erik stelt zich voor

[Quinn]

Wauw erik, wat een verhaal. Fijn dat je het hier ook deelt. Anabolen zijn echt killing voor je persoonlijkheid, heel knap dat je ze weggedaan hebt. Jezelf ontdekken en jezelf durven/mogen zijn. Het is wel een terugkerend thema hè? Geen idee of het je helpt of juist totaal niet, maar google anders eens op gender fluid. We zijn als maatschappij echt veel te strak in het onderscheid mannelijk - vrouwelijk.

[erik]

Een kennis noemde het ook al op fluïde wijze omgaan met het begrip gender. Het puur persoonlijk invulling geven aan....Ja eens dat we er een te strakke 2deling van maken. De 5 geslachten die de native Americans hebben past al beter.

Ja wie ben ik en mezelf ontdekken. Voel me soms net een puber op ontdekkingstocht maar ben 39....Ja het speelt nu en ik weet de uitkomst niet. Vind het fijn om er vooral open in te staan en vooringenomenheid los te laten. Er mag alles uitkomen......Als ik maar gelukkig ben met mezelf.

 

2 november 2016 bewerkt door erik

[Roberto]

 

Onderzoeken wie en hoe ik wil zijn puur als mezelf. Ik ga avonden, lezingen en workshops rondom man vrouw thema's bewust opzoeken.

 

Erik,

 

Dit is het eerste stukje wat ik van jou lees, heel bijzonder.

 

Mijn gedachte daarbij:

Sitting silently

Doing nothing

Spring comes

And the grass grows by itself

 

Of op z'n Hollands gezegd: accepteer jezelf zoals je bent.

Ga niet opzoek naar een hokje waar je wel of niet inpast.

1 november 2016 bewerkt door Roberto

[Meya]

Mensen beschrijven met de kernmerken 'man' en 'vrouw' is ongeveer net zo smurf als een regenboog proberen te beschrijven met de woorden 'zwart' en 'wit'.

Ik heb zelf een rok in de kast hangen en pumps in mijn maat. Erg goede zet dat je die anabolen er uit hebt gemikt.

[basta]

Mensen beschrijven met de kernmerken 'man' en 'vrouw' is ongeveer net zo smurf als een regenboog proberen te beschrijven met de woorden 'zwart' en 'wit'.

Wat prachtig.

[erik]

Merkte vandaag na het schrijven de rest van de dag schaamte. In plaats van het beeld dat het beter gaat en bezig ben met nieuwe dingen proberen en te groeien schrijf ik over aan klooien op een manier waar ik niet trots op ben. Waar ik van weet dat het voor iedereen slecht is maar voor iemand die zoekende is naar zijn persoonlijkheid helemaal. Ik wil schrijven over hoe mijn laatste sessie bij hypnotherapie was waar ik veel geleerd heb, daar ben ik trots op en hierop niet bepaald.

 

Opzich is het al jaren geleden dat ik twijfelde over het uiten van mijn zorgzame en kwetsbare kanten en het een punt is of men iets als vrouwelijks ziet. Maar en ik merk dat ik het niet goed kan uitleggen.....het is altijd onrust en complex bij mij. Bij veel mannen is het allemaal zoveel simpeler heb ik het idee.

 

 

Of op z'n Hollands gezegd: accepteer jezelf zoals je bent.

Ga niet opzoek naar een hokje waar je wel of niet inpast.

 

Hier draait het dus weer om. Net als met daten het zoeken, streven in plaats van het er laten zijn en acceptatie in plaatst van zelfafwijzing. Net als met daten waar ik gek werd van mijn gezoek en hoe ongelukkig ik er van werd. Stop toch eens met streven en zoeken en laat zijn wat er is......en wat er komt als ik het manipuleren (de anabolen in dit geval) los laat en hoe dit zich ontwikkeld als ik niet streef, niet grijp en niet iets wil veranderen maar het echt mag zijn zoals ik ben. Bor Meya Quinn allemaal schrijven jullie over wees maar gewoon jezelf.....

 

Ga snel weer over hypnotherapie schrijven maar dit verhaal moest even vond ik ook al schaam ik me ervoor. Anders zou ik er een draad van maken met alleen de successtory.......

2 november 2016 bewerkt door erik

[erik]

En Meya.....jou uitdrukking ga ik onthouden. Thnx 

 

.....denk niet wit denk niet zwart denk niet zwart wit maar iedere kleur van je  

7 november 2016 bewerkt door erik

[Roberto]

Vorige week in een kleinere groep gedeeld over mijn laatste echte verslavingsverhaal. Omdat ik open en eerlijk zo belangrijk vind deel ik het ook hier.

 

.....

 

Erik,

 

Waarom zou je je schamen voor je openheid en eerlijkheid?

Daar kun toch ook gewoon trots op zijn.

 

ps

Ik ben wel nieuwsgierig naar die laatste sessie hypnotherapie

2 november 2016 bewerkt door Roberto

[Momentum]

Wauw,wat een verhaal.

Train je nog?

[Quinn]

Voor mij ben je echt heel erg wel degelijk een successtory erik, ook inclusief fouten en wat er zoals bij hoort. Ben ook inderdaad benieuwd naar je hypnotherapie.

[erik]

Wauw,wat een verhaal.

Train je nog?

 

Morgen begin ik....nee krachttrainen zit al maanden in het slop. Dat dansen doe ik wel bijna wekelijks en dat duurt zo 2 uur non stop.

[kruidenthee67]

Wow Erik, wat een stappen!

Jij hoeft je nergens voor te schamen moedige, lieve Eric.

 

 

 

 

 

 

K aangepast...sorry Erik

3 november 2016 bewerkt door kruidenthee67

[erik]

Ik fantaseer heel graag met je mee Etty dat het een plek krijgt in de geschiedenisboeken en niet meer in de actualiteit. En in het hier en nu, daar ben ik in aanwezig en ook ik kan kiezen om vrij te leven buiten de mal. Just my 2 cents.....mijn bijdrage dat we in gaan zien van hoe gek het eigenlijk is. Een mooie strip hierover. LINK

 

Ondertussen ben ik zelf aan het schrijven over mijn hypnotherapie maar dat vergt eerst voor mezelf dingen op een rij hebben. En het m/v thema rustig zijn beloop laten hebben zonder dat ik wil forceren. Het inzicht van de hypnotherapie vraagt nu meer mijn aandacht. Dat komt zodra ik het wat duidelijker heb voor mezelf.

 

Heel erg bedankt jullie allemaal voor de steun

[basta]

Leuke strip!

 

Adriaan van Dis zei (ivm mannen/vrouwen) : Ik heb geen voorkeur, als het maar 37graden is.

 

(Alweer: sorry Lars, maar jouw koorts is van voorbijgaande aard)

[Monster]

Erik, wat een mooi, kwetsbaar stuk heb je gedeeld met ons. Een parel!

 

Zomaar een vraagje:

Als je gaat zoeken naar wie je werkelijk bent, dan begin je met alle versierselen aan de buitenkant weg te denken. Daarna denk je je functie en plaats in de maatschappij weg, daarna je plaats in de familie.

Daarna je man/vrouw-zijn. Daarna de vraag: Maar wie ben ik nu echt?.............. In het nonduale denken blijft er dan toch eigenlijk niets over?

Zou het bevredigend zijn om te stellen:

Ik ben.................een onderdeel van de reis die mij vormt.

Ik ben....onderweg naar een mooiere versie van mijzelf.

(In liefde ben ik alles, in wijsheid ben ik niets. Ondertussen ben ik. Lao Tse)

 

 

Het is heel mooi hoe jij met jouw pad bezig bent Erik. Het is oprecht niet aanvallend of kritisch bedoeld. 'Integer' is iedere keer weer het woord van keuze, als ik aan je denk en het wordt steeds weer bevestigd als ik je lees. Dank je wel dat je schrijft.

[erik]

Over parels gesproken, Monster ! Wat een mooie tekst die mij best veel doet en waar je volkomen gelijk hebt. Het zijn allemaal maar lagen om mij heen. Ik ben een verpleger is net zo een laag als ik ben man of ik ben man en voel mij soms wat vrouwelijk. Lagen waar ik mij mee identificeer, maar waarom eigenlijk? Ik ben het niet en er in vast blijven zitten en mijn identiteit erin zoeken is de oplossing niet.

 

Zoals jij het stelt is het idd heel bevredigend om te stellen (en wil ik goed tussen mijn oren knopen en nu eens niet vergeten weer.....)

Ja ik ben een onderdeel van de reis die mij vormt

Ik ben onderweg naar mijn ware zelf. (mooiere versie moet ik voor uitkijken want dan wil ik de verbeterde versie van mezelf uitvinden waar ik in wezen al goed ben zoals ik ben) Ik noem het altijd maar terugvinden van.....

 

Dank je wel dat ik door je tekst nu zie dat ik ergens blijf hangen op een identificatie proces in de illusie daarmee mezelf te ontdekken wie ik echt ben. En dat ik weer bezig ben met het weten (wijsheid) en niet het voelen en de liefde voor mijzelf en alles. In de reis/ het proces zit ik. Niet in het moment vast grijpen en dan identificeren met iets. Daarmee laat ik het zijn in het moment juist voorbij glippen en vergeet ik het op reis zijn.

4 november 2016 bewerkt door erik

[smart]

Identiteit is eigenheid.

Ik ervaar dat soms als genieten van mijzelf, al klinkt dat raar (of het mag niet? Calvinisme?)

In wezen IS er niks anders. (het gaat immers niet om wat de ander ervan vindt!)

 

 Ik noem het altijd maar terugvinden van.....

 

 

 

Ja, het is er al Erik!

 

Weet je wat gek is?

Ik kom soms oude schrijfsels van mijzelf tegen... van 10 jaar terug.

Die reis gaat door en door... maar in jouw wezen - je ziel - verandert er niets!

Vertrouwen

[erik]

De hypnotherapie.....kijken of het lukt om het begrijpelijk op te schrijven.....Kent iemand het verschijnsel van langdurig de emoties van een ander overnemen? Zodanig dat je niet meer doorhebt wat nu van jezelf en wat van de ander is? Ik ken wel dat ik heel makkelijk emoties in het moment overneem omdat ik denk ik erg gespitst ben erop en er gevoelig voor ben. Maar ik bedoel structureel langdurig emoties overnemen......daarin zat voor mij een openbaring in de laatste sessie hypnotherapie.
 

Ik ging naar hypnotherapie vanwege een aantal zaken die ook in deze draad terug komen. Wat ik altijd merkte was een kluwe/steen in de regio van mijn navel in mijn buik. Daar voelde ik een kluwe van oude emoties die verward zat en er altijd al zat zo voelde ik en ik kon er niet bij bij die gevoelens. Kon het niet ontrafelen en onderzoeken wat het is en er mee dealen. Ik probeer een heel lang verhaal zo kort mogelijk te houden. De relatie met het kind dat ik was vroeger, dat veel gepest is en de relatie met een vrij dominante vader waar ik het gevoel van heb ongezien te zijn en een relatie met mijn moeder die zo lang al depressief is (laatste jaren valt het mee) maar toen ik een kind was was ik erg gevoelig voor haar emoties en somberheid Luisteren, begrip tonen opvrolijken, ik was als kind al aan het verzorgen en dit in een tijd dat ik kind was en zelf zorg van moeder nodig had. Ik weet niet beter als dat ik nooit open was over dingen waar zij zich zorgen over zou kunnen maken of waar ik mee zat, ik probeerde altijd gezellig te doen en mijn moeder maar minder depressief te maken. Mijn moeder lijkt heel erg op mij, ze is net zo hooggevoelig als ik alleen is zij somberder en negatiever over alles. De relatie met mijn innerlijk kind en met mijn vader en mijn gevoel van ongezien zijn was in eerdere sessies al aan bod geweest. Nu ging het over mijn moeder en ik.

 

De aanleiding van mijn hypnotherapie was vooral die constante spanning in mijn buik. Die knoop/steen rondom mijn navel die ik heel lang in meer en mindere mate voel. De hypnotherapeut vroeg me het te beschrijven hoe het eruit zag en wat het deed en of ik het kon veranderen van vorm enzo. Daaruit kwam mijn antwoord dat ik niet bij mijn gevoel kan komen en dat dit nu net het punt is. Haar vraag of het gevoel bij mij of een ander hoort was een suggestie wat ik verwarrend vond. En toen bedacht ik me van ik kan niet bij dat gevoel en dat gaf ik de verklaring van dat ik niet bij mijn gevoelsleven kan maar stel dat het mijn gevoel niet is dan is dat ook een verklaring waarom ik er niet bij kan. Tijdens deze gedachten en het observeren en beschrijven voelde ik dat de kluwe naar buiten ging en niet meer middenin mij zat maar grenzend was aan mij of net buiten mij. Op de vraag waar die kluwe mee verbonden is was het heel duidelijk mijn moeder en de zorgen om haar en de tijd van ik als jong kind die maar aan het zorgen, luisteren, opvrolijken en gezellig aan het doen was. En toen werd mij opeens iets duidelijk en weet ik dat het klopt; die pijn in mijn buik van emoties waar ik niet bij kan denkende dat ik niet bij mijn gevoelsleven kan......dat is helemaal mijn gevoel niet!!

Dat is het gevoel van mijn depressieve moeder van hoe depressief ze toen was (nu gaat het echt beter met haar) daarom kon ik er niet bij. Maar blijkbaar zijn mijn moeder en ik zo letterlijk 2 handen op een buik dat het mijn en dijn helemaal mixed up was.

Ik kon het geheel visualiseren (zo werkt hypnotherapie, ik ben dan veel meer in beelden denkend en kan ook gevoelens en verbindingen visueel maken) Ik zag met mijn ogen dicht een verbinding tussen moeder en mij van buik naar buik met de pulserende kluwe emoties daartussen. Het was een heel nieuw perspectief dat de aanleiding waarvoor ik in eerste instantie naar hypnotherapie ging niet eens mijn gevoelens zijn, maar die van mijn moeder en dat ik ook in visualisatie kon zien hoe symbiotisch eigenlijk mijn moeder en ik zijn. Ongezond te afhankelijk navel aan navel met elkaar verbonden met een kluwe die altijd spanning geeft en soms echt pijn doet. Waarom maak ik er geen hart op hart emotie van? In de sessie heb ik in woorden de kluwe aan haar terug gegeven en mezelf geprobeerd ervan te scheiden en los te komen. Dit moet ik denk ik nog veel vaker mezelf voorstellen en doen want dit is niet zomaar weg in een sessie. Maar ik denk het wel door te hebben nu.

Moest ook denken twee workshops waaronder een sessie verbonden ademhalen waar ik rekening hield met allerlei zware thema's die te maken hebben met die kluwe en het verhaal wat ik eraan projecteerde van gepest zijn, mijn depressieve moeder en mijn vader die mij nooit zag. Maar er kwam vrolijkheid en lachen. Ik en lachen, ik die altijd serieus ben en wat introvert lach te schaterlachen op de grond. Mijn eigen gevoel is niet zo zwaar beladen bleek ook uit die workshops. In mijn eigen gevoel zit juist ook speelsheid en vrolijkheid.

 

Kan mij goed voorstellen dat mensen dit vaag of niet rationeel genoeg vinden. Maar voor mij klopt het inzicht over gevoelens van mijn moeder eigen maken, dusdanig dat ik het onderscheid niet meer kon maken wat van haar is (en ik dus terug kan geven) en wat voor mij is om mee te dealen. Die zware spanning en gemoed is niet van mij Voor mij is dit heel belangrijk. Zal dit thema in therapie nog wel vaker doorgaan maar dit was een belangrijke stap voor mij.

4 november 2016 bewerkt door erik

[smart]

Hier zitten dan voor mij weer die herkenbare moederdingen in. Symbiose.

 

Apart toch, dat kids voor hun ouders willen zorgen, terwijl die ouders zich daar niet bewust van zijn.

Hoewel ik daar zelf als kind niet veel last van had denk ik.

Wel de harmonie erin houden; dingen nalaten om de lieve vrede. En als oudste me verantwoordelijk voelen voor

de hele club (groot gezin). Het gek vinden dat "gezien worden" een issue voor me werd...

 

Absoluut geen vaag verhaal!

Dit moet wel een flinke opluchting geven Erik!!

[erik]

@Smart

Het is een soort van "het verhaal gaat door" bij ons. Mijn oma (moeder van mijn moeder) was psychiatrisch patiënt geworden toen mijn moeder zo 12 was en haar broer (mijn oom) heeft Asperger. Toen viel het psychosociale zorg en het huishouden op mijn moeder. Dat heeft mijn moeder gemaakt wie ze is denk ik. Zonder echt kind en puber geweest te zijn. Zwaarmoedig en depressief lange tijd. Zij nam een pak op haar schouders waar mijn depressieve moeder niks bij is.

 

Ja en moeder is zich er idd niet bewust van geweest. Dat ik erdoor geraakt werd liet ik nooit zien. Want dat zou ervoor zorgen dat mijn moeder zich daar zorgen over zou maken. Dat liet ik dus niet merken. Daar komt mijn patroon vandaan dat ik een imago ophoud van nonchalant zijn en onaangeraakt. Dat is het patroon wat ik de afgelopen maanden wil loslaten. Daar komt mijn tegen reactie vandaan dat ik mij wel uit en zo erg deel in wat er speelt. (daar komen die lappen tekst vandaan )

 

@Etty

Ik wist echt niet dat het kon op die manier zo met mezelf verinnerlijkt emoties overnemen. Het is zo nieuw dat het besef en de implicaties nog even moeten landen maar ben er erg blij mee dit nu te beseffen. Ik heb geen kinderen maar ik heb wel de ervaring van mensen om mij heen waar ik de problemen erg van aantrok en wilde helpen (het mechanisme wat ik geleerd heb bij mijn moeder wat ik weer toepas) Ik heb deze week zitten denken en er zijn zeker 2 voorbeelden waar ik ook in wat mindere mate gevoelens van overgenomen heb. Dit vraagt aandacht bij het doorvoelen van emoties om vast te stellen wat is van mij en wat is van de ander. Dat ga ik bewuster doen.

[Sita2]

Dank je wel Erik dat je dit deelt!! Ik ben oprecht blij voor jou en hoop dat het je lukt je los te maken. 

 

Het doet mij heel veel. Meer dan me nu lief is. Mijn moeder, ik, depressie, hoog sensitief zijn. ik, mijn jongste, mijn jongste met heel veel buikpijn, familie/ generatie patronen doorbreken,...Ik laat het even.

[Roberto]

Ik heb nog even nazitten denken over dat man/vrouw gedoe.

 

Sommige fietsen hebben een stang, andere niet.

Mijn voorkeur heeft een fiets zonder stang (vanwege plotseling moeten stoppen ...).

Waarom ze de ene fiets een mannenfiets noemen en de andere een vrouwenfiets, dat heb ik nooit begrepen.

 

Sommige horloges hebben een smal polsbandje, andere een bredere.

Mijn polsen zijn smal, dus draag ik een horloge met een smal polsbandje.

Waarom ze het ene horloge een vrouwenhorloge noemen en de andere een mannenhorloge, dat heb ik nooit begrepen.

[rapilos]

De vrouwenfietsen, hadden vroeger geen stang, omdat vrouwen rokken droegen

Als zij dan met hun been die zwaai moesten maken, was dat niet zo netjes he

[Roberto]

De vrouwenfietsen, hadden vroeger geen stang, omdat vrouwen rokken droegen

Als zij dan met hun been die zwaai moesten maken, was dat niet zo netjes he

Ja Rapilos,

 

Dat begrijp ik wel.

Maar mannen hebben balletjes tussen hun benen.

Als je plotseling moet remmen krijg je die stang tussen je benen.

Ik begrijp niet dat die (mannelijke) uitvinders van de fietsen daar nooit bij stil hebben gestaan.

[lady jane]

Erik, heb je er wel eens aan gedacht

om een fam. opstelling te doen?
Ik lees veel inzichten bij je en je wilt er naar

gaan handelen. Maar de conclusies trek je zelf,

n.a.v. verhalen natuurlijk.

In een opstelling kun je die bevestigd krijgen,

maar vaak komen er ook (extra) hele andere

gebeurtenissen/fam. geheimen, boven tafel

die je ook verder kunnen helpen. Eerst zo'n dag

meemaken als representant geeft je misschien

een indruk of zoiets ook voor jou helpend kan zijn.