Parimendes

Fijn, dat de bijwerkingen zijn verdwenen! Bij mij gaat het nu ook beter. Ik slikte de medicijnen eerst op een lege maag, en het gaat nu beter sinds ik de refusal pas neem na het ontbijt.

Goed man, wat een overwinning!

Hoi Ton, Welkom op het forum! Hoe lang gebruik je nu de refusal? En hoe zit het bij jou met de bijwerkingen? Ik hoop dat alles goed gaat. Ik moet onderhand bekennen dat ik toch wel regelmatig last heb van diarree, maar als heel hinderlijk ondervind ik het niet. Af en toe diarree staat natuurlijk in schril contrast met alle nare gevolgen van drankgebruik. Groet, Parimendes

En de rest ook van harte!

Dank je wel Bob!

Dank jullie wel! Gisteravond heb ik mijn ook voor het eerst in de horeca begeven. Het ging uitstekend! Ik heb drie koppen thee gedronken en praktisch geen behoefte ervaren naar drank. Er heeft ook niemand geïnformeerd waarom ik aan de thee zat trouwens. Wat mij wel opviel trouwens, wat stinken de drinkers en rokers zeg!

FIjn is dat hé! Dat ervaar ik ook als fantastisch!

Gelukkig maar Adri Ik had het over mijn eigen cynisme. Maar goed, klaar zo, de neuzen weer vooruit.

Wat vervelend dat je die bijwerkingen hebt zeg. Ik heb gelezen dat die moeheid inderdaad regelmatig voor kan komen, maar de rode ogen heb ik niet als mogelijke bijwerking kunnen vinden. Kan dat niet ergens anders aan liggen? Of is dat misschien gerelateerd aan die vermoeidheid? Hopelijk kan gauw overleggen met je behandelaar en is daar iets op te vinden, en proficiat dat je nog steeds niet hebt gedronken!

Ik zou het niet kunnen 'een kleintje pils' en ik ga het ook niet (meer) proberen. Maar jij hebt het gedaan en het is goed gegaan. Prima toch.

Sterkte dit weekend Amanda, je kunt het!

Vanochtend gewogen trouwens, exact 94 kilo. En nu in de komende 6 maanden 15 kilo eraf!

Zo, weer een week verder. Laat ik maar weer even opnieuw beginnen en eerst het volgende zeggen; het is en was niet mijn bedoeling om hier stennis te trappen. Ik ben gewoon iemand die een uitgesproken mening heeft en geen bijna geen enkele discussie uit de weg gaat. Maar het cynisme was onnodig en niet aardig. Iedereen pakt zijn of haar problemen of weer op een andere manier aan en dat is prima. Dus bij deze wil ik graag mijn excuses aanbieden aan iedereen die zich door mijn woorden beledigd of anderzijds aangesproken voelde. Hopelijk kunnen we een frisse start maken in dit topic en die kilo's met elkaars steun zo snel mogelijk eraf werken.

Ik merk dat ik er een beetje gelaten onder ben, geen euforie. Al ben ik er wel erg blij mee. Ik weet niet hoe jij het ervaart, maar nu ik gestopt ben met drinken voelt het af en toe ook weleens alsof 'de verkering' uit is. Ook al was er sprake van een hele ongezonde relatie en wogen de goede momenten absoluut niet op tegen de slechte, ik blijf toch vaker terugdenken aan de mooie momenten dan de slechte. Hopelijk slijt dat vanzelf.

:ekker bezig Pelle! BTW: de app Sobriety Counter -Stop Drinking heeft het allemaa!l (android)

Hoi Pelle! Dank voor het informeren. Nog steeds aan de refusal en nog steeds geen last van bijwerkingen. Ik slik nog steeds 1 pil per dag en ik heb de voorraad voor het komende half jaar reeds in huis. Vandaag exact een maand niet gedronken! Ik ben heel blij met het resultaat, alhoewel er nog lange weg te gaan is. Of zoals Wim Kieft het zo mooi verwoorde in zijn boek: "The monkey is off my back, but the circus is still in town". Hoe gaat het met jou Pelle? Was een weekje offline, dus ik moet weer even inlezen Groet, Parimendes

Ik wil er op wijzen dat de gediplomeerde diëtiste die ik tegenwoordig op advies van mijn huisarts consulteer en die haar vakliteratuur volgens mij goed bijhoudt, mij vertelde dat een koolhydraatarm eetpatroon onder haar vakgenoten algemeen als doelmatig wordt gezien. Ik ben bijna klaar met dezelfde opleiding. En ik ben, zoals veel andere vakgenoten niet overtuigd. Er zijn wetenschappers die het leuk vinden zich in de schijnwerperpers te zetten door het opwerpen van zgn. baanbrekende theorieën. Welke vage theorie? Hij geeft alleen aan dat er geen bewijs is dat gewichtsverlies kan worden bewerkstelligd door een bepaalde voedselgroep uit te sluiten of juist meer te nuttigen. Ze larderen vage teksten met vakjargon uitsluitend om een, uiteraard volstrekt illusoire, deskundigheid suggereren (die zin was van mezelf, ook goed he?). Emeritus hoogleraar voedingsleer prof. dr. Bij hoeveel titels ben jij dan wel overtuigd van iemands deskundigheid? Misschien een stuk 8? De man opereert al tientallen jaren in de top van zijn vakgebied. Ik denk dat emeritus hoogleraar Voedingsleer aan de VU Amsterdam, prof. dr. Martijn B. Katan wellicht zijn vrouw met zijn idiote theorieën imponeert, maar ik zelf heb zelden zo’n loeiende flauwekul gehoord. Goedkoop, en tegelijk generaliseer je vrouwen als dom. Jammer Hub. Het lichaam heeft de eigenschap energie (en dat geldt dus voor eiwitten, vetten én koolhydraten) op te slaan die niet onmiddellijk wordt verbruikt. Dientengevolge kom je bij als je meer energie binnenkrijgt dan je verbruikt. Waar precies in het artikel lees jij dat hij dit tegenspreekt? En niet omdat je dingen eet die lekker kraken of omdat je onbeperkt cola zuipt omdat het goedkoop is. Wat je lekker vind en wat makkelijk verkrijgbaar is, is toch een groter gevaar voor je gewicht dan zaken die je niet lekker vind en moeilijker verkrijgbaar zijn. Toch? Na het stoppen met roken ben ik 15 kilo bijgekomen, door minder calorieën te consumeren ben ik 17 kilo afgevallen. En ik ben niet afgevallen door kranten of stro te gaan eten! Precies mijn punt. De allerbeste manier om af te vallen is calorierestrictie. BTW: als je kranten of stro aan je dieet had toegevoegd, was je gegarandeerd nog meer afgevallen Het op een goed gewicht blijven is een problematiek apart. En daar zijn betere oplossingen voor dan de kletskoek die hier wordt uitgekraamd. Met de oogkleppen van deze prof. dr. emeritus hoogleraar los ik ook de alcohol-, rook- en noemmaaropverslaving op in een oogwenk. Dus, jongelui, gewoon alles laten staan wat je lekker vindt. Dit is als grap bedoeld Hub. Humor weet je wel. Ik denk dat Katan een punt wou maken en daarin nogal is doorgeslagen. Waarschijnlijk om aan te zetten tot een polemiek. Weet niet in wat voor kader dit gepubliceerd is, klinkt als een artikel uit een zaterdagbijlage. Het artikel komt uit zijn boek Voedingsmythes: over valse hoop en nodeloze vrees. Het boek heeft enerzijds tot doel bepaalde voedingsmythen serieus door middel van wetenschappelijke onderbouwing aan te pakken, maar daarnaast is het ook gewoon als vermaak bedoeld. Vandaar daar ook de als grap bedoelde opmerking: "Bij een paradigmaverschuiving verkeert de wetenschap tijdelijk in grote verwarring. Zolang die niet is opgelost, kan ik mensen met overgewicht alleen aanraden om niet te letten op welke stoffen er in een voedingsmiddel zitten maar je af te vragen: vind ik het lekker? Als het antwoord ja is, laat het dan staan". Tot slot wil ik nog even kwijt dat ik (ex-gokverslaafd, ex-roker, ex-drugsverslaafd, (ex-)alcholist MET 20 kilo overgewicht) de afgelopen 5 jaar heb gespendeerd aan mijn studie en eigenlijk een hoop antwoorden zou moeten hebben. Die heb ik niet en pretendeer ik niet te hebben. Ik heb hier alleen een artikel geplaatst uit een boek dat ik meerdere malen met plezier heb gelezen. Ja, ik erger mij wel aan al die artikelen die je overal en nergens ziet verschijnen zonder enige wetenschappelijke basis. Dhr. Katan heeft zich namelijk wel altijd keurig aan de feiten gehouden, maar zonder humor zou er geen hond naar zijn boeken omkijken. Mijn persoonlijke mening is dat hij een leuke originele bijdrage levert in de zee van onzin en dat hij op een hele ludieke manier ons een spiegel voorhoudt. Hij had ook kunnen zeggen dat elk pondje door het mondje gaat. Maar ja, where is the fun in that!?

Mja... ik denk niet dat je met 1 artikeltje de hele voedingswetenschap aan de kant kan schuiven. Het aan de kant schuiven van de voedingswetenschap is juist wat al die zelfbenoemde experts en dieetgoeroes met hun niet of slecht onderbouwde theorieën doen. Daar zul je de schrijver van het bovenstaande artikel niet op betrappen. Voor deze expert zijn er honderden andere. Miljoenen mensen, miljoenen meningen. Maar ga de expertise en knowhow van Katan niet vergelijken met het niveau van de gemiddelde auteur van een dieetboekje. Dat neemt nog niet weg dat WAT je eet een enorme invloed heeft op je gewicht en algehele conditie. Je kunt uitstekend afvallen door alleen maar rotzooi te vreten als je onderwijl wel op het aantal calorieën let. Is het gezond en verstandig om alleen maar junkfood te eten? Nee, uiteraard niet. Maar dat is ook de discussie niet.

Afvallen heeft helaas niets te maken met welke stoffen er in het dieet zitten. Ik leg dit graag uit aan de hand van een tekst Nederlands grootste expert op het gebied van eten en drinken, emeritus hoogleraar Voedingsleer aan de VU Amsterdam, prof. dr. Martijn B. Katan. Dieetgoeroes schrijven het dikmakende effect van eten vaak toe aan bepaalde stoffen in dat eten. Dertig jaar geleden was dat vet. Nu zijn het koolhydraten, dus van aardappels, brood en fruit? Of is het geen van beide en ontbreken er in je voeding juist stoffen die beschermen tegen vetzucht, bijvoorbeeld vezel of bioactieve stoffen uit groenten? Dat lijken zinnige vragen. Tot nu toe werden immers alle ziekten die met eten te maken hebben veroorzaakt door iets wat in dat eten zit of wat erin ontbreekt. Als kinderen alleen maar rijst krijgen worden ze blind door een tekort aan vitamine A, als er geen jodium in het eten zit veroorzaakt dat struma en dwerggroei, en een tekort aan ijzer veroorzaakt bloedarmoede. Andere stoffen maken je ziek als er te veel van in je eten zit; te veel zout verhoogt de bloeddruk, te veel salmonella's in de gebarbecuede kip veroorzaken een darminfectie. Toen vetzucht een volksziekte werd, was het dus logisch dat zowel wetenschappers als leken op zoek gingen naar de verantwoordelijke stoffen. Veel dieetboekschrijvers zeggen dat ze die ontdekt hebben. Op grond daarvan bedenken ze en dieet. En inderdaad daar val je van af. Doorzetters vallen in de eerste maanden twee tot twaalf kilo af, met een gemiddelde van rond de vijf. Hoe meer begeleiding, hoe beter het gaat. Het enige wat er niet toe doet is welk dieet je volgt. Weinig of veel koolhydraten, weinig of veel eiwit, alles werkt even goed - of slecht. Dat klinkt ongelooflijk. Immers al die diëten worden aanbevolen met aannemelijke klinkende theorieën. Van vet word je dik en van koolhydraten niet, zeggen de voorstanders van het vetarme Ornishdieet, want je lichaam slaat vet op en koolhydraten niet. Eet dus veel brood wet weinig beleg en veel spaghetti en weinig saus. Atkins, Montignac en hun navolgers zeggen juist het omgekeerde: je moet veel vet eten en juist weinig koolhydraten. Koolhydraten activeren het enzym dat het vet vanuit je bloed in je vetweefsel overbrengt en doen het vetweefsel uitdijen; brood en frisdrank zijn de boosdoeners, van ganzenleverpaté en Franse kaas val je juist af. Allebei fout, zeggen de eiwitadepten. Eet eiwit, dat bevat aminozuren die via hersenreceptoren tot verzadiging leiden. Daardoor voel je je vol en hou je eerder op met eten. magere biefstuk, cottage cheese, en proteïnepreparaten, die zijn de oplossing. Zo zijn er honderden dieten en allemaal hebben ze een plausibel klinkende theorie over stoffen in voedsel. En inderdaad val je van al die diëten af - tenminste in het begin. Een experiment van Tufts University in Boston illustreert dat. Willekeurig gekozen groepen van veertig dikke mensen kregen een dieet met of veel koolhydraten of veel vet of veel eiwit. Gemiddeld viel elke dieetgroep na twee maanden ongeveer vier kilo af. Daar was na een jaar of twee drie kilo van over. Er waren wel grote verschillen: sommige mensen vielen totaal niet af, andere wel 15 kilo. Hoe trouwer iemand zich aan het dieet hield, hoe meer hij afviel. Maar 'trouw' betekende in de ene groep zo veel mogelijk vet en in de andere zo weinig mogelijk vet. Hoe kan dat!? Als je afvalt van een dieet met heel weinig vet, dan kan je toch nooit afvallen van een dieet met heel veel vet!? Ja, dat kan wel. De reden dat mensen afvallen van een dieet is eenvoudig maar tegelijk ongrijpbaar; mensen vallen af omdat een dieet minder lekker en minder gemakkelijk is dan wat ze gewoonlijk aten. Daardoor eten ze minder. Dat houden ze een tijd vol maar na drie tot zes maanden komen het roggebrood met de cottage cheese, de eierkoeken, de maaltijdrepen, de ganzenleverpaté en de shakes ze de neus uit en wordt het verlangen naar het eten dat ze gewend waren onweerstaanbaar. Dan gaan ze weer gewoon eten, in gewone hoeveelheden, en dus komen ze terug op hun oude gewicht. Afvallen heeft dus nogmaals, niets te maken met welke stoffen er in het dieet zitten. De gehaltes aan koolhydraten of vetten in het dieet verklaren niet waarom iemand afvalt, en afvallen komt ook niet door het effect van specifieke stoffen uit een vermageringsdieet op de spijsvertering of de stofwisseling. Zelfs calorieën zeggen weinig. Zonnebloemolie bevat twintig keer zo veel calorieën als cola, maar al haal je nog zo veel olie in huis, je gaat er geen glazen vol van drinken en dus word je er niet dikker door. Van een koelkast vol cola word je wel dik; wie houdt van dat mengseltje van bruin, zuur, suiker en cafeïne drinkt het bij de liters en krijgt aldus te veel calorieën binnen. Dik worden is geen kwestie van stoffen in voedsel, maar van lekker, goedkoop en gemakkelijk, van smaak, uiterlijk, verpakking, geur en geluid. Chips zijn onweerstaanbaar, niet vanwege de koolhydraten, maar vanwege hoe ze kraken tussen je tanden en hoe dat aanvoelt in je mond. Chips gedrenkt in water hebben dat niet, dus lust je ze niet, dus word er niet meer dik van. Gevolg van deze paradigmaverschuiving* is wel dat de voedingswetenschap bij vetzucht met lege handen staat. Onze kennis van vitamines, eiwitten en koolhydraten is irrelevant geworden: als het goedkoop is, koop je er meer van; als het eindeloos goed blijft, het je het altijd voor het grijpen en als je het in je zak kunt stoppen en met één hand kunt eten terwijl je auto rijdt, gaat het vanzelf. De klassieke voedingswetenschap berustte op scheikunde en biologie, maar die kunnen niet kwantificeren welk pakje of zakje de onweerstaanbare combinatie van smaak, uiterlijk, mondgevoel, prijs, houdbaarheid en verpakking heeft om mensen tot eten en dus tot dik worden aan te zetten. Daarmee is de voeding van een natuurwetenschap veranderd in een gedragswetenschap. Gedrag is veel moeilijker te begrijpen en voorspellen dan de gezondheidseffecten van vitamines, de ziekteverwekkendheid van een bacterie of het effect van koolhydraten op het bloedsuikergehalte. Idealiter zouden voedingswetenschappers de verleidingskracht van ultrabewerkt kant-en-klaarvoedsel willen weten en de uitkomsten in tabellen verwerken, zodat overheid, ouders en scholen dikmakend voedsel kunnen herkennen en er maatregelen tegen kunnen nemen. Maar ik weet niet hoe je dat moeten meten. Hoe verwerk je calorieën, mondgevoel, geur, portiegrootte, verpakking en honderd andere factoren tot één dikmaakscore? Bij een paradigmaverschuiving verkeert de wetenschap tijdelijk in grote verwarring. Zolang die niet is opgelost, kan ik mensen met overgewicht alleen aanraden om niet te letten op welke stoffen er in een voedingsmiddel zitten maar je af te vragen: vind ik het lekker? Als het antwoord ja is, laat het dan staan. * een revolutie in de wetenschap

Van harte proficiat en daarnaast wens ik je veel sterkte toe!

Geweldig Lars!

Mooi hoor Pelle!

"Minachting" is inderdaad een ongelukkig woordkeuze van mijn zijde. Aangepast! Daarentegen is het ook een héél klein beetje de schuld van de boeken en het woordgebruik van Allen Carr Ik heb zijn boeken voor zowel het stoppen met roken als de alcohol gebruikt.

Vandaag 92.6 kilo. Vanaf nu wekelijks op vrijdag wegen.

Lady Janes heeft gedeeltelijk gelijk. Het verband tussen alcohol en suikers heeft te maken met dopamine. Dopamine is een prikkelende neurotransmitter die geproduceerd word in de hersenen en die betrokken is bij de beloning van gedrag. Naast de beloning van gedrag speelt dopamine ook een rol bij vele andere hersenprocessen en aandoeningen: van migraine en misselijkheid tot leren en motivatie, en van de ziekte van Parkinson tot depressies. Dopamine is ten dele verantwoordelijk voor de spierbeweging en het reguleren van ademhaling, honger en eetlust. Dopamine wordt niet voortdurend afgegeven, maar het wordt uitgestoten wanneer je dingen doet die volgens de hersenen beloont moet worden, zoals sporten, eten, seks en verliefd zijn. De afgifte van dopamine brengt een golf van genot teweeg. Het plezierige gevoel dat je krijgt zorgt ervoor dat je het dopamineopwekkende gedrag wilt herhalen. Dingen die een onmiddellijke beloning geven hebben voor de hersenen een grotere waarde dan zaken waar je op de lange termijn wat aan hebt. Verslaving Het is niet verwonderlijk dat het plezierhormoon een rol speelt bij allerlei verslavingen en slechte gewoontes. Dopamine is de chemische neef van de amfetaminen, stoffen die te vinden zijn in stimulerende drugs. Wanneer middelen zoals heroïne, alcohol en nicotine worden gebruikt, zorgt het in de hersenen voor een flinke stoot dopamine. Dit effect heeft een verslavende werking. Ook eten kan het dopaminegehalte in het lichaam tijdelijk doen stijgen, wat kan leiden tot impulsief eetgedrag. Onze hersenen zijn gelukkig in staat om gedrag te onderdrukken. Bij verslaafden is deze functie echter een beetje verzwakt. Wanneer je zelf bijvoorbeeld wilt stoppen met roken of minderen met alcohol, kan je het jezelf makkelijker maken als je het patroon van snelle dopaminebeloning weet te doorbreken. Je kan zelf je dopamine verhogen door de snelle beloning van het roken of van de alcohol te vervangen met gezondere beloningen. Vaak is dit gemakkelijker wanneer je een nieuwe omgeving voor jezelf creëert, die nauw samenhangt met de positieve kanten van je nieuwe leefstijl. Anders gezegd moet de bedrading in de hersenen worden verlegd, zodat je voortaan dopamine aanmaakt als je bijvoorbeeld groenten eet of sport. Het helpt als je structuur biedt aan de beloning van je nieuwe gewoonten, bijvoorbeeld door altijd op hetzelfde tijdstip te gaan sporten. Houd je dopaminespiegel op peil Er zijn veel verschillende manieren om zelf je dopaminespiegel op peil te houden. Maar hoe kunnen we zelf dopamine verhogen? Hieronder volgen 8 tips waarmee je zelf dopamine aanmaak kan stimuleren: 1. Tyrosine en fenylalanine Dopamine wordt in het lichaam aangemaakt uit het aminozuur tyrosine (L-tyrosine). Tyrosine kan op zijn beurt in het lichaam aangemaakt worden door het aminozuur fenylalanine (L-fenylalanine). Eet voedsel dat rijk is aan tyrosine en fenylalanine. Dit zijn amandelen, avocado’s, bananen, zuivel, peulvruchten, zaden, noten, mager rood vlees, kip, kalkoen, zeevruchten en tofu. Een maaltijd met veel eiwitten en weinig koolhydraten kan helpen de dopaminespiegel te verhogen. 2. Antioxidanten Zorg ervoor dat je meer antioxidanten binnen krijgt. Dopamine oxideert gemakkelijk en antioxidanten kunnen vrije radicalen verhinderen om schade aan te brengen aan hersencellen die dopamine produceren. Veel soorten groente en fruit zijn rijk aan antioxidanten, zoals: Bètacaroteen en carotenoïden: bladgroente, oranje groente en fruit, asperges, broccoli, bietjes Vitamine C: paprika’s, sinaasappels, aardbeien, bloemkool, spruitjes Vitamine E: noten, zonnebloempitten, bladgroente, broccoli, wortelen 3. Vitaminen en mineralen Verder helpen co-enzym Q10 en DLPA om dopamine verhogen: foliumzuur, ijzer, magnesium, vitamine B3 en B6 zijn betrokken bij de synthese van dopamine in het lichaam. De juist voeding, zoals groente, fruit en rood vlees, of voedingssupplementen kunnen ervoor zorgen dat je voldoende vitaminen en mineralen binnen krijgt. 4. Te vermijden voedsel Vermijd voedsel waarvan de hersenfuncties minder worden. Dit zijn vaak bewerkte producten, witte bloem, cholesterol, cafeïne, verzadigde vetten en suikers. 5. Beweging Zorg ervoor dat je elke dag voldoende beweegt. Sport verhoogt het calcium in je bloed, en dat stimuleert dopamineproductie en opname van dopamine in je hersenen. Probeer 30 tot 60 minuten per dag te lopen, zwemmen of joggen om je dopamine-aanmaak op gang te helpen. 6. Nachtrust Slaap voldoende. Je hersenen verbruiken heel weinig dopamine terwijl je slaapt, dus met genoeg slaap hou je meer over voor de volgende dag. Slaap minstens 8 uur per nacht. 7. Seks Seksuele activiteit en aanrakingen verhogen de dopamineaanmaak. 8. Medicatie Als je last hebt van de volgende aandoeningen, kun je medicatie overwegen. Je huisarts kan medicatie voorschrijven waarmee je je dopamineniveau verhoogt, afhankelijk van de symptomen. ADHD. Als je echt moeite hebt om je aandacht ergens op te richten en je bent hyperactief, dan kan je huisarts een psychostimulant als Ritalin voorschrijven om de dopamineproductie in je hersenen te verhogen. Depressie. Een laag dopamineniveau wordt vaak geassocieerd met depressie. Als niets lijkt te werken en je hebt nog steeds geen energie, praat dan met je huisarts, misschien ben je wel depressief. In het ergste geval zou je kunnen denken aan antidepressiva. Parkinson. Mensen met de ziekte van Parkinson hebben vaak last van onvrijwillige beweging van bepaalde lichaamsdelen. Een medicijn met de naam Levodopa kan het dopamineniveau helpen verhogen bij patiënten met Parkinson. BRON