erik stelt zich voor

[basta]

Leuke strip!

 

Adriaan van Dis zei (ivm mannen/vrouwen) : Ik heb geen voorkeur, als het maar 37graden is.

 

(Alweer: sorry Lars, maar jouw koorts is van voorbijgaande aard)

[Monster]

Erik, wat een mooi, kwetsbaar stuk heb je gedeeld met ons. Een parel!

 

Zomaar een vraagje:

Als je gaat zoeken naar wie je werkelijk bent, dan begin je met alle versierselen aan de buitenkant weg te denken. Daarna denk je je functie en plaats in de maatschappij weg, daarna je plaats in de familie.

Daarna je man/vrouw-zijn. Daarna de vraag: Maar wie ben ik nu echt?.............. In het nonduale denken blijft er dan toch eigenlijk niets over?

Zou het bevredigend zijn om te stellen:

Ik ben.................een onderdeel van de reis die mij vormt.

Ik ben....onderweg naar een mooiere versie van mijzelf.

(In liefde ben ik alles, in wijsheid ben ik niets. Ondertussen ben ik. Lao Tse)

 

 

Het is heel mooi hoe jij met jouw pad bezig bent Erik. Het is oprecht niet aanvallend of kritisch bedoeld. 'Integer' is iedere keer weer het woord van keuze, als ik aan je denk en het wordt steeds weer bevestigd als ik je lees. Dank je wel dat je schrijft.

[erik]

Over parels gesproken, Monster ! Wat een mooie tekst die mij best veel doet en waar je volkomen gelijk hebt. Het zijn allemaal maar lagen om mij heen. Ik ben een verpleger is net zo een laag als ik ben man of ik ben man en voel mij soms wat vrouwelijk. Lagen waar ik mij mee identificeer, maar waarom eigenlijk? Ik ben het niet en er in vast blijven zitten en mijn identiteit erin zoeken is de oplossing niet.

 

Zoals jij het stelt is het idd heel bevredigend om te stellen (en wil ik goed tussen mijn oren knopen en nu eens niet vergeten weer.....)

Ja ik ben een onderdeel van de reis die mij vormt

Ik ben onderweg naar mijn ware zelf. (mooiere versie moet ik voor uitkijken want dan wil ik de verbeterde versie van mezelf uitvinden waar ik in wezen al goed ben zoals ik ben) Ik noem het altijd maar terugvinden van.....

 

Dank je wel dat ik door je tekst nu zie dat ik ergens blijf hangen op een identificatie proces in de illusie daarmee mezelf te ontdekken wie ik echt ben. En dat ik weer bezig ben met het weten (wijsheid) en niet het voelen en de liefde voor mijzelf en alles. In de reis/ het proces zit ik. Niet in het moment vast grijpen en dan identificeren met iets. Daarmee laat ik het zijn in het moment juist voorbij glippen en vergeet ik het op reis zijn.

4 november 2016 bewerkt door erik

[smart]

Identiteit is eigenheid.

Ik ervaar dat soms als genieten van mijzelf, al klinkt dat raar (of het mag niet? Calvinisme?)

In wezen IS er niks anders. (het gaat immers niet om wat de ander ervan vindt!)

 

 Ik noem het altijd maar terugvinden van.....

 

 

 

Ja, het is er al Erik!

 

Weet je wat gek is?

Ik kom soms oude schrijfsels van mijzelf tegen... van 10 jaar terug.

Die reis gaat door en door... maar in jouw wezen - je ziel - verandert er niets!

Vertrouwen

[erik]

De hypnotherapie.....kijken of het lukt om het begrijpelijk op te schrijven.....Kent iemand het verschijnsel van langdurig de emoties van een ander overnemen? Zodanig dat je niet meer doorhebt wat nu van jezelf en wat van de ander is? Ik ken wel dat ik heel makkelijk emoties in het moment overneem omdat ik denk ik erg gespitst ben erop en er gevoelig voor ben. Maar ik bedoel structureel langdurig emoties overnemen......daarin zat voor mij een openbaring in de laatste sessie hypnotherapie.
 

Ik ging naar hypnotherapie vanwege een aantal zaken die ook in deze draad terug komen. Wat ik altijd merkte was een kluwe/steen in de regio van mijn navel in mijn buik. Daar voelde ik een kluwe van oude emoties die verward zat en er altijd al zat zo voelde ik en ik kon er niet bij bij die gevoelens. Kon het niet ontrafelen en onderzoeken wat het is en er mee dealen. Ik probeer een heel lang verhaal zo kort mogelijk te houden. De relatie met het kind dat ik was vroeger, dat veel gepest is en de relatie met een vrij dominante vader waar ik het gevoel van heb ongezien te zijn en een relatie met mijn moeder die zo lang al depressief is (laatste jaren valt het mee) maar toen ik een kind was was ik erg gevoelig voor haar emoties en somberheid Luisteren, begrip tonen opvrolijken, ik was als kind al aan het verzorgen en dit in een tijd dat ik kind was en zelf zorg van moeder nodig had. Ik weet niet beter als dat ik nooit open was over dingen waar zij zich zorgen over zou kunnen maken of waar ik mee zat, ik probeerde altijd gezellig te doen en mijn moeder maar minder depressief te maken. Mijn moeder lijkt heel erg op mij, ze is net zo hooggevoelig als ik alleen is zij somberder en negatiever over alles. De relatie met mijn innerlijk kind en met mijn vader en mijn gevoel van ongezien zijn was in eerdere sessies al aan bod geweest. Nu ging het over mijn moeder en ik.

 

De aanleiding van mijn hypnotherapie was vooral die constante spanning in mijn buik. Die knoop/steen rondom mijn navel die ik heel lang in meer en mindere mate voel. De hypnotherapeut vroeg me het te beschrijven hoe het eruit zag en wat het deed en of ik het kon veranderen van vorm enzo. Daaruit kwam mijn antwoord dat ik niet bij mijn gevoel kan komen en dat dit nu net het punt is. Haar vraag of het gevoel bij mij of een ander hoort was een suggestie wat ik verwarrend vond. En toen bedacht ik me van ik kan niet bij dat gevoel en dat gaf ik de verklaring van dat ik niet bij mijn gevoelsleven kan maar stel dat het mijn gevoel niet is dan is dat ook een verklaring waarom ik er niet bij kan. Tijdens deze gedachten en het observeren en beschrijven voelde ik dat de kluwe naar buiten ging en niet meer middenin mij zat maar grenzend was aan mij of net buiten mij. Op de vraag waar die kluwe mee verbonden is was het heel duidelijk mijn moeder en de zorgen om haar en de tijd van ik als jong kind die maar aan het zorgen, luisteren, opvrolijken en gezellig aan het doen was. En toen werd mij opeens iets duidelijk en weet ik dat het klopt; die pijn in mijn buik van emoties waar ik niet bij kan denkende dat ik niet bij mijn gevoelsleven kan......dat is helemaal mijn gevoel niet!!

Dat is het gevoel van mijn depressieve moeder van hoe depressief ze toen was (nu gaat het echt beter met haar) daarom kon ik er niet bij. Maar blijkbaar zijn mijn moeder en ik zo letterlijk 2 handen op een buik dat het mijn en dijn helemaal mixed up was.

Ik kon het geheel visualiseren (zo werkt hypnotherapie, ik ben dan veel meer in beelden denkend en kan ook gevoelens en verbindingen visueel maken) Ik zag met mijn ogen dicht een verbinding tussen moeder en mij van buik naar buik met de pulserende kluwe emoties daartussen. Het was een heel nieuw perspectief dat de aanleiding waarvoor ik in eerste instantie naar hypnotherapie ging niet eens mijn gevoelens zijn, maar die van mijn moeder en dat ik ook in visualisatie kon zien hoe symbiotisch eigenlijk mijn moeder en ik zijn. Ongezond te afhankelijk navel aan navel met elkaar verbonden met een kluwe die altijd spanning geeft en soms echt pijn doet. Waarom maak ik er geen hart op hart emotie van? In de sessie heb ik in woorden de kluwe aan haar terug gegeven en mezelf geprobeerd ervan te scheiden en los te komen. Dit moet ik denk ik nog veel vaker mezelf voorstellen en doen want dit is niet zomaar weg in een sessie. Maar ik denk het wel door te hebben nu.

Moest ook denken twee workshops waaronder een sessie verbonden ademhalen waar ik rekening hield met allerlei zware thema's die te maken hebben met die kluwe en het verhaal wat ik eraan projecteerde van gepest zijn, mijn depressieve moeder en mijn vader die mij nooit zag. Maar er kwam vrolijkheid en lachen. Ik en lachen, ik die altijd serieus ben en wat introvert lach te schaterlachen op de grond. Mijn eigen gevoel is niet zo zwaar beladen bleek ook uit die workshops. In mijn eigen gevoel zit juist ook speelsheid en vrolijkheid.

 

Kan mij goed voorstellen dat mensen dit vaag of niet rationeel genoeg vinden. Maar voor mij klopt het inzicht over gevoelens van mijn moeder eigen maken, dusdanig dat ik het onderscheid niet meer kon maken wat van haar is (en ik dus terug kan geven) en wat voor mij is om mee te dealen. Die zware spanning en gemoed is niet van mij Voor mij is dit heel belangrijk. Zal dit thema in therapie nog wel vaker doorgaan maar dit was een belangrijke stap voor mij.

4 november 2016 bewerkt door erik

[smart]

Hier zitten dan voor mij weer die herkenbare moederdingen in. Symbiose.

 

Apart toch, dat kids voor hun ouders willen zorgen, terwijl die ouders zich daar niet bewust van zijn.

Hoewel ik daar zelf als kind niet veel last van had denk ik.

Wel de harmonie erin houden; dingen nalaten om de lieve vrede. En als oudste me verantwoordelijk voelen voor

de hele club (groot gezin). Het gek vinden dat "gezien worden" een issue voor me werd...

 

Absoluut geen vaag verhaal!

Dit moet wel een flinke opluchting geven Erik!!

[erik]

@Smart

Het is een soort van "het verhaal gaat door" bij ons. Mijn oma (moeder van mijn moeder) was psychiatrisch patiënt geworden toen mijn moeder zo 12 was en haar broer (mijn oom) heeft Asperger. Toen viel het psychosociale zorg en het huishouden op mijn moeder. Dat heeft mijn moeder gemaakt wie ze is denk ik. Zonder echt kind en puber geweest te zijn. Zwaarmoedig en depressief lange tijd. Zij nam een pak op haar schouders waar mijn depressieve moeder niks bij is.

 

Ja en moeder is zich er idd niet bewust van geweest. Dat ik erdoor geraakt werd liet ik nooit zien. Want dat zou ervoor zorgen dat mijn moeder zich daar zorgen over zou maken. Dat liet ik dus niet merken. Daar komt mijn patroon vandaan dat ik een imago ophoud van nonchalant zijn en onaangeraakt. Dat is het patroon wat ik de afgelopen maanden wil loslaten. Daar komt mijn tegen reactie vandaan dat ik mij wel uit en zo erg deel in wat er speelt. (daar komen die lappen tekst vandaan )

 

@Etty

Ik wist echt niet dat het kon op die manier zo met mezelf verinnerlijkt emoties overnemen. Het is zo nieuw dat het besef en de implicaties nog even moeten landen maar ben er erg blij mee dit nu te beseffen. Ik heb geen kinderen maar ik heb wel de ervaring van mensen om mij heen waar ik de problemen erg van aantrok en wilde helpen (het mechanisme wat ik geleerd heb bij mijn moeder wat ik weer toepas) Ik heb deze week zitten denken en er zijn zeker 2 voorbeelden waar ik ook in wat mindere mate gevoelens van overgenomen heb. Dit vraagt aandacht bij het doorvoelen van emoties om vast te stellen wat is van mij en wat is van de ander. Dat ga ik bewuster doen.

[Sita2]

Dank je wel Erik dat je dit deelt!! Ik ben oprecht blij voor jou en hoop dat het je lukt je los te maken. 

 

Het doet mij heel veel. Meer dan me nu lief is. Mijn moeder, ik, depressie, hoog sensitief zijn. ik, mijn jongste, mijn jongste met heel veel buikpijn, familie/ generatie patronen doorbreken,...Ik laat het even.

[Roberto]

Ik heb nog even nazitten denken over dat man/vrouw gedoe.

 

Sommige fietsen hebben een stang, andere niet.

Mijn voorkeur heeft een fiets zonder stang (vanwege plotseling moeten stoppen ...).

Waarom ze de ene fiets een mannenfiets noemen en de andere een vrouwenfiets, dat heb ik nooit begrepen.

 

Sommige horloges hebben een smal polsbandje, andere een bredere.

Mijn polsen zijn smal, dus draag ik een horloge met een smal polsbandje.

Waarom ze het ene horloge een vrouwenhorloge noemen en de andere een mannenhorloge, dat heb ik nooit begrepen.

[rapilos]

De vrouwenfietsen, hadden vroeger geen stang, omdat vrouwen rokken droegen

Als zij dan met hun been die zwaai moesten maken, was dat niet zo netjes he

[Roberto]

De vrouwenfietsen, hadden vroeger geen stang, omdat vrouwen rokken droegen

Als zij dan met hun been die zwaai moesten maken, was dat niet zo netjes he

Ja Rapilos,

 

Dat begrijp ik wel.

Maar mannen hebben balletjes tussen hun benen.

Als je plotseling moet remmen krijg je die stang tussen je benen.

Ik begrijp niet dat die (mannelijke) uitvinders van de fietsen daar nooit bij stil hebben gestaan.

[lady jane]

Erik, heb je er wel eens aan gedacht

om een fam. opstelling te doen?
Ik lees veel inzichten bij je en je wilt er naar

gaan handelen. Maar de conclusies trek je zelf,

n.a.v. verhalen natuurlijk.

In een opstelling kun je die bevestigd krijgen,

maar vaak komen er ook (extra) hele andere

gebeurtenissen/fam. geheimen, boven tafel

die je ook verder kunnen helpen. Eerst zo'n dag

meemaken als representant geeft je misschien

een indruk of zoiets ook voor jou helpend kan zijn.

[smart]

Erik, in de VKmagazine stond een artikel over vrouwelijkheid bij mannen.

Ik bladerde even, zat in de sauna (zonder leesbril) maar volgens mij was het een recent nummer.

4 mannen gaven er hun visie, meen ik.

[erik]

Ja ik heb zeker interesse in een familie opstelling en ik weet nog dat we het er over gehad hebben Jane. Heb mij 2x opgegeven voor een dag die niet doorging. Ik ga eens zoeken waar ik dit in de omgeving van Haarlem Amsterdam kan vinden? Tips zijn erg welkom.

 

@smart ik zag het artikel op FB voorbij komen, was niet echt inhoudelijk nieuw en begint juist zo rolbevestigend. Dit artikel met de titel waarom vrouwen wel boksen en mannen niet aan Zumba doen vind ik veel beter en dit youtube fimpje ook. Heb zin in volgende week deze avond

7 november 2016 bewerkt door erik

[erik]

Er werd gevraagd naar schamen in een andere draad of schaamte is nav het m/v verhaal. Ik copy paste de reactie ook even naar hier.

 

Ik schaam mij vooral over de anabolen en de associatie die mensen hebben met het type mensen die dit gebruikt. Niemand verdacht mij ooit van AB gebruik want het past totaal niet bij mij.  Met man vrouw dingen heb ik schaamte heeeel soms met kleding die ik niet durf aan te trekken buiten. Maar dat is niet vaak. Met man vrouw dingen is het aan de ene kant dat ik echt mezelf wil zijn maar als ik mezelf ben in contact met vrouwen heb ik makkelijk vrouwelijke kennissen/vrienden maar voor een relatie zoeken ze toch een meer nuchtere, rationelere, sterkere.....mannelijker man. Ik ben single en niet bepaald een happy single. Hier zit heel veel onzekerheid omheen. Ik weet het op elk potje past een deksel en mezelf aanpassen, pleasen is een valkuil voor mij. Maar toch...... Er zit spanning tussen onderzoeken wie ik echt ben, mijn gebrek aan zelfverzekerheid en het niet lukken om zo gelukkig met mezelf te zijn dat een relatie geen noodzaak meer is in gelukkig zijn. In die onzekerheid en in het mij aanpassen aan....ben ik mezelf wat kwijt. Dat is mijn zoektocht/reis.....

 

Over het polsbandje van een horloge, mannenfiets of hoe kleding sluit.....ik heb een vrouwenhorloge een mannenfiets en de meeste kleding van mij sluit op de mannen manier. In wezen zijn dit allemaal imago dingen. Dat was een issue bij bijvoorbeeld mijn huis inrichten in 2012. Nu is het een gevoel dat diep van binnen zit en waar ik ook niet goed woorden bij heb. En zelfs dat gevoel van binnen is maar een laag om mij heen een label. Het is niet wie ik echt ben in wezen.

 

 

Ik ben.................een onderdeel van de reis die mij vormt.

Ik ben....onderweg naar een mooiere versie van mijzelf.

(In liefde ben ik alles, in wijsheid ben ik niets. Ondertussen ben ik. Lao Tse)

 

Hier draait het om:

 

7 november 2016 bewerkt door erik

[erik]

Dank je wel Erik dat je dit deelt!! Ik ben oprecht blij voor jou en hoop dat het je lukt je los te maken.

Het doet mij heel veel. Meer dan me nu lief is. Mijn moeder, ik, depressie, hoog sensitief zijn. ik, mijn jongste, mijn jongste met heel veel buikpijn, familie/ generatie patronen doorbreken,...Ik laat het even.

Pas op hoor dat je niet gaat denken dat buikpijn gelijk gekoppeld is op een manier zoals je lijkt te doen. Er zijn velen oorzaken voor buikpijn... Als het je stimuleert om iets positiefs te veranderen in patronen van familie zou dat erg mooi zijn. Mijn ouders zijn ook maar gevormd door hun ouders. Ik wil geen verwijt naar hen maar zelf de kans gebruiken het anders te doen. Veel sterkte 7 november 2016 bewerkt door erik

[Sita2]

Lief! Nee, ik ga er niet 'zomaar mee aan de haal'. 

''Ik wil geen verwijt naar hen maar zelf de kans gebruiken het anders te doen.''

Dát dus!

[erik]

Vandaag voor het eerst naar een AA meeting geweest. Het stuk uit nuchter leven ging over eenzaamheid en hoe drank ons verder duwt in die eenzaamheid. Dat was erg herkenbaar, ook bij mij. Gedeeld in de groep dat ik aanvankelijk het stoppen ook graag zelluf en alleen wilde doen en dat ik steeds meer het samen delen en open en eerlijk je verhaal doen en verhalen aanhoren zo belangrijk vind. Ook het hulp durven vragen.....Het is voor mij ook wel concreet nuttig om te beseffen dat mijn verslaving niet over is. Zo voel ik me de laatste tijd, veel meer bezig met andere dingen en wel klaar met verslaafd zijn. Juist dan is het toch opletten en is een reminder goed hoe het ook al weer was voor 07-01-2015

 

Ik blijf zelf meer wegen zien dan AA meetings alleen. Ik leer van yoga, meditatie, tantra, of bijvoorbeeld een gerichte workshop over zelfliefde en van boeken die ik lees en gesprekken met mensen. Ik blijf de mening houden dat bij AA alles gericht lijkt op die meetings en dat AA de enige weg is. Heel mooi om te zien hoe goed het werkt bij veel mensen. En voor mij kan een meeting met lotgenoten ook erg helpen. Maar dan wel in een heel scala van andere dingen. En die hogere macht en zelf machteloos zijn.....ik zie het Goddelijke in ons allemaal en daarin zijn we helemaal niet machteloos. We kunnen voor elkaar en voor onszelf heel veel betekenen. Die zelfliefde en kracht in mijzelf daar draait alles om. En toch was een meeting erg fijn en ga ik nu met een goed gevoel slapen en kom zeker nog eens.

 

Vond het fijn om uitgenodigd te zijn door een frummer van hier die ik al erg lang lees. AlbertRemmo bedankt.

30 november 2016 bewerkt door erik

[erik]

Fijn dat je wat voor AlbertRemmo kunt betekenen (stap twaalf ).

 

Voor elkaar kunnen betekenen. Het is erg fijn om uitgenodigd te worden ipv helemaal alleen te gaan.

[kruidenthee67]

Fijn Erik!

[Eef123]

Mooi Erik! Herken wat je zegt, ik heb zelf ook veel aan tantra en meditatie. Het traint me in het dragen van onaangename gevoelens en er niet mee samenvallen. En in bewustzijn van wat er eigenlijk gebeurt.

Daarnaast is tantra ook nog eens erg fijn om te doen!

[Monster]

Erik, prachtig....

[erik]

Vanavond voor het eerst naar een coda meeting geweest. Dat is volgens de bekende 12 stappen maar dan betrekking hebbend op problemen met gelijkwaardige relaties aan gaan en vooral voor mij het willen helpen van mensen (vrouwen) met problemen die ik ontmoet. Relaties waar ik mezelf wegcijfer en verwaarloos in zelfliefde en ik zoals vorig jaar totaal op en leeg was na die zieke vrouw met wel heel veel issues. Ik was daar totaal grenzeloos naar de ander en ging pas naar de dokter op advies van mensen van dit forum. Dat eens maar nooit meer. Dit is het overzicht van kenmerkende patronen (herken me in alle patronen maar die van controle duidelijk minder)

Ik had drempelvrees er heen te gaan en eigenlijk stel ik het al uit sinds de zomer. Doe wel allerlei dingen die heel nuttig, leuk en leerzaam zijn maar CODA deed ik niet. Vanavond dus wel en was zenuwachtig en het rondje delen kwam zo emotioneel dichtbij zoveel meer als alcohol. Het verhaal ik ben Erik ik ben verslaafd aan alcohol en dan een stuk sharen gaat comfortabel en ik moet wel waakzaam blijven maar het is niet zo acuut meer. En drank staat altijd al verder van mij af als direct mijn gevoelens en emoties en relaties met mensen. Dit raakt zo de kern dat ik er emotioneel van wordt merk ik. Het verhaal ik ben codependant en dan mijn verhaal zit vol emoties.

Angst kan best een goede raadgever zijn. Hier voel ik aan de weerstand en het lang ontwijken, dat het de kern is. Veel meer de kern dan mijn blowen, drinken of andere onmatigheden. Die middelen zie ik steeds meer als symptomen van gebrek aan zelfliefde en het moeite hebben met gezonde gelijkwaardige relaties aangaan.

In de twee jaar dat ik nu bijna gestopt ben is het beeld ontstaan dat als ik voldoende van mezelf houd ik alle vertrouwen heb in mijn nuchterheid. In het begin hield ik echt niet van mezelf en mijn leven was doelbewust zelfdestructief. Er kwamen mensen die mij wel vertrouwden en mij het gevoel gaven van de moeite waard zijn, dat is een groep ADB-ers geweest (degene weten wel wie, ik noem geen namen) en langzamerhand kwam het gevoel van als zij om mij geven wie weet ben ik dan wel de moeite waard om van mezelf te gaan leren houden. Daarin ben ik allerhande lichaamswerk en meditatie en workshops gaan doen. En nu dus de codependancy; mijn jeugd met een depressieve moeder die ik altijd wilde helpen en opvrolijken en de vrij dominante vader. Ik die dat helpen, zorgzaam zijn en opvrolijken (en zelf wegcijferen) geleerd heb toen ik 8 was ben dat blijven doen bij veel vrouwen in mijn leven. Mijn eigen gevoel bagatelliseren en wegcijferen en met mensen een relatie aangaan die niet beschikbaar zijn voor een relatie. Het ligt niet allemaal aan de mensen waarmee een relatie niet liep of stuk liep, er is ook een eigen aandeel. Afgelopen 2 jaar daarin gemerkt als ik echt zo open en kwetsbaar mogelijk mezelf ben er een mooie verbinding kan ontstaan. Het kan wel, daarvoor was het toch een kwestie dat ik het ergens wel wilde die mooie relaties met mensen maar ik niet zo open en kwetsbaar was. Ik mij wellicht zelf buitensloot. Dan kan ik niemand anders de schuld meer geven dat het uitging met mijn grote liefde, ik weinig vrienden had. Ik ben heel veel gepest vroeger en mijn vader gaf echt weinig support aan mij en mijn moeder was heel depressief tientallen jaren lang.....alles heeft wel een verklaring maar ik heb ook een eigen aandeel in hoe dingen misgegroeid zijn en ik het weer normaal kan krijgen.

Kortom werk aan de winkel dus, ik ga vaker. Voelde me erg thuis en veilig in de groep mensen.

13 december 2016 bewerkt door erik

[Lika]

Wat goed Erik. Ik zal de website lezen. Succes!

[kruidenthee67]

Fijn Erik, dat je je op je gemak voelde in de groep.

Dan kun je ook echt aan het werk.

 

Mooi geschreven, verhelderend hoe het werkt, 

ik snap het nu wat beter en wat voor een rol het speelt bij je.