Hallo. Doodeng.

[bumperjim]

Ja dat is een goeie zelfbescherming

[Sita2]

[Jannigje]

Ha Lika, ik herken heel erg wat je zegt over de relatie met je man, dat je van hem houdt als van een broer. Dat was bij mij ook zo. 

Ik wens je wijsheid en ruimte 

[Lika]

De pleuris is uitgebroken. Donderdag. Relatiecrisis, woede bij partner. Hij ontdekte dat ik contact heb met de andere kant van de wereld. Dat is nu verbroken. Voel me eeeeeeenorm verdrietig. En boos. Er wordt me iets afgenomen. 

Tegelijk:  

- hoe kun je houden van iemand die je 20 jaar geleden voor het laatst live zag? 

- is het een droom of vlucht? 

- verslaafd aan liefde? 

- of toch de ware? 

In mijn relatie:

- man erkent nu wat ik aankaart

- voelt ook enorme woede over mijn bedrog

- wil er voor gaan, maar vraagt zich af of hij kan veranderen, of ik nog kan

- ik vraag me dat ook af

Pijnlijk genoeg was dit er blijkbaar wel voor nodig hem te laten zien dat ik meende wat ik eerder zei. Al tijden heb aangegeven. 

Wat ik nu voel is dat ik zo graag wezenlijk anders wil. Alleen. Met liefde voor iedereen. Steeds anders. Is dit een verslaafde onderhandelingsgedachte? Zodra ik afsluit ontstaat woede, pijn verdriet. Misschien is het voor het ene te vroeg en voor het andere te laat. Ik voel me vreselijk, maar zodra ik accepteer dat het er allemaal is gaat het wel weer.  

De winst die ik heb ervaren zat in het enorme gevoel van liefde dat ik kan hebben. Voor alles en iedereen. Heel mooi. Dat heb ik dus in me. 

Gisteren  wel weer een drankgedachte gehad. Weg wou ik. Dus drinken zou ook kunnen. Waarom niet? Ik mag toch al niet meer met hem, dus dit dan maar wel. Waarom niets? Waarom mag ik niets? 

Dus ik accepteer mijn verdriet. Ga het erover hebben. Want het is er. Ook het niets mogen gevoel. Het is er. En ik heb het. Maar wat er ook gebeurt. Ik drink niet. Ik huil. Dat mag wel.

21 oktober 2017 bewerkt door Lika

[Gast]

Jeetje Lika , ik wens je veel kracht en wijsheid.

[Lika]

Dank Herstel. ' De dag die je wist dat zou komen....'

[Klaske]

Sterkte Lika, en knap dat je niet naar de drank hebt gegrepen. Kan je geen advies geven, maar ik lees je en ik volg je.  voor Lika!

[Lika]

Dank je Charisma.

[NickyLJ80]

Jeetje Lika, ik benijd je niet. Nu allebei samen én apart van elkaar kijken wat jullie nou eigenlijk nog willen van en/of met elkaar. Geen adviezen hier voor je, sorry, alleen een beetje virtuele steun. Neem de tijd en neem geen overhaaste beslissingen. Eventjes 'niets beslissen' is óók een optie hè. Krijgen je kinderen er veel van mee of lukt het samen leven nog wel?

Veel wijsheid gewenst in ieder geval en ik heb alle vertrouwen in je dat je de alcohol kunt laten staan. Je doet het goed!

[bumperjim]

5 uur geleden zei Lika:

De pleuris is uitgebroken. Donderdag. Relatiecrisis, woede bij partner. Hij ontdekte dat ik contact heb met de andere kant van de wereld. Dat is nu verbroken. Voel me eeeeeeenorm verdrietig. En boos. Er wordt me iets afgenomen. 

Tegelijk:  

- hoe kun je houden van iemand die je 20 jaar geleden voor het laatst live zag? 

- is het een droom of vlucht? 

- verslaafd aan liefde? 

- of toch de ware? 

In mijn relatie:

- man erkent nu wat ik aankaart

- voelt ook enorme woede over mijn bedrog

- wil er voor gaan, maar vraagt zich af of hij kan veranderen, of ik nog kan

- ik vraag me dat ook af

Pijnlijk genoeg was dit er blijkbaar wel voor nodig hem te laten zien dat ik meende wat ik eerder zei. Al tijden heb aangegeven. 

Wat ik nu voel is dat ik zo graag wezenlijk anders wil. Alleen. Met liefde voor iedereen. Steeds anders. Is dit een verslaafde onderhandelingsgedachte? Zodra ik afsluit ontstaat woede, pijn verdriet. Misschien is het voor het ene te vroeg en voor het andere te laat. Ik voel me vreselijk, maar zodra ik accepteer dat het er allemaal is gaat het wel weer.  

De winst die ik heb ervaren zat in het enorme gevoel van liefde dat ik kan hebben. Voor alles en iedereen. Heel mooi. Dat heb ik dus in me. 

Gisteren  wel weer een drankgedachte gehad. Weg wou ik. Dus drinken zou ook kunnen. Waarom niet? Ik mag toch al niet meer met hem, dus dit dan maar wel. Waarom niets? Waarom mag ik niets? 

Dus ik accepteer mijn verdriet. Ga het erover hebben. Want het is er. Ook het niets mogen gevoel. Het is er. En ik heb het. Maar wat er ook gebeurt. Ik drink niet. Ik huil. Dat mag wel.

Heb precies hetzelfde meegemaakt. Alleen andere kant vd wereld was hier in de buurt.

Ergens goed dat dit nu gebeurt want nu moet je kiezen. Dat had je voor je uit geschoven. Ten ontechte want nu is het veel ingewikkelder want je man is kwaad.

Blijf in ieder geval van de drank af. "Waarom mag ik niets" is onzin. Het is je eigen beslissing, niemand anders zn schuld, neem je verantwoordelijkheid.

Nu moet je aan de slag. Heel veel succes. Que sera sera. 

21 oktober 2017 bewerkt door bumperjim

[Reacher]

5 uur geleden zei Lika:

- man erkent nu wat ik aankaart

Pijnlijk genoeg was dit er blijkbaar wel voor nodig hem te laten zien dat ik meende wat ik eerder zei. Al tijden heb aangegeven. 

Daar zou ik dus heel boos om zijn, tot in mijn celletjes. Pas als je de ultieme stap wil nemen serieus genomen worden. 

Heel zwaar om nu in die boosheid en verdriet te moeten wonen, ik denk aan je 

[Reacher]

 we kijken er verschillend tegenaan Bumberjim 

[bumperjim]

Klopt. Ik stond in Lika's schoenen en ik kan mezelf achteraf wel doodschoppen, daarom ben ik extra streng  Goddank nog bij elkaar en gelukkiger dan ooit. Maar ik heb pas sinds een paar weken ontdekt dat alcohol een heel groot deel van het probleem was. Nu gestopt en eindelijk rust in de kop. En veel meer aanwezig. Relatie helemaal vernieuwd. 

[Reacher]

 Ik ben blij voor jullie.   Het leven nuchter is -vind ik- echter. 

[bumperjim]

Echt wel

[kruidenthee67]

Altijd een verhaal met meerdere kanten.

Vertrouwen, verantwoordelijkheid, verlangens, respect, communicatie, intimiteit, acceptatie, eerlijkheid, keuzes, werken aan...

Eén advies...laat de drank staan. 

 

[Kore]

23 uur geleden zei Lika:

 

De winst die ik heb ervaren zat in het enorme gevoel van liefde dat ik kan hebben. Voor alles en iedereen. Heel mooi. Dat heb ik dus in me. 

 

De pleuris verdwijnt.....

Wat een winst!  

[lady jane]

quote: - is het een droom of vlucht? 

het was in elk geval een achterdeur-escape mogelijkheid, ook al in je gedachten/gevoelens/fantasieen. Het hield je ogenschijnlijk op de been, maar nu word je gedwongen je eerst met je partner en situatie thuis bezig te houden. Het was misschien zelfs een vervanging voor wat drank ooit was voor je. Neem jezelf serieus Lika. Dan mag je dat ook verwachten van je partner. Persoonlijk begrijp ik zijn boosheid wel, had hij een kans denk je als je ook met andere kant vd wereld verder ging?  Blijkt die alsnog de ware dan maakt een jaar meer of minder ook niet uit. Maar dan heb je in elk geval je gezin een waardige kans gegeven. Wat er ook uit komt.
Dit lijkt een soort ultieme test voor je/jullie. Nu komt het er op aan om nuchter te blijven, je verstand en je hart te volgen vanuit jezelf, realiteit (ipv fantasie). Je basis zonder drank geeft de kans dit echt uit te zoeken en een nieuwe gedeelde bais te creeren. Opruimen in wat is blijven liggen tussen jullie beiden, opruimen in je hart wat daar tussen staat. Daarna is er ruimte, voor wat zich dan ook aan dient. Dan is het geen escape maar een nieuwe poort............

[Lika]

Ai, ai, ai, wat ben ik bang!!! Bang. Zo verschrikkelijk bang. Voor afwijzing, boosheid. 

Kan niet voelen. Denk ik. Vertroebeld door angst. Ik wil alleen maar dat ik lief gevonden word en dat alles goed komt. Ergens leef ik het leven van een heel klein kind volgens mij. Ik durf dit ook bijna niet op te schrijven. Ben regelmatig misselijk van de angst. Terwijl echtgenoot en ik nu juist ook hele goede gesprekken en echt contact hebben.

Gisteren had ik de heerlijkste avond sinds tijden. Met zijn 2-en lezend op de bank en af en toe pratend met elkaar. Echt in contact. Dat heb ik zo gemist.

Ik kan zo goed zien waarom ik dronk. Verdoven. Verdoven. Geen angst hoeven voelen. Geen pijn. Geen moeilijke keuzes. 

Nu drink ik niet. Maar zien wat er komt. Dus ja Lady Jane, het was misschien een vervanging voor de drank deze droom/fantasie. Maar het is ook meer. Er is met deze persoon zo veel liefde mee gekomen. Veel wijsheid ook. En lichamelijkheid hoe gek het ook lijkt via de telefoon.

hele vreemde situatie. 

[bumperjim]

Ja jullie moeten echt aan het werk samen Lika. Dingen samen doen. Zoek iets wat je beide leuk vindt. De angst ken ik heel goed. Die kwam nog lang en vaak terug. Ga hem in geen geval verdoven met alcohol. Er is gebeurd wat er is gebeurd. Je moet het accepteren en hij ook natuurlijk. Je moet er doorheen, verder. Heel veel succes. 

[lady jane]

Daar stond je voor open, omdat ook jij die al in je hebt.
En ondanks je angsten ben je nu al aan het oogsten hiervan. Je verdooft niet, gaat dingen aan, doet niets halsoverkop, je deelt hier,
bent in contact et partner, juist zo'n "simpele" avond laat zien dat de kleine dingen er zo toe doen. Jij kunt dit Lika.
Natuurlijk is het pijnlijk te voelen wat je allemaal gemist hebt, wat je hebt moeten verdoven, en nu niet meer hoeft.
Ik denk dat je wel kunt voelen. En weet dat, net als bij kinderen, alles weer overgaat in iets anders, boos kan zo maar blij worden, angst, verdriet en alles door elkaar en andersom ook. Een baby'tje in de wieg kan je het hele scenario laten zien, en als ouder keur je geen van allen af, het kindje wordt er niet minder om geliefd.
Als jouw boosheid puur is, wordt jij ook niet minder lief gevonden (zelfs al is dat ff lastig voor de ander of anderen), je wordt er een kompleter mens door. En reken maar dat de ander(en) idem met soortgelijke dingen zitten hoor. We zijn nu eenmaal zo opgevoed dat lieve gezichtjes opzetten en maniertjes meer beloond werden dan boze. Onze ouders wisten er waarschijnlijk nog minder raad mee dan wij. En wij maken het onze kinderen wéér iets makkelijker hoop ik (met goeie voorbeelden)

[kruidenthee67]

O Lika....patronen...overlevingsmechanismen...vermijdingen....niet voelen.

Moeilijk, pijnlijk...ingewikkeld ook.

Nee, allemaal niet simpel...werk aan de winkel? Sterkte, wijsheid....doorzettingsvermogen ook. Overgave? 

 

[Jannigje]

Ach meisje toch, die angst!!! Zo herkenbaar, zo heftig!! Dat kleine meisje dat zo bang is voor afwijzing draag je nog in je mee, dat kleintje kon dat vroeger niet onder ogen zien. Die deed van alles om maar niet afgewezen te worden, lief gevonden te worden.

Het is moeilijk om je echte gevoel te weten, te voelen, zonder dat de angst het overneemt. Maar ergens is het, je echte gevoel, daar ga je ook wel komen.

Maar oei, wat is het moeilijk en pijnlijk soms.

Ik wens je moed lieve Lika, moed en wijsheid en volharding. 

[Lika]

In gesprek blijven, behoeftes. Ik ben letterlijk heel misselijk, voel me er ziek van. Echt. Ga bijna 'uit'. Doe mijn best.

[bumperjim]

Yep, dat is de spanning. Dat is echt een mega stress die je voelt. Maar zeg tegen jezelf, dit is nu het ergste. Vanaf hier gaat het steeds beter. De spanning zal steeds minder worden naarmate het beter gaat tussen jullie. Met ups en downs, dat wel, maar toch.

Dit was kennelijk nodig. Er kan veel goeds en nieuws uit voorkomen. Had dat ook anders gekund? Misschien wel maar is het nu gewoon zo gegaan.