou ja... zo nog wat zaken.

 

 

 

[NickyLJ80]

Pfieuw Lika, ik vind het nogal wat. Spannend inderdaad ook, maar wel de enige manier om een beetje zekerheid te krijgen over je gevoelens. Wat fijn dat jullie elkaar zo de ruimte geven om dit te kunnen doen. 

Wanneer ga je eigenlijk je weekendje weg doen? Wel lekker (en nodig) om even tot rust te komen als ik je zo lees. Op tijd remmen op het werk hè 

[kruidenthee67]

Met eerlijk zijn kun je soms een ander kwetsen.

Met niet eerlijk zijn ook, en jezelf erbij 

 

 

 

[Lika]

Tuurlijk vind ik het zelf ook nogal wat. Maar....niets doen is ook een keuze! 

Ik hoop dat ik het goede doe voor mezelf. Toch ben ik vrij rustig. Gek genoeg. Zo lang ik geen gevoel hoef weg te drukken, gaat het wel. En natuurlijk zie ik de valkuil van iemand die zegt hoe mooi en goed ik ben. Maar ik ben er tegenwoordig zelf helemaal helder bij. Dat is zo fijn. Dat gaat steeds beter. En ook steeds beter in staat om op mezelf te vertrouwen. Voelt heel fijn. Ben steeds lievr bij mezelf. Voor het eerst in mijn leven. 

Ja, ik heb zin in mijn paar dagen weg. Naar de workshop. Dat is over twee weken. 

Op mijn werk blijf ik nog even reïntegreren. Dat haalt de druk wat van de ketel. Ik wil nog verder oefenen in hulp vragen, grenzen stellen, niet alles op me nemen. Dat kan hier. 

 

14 december 2017 bewerkt door Lika

[Jannigje]

Lika, ik had een week geleden een reactie geschreven, maar niet geplaatst blijkbaar.  Die heb ik nU maar weggehaald, 

paste te meer voor mij.

Je raakt me ongelofelijk met je verhaal. Veel herkenning, o.a. van wat ik wél voelde maar niet heb gedaan omdat ik niet durfde, omdat ik mezelf niet de moeite waard vond, omdat etc. Allemaal redenen om niet te hoeven. Teveel angst, teveel ongeloof in mezelf, te weinig vertrouwen in mijzelf.

Voel en ga lieve Lika 

21 december 2017 bewerkt door Jannigje

[Reacher]

Wanneer ga je? 

[Lika]

Naar het buitenland? Ik denk in februari....

[Reacher]

Dat lijkt mij een goede tijd, eerst nog even ‘tot jezelf komen’ en daarna met frisse blik de toekomst te onderzoeken. 

[nancys]

Op 15-12-2017 om 01:24 zei Lika:

Ben inmiddels voorbereidingen aan het treffen om naar het buitenland te gaan. Voor een week. Anders ga ik me de hele rest van mijn leven afvragen of ik dat niet had moeten onderzoeken...

Vandaag paspoort aangevraagd. Bijna té spannend. Zo veel nieuwe mensen. Ik ben op werkgebied behoorlijk over mijn grenzen gegaan deze week. Dom! 

Kerstdiner van werk laten schieten. Geen energie. Moe. En eerlijk gezegd....ook geen zin in aangeschoten mensen om me heen. Beetje bang ook dat ik opeens daar ter plekke....

Naar waar ga je Lika?

Wij zijn 9 maand geleden ook naar het buitenland verhuisd, en niet even dichtbij, naar de Filipijnen, een duikcentrum overgenomen en ondertussen een huis gekocht. Ik had in België al een serieus probleem, maar dacht dat het wel zou beteren als k men droom had waargemaakt, was een beetje.in een burnout beland. Maar de problemen verdwenen niet vanzelf integendeel......

Geen spijt, absoluut geen spijt, dat we het gedaan hebben, wel spijt, heel veel.spijt dat ik bijna10 maand van dit droomleven verhoogd heb aan drinken..... Veel succes met je keuze. Als het dat is wat je wil ga je geen spijt hebben. 

Nancy

 

[Lika]

Ik verhuis niet hoor... ga een week. 

Update: man en ik hebben heel goed contact. Wonderlijk dat dat kan. Alles ligt op tafel en is aanwezig. Verliefdheid mag er zijn. Ik prijs me gelukkig.

[Pelle2]

Fijn! 

[Lika]

Man drinkt nu ook niet. We kunnen zonder overdrijving en door drank uitvergrote gevoelens met elkaar praten. Hij heeft bewondering voor de manier waarop ik handel. Integer vindt hij. Dat doet me goed. Ik doe mijn best,

maar echt. Drinkend had ik er NIETS van gebakken...

[smart]

Wat fijn Lika!!

[kruidenthee67]

[Jannigje]

Mooi   

[Lika]

Ik ben nu in mijn weekend. Workshop ‘spirituele relaties’ van Jan Geurtz. Interessant en heel erg fijn. En ook: pfoei. 

Ticket gekocht om het buitenland te bezoeken en te onderzoeken en langs die weg ook zeker onderzoek naar mezelf. 

Voel me meestal beter dan lange tijd hiervoor. Heb wel weer energie en zin in het avontuur. Er begint iets te stromen ondanks dat angst en schuld dicht naast me staan.

[kruidenthee67]

Mooi Lika...'beweging'.

Ik ben in zijn boek aan het lezen, verslaafd aan liefde. Heel helder.

Ik wens je een goed weekend! 

 

[Reacher]

Gelukkig nieuwjaar Liefka  En wat voor een jaar hè

. 

[Lika]

Dank lieve Reacher!!

Reis naar buitenland afgezegd. Ik ga niet. Wil eerst zelfstandig op mijn eigen benen staan. 

Dat voelt beter. Wat iedereen al zei natuurlijk. Dat voel ik nu.

Ticketkosten zal ik wel niet terugkrijgen... 

Mocht het ooit toch zo moeten zijn, dan komt het vanzelf weer goed. 

[kruidenthee67]

[bumperjim]

21 uur geleden zei Lika:

Dank lieve Reacher!!

Reis naar buitenland afgezegd. Ik ga niet. Wil eerst zelfstandig op mijn eigen benen staan. 

Dat voelt beter. Wat iedereen al zei natuurlijk. Dat voel ik nu.

Ticketkosten zal ik wel niet terugkrijgen... 

Mocht het ooit toch zo moeten zijn, dan komt het vanzelf weer goed. 

Lol het is wel een emotionele achtbaan met jou, maar ik denk ook dat het beter is  

Die ticketkosten passen ruimschoots in de zak geld die je inmiddels niet opgezopen hebt  

[Lika]

Nou ja sterk....@Francoise? Ik ben wel mijn geld kwijt Maar toch, maar toch was dit nodig om uit te vinden dat ik nu zo sterk ben dat ik ook alleen tegen de 'omstandigheden' ben opgewassen. In ieder geval zo ver ben dat ik het alleen durf te proberen.

Het buitenland heeft een aantal processen versneld in werking gezet. Dat is heel goed en het blijft een voor mij dierbaar persoon. Maar ik wil helemaal niets met niemand geloof ik. Weet het niet. Ga daar eerst op broeden. Zou het buitenland graag even hebben gezien, maar zo is het niet gegaan. Gek genoeg kan ik daar nu wel mee leven. 

De relatie tussen man en mij. Geen idee. Ga ik ook nog wel uitvinden. Voorlopig puur vriendschappelijk wat mij betreft. En dat is al meer dan het was. 

[Lika]

 

Lol het is wel een emotionele achtbaan met jou, maar ik denk ook dat het beter is  

Die ticketkosten passen ruimschoots in de zak geld die je inmiddels niet opgezopen hebt  

 

Ja. Ik BEN de emotionele achtbaan. Interesse? ( grapje....)

5 januari 2018 bewerkt door Lika

[bumperjim]

 

[Lika]

Dank. Ik merkte bij mezelf dat het mooie gevoel langzaam maar zeker ook vermengd raakte met ongeduld, ergernisjes, verwachtingen. Doe ik allemaal helemaal zelf. Is ook normaal. Maar geen behoefte aan. Heb mijn handen vol en zit niet te wachten op meerdere hoge latten die ik zelf opleg....

Werk is 1. Daar lag ik ook vannacht van wakker. En over gedroomd ook. Zit ook vol met dingen die ik moeilijk en eng vind. Mensen die iets van me willen en waar ik me eindeloos door aangesproken en afgewezen voel. Angst dus om te falen, afgewezen te worden, mezelf uit te spreken. Wat een leerprocessen zonder verdoving.

Die lat kwam ik ook tegen bij DE verliefdheid. Eerst niet, maar hij kwam. Ik kan het er nu niet bij hebben om ook nog aan alle verwachtingen van mezelf op dat gebied te moeten voldoen. Het helpt niet. De beste man kan daar niets aan veranderen, aan toevoegen. Wel aan verpesten. Denk ik.

Relatie hier. Kinderen. Gezin. Ik voel me op elk gebied overvraagd. Moeten. Ik wil eigenlijk met mijn hoofd onder de dekens en helemaal niets. Behalve een beetje huilen. 

En ook dat is goed. Laat maar even Lika. Mag gewoon.