Hallo. Doodeng.

[Lika]

En ik ben bang voor mijn eigen gevoelens denk ik. Want ik mag niet weg willen. Dat doet een moeder niet. Maar ik wil ook niet weg van mijn kinderen. Dat is juist de reden dat ik er nog ben. Ik kan alleen niet meer... dan word ik zo bits en boos (ongemerkt) dat ik het hier heel moeilijk maak voor iedereen. Alleen omdat ik 'gewoon' mijn man niet om me heen kan hebben. En dat verwijt ik mezelf dan weer. Maar het is gewoon zo. 

[Reacher]

Dat is mij altijd de grens, als alle lichten op rood gaan en ik iets niet meer kan opbrengen. (Ha lieve Etty )  

Ik wens je heel veel kracht in deze moeilijke tijd 

[kruidenthee67]

Wat heb je een moeilijke tijd! En dan toch droog....petje af.

Tja, wat is wijsheid? 'Afstand nemen'...in welke vorm dan ook?

Letterlijk...uit de situatie? Elkaar even uit de weg gaan...

Maar ook figuurlijk...even niet het idee hebben dat je nu iets 'moet'.

 

Maar dat is interpretatie van mijn kant.

Kun je ook je verhaal bij iemand kwijt in real life? En die de zaak mee op een rij houdt?

Sterkte meid.

 

[Lika]

Tja, wat is wijsheid.... Even uit elkaar voelt voor hem als het begin van het einde. Ik heb morgen een belsafspraak met een hele goede vriendin. Maandag zie ik een andere. Hypnotherapie weer dinsdag.... 

Gevoelens over verbroken verliefdheid zitten ook nog dwars af en toe. Maar dat gaat wel lukken denk ik. Kwestie van afkicken. En dat kan ik! Soms denk ik de 'ware liefde' nu mis te lopen, maar dat is niet zo. Ik wil dat graag geloven. Lekker makkelijke ultieme ontsnappingsfantasie. Dus verbreken is het enige goede. Dat voelt echt zo. En ik zie nu wel hoe verliefdheid mijn gevoel van 'ik ben niet goed genoeg' en 'ik ben slecht' opheft. En het is natuurlijk heel prettig als 'iemand' dat voor elkaar krijgt... maar de sleutel zit in mezelf.

Gisteravond heb ik voor het eerst een enorme woede op mijn man kunnen toelaten. Alles uitgesproken. Alles. Ook gevoeld. Tjee. Wat heb ik lang gevraagd om een knuffel, maar niet gekregen. Letterlijk. En nu...? Nu.... moet ik er maar alles aan doen? Nu wel? 

1. Dat is boos.

ik voel me ook enorm in de steek gelaten. Ik ben iemand die veel bevestiging nodig heeft. Dat moet ik mezelf natuurlijk kunnen gaan geven. Ik weet het, maar de afgelopen jaren was dat nog niet zo. Ik ben alleen maar weggeduwd. Ik begrijp mijn verdovingsdrang achteraf heel goed. Dat heb ik ook zelf gedaan. Ik ben er zo mee omgegaan. Niemand anders. Ik heb gevraagd, ben afgewezen en heb verdoofd.... kop in het zand. 

2. In de steek gelaten.

Daarnaast zit mijn man volop in al zijn eigen problematieken. En zijn verslaving. Ik heb mijn eigen lichaam 11 jaar uitgeschakeld. Het buitenland heeft mij laten ontwaken. Ik heb mezelf dat toe kunnen staan. Maar op basis van alles wat er ligt heb ik weinig vertrouwen in mij en mijn man om nog iets prettigs te kunnen ontwikkelen. Ik voel me niet veilig genoeg en niet geliefd genoeg. Geen gevoel van geborgdheid.

3. Gebrek aan vertrouwen . 

Tegen die achtergrond begrijp ik de drang naar verliefdheid heel goed. Moet er zelfs een beetje om glimlachen nu. Kan eindelijk met compassie naar mezelf kijken. Maar ik moet nu echt zelf gaan voelen en kijken. Dus dat ga ik doen. Ik heb voor het eerst wat vertrouwen in mezelf. Heeeeeeel voorzichtig. Ik heb bij mijn woede kunnen komen en mijn angst ging weg. Ik ben niet slecht omdat ik misschien het huwelijk ga verbreken. Ook geen slechte moeder. Zelfs uiteindelijk geen slechte echtgenote. Ik moet alleen wel heel zeker weten wat ik voel en wil. En vanuit die oprechtheid aan mezelf zal ik het beste voor iedereen kunnen handelen. Ook en juist voor mijn kinderen. Dat is mijn opdracht nu. 

Het voorbeeld van mijn eigen moeder is een vrouw met een woede ingehouden jegens haar man. Ongelukkig in haar huwelijk. Zichzelf wegcijferend. Het buitenland heeft met zoveel woorden gezegd niet zo te worden. Dat is inderdaad ook niet wat ik wil laten zien aan mijn dochters. 

-to be continued-

 

 

[Pelle2]

Ha Lika, ik zou je graag willen helpen, maar zou niet weten hoe. Ik heb afgelopen jaar zelf een scheiding achter de rug. En met name de kinderen maakt dat dat erg emotioneel is. Volgens mij zijn de mijne ongeveer even oud als die van jou. Toen we die maakten hadden we niet bedacht dat het zo zou lopen. We hebben de laatste twee of drie jaar eindeloos geprobeerd, maar dit is het geworden. Voor mij is het goed zo. Ik ga goed met mijn ex om, en dat is heel fijn. Maar het blijft nog wel verdrietig. Ik ken ook een stel dat eigenlijk klaar is met elkaar, maar oa voor de kinderen voorlopig bij elkaar blijft en daar tevreden mee lijkt te zijn. Kan ook natuurlijk. Maar als je bij elkaar blijft, moet dat denk ik wel goed voelen. Het moet geen opgave worden, maar de situatie accepteren. Net als niet meer drinken op feestjes. En je moet er ook wat aan hebben. 

Ik typ maar wat, ik weet helemaal niets over de relatie tussen jouw man en jou. Misschien kun je daar nog wel aan werken en wordt dat nog wat, want ik kan me voorstellen dat die verslavingen de boel behoorlijk vertroebelen en kapot maken. Het komt op mij over dat jullie daar niet hetzelfde in staan op dit moment. ik hoop dat je er uit komt. Dat jullie er uit komen. En de uitkomst... het is zoals het is. Als het nog kan is dat misschien heel gaaf, als het niet meer gaat moet je verder. Maar dat is een hele moeilijke keuze die je liever niet maakt.

Heel veel sterkte!

 

[Pelle2]

Ik lees nu je laatste stukje. Het lijkt me zo fijn als je man ook mee gaat in het proces waar jij in zit. Het lijkt me een onmogelijk opgave om dit alleen te doen. Of doet hij dat ook?

[Lika]

Ik probeer hem mee te nemen. Maar hij kan het niet volgen.

[Pelle2]

Zou hij het willen?

[bumperjim]

Wat wil hij überhaupt?

[Lika]

Bij elkaar blijven. Wat hem betreft was het allemaal niet zo erg. Kan alleen maar beter worden....

[Lars]

Lieve Lika mijn of ons huwelijk was niet goed. Al jaren niet en misschien zelfs wel nooit geweest. Toch bleven we bij elkaar. Of anders gezegd bleef ze bij mij omdat ze de stap niet durfde te nemen. Ik was er niet mee bezig als ik maar drinken kon. Ook toen de kinderen het huis uit waren bleef ze bij mij. Jaren lang voor het gezin gezorgd vaak een moeder en een vader tegelijk geweest voor de kinderen. We sliepen al jaren apart dus nee allang geen seks leven meer. Toen ze 2 jaar geleden toch bij mij weg wilde ben ik boos geweest ik begreep het niet na bijna 30 jaar huwelijk. Nu ben ik blij dat ze de stap heeft genomen. Zodat ik aan mezelf kon en kan werken. Dat ik mezelf kan en mag zijn.  Dat ze zelf haar leven op gepakt heeft een ander heeft. Wat ik heel moeilijk vond maar ik weet dat ze nu gelukkig is. Ondanks dat de kinderen het huis al uit waren voel en zie ik bij hun ook een opluchting. Dingen vallen langzaam op hun plaats. Er komt meer begrip voor elkaar. Wat wil ik hier nu mee zeggen geen idee eigenlijk. Nou ja dat ik hoop dat je ook om jezelf denkt en voor jezelf kiest. Mijn ex vrouw had dat achteraf veel eerder moeten doen 

[Lika]

Dat is het Etty. Raak wederom! Ik ga verder onderzoeken.

Dank, dank.... die verliefdheid is ook die pappa. Ja!! Ik voelde het, maar had geen woorden. 

[Pelle2]

Ik moet zeggen dat ik ook wel iets herken. Ik vul dan mama in voor papa....

[Lika]

Dat lekker en knuffelbaar..... daar zit ik op slot.

mijn man heeft daar geheel buiten mijn weten om een betaalde invulling aan gegeven de afgelopen jaren. En daarover gelogen tegen mij in die zin dat hij geen behoefte had aan knuffels en verder als ik daarom vroeg of een gesprek over voerde. Nu wel. Maar ik.niet. Weet ook niet waar ik dat weer vandaan zou moeten halen. Ben woest.

 

 

23 november 2017 bewerkt door Lika

[lady jane]

Wat een mooie, leerzame draad is dit geworden mensen.

 

[Lika]

Ik wou alleen dat het niet allemaal mijn leven  was @lady jane....maar inderdaad.  Ik ben dankbaar voor de reacties. 

@Etty mijn man onthoudt zich nu. Heeft Jellinek gedaan ( wist ik ook niet) tevergeefs. Ik heb een hard hoofd in een succesvolle aanpak door hem. Te veel 'verslavingspraat' naar mijn zin en nu geen directe actie. Hij heeft hele slechte ervaringen met allerhande therapiesoorten voor meerdere peoblemen die bij hem spelen. 

ik denk dat ik dat ook moeilijk vind. Dat ik de reden ben om nu wel in therapie te gaan.  Merk dat ik weinig vertrouwen in mijn man heb. En hoewel ik mijn man graag mag, geen aantrekking meer voel. Maar misschien kan dat nog anders worden. 

[lady jane]

Het lastige hierin Lika, is dat het heel moeilijk loskoppelen voor je zal zijn (ben ik bang); waar kun je je eigen pijn los zien van zijn behoeften? Dit is bijna niet te doen voor een partner. Jij bent gekwetst. Hij waarschijnlijk ook, want ook bij hem staat zijn verslaving voor dempen van behoefte (aan liefde waarschijnlijk). Dus het lijkt een beetje op tegenstrijdige belangen. Aan de andere kant denk ik, dat als er nog liefde is tussen jullie, je het net zo goed bij elkaar mee op kunt lossen en samen oogsten met de kinderen en je eigen zeer erbij. In een eventuele nieuwe relatie neem je immers jezelf mee, en wat zou het mooi zijn, om samen ooit te oogsten, voor het harde werk wat je doet. Dus wat is wijsheid he. Ik heb beide meegemaakt/gezien. Met wisselende gevolgen. Er is geen garantie dat het lukt. En het zou zo maar kunnen , dat jullie beiden naast relatie therapie, ook afzonderlijk met een goede therapeut aan de bak moeten. Want sommige dingen behoeven de veiligheid van beroepsgeheim. Sommige dingen wil of kun je juist met je partner niet delen terwijl toch het helen juist daarvan essentieel is. Voor jezelf, en voor de relatie. Je blijft samen ouders dus het is altijd winst om een deel samen uit te knokken. Ook als voorbeeld en ouder van de kinderen. Die lopen littekens op, maar welk kind niet? En we hebben blijkbaar littekens nodig in dit leven helaas. Om sterker te worden, om te ervaren dat niets vanzelfsprekend is, zelfs als dat wel zo lijkt (bij de mooie relaties die mensen soms laten zien naar de buitenwereld). Wij kunnen zorgen dat die littekens doorbloed blijven. Door onze verantwoordelijkheden te nemen. Door niet op te geven. Door dingen af te maken, af te ronden voor zover mogelijk.♥♥♥

24 november 2017 bewerkt door lady jane

[lady jane]

♥

[Klaske]

Gefeliciteerd Lika!!

[Lika]

 Dank!!! 

Vandaag eerste therapiedag.

[Lika]

Dank!!! Vandaag eerste keer therapie. 

Ik zie vele wegen die naar Rome leiden. Voor mij kan het ook betekenen dat ik uit de officiele liefdesrelatie stap en een andere relatie met mijn man heb. Misschien alleen woon. Misschien is er een opening om samen als liefdespartners verder te gaan. Dat wil hij. Ik niet nu.

Maar we hebben vanochtend alweer fijn gepraat. Dat kunnen we en gunnen we elkaar weer. 

[Pelle2]

Lika, succes met alles, maar tussendoor ook even heel erg gefeliciteerd met een jaar zonder alcohol!

[Lika]

Ja. Dank. Ik realiseer me dat dit ook een zeer verslavingsgerelateerd proces is. 

[Parimendes]

Van harte proficiat en daarnaast wens ik je veel sterkte toe!

[Reacher]

Lika! Supergefeliciplapstaart!