Even voorstellen: ik ben nieuw en heet Jannigje

[Jannigje]

7 uur geleden zei GewoonDoen:

Ik lees dit nu pas. Ik deed gister hetzelfde. Adviseren...

Ik begrijp het en herken het denk ik. Het nummer "laat me" komt bij me naar boven.

 

Weet je, adviseren is op zich niet erg. Het gebeurt heel vaak, zoals ik al zei, ik moet er zelf ook voor oppassen. Misschien reageer ik mede daarom vaak niet op berichten omdat ik bang ben voor “wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet”.

Het wordt echt vervelend als mensen blijven aandringen, blijven herhalen. Ik heb heel vaak het gevoel dat ik me moet verdedigen. Gaat het nog stééds niet goed met je?  Want er is mij toch (regelmatig) een hulpmiddel aangereikt, waarom doe ik daar dan niets of onvoldoende mee? Want als ik de raad op zou volgen zou het echt wel beter met me gaan. 
wat voor mij zo moeilijk is, is dat ik niet uit kan leggen dat ik iets niet of wel doe omdat ik er te lui, lamlendig, onverschillig etc ben, maar Omdat ik het dan niet kán. Omdat ik bijvoorbeeld te somber of te angstig ben, omdat ik al mijn energie al heb besteed aan zo goed mogelijk door de dag te komen, omdat ik bv tóch de telefoon heb opgenomen terwijl alles in mij roept “niet doen”. (Dat doe ik tegenover wel, de telefoon opnemen. Dat heb ik jaren niet gedaan) Of omdat ik zélf iemand heb gebeld. 

Elke dag moet ik de strijd aan, mezelf dwingen . Het muntje kan beide kanten opvallen: het lukt vandaag betekent: ik ga sporten, ik ga naar het museum, ik ga en doe..... Maar soms lukt het niet en valt het muntje de andere kant op, en dan doe en ga/durf/kan ik niet ......., dan probeer ik de dag te overleven, zo goed mogelijk. En dan hoop ik dat het de volgende dag beter gaat, dat ik het muntje de goede kant op krijg.

Gelukkig speelt drank geen rol meer in dit verhaal. Drank (en eten en roken) bedekte alleen de problemen en verving alleen maar tijdelijk alles wat eronder zat. Maar ja, ze hebben geduld, ze wachten rustig af, hun tijd komt wel weer. Ze boeten niet aan kracht in.

Ik hoop dat je begrijpt dat ik dit schrijf in het algemeen, zeker niet gericht op jou. Al nadenkend over jouw bericht komt dit allemaal naar boven. 

[Jannigje]

8 uur geleden zei Yana:

Tjee zeg Jannigje, wat schrijf je dat allemaal helder op. Ik kan me goed voorstellen dat je er gewoon wilt mogen zijn met jouw gevoel en ervaring. Lijkt me zo lastig dat iedereen dan gaat proberen om het goed te maken.

Ik denk dat veel mensen moeite hebben met neerslachtigheid en angst, laat staan met gedachten aan de dood. We zijn zo gewend om alles wat moeilijk lijkt te ontlopen en zeker niet aan de buitenwereld te laten zien, we vinden dat we falen als we niet gelukkig zijn.

Zoals jij het hier schrijft vind ik heel mooi, je vertelt gewoon hoe het voor je is, ik vind dat iets heel anders dan klagen of je gedragen als slachtoffer.

 

Klopt helemaal @Yana. Het wrange is dat de beste manier om het goed te maken is: mij laten zeggen dat ik het moeilijk heb, dat ik het leven vreselijk moeilijk vind. En daarna gaan we de honden uitlaten of de muur schilderen of wat dan ook. En dan kan ik alle geluk van de ander aan. Want dan ben ik er ook. Dit hoeft natuurlijk niet elke dag, we hoeven het er echt niet elke keer te hebben.

Gedachten over de dood zijn voor de meeste mensen onvoorstelbaar en inderdaad vaak onbespreekbaar. Dat doe ik dus ook zelden irl. Daarom was therapie voor mij zo belangrijk, daar uitte ik al die dingen wel en dan kon ik de wereld weer in.

 

[Jannigje]

Vanmiddag was ik opeens iemands heldin. Tja dat hoor ik niet elke dag. Sterker nog er zijn decennia waarin ik het niet hoor. Nu had ik niets heldhaftigs gedaan, maar toch vond zij mij een held. You are my Hero of the day. Ik heb haar daar nadrukkelijk voor bedankt.

Je kunt blijkbaar al een held zijn als je iets kleins voor iemand doet. Als het voor die persoon maar belangrijk is. En het was belangrijk, het ging om bramen. Zij had ze al vaak zien hangen, wilde ze graag plukken maar deed dat niet omdat haar man bang was dat ze giftig waren. Zij zag mij bezig en vroeg in het Engels met een zwaar Italiaans accent of ze veilig waren. Ik kon haar met een gerust hart verzekeren dat dat het geval was. Ze was zo blij! Ze kon bramen gaan plukken!

You are my Hero!

Ik was haar Hero! 

[bumperjim]

Het was in zekere zin een zaak van leven of dood! Mooie opsteker  

[Rosee]

Jannigje wat mooi om te lezen. Dat zijn toch eigenlijk de waardevolle dingen in het leven? Hoe klein het ook lijkt. 

[Jannigje]

Ja, wie het kleine niet eert etc. Dus (ondanks alles) ook de goede dingen blijven zien. Niet groot en meeslepend, maar klein en waardevol. Anders kijken, echt kijken, kijken zonder vooroordeel, zonder oordeel? 

[Rosee]

Ik kom er steeds meer achter dat het grootse en meeslepende in het kleine te vinden is.

[Jannigje]

Ja, misschien wel, of eerder waarschijnlijk wel. Als ik de oordelen uit kan zetten, lukt het me beter om dat te zien. 

[Lika]

Wat zijn die venijnig en alom aanwezig die oordelen. Of ze gewoon zien Jannigje. En zien dat het een oordeel is. Als je dat ziet, zie.je dus ook dát wat er ook oordeelloos is.

30 juli 2020 bewerkt door Lika

[Jannigje]

Vanmorgen hoorde ik een gesprek op de radio waarin het erover ging wat je in je leven hebt bereikt en wat je na laat als je er niet meer bent.  Dan vliegen de oordelen mij meteen weer om de oren en denk ik meteen weer te groot vrees ik. Want ja, wat laat ík na, wat beteken ik, wat heb ik betekend? De vraag “wat laat ik na” vind ik trouwens een beter vraag dan “wat heb ik bereikt” realiseer ik me nu. 
Er is geen brug naar me vernoemd, maar ik hoop toch wel dat ik iets nalaat. 

Het is zo wie zo moeilijk om dat van jezelf te zeggen denk ik, voor een ander vind ik het gemakkelijker. Ik heb de neiging om te kijken naar wat ik níet heb bereikt of gedaan. Weer die oordelen.

Al peinzend landt er opeens een dagpauwoog op mijn knie. De kleine dingen Jan, de kleine dingen. 

[Pytje]

Wat mooi, die dagpauwoog! Wat je nalaat zul je nooit weten, tenslotte ben je er dan niet meer. En wat je hebt bereikt verdwijnt ook heel snel na je vertrek hier. Die dagpauwoog is nu, meer hoeft soms niet toch?

Even by the way: het is "dat oog", dus misschien ook wel "dat dagpauwoog"?

[Lonster]

1 uur geleden zei Jannigje:

wat laat ík na,

Een hoop rommel.  spreek voor mezelf hè. 

Zo'n vraag gaat al snel over wat anderen van jou vinden. Is dat wel zo belangrijk? Ben je pas geslaagd als er een standbeeld voor je wordt opgericht? 

 

[Lonster]

Open ik mijn mailbox, vind ik in een nieuwsbrief een link naar een podcast over zingeving. Wat een "toeval" weer. Dus die heb ik beluisterd, dankzij jouw verhaal.

Deze goeroe vindt de vraag over wat je bereikt in je leven een nuttige vraag. Deze vraag kan je motiveren om zin aan je leven te geven. Als je zin aan je leven geeft, groei je als mens. Daarmee geef je kwaliteit aan je leven en een boost aan je geluksgevoel. Waar een mens gelukkig van wordt, is groei. Dat is het doel van het leven. Als je dat wegwuift (zoals ik deed) maak je jezelf klein.

Aldus deze goeroe. Het is een inspirerend verhaal (hoewel hier en daar wat opgeklopt, maar ach). Ze haalt de psychiater Victor Frankl aan, een joodse psychiater die door zijn ervaringen binnen concentratiekampen een theorie heeft ontwikkeld en mensen geholpen heeft om hun eigen zingeving te vinden. Hij heeft er ook een boek over geschreven.

Mocht je interesse hebben in de podcast, die is via haar website te beluisteren

https://vilna.nl/podcast-2/?mc_cid=d480260e97&mc_eid=1f17d775ed

 

31 juli 2020 bewerkt door Lonster
nuancering

[bumperjim]

Zingeven is wat anders dan nalaten. Wie laat er iets na. Krijgt Rutte een standbeeld en een straat met zn naam? Pff  Artiesten laten soms iets na. De grote. 

Zingeven kan ieder op zn eigen niveau'tje. Dat kan vandaag al. (Nalaten is voor later). Zingeven of gewoon goed doen. Wat heb ik vandaag voor goeds gedaan. Iemand blij gemaakt misschien. 

[Lonster]

Dat is wat die goeroe ook zegt. Het mag ook breien zijn. Het hoeft niets groots te zijn. Maar wel iets waar je je zelf in ontwikkelt. 

[bumperjim]

Leuk dat je breien zegt. Mijn oma was achterin de 80 toen breide ze nog truien, ik geloof voor Roemenië. Zingeving  

[Jannigje]

4 uur geleden zei Lonster:

Een hoop rommel.  spreek voor mezelf hè. 

Zo'n vraag gaat al snel over wat anderen van jou vinden. Is dat wel zo belangrijk? Ben je pas geslaagd als er een standbeeld voor je wordt opgericht? 

 

Dat standbeeld valt voor mij meer in de categorie “iets bereikt hebben”, dat bedoelde ik niet. Nalaten gaat voor mij meer over iets betekenen voor anderen, er toe doen voor (een)aantal) anderen. Geen eiland zijn.

[Jannigje]

Vanavond reed ik een vriendin naar een ziekenhuis waar zij voor een onderzoek naar toe moest. Ik ken het ziekenhuis, ben er regelmatig zelf of met iemand anders geweest. Ik wist welk onderzoek ze kreeg, maar ik had me niet gerealiseerd op welke afdeling we moesten zijn. Ik had er niet over nagedacht, dacht alleen maar dat wij in dat ziekenhuis moesten zijn, voor haar, verder niet.

Opeens kreeg ik het door toen we het bord vanDe afdeling zagen en we de trap op liepen. Ik schrok ervan.

Drie jaar geleden werd ik in een bed naar diezelfde afdeling gereden omdat er  biopten uit mijn lever moesten worden gehaald, om te achterhalen waar de primaire tumoren zich bevonden e.a.d hand daarvan te bepalen hoelang ik (waarschijnlijk) nog te leven had.

Opeens waren daar weer die herinneringen. Ik was niet voorbereid, dus ze rolden over en door me heen. 
 

[Lika]

Gek om mee te maken @Jannigje. Dat was een idiote, te spannende periode voor je. En daar zat je opeens weer even middenin. 

Gaat het nu?

[Jannigje]

Ja hoor, het gaat wel. 

[Jannigje]

32 minuten geleden zei Jannigje:

Ja hoor, het gaat wel. 

Dit klopt niet, het gaat eigenlijk niet goed.
Nadat ik thuiskwam keek ik bij “wie ie wie” en kwam deze zin tegen bij JosefJ , en dat net vandaag na mijn bezoek aan dat zh: .”En opeens was ik er nog... prognose overleefd, zonder levensdoel”. Op een iets andere manier gold/geldt dit ook voor mij. En dat is heftig

[bumperjim]

[Lika]

@Jannigje ja. 

[Yana]

Wat voor doel zou er kunnen zijn in het leven? Voor mij bestaat er geen doel en dat is goed.

[Jannigje]

@Yana, is het voor jou voldoende dat je er bent?