How low can you go

[Alexanderrr]

Hier zit ik dan. 24 juni 2023, half 5 's ochtends. In het huisje van mijn moeder die tijdelijk in een verzorgingstehuis zit. Uitgeteld, uitgeblust.

Ach ja, die zondagen. Toen mijn lieve moeder altijd bami speciaal maakte en mijn vader mij, op veertienjarige leeftijd, steevast een oud-bruin biertje voorzette. Als ik tegenwoordig mijn veertienjarige zoon bier zou voeren zou ik wellicht uit de ouderlijke macht ontzet worden. Hij bedoelde het goed hoor, mijn Paps. Gestorven in 2004 aan Alzheimer.

Nog vijf weken om mijn huidige woning te ontruimen. De woning waar ik me nooit thuis heb gevoeld. Waar ik veel nare herinneringen aan heb. En die symbool is voor de grootste teleurstelling in mijn leven: mijn binnenkort-ex-vrouw.

Hoe is het toch mogelijk dat je zo geruïneerd wordt door een vrouw die je ooit hebt gekozen om je leven te verrijken maar in feite een paard van Troje is gebleken?

Financieel geruïneerd en sociaal geïsoleerd. Dat is het resultaat van 19 jaar huwelijk. En ik heb het allemaal laten gebeuren omdat ik mijn gezin op 1 had gezet en met hand en tand verdedigd heb. Zij blijkbaar niet.

Decennialang een sociale drinker geweest, maar sinds de rampspoed zich aantekende over de heuvel getuimeld en een zware drinker geworden. Met als dieptepunt politie aan de deur na zware ruzie, zoon getraumatiseerd, Veilig Thuis ingeschakeld, enzovoort.

De gang naar de huisarts was gauw gemaakt. "Ik moet écht stoppen". Vervolgens een doorverwijzing, twee weken therapie en hier zit ik dan, broodnuchter.

1 Augustus aanstaande moet mijn woning worden opgeleverd. Ik heb nog geen alternatief. 1 Augustus 2023. De datum dat ik dakloos ga worden. Voor het eerst in mijn leven. Met mijn zoon van 14. Ik. Decennialang succesvol Sales Manager. Dakloos.

How low can you go.

 

[lady jane]

Heftig @Alexanderrr, dit gaat nog wel een poos doorwerken voor je ben ik bang.
En met je puberzoon die nog bij jou is ook, dus je hebt ook iets héél goed gedaab blijkbaar.
Laat dit echt een keerpunt worden in je leven dan kan alles alleen nog beter worden.
Makkelijk gezegd realiseer ik me. Maar zo heb ik het wel zelf ervaren.
Mijn zoon zei op die leeftijd ooit; als jij dood gaat zal ik dansen op je graf.
Het doet nog steeds pijn daar aan te denken en hij is inmiddels 30.
We hebben een goed contact kunnen opbouwen ondanks het verleden.
En we zijn al jaren aan het oogsten, elk voor zich, en we drinken beiden niet.

[Lonster1]

Ok tijd om jezelf bij elkaar te pakken en een plan te maken. Je leven weer opbouwen.

Stop je energie niet in het haten van je ex en het zwelgen in zelfmedelijden.

Het klinkt of je alles alleen moet doen, ik hoop dat je een vriend of fijne collega hebt waar je je verhaal kwijt kunt. Of dat je nog wat coaching of therapie kunt krijgen, zodat je daar steun van hebt.

[Oskar]

Je schrijft prettig Alexander, maar het is een verdomd treurig verhaal. Broodnuchter is voor nu in elk geval goed. En een voorwaarde om de komende tijd met je zoon door te komen. Maar niet gaan zwelgen inderdaad. Anders zit je hop zo weer aan de fles te lurken. Vijf weken nog om de dreigende dakloosheid af te wenden. Steek daar je energie in. En voorts: moed houden. Succes!

[Alexanderrr]

Bedankt voor de goede reacties, mensen. Dat helpt me wel. Er is overigens ook goed nieuws, hoor. Promotie gemaakt op werk waardoor ik in ieder geval financieel weer in de goede richting zit. En ik ben al begonnen mijn sociale isolatie te doorbreken door eerst mijn familie weer te gaan zien en nu ook weer met vrienden uit de "goeie ouwe tijd" af te spreken. Vorige week 6 uur lang gezellig met een goede vriend zitten praten bij hem thuis. Die kent me al 24 jaar maar we hadden al jaren geen contact meer. Dat gesprek was wel heel aangenaam en hij is de beste luisteraar die ik ken.  

Mijn zoon is een geweldige topper. Stoere puberbabbels natuurlijk, net als ik destijds. We zijn echt 2 handen op 1 buik en hij vrolijkt me vaak op. Moet voor hem ook best moeilijk zijn, maar hij laat daar niets van merken. Veel vriendjes, populair bij de meisjes, lijkt wel goed te gaan. In augustus gaan we met zijn tweeën lekker twee weken de zon opzoeken, na vier jaren op rij zonder vakantie. Daar kijken we allebei enorm naar uit.

Nu alleen nog "maar" een woning. Dan ben ik écht even uit de penarie en kan ik weer gaan opbouwen. Huren in de vrije sector gaat niet lukken vanwege de BKR-notering dankzij mijn fijne vrouw. En voor een sociale huurwoning moet ik een echtscheidingsconvenant overleggen dat er nog niet is. Dus zoeken zoeken zoeken en hopen op een wondertje dan maar.

Ik ga om de week naar een meeting van het instituut waar ik behandeld ben voor mijn verslaving. Dat helpt ook een hoop. Zinnen als "op wilskracht alleen ga je het niet redden clean te blijven!" maken wel indruk, want dat is precies wat ik nu doe. Ik wil ook wekelijks naar meetings van NA en/of AA, heb er verschillende bezocht, maar het inspireert me niet. Ik ging na elke meeting huiswaarts met een gevoel van "okay, en nu?". Eigenlijk heb ik een sponsor nodig en nog wat "supporters" die ik zomaar kan bellen en intussen heb ik dit forum ontdekt. 

Het is ook een beetje een wachtkamergevoel. Zo van "nu eerst maar die woning, beetje settlen en dán weer opbouwen". Maar intussen haat ik mijn vrouw niet hoor. Ik heb enorm medelijden met haar. Ze gaat er straks op eigen benen een puinhoop van maken, vrees ik. We sturen aan op co-ouderschap maar de hulpverleners zijn het er over eens dat mijn zoon binnen een jaar volledig bij mij zal wonen. Dat wil hij zelf ook, overigens.

Misschien moet ik dat co-ouderschapidee nog maar eens heroverwegen...

 

 

[Alexanderrr]

Op 24-6-2023 om 08:27 zei lady jane:

Mijn zoon zei op die leeftijd ooit; als jij dood gaat zal ik dansen op je graf.
Het doet nog steeds pijn daar aan te denken en hij is inmiddels 30.
We hebben een goed contact kunnen opbouwen ondanks het verleden.

Pfff... dat is wel heftig, @lady jane. Hebben jullie het daar nog wel eens over gehad, nu er weer een goed contact is?

[Alexanderrr]

Op 24-6-2023 om 15:29 zei Lonster1:

Ok tijd om jezelf bij elkaar te pakken en een plan te maken. Je leven weer opbouwen.

Stop je energie niet in het haten van je ex en het zwelgen in zelfmedelijden.

Het klinkt of je alles alleen moet doen, ik hoop dat je een vriend of fijne collega hebt waar je je verhaal kwijt kunt. Of dat je nog wat coaching of therapie kunt krijgen, zodat je daar steun van hebt.

@Lonster1 Zoals je in mijn nieuwe post hierboven kunt lezen heb je het goed gezien. De beste medicijn is praten praten praten. Dat heb ik ook mijn broer onlangs gezegd die ook in de penarie zit (gelukkig geen verslavingsprobleem). Ik ben daar wel aardig goed in, hij wat minder.

 

[Alexanderrr]

@Oskar Bedankt voor je opbeurende woorden, Oskar. Die blijven ook aangenaam in mijn hoofd logeren en dat helpt.

 

[lady jane]

zohee @Alexanderrr, je hebt al flinke stappen gemaakt.
Wat kan het een boost geven als je leven zich weer ten goede keert he.
Huisvesting is belangrijk, en waarschijnlijk ook moeilijk nu, dat lees je zoveel,
maar met flink netwerken, advertentiebriefjes op prikborden, social media,
inschrijven bij de woningbouwver. moet het ooit lukken. En vakantieparken mogen
vaak ook mensen laten wonen tegenwoordig, dus als je iemand kent die geinvesteerd
heeft in zoiets, wie weet. 
Die meetings zou ik blijven volgen, je kunt een sponsor vragen en soms zijn er groepjes vaste
bezoekers die ook elkaar kunnen steunen onderling. Dat gevoel van en nu? verandert wel, het
kan zijn dat je er teveel van verwacht/hoopt? Of het moet even wennen dat er na afloop iets van leegte ontstaat.
Net als na een leuke vakantie of zo. Dat gevoel gaat ook weer weg, zeker als jij actief blijft.
Zelf ben ik weinig bezig met het verleden meer, gelukkig. Het kan ter sprake komen met zoon, maar hoeft niet.
We leven beiden meer in het hier en nu. 
Je gaat goed Alexanderr, keep up the good work, zou onze @kruidenthee67 zeggen (denk ik zo)
 

[kruidenthee67]

Hoi Alexander,

Ja, keep up the good work 

Op wilskracht alleen red je het niet, schrijf je. Dat denk ik ook.

Het forum was voor mij erg behulpzaam. Ik ben nu niet echt actief hier, maar kijk eigenlijk elke dag wel even.

'Zelluf doen, niet alleen'.  Het is de ervaringsdeskundigheid die zo waardevol is.

Dat vind ik nu ook  weer in een AA groep.  Ik heb in het begin van mijn stoppen een groep bezocht. Toen twee jaar niet. En nu een nieuwe groep gevonden waar ik me thuis voel en die bijdraagt aan mijn herstel .  Soms kost het ook even tijd. En meerdere groepen uitproberen.  Ik kwam van een kleine, en dit is een hele grote groep. De diversiteit, een een aantal 'oude rotten' is wat voor mij helpend is. Ook biedt deze groep veel ruimte voor contact. Via app, of je kunt iemand bellen, dag en nacht.  

Ik wens je KMW.

En nogmaals, keep up the good work

[Alexanderrr]

@kruidenthee67 Wat is KMW?

 

[Roberto]

@Alexanderrr

Kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen,
Moed om te veranderen wat ik wel kan veranderen
en Wijsheid om het verschil hiertussen te zien.

Even een goede reminder voor mijzelf.

3 juli 2023 bewerkt door Roberto

[Alexanderrr]

Met een knipoog naar de titel van mijn draadje: how high can you get?! IK HEB EEN WONING!!! YEAAHHHHH!

MAN ik ben zo blij. Dat was waar ik me het meeste zorgen over maakte, zoals ik hier al schreef. En afgelopen dinsdag kwam het verlossende woord van de woningstichting: gefeliciteerd! U heeft een nieuwe woning!

Vrijdag de 14e ging ik de woning bezichtigen, heel benieuwd en het bleek mijn stoutste verwachtingen te overtreffen. Middenin het stadje waar ik vlakbij woon, je wandelt zó het winkelcentrum in, ontzettend leuk appartement met hoge plafonds (ruim 3 meter) en ook nog een 2e verdiepinkje wat het domein van mijn zoon wordt.

Tja, dan ziet de wereld er ineens veel zonniger uit!

Vandaag is mijn broer komen helpen. Ik was al weken bezig en had al mijn spullen al ingepakt. Ook meubelen die ik mee ga nemen al gedemonteerd en vandaag met mijn broer in zijn truck alles verhuisd naar de nieuwe woning. Lig nu met de laptop in bed (nog in de oude woning) uit te puffen en mijn zere knie te masseren.

Morgen gaan we verder, laminaat leggen en alle meubelen weer monteren en op hun plek zetten. Volgend weekend worden wat zware spullen verhuisd (koelkast, wasmachine en dergelijke) en dan gaan we definitief over. Ook mijn zoon is heel blij en heeft vandaag gewerkt als een paard. Paps is apetrots op dat jong.

Ik maak me alleen zorgen over mijn bijna-ex-vrouw, die heeft zó ontzettend veel spullen hier in huis, dat gaat haar nooit lukken bijtijds te verhuizen. En 1 augustus moet het huis leeg worden opgeleverd. Maandag maar even met de advocaat bellen hoe dat zit als ik wél weg ben en zij nog niet.

Vorige week vrijdag helemaal vergeten de gebruikelijke vrijdagavondborrel te drinken. Ging helemaal nuchter naar bed en vond dat eigenlijk best okay. Gisteravond na de noeste arbeid de eerste verhuizing voor te bereiden tóch maar dat biertje gedronken en, hoewel het een prima biertje is, het smaakte me niet zo. Ik denk overdag ook veel minder aan alcohol, heb ik gemerkt. Misschien rol ik vanzelf wel een volledig alcoholvrij bestaan in???

Zo. Ik slaak een diepe zucht als ik dit schrijf, ga zo nog even netflixen en dan slapen voor een nieuwe inspannende dag.

 

22 juli 2023 bewerkt door Alexanderrr

[noal90]

Ohh wat een geweldig nieuws! Het hebben van een woning zal vast enorm veel rust in je hoofd geven. 

Alleen geloof ik niet dat je een "alcoholvrij bestaan" in kan rollen. Het zal elke dag een bewuste keuze moeten blijven. Simpelweg omdat je er van alle kanten er mee zal worden geconfronteerd door onze fijne drink-cultuur.

[lady jane]

gefeliciteerd @Alexanderrr, wat een verschil met je posting in juni!
Dan maar fysiek even uitgeblust van hard werken he.
Hoe je pad w.b. alcohol ook gaat lopen, dit stuk neemt niemand je meer af.
Ik wens jou en je zoon een mooie toekomst in je nieuwe thuis!

[Francoise]

Hoi Alex , zit je verhaal te lezen en merk dat naarmate het verhaal vordert ik zo blij voor je wordt . Een hele fijne vakantie met zoon , veel geluk met de nieuwe stek en heel veel succes met alcohol de baas worden 

[garfield076]

Wat goed! Gefeliciteerd met je nieuwe woning en maak er wat moois van samen met je zoon! 

[Lika]

Gefeliciteerd! En welkom op dit forum nog.

[Alexanderrr]

Hartelijk dank voor de fijne reacties!

Wel, inmiddels wonen we een paar weken in de nieuwe woning en zijn we al aardig gesetteld, alhoewel er nog een hoop te doen is. Vandaag heb ik een rustdag genomen, beetje gewinkeld en ook vanavond effe lekker nix. Morgen ga ik weer volle bak verder in huis, het moet natuurlijk wel allemaal op orde komen.

Inmiddels ben ik wel weer wat aan het borrelen. Gelukkig niet meer zo veel als eerst en ook niet elke dag, maar gisteravond toch even aardig wat wijntjes gedronken. Volgend weekend ga ik met mijn zoon naar Spanje, waar we al vijf jaar op rij geweest zijn (hij wil er graag weer heen) en dan drink ik 's avonds bij het diner doorgaans ook een glas rosé. Maar de whisky komt er niet meer in, dat gaat telkens fout.

Als ik terug ben van vakantie ga ik verder aan de slag met mijn uitdagingen: paar kilo afvallen, meer sporten en geen alcohol meer. Is gelukkig wel aardig te rijmen met elkaar.

[billy1981]

Fijn dat het je allemaal zo voor de wind gaat Alexander! Ik hoop dat de voorspoed aanblijft.

En je weet natuurlijk dat 'weer wat aan het borrelen' hier wat wenkbrauwen en zeker ook die van mij zal doen optrekken, dus dat hoef ik je ook niet te vertellen. Ook al heb ik dat nu alsnog gedaan :-)

[billy1981]

Benieuwd hoe het nu gaat!

[garfield076]

Hoe gaat het Alexander?

[billy1981]

Ik wil niet pessimistisch zijn, maar heb hier een slecht gevoel bij. @Alexanderrr mocht je dit per ongeluk lezen, schroom niet om weer eens terug te komen! We zullen je met soort van open armen ontvangen :-)

[Alexanderrr]

Hallo allemaal! Daar ben ik weer, na twee weken lekker luieren in Spanje. En tja, ook niet echt van de sangria afgebleven, vrees ik. Maar goed, terug in het warme NL, verhuizing achter de rug, scheiding praktisch rond en weer fris en fruitig aan de slag.

Ik ben weer volledig gestopt met drinken, zoals aangekondigd, en ga iedere dinsdagavond naar een meeting. Wil het nu serieus aanpakken na maanden "in de wachtkamer" te hebben gezeten met alle hier genoemde perikelen. 12-Stappenboek besteld en vanaf a.s. zondag ga ik ook iedere zondagmiddag naar een meeting. Eventueel nog een derde wekelijkse meeting, maar ik woon nu alleen met mijn zoon die ook heel wat aandacht nodig heeft. En er zijn natuurlijk veel klusjes in de nieuwe woning, waar ik me al echt helemaal thuis voel na decennia in een huis dat het mijne was maar nooit zo voelde.

Kortom: weer vol enthousiasme en positieve energie er tegenaan en verdere stappen zetten in mijn herstelproces.

Op het sociale vlak gaat het ook met stapjes vooruit, ben een voor een de oude contacten en vriendschappen aan het oppikken; binnenkort komt een stel waar ik voorheen heel hecht mee was mijn nieuwe woning en mijn zoon bewonderen.  En ik ga lekker door op dat pad.

Grootste uitdaging nu is een sponsor vinden en fellows om me heen verzamelen. Maar dat moet wel gaan lukken met die meetings, als ik maar doorzet.

Wish me luck!

[billy1981]

Good luck!!