Hallo. Doodeng.

[Reacher]

Ik vind dat je heel nuchter naar de situatie kijkt en realistisch bent. Wat je ook besluit, ik heb er vertrouwen in 

[Lika]

Wat fijn om te horen. Dank je Reacher....

[Lars]

[Lika]

Dank Lars, lekker gevoel een knuffeltje van jou.

[smart]

Ach Lika... wat een uitdaging... jemig zeg...

Wat Reacher zegt... ja!

[Lika]

Ik denk dat het er op,uit zal draaien dat ik alleen verder wil. Weet alleen nog niet hoe en wanneer. Ik ben te jong om nog 40 jaar mijn gevoel op slot te zetten. Ik houd van mijn man absoluut. Maar als man en vrouw zal niet meer gaan en dat wil ik wel. Ergens is iets veranderd. 

Dank jullie allemaal. Ik sudder nog wel even verder. Het besef dat de wereld niet in brand staat en dat ik tijd heb om te kijken is heel fijn.

[Lika]

Al lang geleden therapie/gesprekken voorgesteld. Dat wil man niet.

Ik dacht ook lang dat ik het wel best vond, maar al herstellend nu, van burnout, drank en alles wegstoppen, leef ik zo anders. Ik voel, geniet en leef. Ben boos, heb verdriet en leef. Ben machteloos, probeer en leef. Ben moe, uitgeput, maar leef. 

Ik verander. Op alle vlakken. Broer en zus is niet erg, ik heb er geen oordeel over. Maar voel dat mijn behoefte aan alleen en zelf erg groeit. Ik geef het nog even. 

[kruidenthee67]

Ik herken veel in wat je schrijft Lika.  

Je schrijft dat je houdt van je man. Absoluut.

Hier ook een aantal zeer heftige maanden achter de rug relationeel.

Ja, ik verander.

Mijn partner doet mee. Wil mee. Ander tempo. Praten. Hulp. Afstand en nabijheid.

Ja, ik twijfelde zeer. Ik heb gekozen voor doorgaan en aangaan. Samen.

 

En vooral ook doorgaan met mezelf ontwikkelen.

Alleen en zelf laten groeien.

Dat doet onze relatie ook goed.

Omdat het hem ook  ruimte geeft.

Elkaar opnieuw ontdekken.

 

Wat je ook beslist, je doet het volgens mij bewust en overwogen.

Uiteindelijk geeft een keuze rust en kun je verder.

Ik wens je wijsheid.

[Lika]

Dank je Thee. Ik heb al veel geprobeerd in de loop der tijden. Misschien ook veel niet. Nu is het vrees ik - voor mij - te laat. Voelen wat er gebeurt als ik die gedachte echt durf toe te laten. Dat is mijn opgave nu. 

Mooi hoe jullie het aangaan. 

[bumperjim]

en hoe is het nou met je Lika?

[Lika]

Werken gaat stukken beter dan het ging. Eigenlijk gewoon goed. Heb weer energie.

Vind het leven zonder alcohol super intens en spannend. En het is zo'n beloning zonder de schuld en schaamte te leven....

En de liefde. Nog steeds ontzettend verliefd. Soms met schuldgevoel, meestal zonder. Het is eigenlijk ook gewoon prachtig. Wat een gevoel. Nog nooit zo meegemaakt. De tijd zal leren wat wijsheid is. Ik weet dat nu nog niet. En natuurlijk ben ik ook bang. Maar ook weer helemaal niet. Kan het moeilijk anders omschrijven. Het heeft veel te maken met het wel of nieyt mogen van mezelf.

Het is een jaar van uitersten geweest. Totaal down and out en nog geen jaar later on top of the world. Daar komt vast ergens een gemiddelde uit.

[bumperjim]

Enjoy

gelukkig ben je verliefd met je volle verstand, niet zo'n dronkemansverliefdheid met half mislukte rosézoenen en bezopen gehannes met ritsen en haakjes.

 

[Lika]

Bovendien zit de beste man aan de andere kant van de wereld. Dus het ritsen en haken- gedoe is er sowieso niet,,,, ( helaas) maar ook wel goed waarschijnlijk.

[bumperjim]

Ja dat is een goeie zelfbescherming

[Sita2]

[Jannigje]

Ha Lika, ik herken heel erg wat je zegt over de relatie met je man, dat je van hem houdt als van een broer. Dat was bij mij ook zo. 

Ik wens je wijsheid en ruimte 

[Lika]

De pleuris is uitgebroken. Donderdag. Relatiecrisis, woede bij partner. Hij ontdekte dat ik contact heb met de andere kant van de wereld. Dat is nu verbroken. Voel me eeeeeeenorm verdrietig. En boos. Er wordt me iets afgenomen. 

Tegelijk:  

- hoe kun je houden van iemand die je 20 jaar geleden voor het laatst live zag? 

- is het een droom of vlucht? 

- verslaafd aan liefde? 

- of toch de ware? 

In mijn relatie:

- man erkent nu wat ik aankaart

- voelt ook enorme woede over mijn bedrog

- wil er voor gaan, maar vraagt zich af of hij kan veranderen, of ik nog kan

- ik vraag me dat ook af

Pijnlijk genoeg was dit er blijkbaar wel voor nodig hem te laten zien dat ik meende wat ik eerder zei. Al tijden heb aangegeven. 

Wat ik nu voel is dat ik zo graag wezenlijk anders wil. Alleen. Met liefde voor iedereen. Steeds anders. Is dit een verslaafde onderhandelingsgedachte? Zodra ik afsluit ontstaat woede, pijn verdriet. Misschien is het voor het ene te vroeg en voor het andere te laat. Ik voel me vreselijk, maar zodra ik accepteer dat het er allemaal is gaat het wel weer.  

De winst die ik heb ervaren zat in het enorme gevoel van liefde dat ik kan hebben. Voor alles en iedereen. Heel mooi. Dat heb ik dus in me. 

Gisteren  wel weer een drankgedachte gehad. Weg wou ik. Dus drinken zou ook kunnen. Waarom niet? Ik mag toch al niet meer met hem, dus dit dan maar wel. Waarom niets? Waarom mag ik niets? 

Dus ik accepteer mijn verdriet. Ga het erover hebben. Want het is er. Ook het niets mogen gevoel. Het is er. En ik heb het. Maar wat er ook gebeurt. Ik drink niet. Ik huil. Dat mag wel.

21 oktober 2017 bewerkt door Lika

[Lika]

Dank Herstel. ' De dag die je wist dat zou komen....'

[Klaske]

Sterkte Lika, en knap dat je niet naar de drank hebt gegrepen. Kan je geen advies geven, maar ik lees je en ik volg je.  voor Lika!

[Lika]

Dank je Charisma.

[NickyLJ80]

Jeetje Lika, ik benijd je niet. Nu allebei samen én apart van elkaar kijken wat jullie nou eigenlijk nog willen van en/of met elkaar. Geen adviezen hier voor je, sorry, alleen een beetje virtuele steun. Neem de tijd en neem geen overhaaste beslissingen. Eventjes 'niets beslissen' is óók een optie hè. Krijgen je kinderen er veel van mee of lukt het samen leven nog wel?

Veel wijsheid gewenst in ieder geval en ik heb alle vertrouwen in je dat je de alcohol kunt laten staan. Je doet het goed!

[bumperjim]

5 uur geleden zei Lika:

De pleuris is uitgebroken. Donderdag. Relatiecrisis, woede bij partner. Hij ontdekte dat ik contact heb met de andere kant van de wereld. Dat is nu verbroken. Voel me eeeeeeenorm verdrietig. En boos. Er wordt me iets afgenomen. 

Tegelijk:  

- hoe kun je houden van iemand die je 20 jaar geleden voor het laatst live zag? 

- is het een droom of vlucht? 

- verslaafd aan liefde? 

- of toch de ware? 

In mijn relatie:

- man erkent nu wat ik aankaart

- voelt ook enorme woede over mijn bedrog

- wil er voor gaan, maar vraagt zich af of hij kan veranderen, of ik nog kan

- ik vraag me dat ook af

Pijnlijk genoeg was dit er blijkbaar wel voor nodig hem te laten zien dat ik meende wat ik eerder zei. Al tijden heb aangegeven. 

Wat ik nu voel is dat ik zo graag wezenlijk anders wil. Alleen. Met liefde voor iedereen. Steeds anders. Is dit een verslaafde onderhandelingsgedachte? Zodra ik afsluit ontstaat woede, pijn verdriet. Misschien is het voor het ene te vroeg en voor het andere te laat. Ik voel me vreselijk, maar zodra ik accepteer dat het er allemaal is gaat het wel weer.  

De winst die ik heb ervaren zat in het enorme gevoel van liefde dat ik kan hebben. Voor alles en iedereen. Heel mooi. Dat heb ik dus in me. 

Gisteren  wel weer een drankgedachte gehad. Weg wou ik. Dus drinken zou ook kunnen. Waarom niet? Ik mag toch al niet meer met hem, dus dit dan maar wel. Waarom niets? Waarom mag ik niets? 

Dus ik accepteer mijn verdriet. Ga het erover hebben. Want het is er. Ook het niets mogen gevoel. Het is er. En ik heb het. Maar wat er ook gebeurt. Ik drink niet. Ik huil. Dat mag wel.

Heb precies hetzelfde meegemaakt. Alleen andere kant vd wereld was hier in de buurt.

Ergens goed dat dit nu gebeurt want nu moet je kiezen. Dat had je voor je uit geschoven. Ten ontechte want nu is het veel ingewikkelder want je man is kwaad.

Blijf in ieder geval van de drank af. "Waarom mag ik niets" is onzin. Het is je eigen beslissing, niemand anders zn schuld, neem je verantwoordelijkheid.

Nu moet je aan de slag. Heel veel succes. Que sera sera. 

21 oktober 2017 bewerkt door bumperjim

[Reacher]

5 uur geleden zei Lika:

- man erkent nu wat ik aankaart

Pijnlijk genoeg was dit er blijkbaar wel voor nodig hem te laten zien dat ik meende wat ik eerder zei. Al tijden heb aangegeven. 

Daar zou ik dus heel boos om zijn, tot in mijn celletjes. Pas als je de ultieme stap wil nemen serieus genomen worden. 

Heel zwaar om nu in die boosheid en verdriet te moeten wonen, ik denk aan je 

[Reacher]

 we kijken er verschillend tegenaan Bumberjim 

[bumperjim]

Klopt. Ik stond in Lika's schoenen en ik kan mezelf achteraf wel doodschoppen, daarom ben ik extra streng  Goddank nog bij elkaar en gelukkiger dan ooit. Maar ik heb pas sinds een paar weken ontdekt dat alcohol een heel groot deel van het probleem was. Nu gestopt en eindelijk rust in de kop. En veel meer aanwezig. Relatie helemaal vernieuwd.