Spring naar bijdragen

Aanbevolen berichten

Geplaatst

Wat een bizarre dag is het vandaag! Niet alleen kwamen beide mensen met wie ik een afspraak had, op tijd opdagen, ik was zelf ook nog eens op tijd. En tot overmaat van alertheid heb ik er zelfs aan gedacht om de kinderen van school te halen. Ik stond versteld van mezelf, maar op het schoolplein nog meer van mijn zoon. Want die ging niet mee naar huis, nee, meneer wilde bij een vriendje spelen. Zonder z'n zus. Nog nooit vertoond. Hell, wat een groeispurt ineens :face-icon-small-shocked:

Geplaatst

Best een goede dag ja :) best stil hoor, zonder het joch in huis. Niet dat ie zo druk is, maar toch. Geloof dat zus en ik meer moeten wennen dan hij. Zomaar iets alleen doen, hoe durft ie!

Geplaatst

Ja, nuchter lijkt de wereld toch iets anders. Al loopt vooral mijn vriendin enorm op haar tenen, alles om het mij gemakkelijker te maken. En maar niet luisteren als ik zeg dat ze dat niet moet doen. Vanavond komt er een hele club eten hier, dus ik moet zo maar eens aan het werk. Kan het ze niet aandoen haar te laten koken ;)

Geplaatst

Ja, dat is ze, een zorgend type. Erg fijn hoor, voor de kinderen, maar soms best beknottend voor mij. Verstikken in goede bedoelingen. Op dat soort momenten heb ik liever de opgeruimde humor van mijn vriend, die even op me moppert als het toch mis gaat en er dan gewoon weer vol vertrouwen in stapt.

 

Ach, ik zei je al, als het aan mij lag, waren mijn weekenden ook behoorlijk leeg hoor. Mezelf, partners en kinderen, meer mensen heb ik ook niet nodig.

Geplaatst

Pas op voor de effecten van een midlife crisis Lieve! Ik had tot mijn grote verdriet een Porsche gekocht. Hell, wat voelde ik me toen oud.

 

Als je van "zorgen voor" houdt en jong wilt blijven: neem een eend!! :D

Geplaatst

Bedankt jullie. En sorry voor de deprimerende verhalen van deze kant. Het lijkt zo simpel, gewoon niet nemen. En het is ook simpel, gewoon niet doen. Totdat ik daar stond met een glas in mijn hand en iemand zei joh, zou je dat wel doen? Mijn uiterst volwassen reactie was natuurlijk om het glas in één teug naar binnen te gieten en een volgende in te schenken. Ain't nobody gonna tell me what to do.

En dan is het ochtend, is er die smerige smaak, de zeurende hoofdpijn en het bekende schaamtegevoel. Goedemorgen mislukkeling, daar zijn we weer. Tijd voor een monoloog tegen de spiegel.

 

"Het is dag één," zeg ik tegen hem. "Alweer?" krijg ik terug. Kortaf en een kregelig, zoals ik al had verwacht. "Ja, weer. Dag één. Ik kan weer opnieuw beginnen." Hij kijkt me aan, trekt z'n ene wenkbrauw iets omhoog, het hoofd iets schuin. Ik heb het gevoel dat ik hem een verklaring schuldig ben. "Het was gewoon, ik weet niet goed, het is niet dat ik het wilde, maar meer dat ik het niet niet wilde." De wenkbrauw gaat wat verder omhoog. Shit, dit was niet goed genoeg. "Ik wilde niet drinken," zeg ik dan, "maar ik had zo genoeg van het niet drinken." Wenkbrauw zakt wat. "Hoe bedoel je, genoeg van het niet drinken?" hoor ik dan. 

 
En ik denk even na, het komt nu aan op een goede formulering. Gaat het om het zo ontzettend bewust bezig zijn? Om de rust, die weer meer dan ooit ontbreekt? Om de constante focus op het niet drinken? Of om de gewoonte van het drinken? Ben ik net als water, dat de weg van de minste weerstand kiest? Ze gelden allemaal tegelijk en tegelijk allemaal niet. "Ik weet het niet," zeg ik dan uiteindelijk.
 
"Ik weet het wel," zegt hij terug. "het is onvermijdelijk. Dit is wie je bent en dit is wat je doet. En zo zal het blijven. Soms kun je een paar dagen zonder, soms een paar weken en een enkele keer misschien wel maanden. Maar je komt er altijd bij terug, daar is geen ontkomen aan. Omdat het is wie jij bent, omdat de weg van de minste weerstand jouw weg is en alcohol de drugs van jouw keuze. Geeft het nou maar op, het is geen schande dat je het niet kunt waarmaken, het is gewoon te hoog gegrepen."
 
Een klein half jaar geleden was bovenstaande mijn gesprek met de spiegel, ik zou het vanochtend woordelijk kunnen herhalen. Geen zak opgeschoten. En ik ben zo ontzettend bang dat het laatste stukje gewoon waar is, dat het gewoon te hoog gegrepen voor me is.
Geplaatst

Als je van "zorgen voor" houdt en jong wilt blijven: neem een eend!! :D

 

Heb ik jaren gehad, maar na de aanschaf van die rotauto heb ik haar aan mijn dochter gegeven. Ze wil hem niet teruggeven, helaas.

 

Ik neem het je niet kwalijk Gerrit, ik weet best dat het onvolwassen gedrag is. Recalcitrant schoppen, omdat, omdat ik gewoon wil schoppen. Drinken omdat ik vind dat de goot mijn rechtmatige plaats is en alle ellende welverdiend. Ik zei al, sorry voor de deprimerende teksten van mijn kant. Ik wist dat er drank was hoor, ik had het zelf opgehaald. Want hé, dat ik niet drink (okee ja, dat was het plan) betekent niet dat niemand anders mag drinken.

Mezelf de vernieling verder in helpen. Als boetedoening en terechte straf.

Geplaatst

Quinn,

 

Je beschrijft het zó mooi.

 

Ik betrek het even op mezelf.

Dat beschrijven, het weten, cynisme, zelfspot

mooi kunnen vertellen, weerstand, recalcitrant en boosheid.

Ik doe dat ook. Deed dat ook. Doe mijn best dat niet te doen.

Met hulp.

Valt niet mee. 

Maar het is niet alleen stoppen met de eerste niet nemen. 

Is wel een voorwaarde voor de rest.

 

 

Wat ga jij doen? Hoe ga je het doen?

 

Je bent het waard man!

Geplaatst

Koffie. Vastbijten in redenen om niet te drinken. Leeshonger naar de motivatie van anderen om niet te drinken. Doorwerken aan dat verrekte (mag dat woord wel mod?) slechte zelfbeeld en gebrek aan eigenwaarde. En puur praktisch, een douche.

Geplaatst

Een paar uur later, de stukken zijn wel weer bij elkaar geveegd en we gaan weer door. Eén stap tegelijk (nee Lieve, ik tel niet, heus niet). Ik weet niet goed wat te zeggen ook, het wordt zo snel excuses bedenken, verklaringen geven voor het struikelen. En waarom? Ik bedoel, ja, ik dronk en ja, dat was stom. Klaar. Morgen een nieuwe dag.

 

En tegelijk ben ik nog steeds ontzettend bang. Want wie ben ik eigenlijk zonder drank?

Geplaatst

Blijven bouwen aan je motivatie, alsmaar verder stutten en steunen, totdat je een fundament van schokbeton hebt.

Als dan die drankduivel spreekt, met al zijn psychologische listigheid, bijvoorbeeld: 'Quinn, ain't nobody gonna tell you what to do, dit is geen verslaving, dit is je vrije geest!' dan lach je hem vierkant uit: Wát een smoes, alsof alcoholisme iets met vrijheid te maken heeft, met het grootse, meeslepende leven. Donder toch op, ik wil niet meer, klaar. Kssssjt!!

(Ik ben alweer pissig. Maar het helpt me wel, die boosheid. Ik ga vast ook nog mededogen krijgen met van alles,mdat zal ik dan ook delen hoor)

Quinn, ik gun het je zo dat het lukt!!

Geplaatst

Ja, ik ben mezelf aan het dooddrinken. Om niet te hoeven dealen met de persoon die ik ben zonder drank. Om gewoon niets meer te hoeven voelen of denken. Gewoon niets meer. Daarom.

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...