Voor Meya; een beloningdraadje

[lady jane]

als beloning voor de rotklus die je vanavond gaat klaren.

 

Toen ik pas gestopt was met drinken kocht ik af en toe wat lekkers of een bos bloemen;

ik ging ook meer geregeld naar de sauna en sportschool om de detox te ondersteunen,

beiden vind ik fijn dus ik ervaar dat nog steeds als een beloning.

Toen ik 1 jaar droog stond heb ik mezelf een degelijke nieuwe fiets kado gedaan

een aso had mijn stadsfiets total los gereden en was er zelf vandoor geraced vertelde

een getuige, ik was al blij dat ik er zelf niet op zat.

Na dat jaar was het helder zijn en weer kwaliteiten in mijn leven terigvinden eigenlijk

mijn grootse beloning. En dat blijft min of meer zo, ik denk niet meer echt in beloningen

omdat ik die blijkbaar niet nodig heb, ik heb eigenlijk alles wat mijn hart begeert, wow he.

En dit schrijvende is ermee bezig zijn al een klein beloninkje op zich, dus thnx Meya.

[jowan]

Laatst had ik een jonge fella op bezoek die ik ken van de groepen. We zouden een eind gaan fietsen met als afsluiter een landelijk bekende ijsmaker met verschrikkelijk lekker ijs......

De tocht voerde de grens over, langs idyllische meertjes en riviertjes en heuvel-op en heuvel-af. Soms hield het asfalt op en werd het een zanderige bosweg. De tocht werd lastiger en vermoeiender en er leek maar geen einde aan te komen. Bij een rust bij het eerste meertje verheugden we ons al op het heerlijke ijs aan het einde van de tocht. Het was puik warm zomerweer, we hadden uitstekend gezelschap aan elkaar en het fietsen was (toen nog) lekker. Al snel werd over dat ijs als beloning gesproken. Een beloning die we bij elke moeilijkheid en obstakel méér verdiend hadden. En er waren nogal wat hindernissen. Ook in mijn hoofd was ik echt naar die beloning toe aan het werken. (Zij is ook verslaafd met een procesverslaving). Vals spelen kon niet: we moesten er immers naar toe fietsen en een kortere weg was niet denkbaar, veerpont en zo.

Toen we eindelijk bezweet een tafeltje bemachtigd hadden, moest er gelijk het grootste ijs wat ze hadden komen. Zonder op de kaart te kijken, want dat houdt alleen maar op. Ik wil alles en ik wil het nu.

De serveerster waarschuwde ons dat het grootste ijs aan een tafel met twee al een hele uitdaging zou zijn, laat staan twee van die coupe's.

Het verstand keerde terug en we bestelden iets fatsoenlijks. Ook nog heel groot en nog steeds super lekker.

Toen ik daarna naar huis fietste kwam bij mij het besef van verslaafd bezig te zijn. Immers: ik had uitstekend gezelschap, het was prachtig weer, we deden wat we graag deden, fietsen. We hadden erg goede gesprekken.

WAAROM IS DIE BELONING DAN NOG NODIG!?

 

Goed, het ijs is op, we hebben ervan genoten en waarschijnlijk hadden we het ook erg verdiend. Bovendien is het gewoon lekker om een paar keer per jaar daar langs te gaan en je te laten verwennen, niks mis mee.

Maar het gaat om de verslaafde gedachtegang, dat we het verdienden en het daarom moesten hebben, kostte het wat het kostte.

Bovendien iets wat van buiten naar binnen komt. En ik wil juist van binnen naar buiten leven. De vrede en de rust en de voldoening in mezelf zoeken en vinden.

Voor mij is het dus een kwestie van "om-denken". Dat lukt me steeds vaker, steeds beter. Een ijs is lekker, maar het is een luxe die niet meer nodig is.

Zo vind ik steeds meer kalmte in mezelf.

 

ps als een van jullie eens deze kant op komt, gaan we fietsen en daar een ijs eten. Niet omdat het moet, maar omdat het kan en gewoon heel erg lekker is. Ik zorg voor de fietstocht en wat erbij hoort, als jullie voor goed weer zorgen.

[Meya]

LJ en jowan, dit zijn twee mooie beloningen.

Meld me, een beetje misselijk van die anderhalve zak chips die ik net naar binnen heb geschrokt, droog af

.

4 oktober 2016 bewerkt door Meya

[erik]

Op de dagdraad stond een keer een verhaal van iemand die een kaarsje voor zichzelf aan stak. Daar ben ik over na gaan denken. Ik ben iemand die graag kaarsjes brand om een ritueel te hebben dat ik aan een ander denk, sterkte en succes wens waar ik soms de woorden niet heb om dit tot uitdrukking te brengen. Zoveel zieke mensen en mensen die mijn aandacht nodig hebben heb ik een kaarsje voor aan gestoken maar toen nog nooit voor mezelf. Waarom niet? Begint zelfliefde daar niet mee?

 

Een beloning koppelen aan een prestatie voelt voor mij als wie zoet is krijgt lekkers wie stout is de roe. Ik probeer meer mezelf te belonen als ik tevreden ben over mijn zijn. Als ik kan denken en voelen dat ik goed ben zoals ik ben. Dat is niet helemaal losgekoppeld aan de dingen die ik doe of niet doe maar niet een 1:1 koppeling.

 

Ja heel soms steek ik een kaarsje aan voor mezelf, sws standaard als ik voor vrienden familie en patiënten op mijn werk een kaarsje brand zoals afgelopen vakantie. Voor mij is dat belangrijk en ik integreer nu het denken aan mezelf en mezelf helemaal oke vinden.

 

Ben veel meer tevreden over mijn zijn als met drinken. En precies dat is mijn beloning. En de sauna die ik deed in het kader van mijn stopdatum na 1 jaar.....ook die is belangrijk. Maar dan wel met mate en niet de ijscoupe zoals jowan noemt. Die neiging van dan hier en nu het grootste willen gelijk onderken ik, ja ook ik ben en blijf ergens verslavingsgevoelig.

[kruidenthee67]

Mooi!

 

Toen ik gisteren typte: 'en mijn beloning is een stuk chocola bij de thee', 

voelde/dacht ik meteen: beloning? Hoezo en waarvoor? Voor het feit 

dat ik niet gedaan heb wat ik wilde doen, nuchter zijn, niet veroordelend?

 

En als ik vanbinnen kijk, ben ik helemaal niet gevoelig voor een beloning

van buitenaf. Werkt vaak averechts. Beloofde ik me iets, ging toch drinken

en voelde me dubbelslecht.

 

En toen kwam het verhaal van jowan. 

Daar moest ik wel even over denken.

Maar ik begrijp helemaal wat je bedoelt.

 

'verslavingsgedrag' is iets wat de laatste tijd pas echt wat duidelijker wordt voor mij.

Wat het betekent, hoe het mijn gedachten en gedrag kan beïnvloeden.

 

Overigens vroeg de praktijkondersteuner laatst ook: wat doe je om jezelf te belonen

dat je al zo lang droog staat? Euh........?

Ik stop elke avond een erwtje in een potje...dat gaat tergend langzaam. De bodem

is nog steeds niet bedekt. Maar ik kan me voorstellen dat er een dag komt dat het 

potje vol is..wat zal ik trots zijn! (oe, dit wilde ik eigenlijk niet hier schrijven)

 

Alle eerdere pogingen was ik ook bezig met compensatie. Elke avond chips, want

ik liet immers iets anders, veel ergers staan. Dus 'verdiend'.

 

Door dit onderwerp, deze draad realiseer ik me dat ik dat dus niet doe.

's avonds niet, maar ook overdag niet overdadig eet of snoep. Dat is dus precies

wat anders is dan bij de andere pogingen.

 

Is dat dan de intrinsieke motivatie? Die er nu echt is en alle andere keren niet?

 

Dat zou dan wel een hele mooie beloning zijn!

 

Bedankt voor de schrijfels hier.

[Kohtje]

Ik ervaar, sinds ik weet dat ik aan een progressieve, dodelijke ziekte lijd en aan mijn herstel ben gaan werken

elke nieuwe dag als beloning voor het werk van gisteren.

[Quinn]

Kruidenthee, jouw potje met erwtjes vind ik briljant.

[kruidenthee67]

[Kohtje]

...... Ik kan nog geen snoep kopen voor kleindochter. Wel koop ik andere dingen voor haar. Laatst kleren gekocht en een muts sjaal en handschoenen......

 

en géén schoenen, Lars?? Hoe kun je nou kleren voor je kleindochter kopen en dan zónder schoenen thuiskomen...

[kruidenthee67]

Hahaha!

[Momentum]

Ik beloon mezelf met sportief gedrag.

Suc6

[lady jane]

ik deed de adb training toen ik hier startte en men

raadde mij juist aan om ook met beloning te werken.

Voor mij bleek dat belangrijk, ben opgegroeid met nadruk

op wat er fout was, ontbrak en dat ik lui was;

straf was heel gewoon, beloning kende ik niet. Wel kompensatie.

Die kompensatie drang is onderdeel van mijn verslavingsgevoeligheid.

Zoals ik mensen lees die niet voor belonen zijn, bedoelen jullie dan niet

kompenseren? Het ontbrekende instant invullen met nep-beloning?

Ik ben er nog mee bezig, en zie heus wel dat niet alles beloond hoeft te worden.

Maar de keuze om niet meer te drinken, zag ik voor ik het echt probeerde als een straf.

Er bleek een intense angst achter te zitten, bang om door de mand te vallen als onverbeterlijk.

Gelukkig bleek dat mee te vallen. Ik hoefde daar niet voor beloond te worden, maar genoot enorm

van het kopen van een bosje bloemen voor mezelf. Het nuchter en helder zijn was de echte beloning.
 

[kruidenthee67]

Goeie...

compensatie, beloning.

Ik denk dat ik ze door elkaar haal.

Ga er eens op broeden.

[Kohtje]

Ik zag het net andersom, lady jane. Ik bedoel dat ik stoppen met drinken voor ik het probeerde niet als straf zag maar als een

onvervulbare wens. Ik zag mijn drinken, mijn verslaafd zijn juist als straf. Voor wat dan ook.. Ik wilde koste wat kost stoppen met

drinken, weer "mens onder de mensen" worden. Ik wilde niet meer wegdraaien daar waar anderen (dapperen in mijn ogen) de

werkelijkheid "aangingen".

Mijn uiteindelijke verlossing uit de dodelijke klauwen van verslaving zie ik als de ultieme beloning. Die beloning omvat mijn hele nuchtere

leven. Niet alleen de fijne dingen die me overkomen, ook de minder fijne. Alleen maar omdat ik het leven nu weer zonder

filters, roze nepbrillen, dempers en dat soort schijnbescherming tegemoet durf te treden. Regelmatig met angst in het hart,

en nog regelmatig uitvluchten en omwegen zoekend, maar uiteindelijk er achter komend en accepterend dat de waarheid (Waarheid)

altijd alles achterhaald en dat diezelfde waarheid meestal niet is wat ik als waarheid denk te kennen.

[smart]

Geheel herkenbaar.

Onvervulbare wens. Slecht voelen. Niet kunnen. Denken wat in de weg staat

en denken wat weer helder kan worden. Mooi!

[Kohtje]

Slecht geslapen, hub? Misschien een idee om dan ipv hier eerst even rond te struinen op bol.com?

[nancy]

Ik herken veel in het bovenstaande.

Toch hou ik het simpel: mijn beloning begint elke ochtend, het nuchter aan een dag kunnen beginnen.

Nu al twee jaar lang ben ik elke morgen blij (echt!) en zie dit als een cadeautje aan mezelf.

[Kohtje]

Hoi Kohtje.  Veel (alle?) draadjes gaan voornamelijk over waarom dingen zo moeilijk zijn, waarom ze niet lukken etc. En ik dacht dat dit wel een aardig draadje zou zijn om ook eens gewone, leuke dingen te lezen of schrijven nadat iets wél (een tijdlang) gelukt is of zo.  Over het kluifje dat iemand gekregen heeft nadat hij 3 X braaf is gaan “AF” zitten.  Misschien wat minder beschouwend of filosofisch, maar wellicht ook wel motiverend (of gewoon leuk om te lezen).  Zelf was ik gisteren precies een jaar alcoholvrij en ik heb er een leuke dag van gemaakt. Maar zoiets ga je natuurlijk niet op een draadje zetten dat bol staat van beschouwelijke  en ethische aspecten van de werking en waarde van beloning op zich. Ik vind het altijd hinderlijk als reacties worden verwijderd waarop door anderen al is gereageerd  (ik raak zelf dan altijd de draad van het draadje kwijt), maar ik wil de mijne graag weghalen als die je irriteert. 

 

Ha, hub.

Nee, alsjeblieft niet weghalen. Ik vroeg me alleen af waarom je op een draadje komt waar je voor je gevoel niks mee hebt.

Maar wat jij aangeeft, dat je  met zo'n persoonlijk berichtje hier niet zou "passen" omdat het te "gewoon" of "leuk" zou zijn, tja....

dat is jouw beleving. Ik vind het juist wel leuk als een draadje van alles en nog wat bevat.. in zo'n geval zie ik een draadje niet

meer als een draadje, maar als een weefsel, opgebouwd uit verschillend gekleurde draadjes. Zo'n weefsel geeft mij de mogelijkheid

om een groter geheel te zien, om het leven in al die belevingen te zien.

 

Nog gefeliciteerd met je (1e) jaar alcoholvrij. Dat is een beste mijlpaal. Ik zie zelf ook elke dag nog als een beloning (om maar even

beschouwend te doen) en geniet nog altijd van mijn "los" zijn van de drinkdrang.. en m'n eerste jaar was ook voor mij een van te

voren onmogelijk geachte prestatie.

 

PS. Zo beschouwend en filosofisch vind ik dit draadje niet hoor... dat vind ik een veel te mooie vlag voor deze schuit.

[Meya]

Ik vind het een fijn draadje maar ik zie het punt van Hub. Ik dacht zelf aan:

- een iets te duur glas feel good cloudy lemon

- haring, en dan liefst drie, met uitjes

Veel verder kwam ik niet. Vandaar dat ik er over begon.

[basta]

Volgens mij maakt Alan Carr de vergelijking met een te strakke riem, die je elke dag maar weer omdoet. Hij knelt, en snijdt in je huid, je hebt er echt last van en toch doe je hem elke ochtend weer om.

Op een dag kom je tot bezinning, je gooit de riem van je af en raakt hem nooit meer aan.

Moet je dan zeggen: wat goed van mezelf, dat ik hem niet meer om doe!

Of: hè, hè, eindelijk snap ik het.

Ben je trots, wil je schouderklopjes, of ben je gewoon opgelucht.

Grove vergelijking hoor.

Ik beloon mezelf niet, maar ik vier het wel zo af en toe een beetje. Koop ik péperdure thee om te vieren dat ik enz.

[kruidenthee67]

Ach wat heerlijk al die meningen, ideeen, schrijfsels, filosofieën, ervaringen, gedachten, impulsieve uitingen, kritische noten, complimenten, vragen.

Dat dat gewoon kan hier 

[smart]

de frisse kop, daar doe ik het voor.

Er is ook een lange termijn.... wie neemt het op voor de langer termijn beloning?

[kruidenthee67]

M'n gezondheid.

[Kohtje]

Wéér een dag met mogelijkheden.

[Monster]

Net als andere forumdeelnemers, heb ook ik de gewoonte om beschouwelijk te reageren.....

In een poging om het luchtig te houden: de fysieke beloningen ontving ik op NA meetings in de vorm van sleutelhangers. Een stom stukje plastic, zo ziet het er uit. Maar er staat wél op dat ik een maand, daarna 3 maanden, 6 maanden, een jaar, anderhalf, 2 of meerdere jaren clean was. Behalve beloning was het voor mij ook bewijs en erkenning.

(Die stomme stukjes plastic hebben mij wel es geholpen op momenten dat ik zwak stond. Ik geef toch zeker mijn cleantijd niet op! Ik ga toch vast niet weer overnieuw die stomme stukjes plastic ophalen...... met applaus en al. Nee. Hebbe is houwe doch Krijgen is de kunst!)

Afgelopen winter heb ik een mooie trui voor mijzelf gekocht. Ik was 4 jaar clean van alcohol, hoewel niet bepaald 4 jaar van verslavingsgedrag in zijn algemeenheid. Ik had dus niets te vieren. Maar gewoon omdat het kan. Gewoon omdat ik het waard ben. Gewoon omdat ik zin had om mijzelf te verwennen. Dit is voor mij HELEMAAL NIET GEWOON. Het is héél speciaal om niet de verstandige, berekenende, strenge vrouw te zijn die blablabla

 

Hoezeer ik ook onderschrijf dat geluk niet van buiten naar binnen gaat, maar van binnen naar buiten..........
dat elke dag clean een succesvolle dag is,
dat de mooiste momenten van eenvoud zijn......
onderschrijf ik óók dat het fijn is om 'nuchter zijn' te vieren. Met een ijsje, een tui of een horloge. Toch winnen de flitsen. De flitsen waarin ik opeens denk: "Tjonge! Tjonge wat ben ik blij dat ik nu niet onder invloed ben! Ik ben geen slaaf meer. Ik heb een keuze. Wát een (keuze)mogelijkheden heb ik toch."

(tóch weer beschouwelijk hmm)