Spring naar bijdragen

Stoppen


Aanbevolen berichten

Geplaatst

Er viel wat mij betreft wel mee te leven hoor Lars. Het vergt alleen begrip van elkaar en een andere manier van communiceren. Dat moet je samen leren en daar is bijv therapie heel nuttig voor. Mijn ex man wilde dat echt er niet, vond het allemaal onzin. En als de 1 dan wil maar de ander helemaal niet en daar dus ook geen inzet voor toont, houdt het op. (Natuurlijk speelden er meer factoren mee maar dat doet er niet helemaal toe nu) Dat heeft mij/ons de stap tot scheiden doen zetten.

Ik heb overigens nog wel een soort therapie voor partners van iemand met autisme gedaan omdat ik hoe dan ook met hem zal moeten blijven communiceren vanwege onze kinderen. Dat heeft mijzelf wel veel inzicht gegeven.

Geplaatst (bewerkt)

(...)  Er zijn hier nogal wat dames met een asperger ex. Valt dus niet mee te leven? 

 

 

Harde woorden Lars:

 

Je hebt op middelbare leeftijd ontdekt dat je een alcoholprobleem hebt én asperger.

 

Je omarmt de hulp die je krijgt voor het alcoholprobleem, dat is erg goed.  Maar de hulp die je aangeboden krijgt voor je asperger omarm je niet, of zeer halfslachtig.

 

Ik denk dat daar inderdaad niet mee te leven valt. Ik zou in elk geval gaan.

 

 

 

 

typo

bewerkt door Meya
Geplaatst (bewerkt)

Er zijn hier nogal wat dames met een asperger ex. Valt dus niet mee te leven?

Ik heb zelf geen ervaring in dit opzicht Lars, maar een vriendin van mij wel. Zij hebben jaren lang, ieder op hun eigen manier hun best gedaan, maar zij konden elkaar niet bereiken, niet echt.

Het maakte haar heel verdrietig en zij voelde zich erg machteloos. Hoe het voor hem was, weet ik niet, want hij praatte er niet over. Ik hoorde dus vooral de verhalen van mijn vriendin en verder zag ik hoe hun interactie was.

Jaren lang was er onbegrip (van beide kanten), een gevoel van machteloosheid (merkbaar bij mijn vriendin) en verdriet en pijn.

Niet vervulde verwachtingen, achteraf bleek, niet te vervullen verwachtingen.

Het heeft lang geduurd voor er meer duidelijkheid kwam in mogelijke oorzaken.

Uiteindelijk werd de diagnose gesteld en vielen veel puzzelstukjes op hun plaats. Dat was verre van gemakkelijk, maar wel nodig.

Zij zijn uiteindelijk gescheiden, hebben ieder een eigen leven. Maar samen hebben ze het nu beter dan ooit.

De verwachtingen naar elkaar toe zijn veranderd.

Het is niet gemakkelijk, maar ze hebben wel een manier gevonden.

Ze gaan zelfs samen met de kinderen op vakantie (vergat ik er bij te zetten)

bewerkt door Jannigje
Geplaatst

Probeer dat begrip ECHT te laten zijn please???

 

 

Ik wil ook nog iets toevoegen: als mijn ex zich niet zo zou verzetten tegen zijn asperger-zijn, dan hadden we er wellicht uit kunnen komen.

Wanneer ik hem nu zie voel ik me vrijer dan voorheen en durf ik veel meer te zeggen. Toch zou het heel veel schelen als hij ook nu !!! die asp zaken

durfde te bespreken... echter er is nog steeds ontkenning.

Ik geef nog veel om hem, maar dat "kop in het zand" vind ik een lastige.

 

Ontken het niet. Wordt nederiger (humble is een mooier woord daarvoor).

 

Sterkte straks!

Geplaatst

Ach ja... achteraf zeg je dan: ik wilde al langer niet meer.

Menselijk ook wel.

 

Maar goed, daar sta je dan Lars.

En opnieuw: er is nog meer uit het leven te halen voor jou!

Maakt het niet mooier voor dit moment. Kanonne!  :(  :(

 

1 ding: drinken helpt je niet en nooit!

Geplaatst (bewerkt)

Echt balen voor je Lars. Maar nu weet je tenminste de waarheid en probeer daar de kracht uit te putten. Kop op!

bewerkt door Moppie1967
Geplaatst

Het gesprek is dus geweest Lars? Is het zo definitief gezegd? Dat is heel pijnlijk. Heftig en verdrietig.

Het is makkelijk praten voor andere, maar ik kan niet laten om te zeggen:

Probeer (na het uithuilen) je rug te rechten en laat aan je ex, kinderen, kleinkind, maar vooral aan jezelf zien, dat jij je niet gewonnen geeft en kiest voor jezelf en een mooie toekomst. Want die komt, heus!

Hou het nuchter en probeer vechtlust vast te houden. De rest komt later wel.

Sterkte!

Geplaatst

Jeetje, wat een nare verdrietige en boosmakende situatie :(
Zo van een afstand en met alleen de info die jij hier benoemt, lijkt of ze de verantwoordelijkheid van het besluit niet bij zichzelf legt, lijkt me een heel onmachtig gevoel om nu 'de schuldige' te zijn van iets dat ZIJ besluit.

Geplaatst

Lars, uiteindelijk zou het wel makkelijker voor je kunnen worden. Je kunt je gaan toeleggen op het in evenwicht brengen en

houden van alleen jezelf (1 persoon) en kunt het in evenwicht trachten te brengen van jou en je echtgenote (2 personen) nu loslaten.

Je kunt je vrouw niet (blijvend) veranderen, zelfs met (valse) beloftes, manipulatie en dreiging niet.

Je kunt wel jezelf veranderen. Vooral met beloftes. Of die vals zijn of niet kun jij alleen zelf be- en veroordelen.

 

Wel of geen schuld is in zoverre de vraag of je bereid bent om datgene waar je van "beschuldigd" wordt op je te nemen.

Als je verantwoording neemt voor je daden is het makkelijker jezelf en de ander te vergeven dan wanneer

je de ander (terug)beschuldigt. Dat verzandt vaak ik wrokgevoelens.

Je kunt boos zijn op iemand. Vergeven lost dit op.

Wrok is niets anders dan opgepotte/ingeblikte boosheid. Die blijft lang goed, maar vaak is er zoveel (conserverings)zout in de wonden

gewreven dat je er na jarenlang bewaren niets meer mee kunt. Alleen jezelf vergiftigen..

Geplaatst

Lars,

 

Heftig :excl:  Maar je schrijft, waarom nog hier blijven. Nou om te stoppen voor jezelf. En niet voor je vrouw. Stoppen voor een ander lukt vaak niet. Maar stoppen voor jezelf toont karakter. Want je bent en blijft de moeite WAARD. :rose:  :rose:  :rose: Je hebt ook op deze leeftijd nog een heel leven voor je. Sterkte.

Geplaatst

Hoi Lars, snap heel goed dat je nu naar huis wilt.Een goed plan zeg je....maar kun je je hier aan houden? Tis zo verleidelijk lijkt me in jou situatie om weer een borrel te pakken.Ik hoop dat het je allemaal lukt!

Geplaatst

Ach Lars, wat ontzettend akelig!

Zij durfde zelf de stap niet te zetten en heeft jou gebruikt om zover te komen.

Ik kan me voorstellen dat je je behoorlijk genomen voelt.

Ik wens je veel wijsheid en sterkte Lars, ik hoop oprecht dat je keuze om naar huis te gaan goed uitpakt voor je.

Er zal veel op je af komen, ik hoop dat je de kracht hebt om het zonder drank aan te kunnen.

Ik denk aan je en duim voor je

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...