Spring naar bijdragen

Aanbevolen berichten

Geplaatst

Beetje eng om dit te schrijven.

Ineens had ik kort geleden enorm de schurft aan mijn eigen zogenaamde lieve ikje. Ineens had ik zo' n zin om de heks in me los te laten!! :blush:  :devil:  :D  :D  :D  :(

Een aantal dingen bij elkaar maakten dat los. Mijn immer zorgen voor anderen en best vaak :( het gevoel erbij dat ik dingen doe die ik niet wil.

 

Schrijven volgens the artist' way (waar ik bij Quinn over schreef) woelt wat los. Ik wil niet meer....!

Heb dus gisteren een vriendin gemeld dat ik geen afspraak met haar maak voorlopig, zo ook met een oud collega die vaak mee-eet. Ik ben het koken beu, ik heb teveel voor mijn buurvrouw gezorgd en nu ga ik eens uitvogelen wat gezond en goed is voor mezelf.

 

Is het kwartje gevallen vraagt een 2e stemmetje? Ik hoop dat!!

En ik hoop de komende tijd beter uit te zuiveren hoe lief ik ben... en hoe afhankelijk.....

 

Mag dat oude jasje uit??

 

Wat gek is, is dat ik zonet enorme trek kreeg en overwoog te gaan drinken. (op klaarlichte dag? Ik?)

Dit terwijl ik me eigenlijk goed voel nu er wat meer loskomt.

Bang voor echte verandering??.... want die voel ik komen.....

Geplaatst (bewerkt)

Ik moet bij jou berichten de afgelopen week steeds denken aan de schuldindicerende oudermodus en de boze kindmodus. Zijn dat bekende termen voor je?

.

bewerkt door Meya
Geplaatst

Bij beide kan ik me veel voorstellen Meya; op de eerste heb ik gegoogled en ik kwam in een schematherapie terecht.

Ondertussen ben ik een boek over ACT aan het kopieren, een werkboek wat ik van mijn hulpverlener kreeg.

Ik denk dan ook dat ik meer met accepteren bezig moet. Veel ken ik wel van mezelf... en wil dat niet altijd benoemen.

 

Ondertussen is het vooral de somberheid die ik wil bestrijden, al dan niet door alcoholgebruik ontstaan.

 

Ik ben nu al een aantal dagen aan het schrijven voor mezelf, 3 a 4 blz na het opstaan. ( zie: the artist' way)

Dat levert me wat op; op de eerste plaats de aandacht die ik er mezelf mee geef, vervolgens brengt het me een richting in,

het lucht enorm op en inspireert me tot schrijven van meer.

Voel me dus wat beter.

 

En het was prima om enkele afspraken af te zeggen. Die ruimte had ik nodig.

Tijd en aandacht voor anderen komen wel weer...

Geplaatst

Basta, ik schrijf sowieso geregeld. Ik verbaas me niet, behalve over dat/een voldaan gevoel erna. Nee, geen onbekend gebied, want het was er allemaal al (zoals ieder dat heeft, die bron, zeg maar)

De kracht zit hem wel in het moeten doorschrijven; als ik zelf na anderhalve pagina eigenlijk wel klaar ben dan moet ik nu door.

Het werkt inspirerend, zodoende kon ik bv vandaag een 5tal oudere gedichten bewerken/verbeteren, waar ik nu tevreden mee ben en ik maakte een nieuwe.

Er is dus een soort nawerking.

 

Ik wil dit voortzetten alleen al omdat het puur voor mezelf is, onafhankelijk van schouderklopjes, want daar raak ik van in de knoop (of van het ontbreken ervan).

 

Dus ik ga lekker door.

Leuke vraag trouwens...

Geplaatst

Het ging in ene heel rap maar ik heb werk!

Toch ongeveer een halve baan. En ik ben blij!

Dat zal structuur geven en ik hoop dat de uwv er ook blij mee is.

Kan er niet teveel over zeggen/herkenbaarheid, maar : joepie!!

Geplaatst (bewerkt)

Bedankt allemaal!

Best heel spannend. Het voelt ergens ook als een knieval naar het uwv, maar ik vind het erg de moeite waard om toch te gaan proberen als 63jarige.(een jaar). (ik mag nog 4 jaar!!!) Zoals het was beviel me het ook best,... op het gezeur van de uwv na.

Het is gelukkig op een plek waar ik al vaak werkte en bekend ben en me meestal erg op mijn plaats voel.

Al met al gaat het me uitdagen wat gedisciplineerder te worden. Adb gaat redelijk goed maar heeft blijvende aandacht nodig. Omgaan met spanning is ook iets.... Ook doel ik op mijn plan om te gaan schrijven, wat ik deels al had opgepakt en waar mijn bloed harder van gaat stromen. Dat wil ik niet los laten en plots lijk ik wat zelfzuchtiger te worden; lijkt er een urge om iets - van wat ik al zo lang wil - waar te gaan maken.

Zelfs al zou het niet lukken: ik MOET het een serieuze kans geven.

 

Tegelijk zit ik zo in elkaar dat ik na een maand nog steeds * met het toetsenbord van mijn laptop.

Ik moet hulp vragen zonder in de kosten te komen.... jaja :(

 

Op dit moment zie ik wat meer kansen dan beperkingen. Ik heb ter zin in.

 

Dat wens ik ieder toe!

Welterusten! :musicnote:

 

 

 

ppp

bewerkt door smart
Geplaatst (bewerkt)

Smart, even een klein practisch onderdeeltje: je hebr voor minder dan een tientje losse toetsenbordjes, die vervangen dan je huidige. Heb je wel een verlengde laptop, maar geen *

bewerkt door moderator
Geplaatst (bewerkt)

Hier is het wat onrustig. In mij. Het zal de spanning van nieuw werk en de nieuwe rol o.a. zijn. Als invaller ben je slechts ten dele voor het geheel verantwoordelijk, sta je wat aan de zijlijn. Nu moet ik straks weer met vaardigheden bezig, met dossiers en vergaderingen en met vaste collega's.

Los van werk was ik me aan het voorbereiden op de winter, waar ik zo tegenop zag. Ik wil veel gaan schrijven, vanuit rust... wat meer discipline betrachten, fors minderen met roken... en drinken ... ik zie al hoe de puzzel moet worden; nu de stukjes nog op zijn plek zien te krijgen. (met dank aan Kohtje)

 

Soms lach ik om mezelf en beschouw dat dan maar als heilzaam   :P  : voordat ik rust ervaren kan heb ik immers al stofgezogen, een plantje verpot, telefoontjes beantwoord; zie ik kaarsvet op de vensterbak wat weg moet, raap ik buiten de gevallen eikels op, doe een handwasje en ga nog even op het forum lezen en schrijven.

M.a.w. ik ben heerlijk al mijn plannetjes aan het uitstellen (ik zou toch gaan zitten schrijven-voor mezelf?) en ren ook nog heen en weer van pc naar houtkachel om die brandende te houden...

 

Onlangs keek ik in mijn adb dagboekje en zag dat het minderen meerderen is geworden. Een paar maanden kon ik 20 dagen droog blijven per maand (mede dankzij de campral) en nu zijn dat er slechts 10. Aahh, weer een voornemen erbij: ik wil weer terug naar die 20!

 

Inmiddels zie ik minder tegen de winter op domweg omdat het werk structuur zal bieden.

Maar ook omdat een breiwerk bij de houtkachel erg prettig is en alles is in mij, ik kan er veel van maken als ik wil.

 

Nu dan eerst wat rust vinden met dat breiwerkje. Daarna schrijven.

groetjes Smart

 

typfout

bewerkt door smart
Geplaatst

Hoi Smart,

 

Hahaha, moest lachen om je stukje waar je beschrijft waarom je om jezelf lacht.

Heel herkenbaar  :)

 

Ik heb ook tijden als invaller gewerkt en gevoelsmatig maakte dat voor mij ook verschil,

maar in de praktijk uiteindelijk niet. Zeker niet toen ik langer op dezelfde plek verving.

Bleek dat ik me als invaller net zo verantwoordelijk had gedragen  ;)

 

Wat fijn dat je niet zo opziet tegen de winter. 

Structuur in je dagen, mooi.

 

Qua alcohol...tja...je geef het zelf al aan.

Misschien heb je het al wel verteld, waarom je mindert en niet stopt,

maar ik weet het niet meer. Hoe ga je het aanpakken?

 

Nou brei en schrijf ze.

 

Maak er wat van!

Geplaatst

Kruidje: ik heb pas rust (...) als alles om me heen in orde is. :D Heb jij dat ook?

 

Op je vraag: ik vond stoppen met alcohol eerst niet zo nodig. "Ach, dan ben je reeds 63.. " en zo meer van die dwarse gedachten. Maar minderen is erg moeilijk!

En gaandeweg (hoewel elke stopper dat al zegt) merk je dat dan wel. Het is en blijft geworstel. Tot het punt waarop je niet meer worstelen wilt.

Vooralsnog blijf ik minderaar. Maar zoals je zag.. sluipt het meerderen er weer in. Ook hier alert blijven. Aler-ter-ter zelfs!

Geplaatst

  1.   Geplaatst 03 October 2016 - 16:26 Ik vergelijk het leven wel eens met een grote legpuzzel. Zónder voorbeeld. Je krijgt alle stukjes en moet daar een plaatje van maken. Net als je denkt dat je het bijna voor elkaar hebt is er iets dat alle, of vele stukjes weer door elkaar husselt. Daar kun je op twee manieren naar kijken: - een onmogelijke opgave om dat plaatje compleet te maken, ik maak er een puinhoop van, ik raak gefrustreerd, of - alle stukjes zijn aanwezig. De volgorde is niet zo belangrijk, ze zijn er. Ik ben compleet. Ik kies voor de tweede optie. Mijn leven is altijd compleet, ook al liggen alle stukjes op een onoverzichtelijke hoop. Soms heb ik een stukje overzicht over wat ik denk dat mijn leven moet zijn. Maar meestal moet ik er gewoon op vertrouwen dat mijn leven compleet is, ook al snap ik er geen biet van. Soms vallen stukjes op hun plaats, maar een ander stukje kan dan weer mijn aandacht afleiden van wat ik dacht te zien. Het is niet zo belangrijk dat mijn puzzel afkomt. Het ermee bezig zijn is beloning op zich. Ik denk wel eens dat mijn voorbeeldplaatje een plaatje is van een puinhoop aan puzzelstukjes. Dat mijn leven zó bedoeld is. :) Vanuit dit gezichtspunt gezien wens ik je nog een mooie puzzeltijd toe, . (Kohtje)

gelukt!!

Geplaatst

Ja, dat herken ik...stop dan heel veel tijd in de omstandigheden perfect maken

en kom niet meer toe aan wat er werkelijk gebeuren moet.

Vanochtend omgedraaid...eerst mijn werk gedaan (deadline!) 

Daarna keuken opgeruimd, voorbereidingen voor eten.

Gaf twee maal een bevredigend gevoel

 

Het blijft wat stoeien, met dat chaotische in mij.

Ik kom er nu ook achter dat ik altijd al chaotisch en ongestructureerd was

maar dat heel goed heb weten te maskeren. En dat kostte dus bakken energie.

 

Ik heb niet voor niets een heel gestructureerde partner gekozen  :D

 

Acceptatie en kijken wat ik kan veranderen en wat niet.

Toch weer een mooie stap in het adb proces en alles wat erbij hoort.

 

Ik zou niet meer tegen die worsteling kunnen van minderen.

Heb dat ook gedaan. Iedereen doet het op zijn eigen manier.

Op het moment dat het goed is.

Jij ook.

 

Mooi he, die tekst van Koh!! 

wat zwerven er hier toch prachtige schrijvers en schrijfsters rond!

Geplaatst

Fijn om een partner te hebben die wel structuur heeft! :)

 

Je hebt gelijk: heel veel, zo niet alles, heeft te maken met het adb-proces.

Ken u zelve... wie zei dat ooit...

En wat een enorme ontdekkingstocht is dat!

 

Veel heeft te maken met hoe je in je energie zit.

Bij mij is die vandaag nogal laag en dat schurkt gevoelsmatig aan tegen verdriet.

Maar op zich is daar geen directe oorzaak voor dus denk ik dat ik iets in de energie kan aanpakken door iets

energieks te gaan doen; lopen b.v. of opruimen. Niet teveel zitten en navelstaren.

 

Daar gaat ie dan dus... in de benen!

Geplaatst

Het woord navelstaren wordt in negatieve zin gebruikt wanneer men veelste lang aan het nadenken is over zichzelf....

maar hou me ten goede, anders even een woordenboek raadplegen ;)

Geplaatst (bewerkt)

Op het werk word ik nu al wat ingewerkt. Spanning te voren en slecht slapen.

En op de terugweg huilend in de auto: is dit echt wel wat ik wil? Kan en durf ik nog wel?

Opnieuw in een regiem: een team met zijn regels. De hospitalisatiegeuren komen me tegemoet...

Ik word er doodzenuwachtig van. Ik dacht maar steeds: ik heb het contract nog niet getekend! (...)

Ik heb gefocust op vertrouwen maar merk dat ik dat te weinig heb.

Ik kwam in gedachten in een eerder  team-trauma terecht. Kwam haarscherp weer omhoog.

 

Gesprek uwv en hulpverlener de komende week.

Ik ga vragen om een proefperiode, althans een gesprek over 6 weken en ik teken het contract nog niet.

 

Tevens lieve kijkbuiskinderen, ben ik bang voor de angst: ik heb domweg veel onverwerkte dingen nog bij me.

Dat heeft het jarenlange drinken wel bewerkstelligd vrees ik. Iets dergelijks speelt mee, dat weet ik wel zeker.

"onverwerkte zaken"  (voor de jongere meelezer: er is een negatief effect op langer termijn: je staat daar nu niet bij stil

maar als het komt en je bent eerlijk genoeg naar jezelf dan is dat een hele beste dobber...)

 

Nu denk ik: toch de ad ophogen (dat zou al, maar stelde ik uit) en verder eerlijk en open kaart spelen, ook bij het uwv

(van een arbeidsdeskundige staan dingen op papier die sws dit werk al niet zou goedkeuren. Ik kan domweg minder, ook fysiek)

 

Ik wil schrijven!!!; was al een beetje op weg. ...

 

 

Toch deze maand 10 van de 14 dagen droog gehouden en ik rook ongeveer 10 shagjes per dag. Nu 15, het zij zo.

We doen ons stinkende best.

 

Slaap goed!

 

Het eea gewist ivm herkenbaarheid.

bewerkt door smart

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...