Spring naar bijdragen

Aanbevolen berichten

Geplaatst

Ha! Ik raffel het hier vaak best af, gehaast als ik nogal eens ben.

Ben jaloers op Elena Ferrante ( ik lees nu de Napolitaanse romans). Sommige schrijfsters (met name) gaan

heerlijk in mijn onderbewuste zitten; daar kan ik me door mee laten voeren... echt fijn!

 

Daarstraks een fijne sessie gehad.

"ik riep om hulp bij de omstanders, maar niemand hielp me!"

Dat machteloze alleen voelen bracht me bij 2 ziekenhuisopnames als klein kind: pappa en mamma die maar heel

even mogen komen. Dat beeld als ze de deur uitlopen... ik voel me wegzinken in het niets... verschrikkelijk!

 

Voor in het nu heb ik er niet zoveel aan: enkel leren begrijpen welke afweermechanismen er zijn ontstaan die mij nog in de weg zitten.

Dan maar geen hulp vragen (omdat ze toch niet komen..) ... is een overdreven voorbeeld ervan.

Kijken of ik er anders mee om kan gaan.

 

Voelen... en het laten zijn. Voelen heeft zo vaak de koppeling naar eerdere gebeurtenissen...

.... etc etc.etc.

Mindfull accepteren...

 

ben ineens bekaf!

Geplaatst

Het gaat best goed hier.

Iets te zaniken is er altijd wel.. last van de copd en deze dagen weer iets vaker aan dochterlief denkende.

Toch kan ik het parkeren, ergens rustig op een achteraf plekje. Keurig: daar staat het.

Ik zocht alleen naar muziek die voor ons destijds belangrijk was. Kon ik niet terug vinden.

 

Het werk went nu. Ik ben geneigd zelfs meer te willen werken; er goed inzitten is prettig, mee eten is prettig

(wat is men qua eten verwend deze dagen, kerstdiner e.d. We koken zelf voor de mensen en gisteren was dat

ook weer super-super)

Fysiek is het soms zwaar. Ik kijk wel kalm aan uit naar ander werk, ik moet nog 3,5 jaar...

 

Een halve ad erbij werkt volgens mij ook goed. Voel me rustiger. En het minder drinken gaat zoals gewenst, adb

na een week dat ik neigde naar dagelijks..... nee mag niet!

 

Verder denk ik soms dat het ouder worden ook een zegen is. Ik absorbeer het leven en maak hele verhalen in mijn hoofd

zoals ik ze zou willen opschrijven, maar de tijd ontbreekt me domweg en het is fijn om bij te komen met mijn verveeldeken

die leuker wordt dan ik tevoren had verwacht.

 

En dan is er nog zoiets als mijn eigen huishoudinkje. Met die wind waait er veel stuiverij naar binnen (chalet van hout) dus

eigenlijk moet ik daar wat mee. Kan ook morgen? Ja... behalve het aanrecht... zelfs daar ligt zand!

 

Mild is een goed woord. Daar wil ik 2017 wel mee in! :)  liefs voor jullie... :rose:

Geplaatst

Wat mooi Smart. Wees jij maar mild met en voor jezelf.

 

Deze haal ik eruit: ''Ik ben geneigd zelfs meer te willen werken'' en ''Fysiek is het soms zwaar. Ik kijk wel kalm aan uit naar ander werk, ik moet nog 3,5 jaar...''. In één alinea ;) 

 

Liefs :rose: 

Geplaatst

Zo gauw ik zeg dat het goed gaat dient zich het volgende aan.... de golven van het leven zeker?

 

 

Ja Sita, dat is tegenstrijdig: werken en het fijn hebben maar dat ook zwaar vinden en zoeken naar escapes.

Vanavond dacht ik ook weer: okee ik wil enkel nog maar zo fijn werken.... als nieuwe verslaving. En dat impliceert dat er dan haast niets anders meer zou zijn.

 

En dat is ook zo eigenlijk.

Ik moet oppassen met dit soort gedachten omdat ze weer richting depressie gaan.

Nee: in feite heb ik meer tijd voor mezelf nodig en wil ik niet meer werken... maar het moet, begrijp je.

Ik maak er het beste van.

Heb wel een idee opgedaan voor ander soort werk, blijf zoekende.

Niks mis mee.

alle liefs!

Geplaatst

Dank Smart. Belangrijk inzicht ook voor mij. Heb jarenlang zo'n 50 uur per week gewerkt. Ook verslavend idd. Dat er niets anders meer in. Ik zal moeten leren om mezelf idd meer tijd te geven. Dat is nodig. Dank voor je het het opschrijft. Ik begrijp opeens iets van mezelf denk ik.

Geplaatst

Smart!! Zak je niet weg? Ik las op de dagdraad dat je je minnetjes voelt. Kan zo weer plusjes zijn, hoor!

Is dat andere werk een serieuze optie?

Geplaatst

Zo half halfjes te zijn is maar niks, vandaag gaat het gelukkig wat beter. In elk geval keel- en hoofdpijn verdwenen.

Hang nog iets in het sombere, een staartje van de feestdagen. Alleen-voelen en iets te dicht bij het slachtoffertje. Ik heb dat nauwlettend in de gaten gehouden

en heb toch elke dag nog iets zinvols gedaan, naast de dutjes en het gestink in pyama (kon het zelf toch niet ruiken :lol: ).

 

Vacatures bekeken met wisselende gevoelens: kan ik niet-kan ik niet, om vervolgens WIL ik niet te ervaren... met een zucht van opluchting.

Het is dan ook lastig dat ik al jaren in het patroon zit van laat op en 's avonds werken; dan valt er veel weg.

Ook door het huidige werk is dat weer zo. Al minstens 14 dagen is het slapen laat (2 uur) en het opstaan weer later dan ooit (12.15 uur is de max en 11 uur is "gewoon").

Mijn eigen structuur eens onder de loep nemen. Vandaag de wekker op 10 uur gezet. En goede voornemens hebben ook met meer bewegen te maken.

 

Dus ander werk zit er voorlopig niet in.

De afgelopen tijd wat meer gewerkt dan noodzakelijk. Maar dan leef ik voor het werk en ik ben weer toe aan wat meer leuke dingen doen.

(Trommelt vriendinnen op als die ook weer beter zijn)

 

En op het werk ook maar es aangeven dat er een ouderenbeleid moet komen...

 

Nu in actie!

Geplaatst

sAvonds werken, ja dan valt er veel weg aan leuke cursussen of films e.d. Bedoel je dat?

Smart, wil jij niet het liefst helemaal stoppen met drinken? Is het een probleem voor je?

Geplaatst (bewerkt)
  Op 3-1-2017 om 22:43 zei basta:

sAvonds werken, ja dan valt er veel weg aan leuke cursussen of films e.d. Bedoel je dat?

Smart, wil jij niet het liefst helemaal stoppen met drinken? Is het een probleem voor je?

 

1e: ik bedoelde werk wat al om 7 uur of half 8 begint. Al jarenlang zijn de ochtenden voor mij, en het lastige bioritme wat er is ontstaan. Veel banen zijn toch voor overdag dus ik bof eigenlijk (ook wel) dat ik nu werk heb enkel voor de avonden.

(en idd is er dan minder tijd voor vaste avondafspraken hoewel de yoga door blijft gaan op die ene vrije dag die ik daarvoor vroeg)

 

2e: ik vind dat een heel moeilijk te beantwoorden vraag. D.w.z. "nee", maar ik onderzoek nog steeds hoe dat komt. En ja "het" is best soms een probleem maar niet steeds. Er zijn ook andere problemen, ik zoek naar een vorm van leven waarin ik tot mijn recht kom en/of waarin ik me happy kan voelen, nu nog. Dat is niet altijd goed te begrijpen omdat het een en ander in elkaar grijpt; ik heb soms mijn "verademing" nodig om te zijn wie ik ben. Beetje geluk, wat schrijven en dichten... en mijn waardigheid kunnen houden bij alles.

Andere problemen.... ik moest eruit vanmiddag, kocht vitamines, een nieuw aardappelschilmesje (molenmesje! Heilig!) maar niet echt nodig en een nieuwe dekbedhoes. Waauw!! (fijn om na het ziek zijn op bed te leggen) Terwijl ik een heuse consuminderaar zeg te zijn hoor..... :rolleyes:  en ik doneer oude (nog heel leuke) weer aan de kringloop....

Ik zie mezelf die dingen doen; kleintje *******  kopen omdat ik ziek ben. Nog erg veel behoefte aan troostgedrag.

 

Ik weet niet goed of dat erg is; wel onderzoek ik de vraag. En ik denk dat ik niet stoppen kan.

Welke slapte eronder ligt zoek ik ook wel. Net als met mijn rookgedrag. Er ligt een soort hopeloosheid achter. Dat kreeg ik nog mee vanmiddag bij de emdr.

Ten diepste zit er iets wat.... al weg is... verzonken... ik weet het niet. Ik hoop het te leren begrijpen.

 

1 ding: ik geniet enorm mee van mensen hier die het wel doen en ik geloof in hen! Ik vind het fantastisch!!

ik kan het niet, nog niet.

bewerkt door smart
Geplaatst

Lars, die AA.

Ik schreef er al eerder iets over. Ik kwam bij een man, of hij kwam hier. Best een tijdje.

Moeizaam trachtte die een groepje op te starten in de buurt. Wat niet lukte.

Eerst was ie luchtig over mijn minderen en nu is er iemand die zijn groepje van 0 (of 1- of 2 naar meer) wil gaan optrekken

en wordt hij ineens streng: je moet willen stoppen.

En ik zeg: ik minder.

Toen werd ie ineens grammietig.... en nee ik heb ook minder avonden tot mijn beschikking.

Hij voegde nog toe dat ik zijn blauwe boekje mocht houden tot zolang ik gestopt was.

Geplaatst

Inderdaad zat ik onder mijn gebreide deken (af!!?) wat tv te kijken of dutte ik in.

 

Met ook weer even de frustratie dat de deken nu af was..... nog wol over en nu niks meer te doen: help!  ik kan hem toch ook nog met 20 cm verlengen?

De kans is er dat ik dat ga doen.

Maar jee wat zegt dat toch allemaal over mijn gemoed?

 

Ik aanschouw het en heb allerlei oordelen of ideeen erover.

Maar los van ziek zijn en even belabberd mogen voelen wil ik nog wat zeggen: ik las mooie dingen de afgelopen tijd:

 

Don't regret the past

its Always in the present

important for your future

if you want to become yourself

 

en

I am the Sunshine: i gave birth

 

 

Ik zoek troost in docu's , muziek en in mijn eigen gedachten

die doorgaans niet negatief zijn en dat houdt me op de been.

 

Wat maakt je zo levenslustig... zou zomaar ook een vraag kunnen zijn  toch?

Gek genoeg ben ik dat. Ik blijf intens een wereldverbeteraar. Intrinsiek volg ik.

 

liefs voor ons en allemaal   :heart:

Geplaatst

Wat mooi om zo openhartig te durven zijn, Smart.

Niet alleen tegen ons, maar vooral tegen jezelf over jezelf.

Hmmm... ik zou er geloof ik wat smoesjes doorheen mixen, mezelf een klein beetje kennende.

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...